
Engeltje
19-01-2010 om 13:50
Moet/kan ik hier iets mee? gedrag van zoon met add
Zoon was jarig gisteren, hij werd 10. Vanaf vrijdagmiddag (partijtje) tot gisteravond veel bezoek en feest, helemaal goed dus. Ik vraag vanochtend bij het ontbijt hoe hij erop terugkijkt, krijg ik ineens een heel negatieve reactie. Hij zou tijdens het partijtje gepest zijn door andere kinderen, en ook wel door kinderen uit zijn eigen groepje (niets van gehoord of gezien overigens). Hij wilde zijn nieuwe broek niet aan, want daar wordt hij altijd mee gepest (het was een broek met een ruitje, heeft hij nog nooit gehad). Hij wordt ook tijdens buiten spelen en overblijf gepest. Dit alles compleet met tranen en dus 'out of the blue', we horen eigenlijk nooit wat over pesten. De meester herkende dat pesten ook helemaal niet (vanochtend uiteraard besproken).
Herkent iemand dit? Het 'verzinnen' van gepest worden? Waarom doet hij dit? Ik zie aan hem dat hij zich ellendig voelt (hij moest er ook om huilen) maar hij heeft juist een hele gezellige groep waar hij, ondanks zijn ADD, helemaal geaccepteerd wordt. Ik weet dus bijna zeker dat hij niet gepest wordt. Toch voelt hij dat blijkbaar zo. Overigens hebben we dit soort scenes wel eens eerder meegemaakt, ook uitgebreid besproken op school en dat bleek eigenlijk ook niet echt. Wat kan ik hier nu mee?
Engeltje

Pippin
19-01-2010 om 14:02
Herkenning
Onze dochter van acht, met veel add kenmerken, maar zonder diagnose, kan dit net zo doen. Dan is het allemaal te veel voor haar en dan gaat ze compleet met zichzelf op de loop. Ze heeft helemaal geen vrienden, niemand is aardig voor haar, de meester geeft haar nooit een complimentje etc, etc.
Als ik het tegenspreek wordt het alleen maar erger. Ze gaat dan bewijzen dat ze gelijk heeft. Dus laat ik haar maar even. Ik hou het wel in mijn achterhoofd. Bepaalde feiten check ik ook bij de leerkracht en dergelijke. Maar een paar dagen later is er dan vaak niets meer aan de hand. Als ik jouw was zou ik met je zoon ook even afwachten, misschien wordt het ingegeven door overprikkeling van zijn verjaardag?
Ik zou hem overigens wel troosten en actief naar hem luisteren, zodat hij zich wel gehoord voelt.

Nikus
19-01-2010 om 14:18
Precies
Pippin heeft gelijk.
Ook hier en hier bleken andere dingen te spelen. Wat angsten het worstelen met de pre pubertijd.

Salie
19-01-2010 om 14:21
Wel herkenbaar
Hier heeft onze dochter ook kenmerken, maar (nog) geen diagnose. Als iemand tegen haar aanloopt kan ze al beweren dat ze gepest wordt. Ze is trouwens 6,5 jaar. Ze neemt alles vaak ook erg lettelijk op. Zij mag wel een geintje uithalen met iemand, en dan komt ze ook helemaal niet meer bij, maar owee als er iemand een geintje met haar uithaalt.
Jou zoon is natuurlijk ouder, dus wellicht is er nog iemand met ook een kind in die leeftijd. Dit bij mijn dochter zou ook nog de leeftijd kunnen zijn.
Gr. Salie

Engeltje
19-01-2010 om 14:25
Prepubertijd
Toevallig, daar hebben we het vanochtend ook over gehad! Zou het een soort self fulfilling prophecy zijn??? In ieder geval ben ik blij (?) dat jullie het herkennen. Ik moet zeggen dat ik zoiets ook al wel dacht, maar ja. Ik heb geprobeerd het serieus te nemen, maar hij zei dingen die gewoon niet waar zijn, daar ben ik dus wel tegenin gegaan. Maar dat maakte de zaak alleen maar erger .
Kunnen jullie er de vinger achter krijgen wat dan wel de aanleiding is? Ik zal er vanmiddag nog een poging toe wagen, maar meestal is het een volslagen raadsel voor ons wat er in dat koppie omgaat. Ik heb ook het vermoeden dat hij het zelf vaak niet weet, dat maakt het voor hem en ons ook niet makkelijker natuurlijk...
Ik ben weer een beetje gerustgesteld, dank daarvoor!
Engeltje

Nikus
19-01-2010 om 14:36
Engeltje
Ik heb zoon destijds even in mijn grote moederarmen genomen (kind worstelde ernstig tegen maar trok me er lekker niks van aan) En vroeg, moeilijk he....groot worden. (het leverde een hoop tranen van hem op)
Soms is er niet een aanleiding maar is het gewoon het "niet lekker in je vel zitten" simpel door het groter worden. Hormonen die veranderen, emoties die verstoord raken. Dan moeten ze handen en voeten geven aan hun gevoel van het anders worden.

maggietel
20-01-2010 om 17:16
Hier, wel luisteren maar niet meehangen
Onze zoon is ondertussen net 13 jaar. Ik herken dit gedrag wel. We laten hem meestal praten en uitleggen wat hem dwars zit maar relativeren helpt hier wel. Het helpt niet altijd direct maar meehangen met hem maakt het alleen maar erger, dan verdrinkt hij in zijn eigen gevoelens. Lastig is het wel soms om de goede balans erin te ontdekken.

Nikus
20-01-2010 om 20:45
Maggietel
Als je kind niet kan verwoorden wat er is dan is het lastig om hem te laten vertellen wat hem dwarszit en het relativeren is dan ook een stukje vervelend. Immers als je niet weet wat je moet relativeren...

koentje
21-01-2010 om 14:33
Herkenbaar
mijn zoon kan soms ook ergens van genieten en als je er later naar vraagt was niks goed of het deugt niet.... Komt hij vaak met futiliteiten terwijl ik toch echt gezien heb dat hij genoot...
Ik weet het ook niet. Meestal krabbelt hij wat terug als ik dan zeg dat we maar nooit meer dat en dat gaan doen.... het is toch niks aan!
Meestal gaat hij dan toch de leuke dingen benoemen...