Nog een kind
Hallo,
zoals mijn naam als zegt sta ik in dubio. Ik ben moeder van twee kinderen. Mijn oudste, zeven jaar, heeft het angelman syndroom. Hij bezorgt ons, kort gezegd, veel werk. (angelman= forse verstandelijke beperking, niet praten, motorische beperking, epilepsie, kan vrij druk in gedrag zijn, maar wel altijd vrolijk en aanhankelijk, een echte knuffelbeer) Daarnaast heb ik een dochter van bijna vier jaar. Zij is het tegenovergestelde van haar broer. Bijdehand, inteligent, welbespraakt etc etc.
Omdat de oudste best wel veel werk is hadden wij besloten om niet meer (gepland) aan kinderen te beginnen. Uit het laatste onderzoek blijkt nu dat ik misschien de drager kan zijn van het syndroom en dat een eventuele volgende 50% kans heeft op dit syndroom. We kregen te horen dat als we nog kinderen wilden wij dit het beste konden laten onderzoeken. Als je zoiets hoort begin je toch weer te denken of je toch niet nog een kindje wilt. Mijn overweging hierbij is dat ik het gevoel heb dat ik bij mijn jongste veel gemist heb doordat we veel druk waren met de oudste. Voor mijn gevoel zitten we nu in rustiger vaarwater en zijn we van voornemens een PGB aan te vragen voor ondersteuning bij de opvoeding van de oudste.
Aan jullie (andere ouders van zorgenkinderen met meerdere kinderen of juist niet) wil ik vragen hoe jullie hiermee om zijn gegaan. Krijg ik nu de kriebels omdat de keuze nu definitief gemaakt moet worden (voor mijn gevoel dan) of is het logisch dat ik hier nu mee worstel. Doe ik mijn andere kinderen tekort door graag nog een derde te willen? Is het wel verstandig nu we al zo druk zijn en het soms al (te)veel is.... Het zijn misschien wat warrige vragen, maar ik kom er niet zo goed uit.
Ik hoor graag van jullie.
Groet
Ik heb
geen ervaring met het krijgen van een volgend kind als je al een zorgenkind hebt, wél met de plotselinge situatie dat je eigenlijk heel snel moet beslissen of je überhaupt nog een kind wil. In ons geval was dat: de vraag stéllen is de vraag beantwoorden. zolang je twijfelt, ben je nog niet klaar om afscheid te nemen van de mogelijkheid.
Sterkte met je overwegingen!
Moeilijk
Ik denk niet dat je je kinderen te kort doet door een derde te willen. Uiteindelijk vind ik die keuze de verantwoording van de ouders. Of je 1 kind wilt, 2,3,4 enz. dat bepaal je samen, als partners.
Wat mij wel zou beangstigen is de kans van 50% op een gehandicapt kindje.Je hebt onderzoek laten doen of je de drager bent van het angelman syndroom. Daaruit is een "misschien" gekomen. Durven ze dan toch een kans van 50% te geven op het doorgeven van dit gen? Ondanks dat je "misschien"drager bent? Ik weet niet hoe oud je bent. Is er biologisch gezien meer tijd om dit beter te onderzoeken? Een kans van 50% is wel enorm groot. Dat zou mij misschien beletten om voor een derde kind te kiezen. Maar ik weet niet hoe zwaar dit voor jullie meeweegt.Is een gehandicapt kindje net zo welkom? Is het leven draagbaar/leefbaar met dit syndroom?
Een enorm moeilijke keuze, maar 50% kans op een gehandicapt kindje zou mijn keuze wel negatief beïnvloeden.
Ivf
hai. heb je al geinformeerd of er een mogelijkheid is om via ivf zwanger te worden zodat ze vooraf de juiste eicellen kunnen selecteren? bij sommige aandoeningen bestaat die mogelijkheid er.
Moeilijke keuze maar het is wel goed om je zorgenkind niet je hele levensweg te laten bepalen...als je het aan kunt...ook voor je tweede kind fijn om een broertje of zusje te krijgen wat niets heeft...ook voor later misschien als jullie er niet meer zijn is het voor de kinderen fijn om de zorg te kunnen delen.
Wel heftig als de kans op angelman 50 % is want het is wel een hele heftige aandoening. Veel sterkte en wijsheid toegewenst met je keuze. Groetjes Jes
Tja
Dat is lastig.
Een vriendin van mij waarvan de oudste een verstandelijk en lichamelijke beperking heeft( na de geboorte ontstaan) heeft juist daarom niet nog 1 maar 2 kinderen . Zo komt de zorg van de oudste niet neer op maar 1 broer als de ouders te oud worden. Zo kan je het ook bekijken. Veel wijsheid in je overwegingen!
Marjanne
