Nachtmerries
Zoontje (adhd) van 8 is naar een kamp gegaan waarbij ook begeleiding werd gegeven. We wilden eens proberen of dit goed voor hem was. hij had er veel zin in en kwam ook enthousiast terug. Maar niet zo enthousiast als we wel van hem gewend zijn.
Voor dat kamp ging het eigenlijk zo lekker met hem. Hij genoot van het niets-moeten. We zijn ook niet weg gegaan in de vakantie om daar wat rust in te vinden. Hij leek lekker zijn draai te hebben gevonden.
Na het kamp zien we eigenlijk oud gedrag terug. Boze buien, snel geprikkeld. In zo'n bui begon hij over dat wij geen strafpunten geven. Verder met hem gepraat en we merken dat het best wel streng was daar. Zo hoeven onze kinderen niet te eten wat ze niet lekker vinden. daar kreeg je een strafpunt als je dat niet deed. En dan eten ze natuurlijk net champignons. 
Dan mocht het kind bijvoorbeeld niet mee met een uitje in het bos. etc etc
Dit zal vast een benadering zijn die bij sommige kinderen past. Bij mijn zoon werkt dit helemaal niet. Hij is dus ook weer helemaal terug bij af. Dwars, heel druk, gevoelig etc, dromerig, niet luisteren. We weten dat het kamp dus niet iets voor hem is. En het geeft natuurlijk ook informatie. Daar ligt dus een heleboel frustratie voor hem. strakke stucturen, benaderingen, straffen. Dat levert het dus op.
Nu het vervelende. Hij heeft ook nachtmerries. Ik moest net de hele tijd bij hem blijven omdat hij zo bang was in bed. helemaal niets voor hem. Hij heeft een gezicht gezien in zijn kamer, enge ogen en tanden.
Maar hij vertelt dat hij dit vroeger ook had, langer geleden. Ik heb hem daar niet eerder over gehoord. Hij wilde het niet vertellen omdat hij dacht dat ik dan bang zou worden (schatje). Het zijn dromen die voor hem heel realistisch zijn. Figuren in zijn kamer die hij ziet vanuit zijn bed. Geluiden, stemmen etc.
Er gaat van alles door mij heen. Hij krijgt methylfenidaat. Heb even gedacht dat daar een effectje aan kan zitten. Maar hij heeft het over dromen in een tijd dat hij dat juist niet kreeg. Of is dit typisch iets wat veel voorkomt bij kinderen met ADHD? Herkent iemand het. Het kan natuurlijk komen door onrust vanuit zijn ervaring in het vakantiekamp. Ik zoek nu echt even hoe ik hem zo snel mogelijk weer lekker in zijn vel kan laten zitten.
Gaia
Poeh
Zo'n methode zou voor mijn kinderen ook absoluut niet werken zeg! Ik denk dat mijn zoon weg zou lopen van zo'n kamp. Strafpunten! ik weet niet wat ik lees.
Ik begrijp dat jouw zoon absoluut niet is gewend dat er zo met hem wordt omgegaan? Dan is het toch logisch dat hij nachtmerries krijgt? Hij moet het allemaal verwerken.
Ik zou in jouw situatie geloof ik heel duidelijk tegen mijn kind zeggen dat hij nooit meer naar dit kamp hoeft en dat ik dit systeem heel erg stom vindt. Dan weet hij in ieder geval dat het niet aan hem ligt. En wat bij mijn dochter helpt bij nachtmerries, voor het slapen gaan even alle vervelende gedachten opschrijven en vervolgens weggooien in de prullenmand. Het is een soort ritueel, maar rituelen helpen goed bij nachtmerries.
Dank je
Ah.. dat is inderdaad een leuke. Ik heb hem wel het gezicht laten tekenen en geprobeerd hem er iets mee te laten doen wat hij nodig vond. Maar dit is misschien wel een heel goede, gewoon algemeen.
Ik heb hem inderdaad gezegd dat hij daar nooit meer heen gaat. En nee, zo gaan we niet om met onze kinderen. Ze krijgen ruimte voor hun eigen mening, smaak. Als iets niet lukt willen we het toch zoveel mogelijk in het positieve houden. Maar eigenlijk lijkt me het zo logisch.
Is het niet erg achterhaald, strafpunten? Echt heel vreemd.
bedankt voor de tip van de vervelende gedachten. Gaan we zeker doen.
ot (nu naar het liedje luisteren )
Bij kamp klagen
Ik zou zeker bij het kamp klagen over de gevolgen van hun opvoeding voor je zoon. Dit is niet normaal. Wist je niet van tevoren hoe het beleid was? Ik vind dat zoiets expliciet in hun folder moet staan.
Kamp
tweede nacht zonder nachtmerrie en meer rust in het mannetje. Gelukkig.
Kaatje, ik heb hier een evaluatieformulier wat ik zeker uitgebreid ga invullen. Heb heel erg de behoefte om mijn mening hierover te geven. Aan ons was het kamp meer uitgelegd als veel lol maken, vrij voelen maar binnen structuur, pedagogen die weten wat er op een kind afkomt die adhd heeft, met heel veel begrip etc. Gericht op de eigen leerdoelen van het kind etc etc. Dat van die strakke strenge regels, dat hadden wij niet zo begrepen.
Leuk:
Wat hij heeft verteld dat 1 kind echt besloot om die champignons niet te eten, gekozen heeft voor de strafpunt (die hield op dat moment in: niet mee naar het bos). Aan mijn kinderen heb ik de boodschap gegeven dat ik veel respect voel voor dat jongetje. Hij heeft duidelijk een autonome keuze gemaakt. Ik hoop dat mijn kinderen dat ook in zich krijgen . (maar voor deze leiding was dat dus blijkbaar iets fouts)
Tja,
dat vind ik nou ook weer overdreven om een kind te respecteren om dat hij iets niet wil eten.
Ik ben het absoluut oneens met het systeem wat wordt gehanteerd met strafpunten (uit de middeleeuwen) maar ik vind het een goede zaak kinderen min of meer te verplichten te proeven van wat ze niet willen eten. Het is namelijk niet de eerste keer dat bij kinderen hun smaak verandert an dat ze toch dingen leren eten door steeds opnieuw dingen te proberen.
Koentje
Ik bedoel het anders Koentje. Ik respecteer dat een kind dan maar een 'keuze kan maken'. Dat klinkt autonoom.
Natuurlijk niet omdat hij iets niet wil eten
En hier thuis wordt ook altijd geproefd. We delen dus die mening.
Eten op kamp
Onze dochter is een moeilijke eetster. Er zijn heel erg veel dingen die zij echt niet lust. Er zijn ook heel veel dingen die ze alleen lust als ze op een bepaalde manier zijn klaargemaakt. Ze lust geen stuk gekookte groente, geen sausjes, geen kruiden, geen uien, geen mengseltjes.
Kortom, het meeste kampeten (eenpans maaltijden) eet ze dus niet. Ze zeurt er niet over, schaamt zich er voor en roept dus nooit vervelende dingen over eten. Ze zegt alleen: 'Ik vind dat niet zo lekker dus ik hoef het niet.'
Ik zou echt woedend zijn als mensen haar gingen straffen als ze niet wil eten op een kamp. Dat zou namelijk haar hele kamp verpesten. Het doel van een kamp is toch plezier maken, niet 'kinderen even opnieuw opvoeden'. Dank u, maar opvoeden doen we thuis wel.
Kamp en eten
Hoi Gaia*,
Mijn zoon is ook een moeilijke eter (al gaat het nu wel beter); hij eet bijvoorbeeld thuis nooit gewoon brood. Het verbazingwekkende is dat hij op scouting kamp beter eet dan thuis - ik heb het een keer gezien tijdens een ouderkindweekend en ik heb met open mond staan kijken... Dezelfde spullen kopen helpt niet, thuis lukt het echt niet.
Bij mijn zoon hebben ze 'dit lust ik niet' bonnen - de kinderen mogen drie keer een bon inleveren bij een maaltijd die ze niet zo graag lusten. Echter, er wordt ook verteld dat men aan het einde van het kamp een verrassing krijgt als het kind geen bonnen ingeleverd heeft. Dit jaar was er geloof ik weer niemand die ze gebruikt had en de verrassing was een lekker ijsje.
Er was een hele leuke kookstaf mee, twee mannen die erg hun best deden om in de belevingswereld van die jongens maaltijden te presenteren. De leuke sfeer heeft zeker bijgedragen aan het goede eten bij mijn zoon.
Het kan dus ook anders op kamp!
Groetjes, Mopke
Mopke
Hee dat klinkt echt heel goed. Het leuke is dat mijn dochter (ook mee) juist een heel goede eter is. Ze is echt ons 'vuilnisbakje' ha ha. Dat ene wat ze dan niet lust, daar heeft ze recht op. Zij kan er eigenlijk ook redelijk luchtig over vertellen. Dat ze haar drinken maar bewaarde om de vieze smaak van champignons weg te spoelen ha.
Zoon is inderdaad ook een heel slechte eter. Dat met die bonnen, zou voor hem echt goed werken. Hij houdt dan zelf de regie en bepaalt of hij voor die beloning gaat of niet. Ik vind er dan ook echt iets leerzaams aan zitten. Ik zal het eens voorstellen bij dat kamp. Bedankt voor je verhaal.
