Zorgenkinderen Zorgenkinderen

Zorgenkinderen

Lees ook op
Relithe

Relithe

02-06-2011 om 22:42

Op vakantie van te voren al drama voor dochter.

Zoals altijd hebben wij een vakantie geboekt in Frankrijk voor de zomer. Dochterlief heeft altijd al moeite met het afscheid nemen van onze honden maar toen ze kleiner was konden we haar nog wel met andere dingen afleiden. Ze is nu 9, heeft pdd nos en was vandaag al helemaal hysterisch toen we het over de komende vakantie hadden. Eerst al de lange reis die ze vreselijk vindt en ze was vanavond al helemaal in paniek dat ze haar honden twee weken moet missen.
Vroeger namen we fotootjes mee van de dieren en andere dingen die ze miste maar ik ben bang dat dat dit jaar niet voldoende zal zijn. Vorig jaar heeft ze de eerste week huilerig doorgebracht op vakantie, ook niet echt bevorderlijk voor een goede stemming.
Ik zit er hard over te denken de vakantie te annuleren maar eigenlijk vind ik dat ook wel te ver gaan en we hebben het hard nodig.
Wat zouden jullie mij adviseren? Hebben jullie kindern dit soort dingen ook?

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Frankrijk

Mischien kun je iets doen dat ze wel leuk vindt. Dan is ze ook beter te motiveren voor vakantie. Er is ook een Nederlandse camping vlak bij Disneyland. En je kunt 's nachts rijden terwijl ze slaapt. Het blijft een beetje zoeken hoor. Maar ik heb er zelf toch het meeste aan als de kinderen het naar hun zin hebben. Wij gaan overigens met de trein dan kan ik de kinderen beter aandacht geven, ik kan me niet in stukjes hakken. Ik realiseer me dat vakantie vaak hard werken is voor de kinderen omdat ze zoveel nieuwe dingen een plaats moeten geven of beredeneren. Zoon kan dat al maar dochter schiet nog vaak in de paniek.

Spelen

Overigens gaan we in Nederland kamperen. Maar dan neem ik wel de knuffels, doekje en playmobiel voor dochter mee waar ze zich in de tent uren mee kan vermaken. Want ze kan ook niet zo goed bedenken wat ze dan moet doen ergens anders.

Belle Époque

Belle Époque

02-06-2011 om 23:29

Kiezen

Annuleren zou te ver gaan als jouw kind tot rede te brengen was. En autistische kinderen zijn heel moeilijk tot rede te brengen. Er hangen haar, vanuit autistenogen gezien, ook heel wat prikkels boven het hoofd: lange reis (ik ken kerngezonde volwassenen die daar al tegenop zien), andere omgeving (zelfde lokatie als vorig jaar of een nieuwe plek?) en dan ook nog eens haar beestjes moeten missen. Dat is héél wat voor een autistenbrein om te verwerken en dat verwerken gaat duidelijk ook door in de vakantie, ook als je haar voorbereidt met foto's.

"We hebben het hard nodig." Ja... Autisme in het gezin is vaak veel moeten geven en weinig kunnen nemen. Want tegen een autist die in zijn of haar overgevoeligheid de sfeer belast kan je moeilijk zeggen, zoals bij een dwarse puber voor wie niks deugt: "Hoor eens, dat jij het niks aan vindt is jouw probleem, wij hebben besloten wél te genieten."

Je hebt meerdere keuzes, ze zijn geen van allen ideaal, maar dat is de huidige situatie ook niet.
- gewoon gáán, met het risico dat de hele vakantie alleen om haar draait en iedereen blij is als jullie weer thuis zijn. Zonde van de tijd, energie en het geld, zou ik zeggen.
- naar Frankrijk gaan, maar dan met een hondvriendelije bestemming. Auto te klein voor gezin plus honden? Misschien kan een deel van het gezin met trein of vliegtuig en deel met honden met de auto. Kost wat, maar dan heb je (misschien) ook wat.
- dichterbij op vakantie gaan zonder de honden. Dan is het wel piepen om de honden, maar de prikkel van de lange reis is er dan wel uit.
- dichterbij mét honden, zie verder idee twee wat vervoer betreft.
- thuisblijven, kijken of iemand een lang weekend de kinderen opvangen en met je man (als je die hebt natuurlijk) samen een romantisch reisje naar Parijs maken om weer bij te komen.

En hopelijk zijn er mensen die nog andere alternatieven hebben waar je dochter wel mee kan leven. Want ze hoeven niet altijd hun zin te hebben, autisme of niet, maar met een overprikkelde autist op vakantie is een ervaring die je beter kan voorkomen omdat niemand er wat aan heeft. Jullie ook niet.

Sera

Sera

02-06-2011 om 23:31

Honden

Als alleen de honden het probleem zijn waarom nemen jullie die dan niet mee op vakantie? Genoeg campings/huisjes waar ze welkom zijn. Dan is het probleem opgelost.

Mijn zoon zou ook op die manier kunnen reageren. Hij houdt ook niet van vakantie en wil nooit weg uit de vertrouwde omgeving. Tot nog toe gaat het wel als we gaan. Voor hem is het heel belangrijk dat hij precies weet wat kunnen verwachten. Het liefst heeft hij een soort militair schema voor de hele vakantie met wat we precies op welk tijdstip gaan doen. Heel vermoeiend.

Wij hebben onze honden wel een paar keer meegenomen op vakantie. Dat was best een succes. De honden en de kinderen vonden het erg fijn. Ik kan me voorstellen dat de hond mee bij een spannende vakantie naar het buitenland heel veel troost geeft.

Relithe

Relithe

03-06-2011 om 11:42

Moeilijk..

Wij zijn al vaker naar Frankrijk geweest en dat was meestal vol spanning idd, we hebben ook nog een zoon met autisme en een gewoon kind. Onze zoon kan er wel beter mee omgaan dan onze dochter overigens.
We gaan steeds naar een andere camping en idd het lange reizen zorgt voor veel prikkels bij haar. Ik snap ook wel dat het voor een autist erg veel is maar we moeten al zoveel inleveren en dan nu de vakantie ook nog, dat vind ik moeilijk..
Haar honden zijn haar steun en toeverlaat maar om die helemaal mee te nemen naar Zuid Frankrijk...
Ik zit inmiddels al te zoeken naar iets in Nederland waar we met de honden terecht kunnen, maar het zit me wel behoorlijk dwars

Karmijn

Karmijn

03-06-2011 om 12:53

Ik zou eerst heel goed met je dochter gaan uitzoeken, wat het nu precies is, wat ze zo rot vindt aan vakantie. Ik ken heel veel volwassenen, zonder autisme, die dolblij zijn, nu ze besloten hebben niet meer te gaan. Niet iedereen houdt er van.
Je noemt zelf twee dingen: de honden en de reis.
Zijn er nog andere zaken?
Als je alles in kaart hebt, kun je met je dochter samen probleem voor probleem oplossingen gaan bedenken.
Voor de honden zou een oplossing kunnen zijn om ze mee te nemen. Of naar een andere locatie gaan waarbij ze mee kunnen. Of dingetjes verzinnen waardoor je dochter ze minder zal hoeven missen. (foto mee, heel goed tehuis zoeken, deken mee dat naar ze ruikt. Elke dag bellen met de hondenoppas, hondenoppas houdt een blog bij op hyves die je dochter elke dag leest)
Voor de reis zijn ook alternatieven te bedenken. De trein, met het vliegtuig naar een nabijgelegen luchthaven vliegen, je kunt ook het gezin in tweeen splitsen. Sommige kinderen hebben baat bij een duidelijke landkaart, waarop ze precies kunnen zien hoeveel kilometer je al gevorderd bent en hoeveel je nog moet. Soms helpt een routeplanner. Het kan ook behulpzaam zijn om af te spreken waar je precies gaat stoppen onderweg, wat je daar gaat doen en hoe lang je daar gaat blijven.
Verder hebben wij maar een kind met een stoornis (adhd), maar wij houden bij het bepalen van de vakantiebestemming heel veel rekening met hem. Best vergaand. Hij kan niet tegen hitte en zon, dus wij gaan sowieso nooit naar een warm land. Zuid-Frankrijk is echt ondenkbaar. We gaan voor hem in een huisje, omdat hij de rust en ruimte van een eigen kamer nodig heeft. Dat betekent dus dat we, als we niet zoveel geld ervoor over hebben, maar een weekje of een midweek weg gaan, omdat een huisje nu eenmaal duurder is. Wij gaan ook altijd naar een bestemming waar er voor hem leuke activiteiten/musea zijn, want ook dat heeft hij nodig.
Ik heb hier ook wel gelezen over een kind, ik geloof van Quin, die veel baat heeft bij een caravan, omdat de ouders gek zijn op rondtrekken en het kind dan toch een voorspelbare, afgegrensde omgeving heeft.
Het kan een behoorlijke zoektocht zijn, maar de hele vakantie in de clinch liggen met een overprikkeld en overstuur kind, dan heb ik geen vakantie meer. Ik kan me nog een autorit naar Texel herinneren, die mij een stuk of duizend grijze haren heeft bezorgd, brrr. Dan blijf ik persoonlijk liever thuis. Maar goed, ik ben dan ook een van die mensen waarvoor vakantie een leuke luxe is, maar die niet zo perse hoeft. Uitrusten op vakantie lukt sowieso niet met ons gezin. Dat doe ik wel als ze op school zitten.
Het is wel een rottig probleem voor jullie. Ik wens je er sterkte mee.

Belle Époque

Belle Époque

03-06-2011 om 17:34

Het is ook moeilijk, eira

Dat is een probleem waar veel gezinnen met iemand met een stoornis mee kampen. Inleveren en rekening houden met... En jezelf regelmatig wegcijferen. Bijvoorbeeld met vakantiebestemmingen. En dat mag je bést hardop uitspreken want het is NIET leuk en ik kan me heel goed voorstellen dat dat je heel erg dwars zit.

Ik heb ook twee autistische kinderen en heb me suf geofferd. Ik leef vaak een ander leven dan de gemiddelde moeder dankzij dat "rekening houden met", en dat is vaak erg eenzaam. Dus ik weet als geen ander hoe je je voelt... Kan je dit delen met je man? Of heb je lotgenoten in je omgeving die dit herkennen? Dat laatste trekt mij er altijd weer doorheen. Gewoon die herkenning, samen even balen omdat er wéér iets anders gaat dan bij andere mensen, vervolgens kunnen we erom lachen omdat we ons ei kwijt zijn en doen we wat we moeten doen. Toen ik die contacten nog niet had, werd dat "balen" steeds groter. Ik heb heel veel aan lotgenotencontact (vooral "in real life").

Voor de rest: lees onze andere postings. Daar staan genoeg praktische tips in, waar je, vrees ik, toch niet onderuit komt. Voor de emotionele kant geef ik je een heel dikke knuffel, want ook daar mag best wel wel eens aandacht voor zijn!

Relithe

Relithe

03-06-2011 om 21:33

Beslissing genomen

Dank jullie voor de lieve reacties, ik voel me er ook echt verdrietig om maar we hebben besloten de vakantie te annuleren.
We zijn heel eerlijk naar onszelf geweest en al de vakanties die we hadden in Frankrijk verliepen zeer stressvol. Oudste zoon moest de eerste week altijd wennen aan alle nieuwe dingen en dochter was de hele vakantie door jengelig. Ook de middelste die toch geen diagnose heeft kon nooit echt wennen in het begin en ging de laatste vakantie helemaal door het lint omdat we zijn dekbedhoes niet mee hadden...
Waarschijnlijk blijven we zelfs thuis dit jaar, we zijn er eigenlijk allebei heel moe van
We hebben idd wel mensen die in een soortgelijke situatie zitten om ons heen. Fijn die herkenning, de meesten blijven ook gewoon in Nederland op vakantie
Het is gewoon teveel voor onze kinderen en daar moeten wij ons bij neerleggen. We hebben eigenlijk jaren tegen heug en meug toch maar doorgezet omdat wij Frankrijk zo mooi vinden en dat is niet goed, voor niemand.
Ik ga vaker op dit forum komen, ben nog een beetje nieuw hier

Karmijn

Karmijn

03-06-2011 om 21:39

Samen weg

Hoi Eira,
Rottig hoor, maar denk ik wel een goede beslissing. Kinderen worden weer snel groot hoor, misschien staat de vlag er over een jaar of twee weer heel anders bij.
Zie je mogelijkheid om samen met je man er tussenuit te gaan?
Ik hoop dat jullie toch een fijne zomer kunnen krijgen!

Belle Époque

Belle Époque

03-06-2011 om 21:53

Dapper van jullie

Ik heb zakdoeken vol gejankt als ik weer voortijdig van een uitje of visite naar huis moest omdat de kinderen het niet trokken, of omdat een vakantie eindigde in een dram- en dreinfestijn met mij als uitgeput one-woman-animatieteam, en dat gevoel kwam weer boven toen ik je berichtje las.

Dapper van je dat je toch die rotknoop hebt doorgehakt. En misschien, als de ergste frustratie wat gezakt is, dat je samen met de kinderen leuke alternatieven kan vinden.

Sterkte, het is zuur, maar nodig, helaas...

dihanne

dihanne

03-06-2011 om 22:10

Eira: ook steun van mij!

Beste Eira,

hierbij ook heel veel steun van mij....
je hebt er weinig aan, maar ik begrijp je helemaal.

en volgens mij heb je een goede keuze gemaakt.

Momenteel gaat het heel goed met onze dochter, maar ik kan mij ook totaal mislukte uitjes herinneren. Of een verjaardagsvisite waar ik na 30 seconden alweer buiten stond, omdat het helemaal fout ging.

Bij ons is dat nu wel over, en we kunnen best veel als gezin.

Maar ik denk (eerlijk gezegd) wel eens bij mezelf dat het toch lang duurt: een kind opvoeden.

Vaak zeggen mensen dat het voorbij vliegt, maar ik zit wel eens te rekenen hoelang het nog duurt voor ze volwassen is, en ik weer eens mijn eigen dingen kan doen, zonder aanpassingen aan haar autisme.

fijne zomer!
Dihanne

Doghotel

Hallo Eira
Wij hebben een zoon met pdd nos die ook gek op onze hond is.
Wij zijn eens met vakantie naar de auverne geweest op een erg kleine camping, helemaal ingesteld op mensen met honden.
Hij heeft de vakantie van zijn leven gehad en door de honden, die daar op het afgesloten terrein allemaal met elkaar kunnen spelen, ook veel contacten met anderen.
Kijk eens op www.doghotel.nl of het ook iets voor jullie is. Wij zaten in een stacaravan, ze zijn wel oud, maar alles wat je nodig hebt is aanwezig.

Sera

Sera

04-06-2011 om 01:21

Eira

Twee van onze kinderen hebben iets. Een een voornamelijk lichamelijke handicap en de ander asperger. Op vakantie gaan kan prima maar we moeten wel aanpassingen maken. Voor het kind met een lichamelijke handicap gaat dat om praktische zaken en voor onze zoon met asperger om andere dingen.

Wat wij altijd doen is van te voren goed bedenken wat problemen op kan leveren en daar van te voren al een oplossing voor zien te bedenken.

Zoals bij jullie bijvoorbeeld:

honden missen = oplossing honden mee
lange reis moeilijk = dichter bij huis op vakantie of reis in meerdere keren doen of helft van het gezin heen vliegen
vertrouwde spullen missen = vertrouwde spullen mee
Moeilijk wennen = wat langer blijven en zorgen voor een verblijf adres. Dan hou je er van te voren rekening mee dat je een paar dagen kwijt bent om te wennen en dan is er dan toch nog genoeg tijd om te wennen.

Zo kan je toch een fijne vakantie hebben al is het misschien niet helemaal zoals je anders vakantie zou vieren.

Overigens nemen wij de honden bijna altijd mee als we naar mijn schoonfamilie gaan in Italië. Lange rit maar de honden zijn een stuk makkelijker daarin dan de kinderen.

Bij onze zoon helpt het heel erg om van te voren uitgebreid te bespreken wat we gaan doen en hoe we daar heen gaan. We zorgen voor visueel materiaal om hem te helpen: kaart van de route, internet site van de accomodatie en tegenwoordig kopen we altijd een reisgids van de bestemming. Daar kan hij uren in lezen/plaatjes kijken.

We bespreken van te voren hoe we er naar toe gaan, hoe lang de reis ongeveer gaat duren. Verder maken we altijd een soort programma voor ter plaatse.

We nemen ook altijd een aantal vertrouwde spullen mee, zijn eigen beddengoed en zijn favo knuffels, boeken en speelgoed. Een heel gesleep.

Het past verder helemaal niet bij mij mij om alles zo te plannen. Mijn man gelukkig kan dat heel goed. Die is heel georganiseerd maar ik ben heel chaotisch. Dat botst dus wel eens. Toch is voor het voor mijn zoon zoveel fijner als we alles goed plannen en ter plekke ook een bepaalde routine en volgorde aanhouden. Uiteindelijk is dat voor ons ook fijner.

Deze vakantie gaat dus niet meer door maar wie weet kun je nog een andere kortere vakantie wat dichterbij boeken.

Of ga inderdaad met z'n tweeën er op uit. Dat doen wij ook elk jaar een keer.

Naspelen

Vooropgesteld dat ik niet weet hoe oud jouw dochter is en of ze het (nog) leuk vindt. Het kan helpen om de situatie een paar keer na te spelen met playmobil. Steeds een stukje meer. Ik hoorde de tip van ouders die met hun dochter met autisme veel moesten vliegen en die dochter vond dat erg moeilijk. Tot ze playmobil luchthaven kochten en het tigx nagespeeld hebben. Dochter wist (ongeveer) wat haar te wachten stond en wat er met de koffers gebeurde. Misschien voldoet bij jullie alleen het dierenasiel van playmobil.

Relithe

Relithe

04-06-2011 om 22:38

Bedankt weer

Voorgaande jaren hebben we dit soort tips idd wel gedaan, soms hielp het wel wat maar meestal draaide het toch op heimwee uit. Ook hadden we altijd allerlei dingen van thuis mee, bestek, kopjes, bordjes, kussens, de hele reutemeteut.
Weet je wat het is, het kost van te voren zoveel energie dat je al moe bent voor je op vakantie bent. We kwamen ook nooit uitgerust terug maar eigenlijk nog moeer dan voor de vakantie.
We hebben ons er bij neergelegd dat we dit jaar niet gaan en eigenlijk is er een last van onze schouders af..
Dat zegt wel genoeg denk ik
't Is gewoon een goeie beslissing, het is niet anders.
Je wilt vaak zo graag net zo zijn als andere gezinnen en het is een lange weg om te accepteren dat dat niet zo is. Ik denk dat we in een vooruitgang zitten wat acceptatie betreft en daar ben ik blij om.
Maar wat fijn hier al die lieve reacties van jullie en de herkenning. Echt heel fijn vind ik dat.

Quin van der Veer

Quin van der Veer

05-06-2011 om 23:38

Yep caravan

Klopt, dat waren wij met die caravan. Hier van toepassing op een ADHD-kind. Maar ik heb ook van ouders die ik IRL ken gehoord dat ze met een ASS-kind voor een eigen caravan hebben gekozen. Zelfs dat die caravan het hele jaar op eigen terrein staat, zodat het een bekend ding wordt en de overgang naar "vakantie" niet zo groot is. Overigens hóef je natuurlijk niet ver weg op vakantie te gaan, met "gewoon" kind of ASS-kind, dat maakt niet uit. Een camping met honden, een caravan met écht eigen plekje, desnoods eerst alleen 1 of 2 nachtjes bij de camping om de hoek om te wennen.
Maar thuisblijven kan natuurlijk óók een fijne vakantie opleveren!

Quin van der Veer

Quin van der Veer

06-06-2011 om 08:50

Aanvulling

Gisteravond was ik wat kort vanwege het late tijdstip. Dus nu even een aanvulling.
Wij trekken ook altijd van camping naar camping, zonder enige planning vooraf. Dus er is veel sprake van verkassen. Toen we nog met de tent gingen was dat dus altijd veel gedoe en al dat inpakken/uitpakken gaf ook bij mij nogal wat stress. Eigenlijk waren we zo ongeveer een derde van de vakantie bezig met het ordenen van de troep, want hoewel mijn man beweerde dat de tent toch zó geweldig snel op te zetten was, vergat hij voor het gemak dat we de avond vóór vertrek naar een andere lokatie al druk bezig waren alles weer vertrekklaar te maken en op de ochtend van vertrek waren we toch ook zeker 2 uur bezig. Dit in combinatie met steeds wisselende omgevingen en alle uitdagingen die de vakantie sowieso al te bieden heeft deed de spanning bij onze ADHD-er zodanig oplopen dat we op vakantie regelmatig te maken kregen met ADHD-aanvallen van het ergste soort. Weliswaar slechts ongeveer wekelijks, maar die buien hebben nogal een impact op iedereen.
Kortom, er moest iets gebeuren als wij onze manier van vakantiegaan in stand wilden houden. Na een debacle met een gehuurde camper (ding moest elke keer verbouwd worden voor je kon eten/slapen/zitten, en wat zit je dán op elkaars lip zeg) was de kogel door de kerk: we gingen een caravan uitproberen. Dus we hebben via Marktplaats een oud doch charmant exemplaar aangeschaft. Waarbij de belangrijkste eis was: een af te sluiten gedeelte voor de kinderen (schuifdeur). Dus de kinderen hebben nu hun eigen hokje, dat de hele dag zo blijft staan, met spullen, speelgoed en al. Een soort loungeplek. Ze hebben zelfs een eigen kastje. Wij zelf hoeven ook aanzienlijk minder werk te verrichten als we van de ene naar de andere camping gaan. In die tijd kan zoonlief gewoon doorgaan met zijn activiteiten. De vakantiegerelateerde uitbarstingen zijn nu aanzienlijk verminderd in aantal en in hevigheid. We kunnen nu weer genieten van de vakanties in plaats van dat we meerdere malen gestressd roepen dat we op zó'n manier liever weer naar huis gaan.
Ik kan me zo voorstellen dat het met een ASS-er ook zo werkt in een caravan. En als je er een voortent aanzet, heb je een goede plek voor de honden. Reizen kun je ook in kortere etappes doen, en je bent minder weersafhankelijk met een caravan dan met een tent, dus je hoeft ook niet persé naar Zuid Spanje (oid).
Nou ja, misschien heeft Eira er niet zoveel meer aan voor dit jaar, maar wellicht doet iemand anders zijn voordeel met dit betoog... Overigens hebben wij de caravan vorig jaar ook slechts 2 weken voor het beoogde vertrek aangeschaft, dus een last-minute met eigen caravan is best mogelijk.

Niet met vakantie

Dat je niet met vakantie gaat vanwege de situatie, zegt inderdaad wel genoeg. Wij hebben dat de afgelopen jaar ook om die reden niet gedaan vanwege (de) kind(eren), Terwijl ik zelf juist de behoefte had om even weg van alles te zijn, je over te geven aan het lome vakantiegevoel. Dat lees ik uit je bericht, Dagjes uit hebben wij tot voor kort ook niet gedaan. Dat kost veel energie en geeft veel onrust. Ik hoop dat er iets van vakantie voor jullie is of komt.

Quin van der Veer

Quin van der Veer

06-06-2011 om 09:55

Euh

"Wij zelf hoeven ook aanzienlijk minder werk te verrichten als we van de ene naar de andere camping gaan. In die tijd kan zoonlief gewoon doorgaan met zijn activiteiten", schreef ik. Natuurlijk bedoel ik daarmee tijdens het opbreken he, we laten hem tijdens het reizen natuurlijk niet in de caravan zitten.

Puck

Puck

06-06-2011 om 10:19

Ha ha quin

Dat zou wel een ultiem rustige reis voor jezelf betekenen: kind tijdens reizen in de caravan. LOL

Relithe

Relithe

06-06-2011 om 13:31

Ik dacht ook al...

dat je zoon tijdens het reizen in de caravan verbleef, hahaha..
Met een camper kan dat weer wel he
Onze huidige auto heeft helaas geen trekhaak dus een caravan zit er niet in Misschien met de volgende auto, het is het overwegen waard natuurlijk. Je hebt mooi je eigen spulletjes bij je en kunt gaan en staan waar je wilt. Ik vind het wel wat hoor, maar dat wordt dan wel even sparen voor ons..
HIer beperken de buien zich ook niet tot een keer per week (was het maar waar). Hier hebben ze dagelijks buien en dochter is ook nog eens overal heel bang voor..
We hadden na het drama om de honden zoiets van; en nu maar even niet, even een pas op de plaats en rust nemen.
Vakantie heeft ons altijd al zoveel stress opgeleverd, we blijven nu gewoon thuis en gaan dagjes op stap en dan lekker 's avonds weer in je eigen bedje bij de honden
Dochter heeft er reuze zin in!

Sassie

Sassie

06-06-2011 om 15:48

Autisme

"Bij onze zoon helpt het heel erg om van te voren uitgebreid te bespreken wat we gaan doen en hoe we daar heen gaan. We zorgen voor visueel materiaal om hem te helpen: kaart van de route, internet site van de accomodatie en tegenwoordig kopen we altijd een reisgids van de bestemming. Daar kan hij uren in lezen/plaatjes kijken.

We bespreken van te voren hoe we er naar toe gaan, hoe lang de reis ongeveer gaat duren. Verder maken we altijd een soort programma voor ter plaatse".

In een programma over autisme op tv hoorde iets dergelijks als hierboven. Alles van tevoren nagaan. Eventueel samen tekenen over wat er allemaal gaat gebeuren en wanneer. Je dochter zou daarbij aan kunnen geven wat ze op een bepaald punt moeilijk vind en daar samen een oplossing voor kunnen bedenken/tekenen. Jullie gaan op vakantie en de hond ook (laat ze tekenen hoe fijn de hond het bijv. heeft met alle andere hondjes). Leg ook uit waarom de hond het niet leuk vind in de auto (laat ze het desnoods zelf bedenken; honden willen spelen/rennen met zijn vriendjes en dat kan in de auto niet).

Misschien een optie? Samen dus alles uittekenen (zoals een stripverhaaltje) wat en wanneer er iets gebeurd en ook wanneer jullie weer teruggaan en hoe en wanneer de hond komt en hoe.

Ik vond het heel verhelderend die documentaire.

Puck

Puck

06-06-2011 om 17:16

Eira

Dat je huidige auto geen trekhaak heeft is niet echt een belemmering. Als je een caravan koopt kunnen de kosten van het plaatsen van een trekhaak onder de auto er vast ook wel bij.

Rosase

Rosase

06-06-2011 om 23:26

Trekhaak: ja hoor

Hier trekhaak van de sloop of marktplaats (weet ik niet precies meer) voor 50 euro, een handig mannetje en een uurtje werk en wij hadden een trekhaak. Schijnt echt weinig voor te stellen zo'n ding.

Relithe

Relithe

07-06-2011 om 10:07

Ok

En ik maar denken dat een trekhaak heel duur is en er niet meer onder kan als ie er niet aan zit Tja, dit jaar wordt het hem niet meer, het was met docher ook nooit zo extreem als dit jaar eigenlijk...
Visueel maken doen we wel hoor, maar dochterlief heeft veel te veel om over na te denken wat er allemaal kan gebeuren met ons of met de honden..

Sassie

Sassie

07-06-2011 om 12:49

Eira

"Visueel maken doen we wel hoor, maar dochterlief heeft veel te veel om over na te denken wat er allemaal kan gebeuren met ons of met de honden.."

Heel goed. Logisch dat je dochter heel veel nadenkt over wat er allemaal kan gebeuren met jullie of met de hond. Onze zoon doet dat ook.
Wij laten hem dan tekenen wat hij denkt en hem oplossingen te laten bedenken samen met ons. Net zo lang tot het voor hem een logisch en gestructureerd geheel vormt. Als de hond bijv. ziek wordt, welke ziektes kan de hond hebben dan? Wat gaat er dan gebeuren? Het moet voor hem duidelijk zijn wat er allemaal kan en gaat gebeuren.

Jullie zouden evt. ook kunnen voortellen om op een bepaalde dag te bellen naar de hond tijdens de vakantie. Laat je dochter bellen met diegene waar de hond is om de horen hoe het gaat. Kun je met een pension ook afspreken.

Het is een idee.

Puck

Puck

07-06-2011 om 12:51

Ha ha eira

Natuurlijk kan er een trekhaak onder de meeste auto's. Er worden maar weinig auto's standaard af-fabriek met trekhaak geleverd. En wat is heel duur? Als je geen verstand hebt van trekhaken dan is het wel slim om hem goed te laten monteren, met name het elektrische circuit geeft nog al eens problemen omdat er verschillende stekkers te krijgen zijn. Beetje vervelend als je linker knipperlicht gaat knipperen als je remt Maar voor een paar honderd euro heb je een prima gemonteerde trekhaak. En een tweedehandscaravan hoeft je ook de kop niet te kosten, als je een paar weken in het hoogseizoen een huisje huurt ben je dat geld ook kwijt. Dus voor volgend jaar lijkt het me zeker iets om in gedachten te houden.

Puck

Puck

07-06-2011 om 12:53

O en eira

Op veel campings mag je de honden meenemen, heeft je dochter daar ook geen zorgen om.

Sera

Sera

07-06-2011 om 14:42

Doordenken

Dat doordenken doet mijn zoon ook heel erg. Hij kan soms enorm in paniek raken en dan als hij weer rustig is vraag ik waarom en dan blijkt dat hij bijvoorbeeld heeft bedacht dat als de kat morgenochtend weer in de tuin komt het kan zijn dat de kat naar de weg zal lopen en daar dan overreden wordt en de dierenarts de kat niet kan redden en dat de kat dan dus dood is... Natuurlijk kan allemaal gebeuren maar het is nog niet gebeurd. De kans dat het zal gebeuren is heel klein. Toch kan mijn zoon van dat soort dingen al helemaal in paniek raken.
Dat is heel lastig. Uittekenen van situaties is vaak een goede. Wij maken wel eens van die tekeningen met balonnen en pijltjes. In elke ballon schrijven we dan de situatie en dan bij het pijltje wat er kan gebeuren en dan bij de volgende ballon hoe de situatie dan is. Dat visualiseren van zijn gedachten op papier maakt hem veel rustiger maar het voorkomt panieksituaties niet.

Relithe

Relithe

09-06-2011 om 10:43

Vraagje

Is het bij jullie kinderen dan niet zo met dat visualiseren, dat ze nog banger worden dan dat ze al zijn? Dat idee heb ik bij mijn dochter wel, er komt steeds meer bij wat er allemaal zou kunnen gebeuren en dus denk ik dan maar dat het beter is om het af te kappen. Maar ja misschien maalt het in haar hoofdje wel door natuurlijk...
En met dat visualiseren, dan moet je ook weer voor een goede afloop zorgen en die is er natuurlijk irl niet altijd... Ja ik ga nu ook doordenken
Wij doen het meestal maar af met dat het allemaal niet gebeurt en ze lijkt daar dan tevreden mee tot het grote moment blijkbaar..
Mijn dochter kan ook werkelijk vanalles bedenken, ik word er wel eens een beetje moe van dan, het kan zo gek nog niet zijn of ze bedenkt het wel...
Hoe dan ook, wij blijven dit jaar lekker thuis, lekker rustig, we zijn ook te moe om nog te gaan visualiseren denk ik
En we maken er wat van met leuke dagjes.
Volgend jaar maar ruim van te voren met haar bezig..

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.