Nu ook oudste zoon diagnose. en de reaktie daarop.
Vanmiddag had ik gesprek bij ggz. Diagnose ADHD. Zijn middelste broer kreeg die diagnose vorige week ook al. We zagen het al lang aankomen en kunnen ons er helemaal in vinden. De kinderen waren bij mijn schoonmoeder en toen we terug kwamen met het nieuws liet ze even haarfijn weten dat ze al die diagnoses maar onzin vind. En dat ze bij haar altijd zo rustig zijn. Als er iets gebeurt bij haar zegt ze altijd. Nee kijk dat moet je zus en zo oplossen. Bij mij luisteren ze altijd wel. Bah ik weet dat ze ongelijk heeft want we kregen zelfs complimenten van de thuisobservatie mevrouw dat wij het opvoeden heel goed doen. En dat ze ons wat dat betreft niks meer kunnen leren. Ik weet ook dat oma de kinderen alleen maar één op één heeft. En als ze er alle drie zijn dat het dan maar voor den uurtje is en ze zich daarna thuis weer afreageren. Ik weet het allemaal toch kan ik heel boos en verdrietig worden om haar reaktie. Bah. Volgend weekend gaat ze met mijn twee ADHDers den weekendje weg. Ze denkt daar heel licht over. Ondanks onze adviezen en waarschuwingen. Want bij haar zijn ze nooit zo druk. Nee natuurlijk niet maar nu zijn ze én samen én voor een heel weekend! Heftig. Maar wie niet horen wil die moet maar voelen. Hoe gaan jullie om met dit soort reakties. Groet Polly.
Jahoor
Hoi polly,
hier ook zo'n moeder idd. Alleen is het de laatste jaren omgeslagen in: jouw kinderen zijn echt niet normaal zeg, zelfs bij mij gedragen ze zich niet goed.
ja duh
Ene oor in....
en de andere weer uit, hoe moeilijk het ook is. Wij hadden het dit vaak bij de buikpijn van ayladochter, omdat ze niets konden vinden werd het gegooid op aanstellerij. Ook door familie werd vaak gezegd dat we het helemaal verkeerd aanpakten. Geen aandacht aanbesteden, negeren, zeggen dat het wel meevalt etc. Uiteindelijk bleek het niet mee te vallen. Maar opdat moment raakte het mij wel.
Positieve invalshoek
Weet je dat het een enorm goed teken is, dat je kinderen zich bij oma zo goed gedragen? Dat betekent dat ze aanpassingsvermogen hebben. Heel veel oma's leggen dit, niet gehinderd door bescheidenheid en kennis van zaken, uit als een resultaat van hun magische, ouderwetse opvoed krachten.
Maar het geen verdienste van oma, het is een enorm compliment voor je kinderen! Zij werken heel hard bij oma om zich goed te gedragen. En het is een goed teken dat het hen ook nog lukt.
Diep zuchten
Ik zou er héél diep over zuchten en er voor jezelf de boodschap uithalen waar je iets aan hebt. Namelijk dat je kinderen zich buiten de deur héél goed en sociaal wenselijk weten te gedragen. Pluim voor jou en je man!
Het is trouwens meestal niet de verdienste van degene waar je kinderen bij zijn, als ze zich bij een ander wel perfect gedragen. Dat is JOUW verdienste.
Jammer alleen dat ze dan thuis vaak even de andere kant op doorslaan, maar so be it.
Zo had ik het nog niet bekeken
dat het ONZE verdienste is als onze kinderen zich bij oma gedragen!
Vooral middelste kan zich heel goed beheersen voor ongeveer een uurtje, hij is geobserveerd in de klas, en bij ons thuis was op de dvd van de video training ook een heel rustig kind te zien. Daarna ging hij zich vreselijk uitleven natuurlijk.
anyway
Oma zal het wel merken als ze een weekendje met hun weg gaat, en anders maar niet...
Ik moet het LOS laten! hihih
bedankt in iedergeval!
greot, polly
Voorlichting
Polly,
Ik kan er ook nog steeds gefrustreerd van raken dat soort reacties. Wij zijn met opas en omas en de oppas wel bij een voorlichtingsbijeenkomst van de psychiatrie geweest waar onze zoon ook getest is. ik vond dit heel mooi. men belichtte daar ook het verdriet van de ouders die zich door omgeving soms zo onbegrepen voelen.
zelfs opa die het eigenlijk allemaal onzin vindt; kon het toch meer aanvaarden toen de psychiater zelf dit allemaal vertelde.
mimi
Idee
Dat is een goed idee mimi, ik zal eens kijken wat hier de mogelijkheden zijn.
Volgens manlief heeft dat echter bij zijn moeder geen zin, die hoort alleen wat ze wil horen. Die kan je 10 keer iets uitleggen, die wil het gewoon niet aannemen.
Zelfs van artsen niet, dat heb ik gemerkt toen haar man in het ziekenhuis lag en ik bij artsen gesprekken zat met haar. Dan had die arts het over A B C D en dan stonden we buiten en zei ze: zie je wel ik had wel gelijk het is D E F G. dat dan alleen de D overlapte in haar verhaal wilde ze niet horen.
Toen werd ik er al gillend gek van, maar toen ging het nog om haar man, nu gaat het om MIJN KINDEREN!!!!
aaaah pfffff ik moet er maar mee om leren gaan, want haar kan ik niet veranderen.
Vanmorgen zo;n vreselijke dip gehad, ( ik zit nu nog te snotteren, het houd maar niet op) alle stress en alls van de afgelopen maanden komt er uit...
zucht...
pol
Polly
Wat is het rot he? Om het allemaal te verwerken. Logisch dat je verdrietig bent. En laat je schoonmoeder maar kletsen hoor.
Voor zover ik het kan beoordelen uit jouw posts hier, hebben jouw jongens ontzettend geboft om jou als moeder te hebben!
Gedrag bij anderen
Joh, ook "gewone" kinderen zijn toch heel anders als ze een paar uur bij oma en opa zijn? Daarom is oppassen zo leuk 
Ik ben erg benieuwd hoe het weekend gaat verlopen, hou ons op de hoogte!
Carmen.
"maar het is toch een lief kind?"
Van die reactie word ik zelf ook niet goed als ik eens wil uithuilen bij moeder of vriendin. Ja, natuurlijk is het een lief kind, daarom is het ook zo rot dat hij een stoornis heeft waardoor zijn en mijn leven soms zo moeizaam gaan. Uithuilen bij mezelf dan maar, zit niks anders op (en bij Ouders Online...).
Herken ik
hallo moek,
ik herken deze reaktie van anderen, ben zelf al half jaar bezig met het trachten te overtuigen van mijn ouders en mijn zus, ouders, in de 70 nu, zeggen dan, je ziet er niks aaan....toch....zus komt met verhalen over eigen kind dat moeilijk was
maar haar kind heeft geen vermoedelijke diagnose en heeft geen observaties, zus zegt ook...het komt goed...
soms heb ik wel eens het idee dat mijn eigen moederschap wordt onderschat want ik twijfel aan mijn kindje. er zijn zoveel tegenstellingen in de buitenwereld.
van mij mag je uithuilen hoor, ik zend je een denkbeeldig zakdoekje, wellicht helpt het een beetje...
groetjes
Ach polly
onbegrip zal er altijd blijven, ik ben van de boter op mijn rug en laat het mijn ene oor in en mijn andere oor weer uit vliegen...
Maar het doet wel zeer en het is moeilijk. Sterkte!
