Zorgenkinderen Zorgenkinderen

Zorgenkinderen

Lees ook op

Opzien tegen de vakantie

Tot nu toe hebben wij nog geen vakantiebestemming gekozen. We weten niet goed waar we heen willen. En opeens gisteren kwam ik tot de ontdekking hoe het komt dat ik maar niet kan besluiten, niet kan kiezen. Heel simpel...ik zie als een berg op tegen drie weken camping.
Het zal er ws. op neer komen namelijk dat onze jongste zoon, een zogeheten NADH-kind, snel vriendjes zal maken en over de camping zal struinen. Onze oudste daar zal het moeizaam bij gaan. En dat heeft tot gevolg dat ik met argusogen alles volg, probeer in banen te leiden. Het maakt mij eigenlijk hartstikke nerveus. De hele tijd voel ik dan een alertheid die maakt dat ik niet totaal ontspannen voor de tent zit of kan wegdromen bij een boek.

Oplossing zou natuurlijk zijn, hutje op de hei huren waar we met z'n viertjes kunnen zijn en geen last van sociale interventies of wat dan ook. Maar goed, daar doen we in elk geval onze jongste geen plezier mee en dat vind ik ook niet eerlijk.
Onze oudste vindt contact met andere kinderen wel leuk, maar het onderhouden van de contacten lukt gewoon niet goed. Althans niet met leeftijdsgenoten.

Goed, graag hoor ik ervaringsverhalen en eventueel tips. Het is al een opluchting dat ik me realiseer waarom ik geen knoop wil doorhakken. Nu nog een oplossing zoeken waar we alle vier tevreden mee zijn.

Bedankt alvast.

groetjes van Purk

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.

Toen

ik het bewaken van onze oudste kon loslaten werden mijn vakanties leuk. Ook al maakt je oudste minder duurzaam contact, het is er wel. Lekker zijn eigen gang laten gaan. Moeten ze later ook. In de afgelope jaren heb ik een hoop bijgeleerd en 1 van die dingen is dat bezorgde ouders hun kinderen enkel in de weg zitten.

Contact op de camping

Het contact op de camping ging vaak juist makkelijker bij mijn kinderen dan op school. Met dochter is het vaak nog niet veel ook al omdat ze niet overal alleen op af durft te stappen en zoon inmiddels toch inhele andere pubersferen is waar zij nog niet aan toe is, dus die neemt haar ook echt niet mee!
Toch lukt het soms ineens wel. Een vakantie had ze een leuk vriendje, met ADHD, die haar kwam halen om te gaan zwemmen en dan ging ze wel de drempel over. Ook een tamelijk leuke moeder zodat het ook voor mij een gezellige ervaring was. Vorig jaar weer erg op mij aangewezen maar ja, zo is het nou eenmaal, het blijft oefenen en accepteren. Bovendien vind ik het ook nog wel heel gezellig om alles met haar samen te doen. Maar elke kans die zich voordoet grijp ik aan hoor. Ze kan ook al alleen broodjes en een krant halen 's morgens. Er zit vooruitgang in al is het niet te vergelijken met een gemiddeld kind. Je stelt je verwachtingen wat bij.

purk

purk

09-06-2011 om 13:59 Topicstarter

Reactie

het lastige vind ik dat oudste heel veel alleen kan op de camping; brood halen, durft met iedereen een praatje te maken, zelf naar het zwembad etc. Het lastige vind ik daarna de teleurstelling en het verdriet als hij andere kinderen niet begrijpt. De irritatie van mijn jongste zoon...waarom doet X niet eens gewoon normaal!
Tja, van een kind van acht kan je niet altijd begrip verwachten voor een oudere broer met ADD, DCD en moeilijk lerend.

Loslaten is denk ik iets wat ik daadwerkelijk moet gaan leren. Maar volgens mij heb ik nog een lange weg te gaan. En genieten van als het wel goed gaat.

Bedankt voor de reacties vast, hopelijk komen er nog meer.

groetjes van Purk

Vakanties

@purk: er zijn ook campings waar er dagelijks een heel programma voor kinderen is. Is zoiets niet iets voor je oudste. Al is het een dagdeel of om de dag een dagdeel. Bij ons helpt het heel erg om structuur (dwz een plan, al is het de dag vantevoren) te hebben. Dus elke ochtend doen we x (gaan we op pad: fietsen, speeltuin etc..) en elke middag zijn we thuis .. badje spelen/verhaal/schermtijd etc.. Dat helpt heel erg in structuur richting contact met andere kinderen.

@nikus: ik herken ons in elk geval niet in wat jij zegt en misschien is het heel toepasselijk voor jouzelf en jouw gezin. Maar bezorgd ben je niet zomaar: dat dient ergens voor. Want het is niet gezegd dat als purk zich 'maar' niet meer druk maakt, kind het opeens wel kan of doet. En daarbij, ik lees niet dat purk er zo bovenop zit.

Judith

purk kan eruit filteren wat op haar van toepassing is.

Vakantie=verwachting

met verwachtingen begint de ellende.

Heel veel mensen vinden dat kinderen op vakantie speelvriendjes moeten kunnen maken. Maar wat als je dat nou niet vindt? Dan had je dus een gezinsvakantie gehad, wat meer geïsoleerd. Is dat zielig? Niet als je het normaal vindt.

Mijn man en ik zijn allebei niet opgegroeid met vriendjesvakanties, maar meer met gezinsvakanties. Dat doen we dus ook. Bevalt prima.

Ik zou het dus toch overwegen. Misschien is dat lastig om je NADH er al aan gewend is geraakt, of omdat je het zelf heel belangrijk vindt.

Karmijn

Karmijn

09-06-2011 om 14:56

Helemaal met beuk eens

Mijn kinderen maken ook nooit vakantievrienden. Ze spelen met elkaar en we zijn druk met alle dingen die we als gezin gaan doen en bekijken.
Verder zitten wij het liefst in een hutje op de hei.
Vakantie is voor ons: doen waar je zin in hebt. Geen van ons heeft er zin in, om in de vakantie rekening te moeten houden met andere kinderen of volwassenen.
Mijn man en ik moeten er ook niet aan denken om met een bevriend stel op vakantie te gaan bijvoorbeeld.
Maar goed, dat is heel persoonlijk.
In jou gezin, met een zorgenkind en een NADH kind, zul je moeten zoeken naar een compromis waar iedereen mee kan leven.

Sera

Sera

09-06-2011 om 15:07

Hier

Soms zitten we in een bungalowpark of op een camping met heel veel andere kinderen en soms huren we ook ergens een huisje van particulieren. Mijn oudste dochter is heel verlegen en bij haar duurt het altijd even voor ze met andere kinderen speelt. Als ze eenmaal contact heeft gelegd dan gaat het prima en dan vind ze het ook super leuk om met andere kinderen te spelen.
Mijn jongste dochter legt heel makkelijk contact en heeft meestal de eerste dag al vriendinnen.
Mijn oudste zoon (met asperger) legt niet makkelijk contact. Hij heeft wel vrienden hier op school maar oppervlakkige contacten leggen op een camping ligt hem gewoon niet zo. Heel soms is het inderdaad zo dat er net toevallig een kind is met dezelfde interesses bijvoorbeeld en dat wel wat makkelijker contact legt. Dan merk ik aan mijn zoon dat hij het toch ook wel heel fijn vindt om dat contact te hebben.
Echter hij is gewoon meestal alleen op vakantie. Hij kan zich ook goed alleen vermaken daar niet van. Bovendien speelt hij veel met zijn oudere zus met wie hij heel goed samen kan.

Overigens heb ik zelf helemaal niet zoveel zin om op vakantie ook nog alle sociale contacten van mijn kinderen in goede banen te leiden. Zeker bij mijn jongste dochter die verder helemaal niks heeft is er toch vaak ruzie en gedoe met andere kinderen. Daar heb ik weinig zin in. Bovendien vind ik dat gehang de hele dag op de camping/park toch niet fijn. Wij trekken er dus de hele dag op uit. Redelijk gestructeerd omdat zoon dat fijn vindt. Daardoor is de tijd op de camping/park beperkt en is er weinig gedoe.

Nog veel liever huur ik ergens particulier een huisje maar soms is het goedkoper om op een park te gaan staan dus dan doen we dat wel. Echter we zijn altijd het grootste deel van de dag op stap. Meestal is het dan zo dat mijn jongste dochter wel met vriendinnetjes speelt als we een keer een uurtje op het park/camping zijn en dat de oudste twee zich alleen/samen vermaken.

Quin van der Veer

Quin van der Veer

09-06-2011 om 16:03

Purk

Ik kan me wel wat voorstellen bij je gevoel. Die alertheid die je de hele tijd hebt om alles in goede banen te leiden. Hier heb ik dat andersom: op vakantie gaat het vanzelf met de sociale contacten, in elk geval véél makkelijker dan thuis. Geen idee waar het verschil 'm in zit, zal wel iets te maken hebben met "open staan voor".
Loslaten van het gevoel is wel belangrijk denk ik. Misschien heeft je zoon er niet zoveel last van als jij denkt? En is het anders een idee om een vriendje van je oudste zoon mee te vragen, zodat hij ook iemand heeft? Desnoods voor een weekje op een camping in Nederland. En dan ga je die andere 2 weken alsnog in een hutje op de hei zitten, met zijn viertjes.

Fransien

Fransien

09-06-2011 om 16:48

Camping versus particulier huisje

Manlief hier heeft een pesthekel aan een camping. We hebben vaak genoeg gekampeerd met z'n tweeen, maar dan zorgden we dat we zoveel mogelijk weg waren. Het liefst zat manlief wild te kamperen, maar ik vond de aanwezigheid van douche en toilet toch wel heel erg gewenst.
Wij huren nu gewoon een huisje van particulieren, vrijstaand, rustige streek, veel natuur, liefst ergens heel erg afgelegen (en de kunst is om er dan een betaalbare te vinden, tot nu toe is het mij gelukt om altijd onder de prijzen van de mainstream bungalowparken te blijven). Voor manlief (NADH) is dit de enige ontspannen manier van vakantievieren. Dat de kinderen geen vakantievriendjes hebben, het zij zo, ze komen bij uitjes of bij de dorpsspeeltuin wel kinderen tegen.

purk

purk

09-06-2011 om 16:59 Topicstarter

Reactie

van huis uit ben ik geen campingvakantie gewend. Wij gingen altijd naar een huisje en waren dan met het gezin. Kamperen an sich vind ik erg leuk en af en toe een babbeltje op de camping ook.
We doen als gezin ook veel samen tijdens een vakantie, maar ik merk dat beide kinderen behoefte hebben aan spelen. Het lastige vind ik dus dat dat bij jongste als vanzelf gaat en bij oudste dus niet. Die teleurstelling bij hem, daar heb ik dus veel moeite mee. Als het hem nou echt gewoon simpelweg niet zou boeien, dan had ik er geloof ik (denk ik) minder moeite mee.
Als hij zich zou vermaken op de camping zonder contact dan lijkt me dat al prima, maar dat is dus niet zo.

Laatst kreeg ik de tip hier voor de lange woensdagmiddagen om een doe-doos te maken. Wellicht is een doe-doos voor de vakantie ook wel een idee, bedenk ik me nu.

groetjes van Purk (die behoorlijk wat afdenkt deze dagen)

Hoe oud

is purkzoon?

Wij nemen voor zoon altijd een wave board mee. Niet dat zoon er goed in is maar het geeft hem iets te doen, kinderen komen erop af en het verschaft toch enige status. Vorig jaar was er een jongen die onze zoon wave board les gaf.

mari39

mari39

09-06-2011 om 19:06

Hier ook

zo iets als bij purk, alhoewel ik er nooit zo tegenop zie. Zoonlief met asperger heeft wel wat moeite met vriendjes maken en ook om het altijd goed te laten verlopen. En als er geen vriendjes zijn verveelt hij zich enorm.
Tip van nikus is een goede, werkt bij zoon ook vaak, is mijn ervaring. En ook de RC auto of iets, trekt ook altijd bekijks en aanspraak van potentiele vriendjes. En neemt makkelijk mee op vakantie. Verder maakt mijn zoon ook veel contact tijdens het vissen en dat werkt ook rustgevend voor hem. Dus wie weet ook een paar ideeen voor purkzoon?

Tango

Tango

09-06-2011 om 23:09

Herkenbaar

Hier dezelfde situatie. Tangodochter van 10 maakt makkelijk contact, heeft ook vaak de eerste dag al een vriendinnetje. Maar ik moet zeggen dat dat pas sinds 2 jaar zo is. Daarvoor ging het ook lastiger. Tangozoon van 6,5 vindt het moeilijker, terwijl hij juist graag met andere kinderen speelt en zichzelf niet goed kan vermaken. Ook hier in de buurt moeten we hem vaak echt naar buiten sturen en als hij dan eenmaal met iemand speelt zie je hem dus uren niet meer binnen komen.
Ik vind het ook lastig. Het ene moment laat ik het gaan, maar het andere moment ga ik me er echt aan ergeren als ik voor de 10e keer een spelletje met hem moet spelen, terwijl ik liever even een boek lees.
Wij gaan ook naar een camping met animatie en hoewel ik hem ook daarheen moet 'pushen' vindt hij dat vaak ook wel leuk. Verder plannen we ook veel uitstapjes en inderdaad een goede tip is interessant speelgoed meenemen, dat trekt andere kinderen aan. Waterspuiten of waterpistolen doen het vaak goed, dan komen er al gauw kinderen meespelen. Die gaan bij ons dus altijd mee.

Relithe

Relithe

10-06-2011 om 09:34

Ook herkenning hier

Middelste zoon is een zgn 'normaal' kind en maakt makkelijk contact, struint ook over de camping, oudste zoon en jongste dochter (allebei Ass) hebben dat niet.
Oudste heeft ook snel ruzie met anderen omdat ze onverwachte dingen doen en hij het liefst de leiding heeft dus dat werkt ook niet. Dochter is angstig en verlgen, maar durft wel alleen naar het speeltuintje waar ze dan 'naast' andere meisjes speelt die ze leuk vindt en is daar ook tevreden mee.
Ik zelf zit altijd net als Purk mer argusogen te kijken en probeer ruzies tussen broers onderling of andere kinderen in goede banen te leiden..
Stress dus.
Dit jaar gaan we niet op vakantie (zie eerder draadje) mede omdat dochter met heimwee gevoelens zit en overal bang voor is maar ook (hebben we ontdekt) omdat we deze manier van vakantie vieren moe zijn.
Elk jaar waren we weer vol goede moed en elk jaar konden we drie tot vier dagen eerder naar huis omdat we op waren van de stress en de blikken van andere mensen die ons blijkbaar een vreemd gezin vonden.
Vorig jaar een particulier huisje gehuurd en dat was wel ontspannen maar voor middelste erg saai zonder speelgenootjes.
Ik ken in Nederland wel een camping die misschien leuk is Purk, camping het Reestdal, ingesteld op autistische kindern met hun ouders.

purk

purk

10-06-2011 om 10:22 Topicstarter

Reactie

als ik eerlijk ben, wat een prettig idee dat er herkenning is. Soms kan ik me namelijk ook nog bijna schuldig voelen dat ik me zorgen maak, dat ik zaken in banen wil leiden. Als mensen zeggen, laat toch gaan, die redt het wel, dan voelt het altijd een beetje miskend. Alsof mijn zorgen niet reeel zijn.
Hoe vervelend dus voor jullie dat jullie het herkenning, ik ben wel blij ermee.

De tip van camping Reestdal is mooi, maar laat dat nou ongeveer 30 km bij ons vandaan zijn. De camping ziet er leuk uit. Ik houd hem in gedachten voor b.v. periode hemelvaart-pinksteren. Oke, da's volgend jaar

Gisteren met mijn man het er over gehad en die heeft er zefl minder problemen mee. Die is meer van laissez-faire, we zien wel hoe het gaat. Hij heeft in elk geval zo iets van, ik sleep hem wel mee boodschappen doen (vindt zoon erg leuk, beetje rijden, door de supermarkt slenteren, wie weet scoort die nog daarna ergens wat drinken op een terrasje . Tevens is het voordeel dat hij nu ouder wordt, over een paar weken wordt hij elf, samen een grote wandeltocht maken gaat nu ook beter.
Dat zijn in elk geval een paar escapes om het geverveel tegen te gaan.

Het idee van interessant speelgoed mee, is ook een goede. Daar ga ik zeker over nadenken. Vorig jaar had we een grote bak lego mee, dat trok ook al de aandacht herinner ik me. Verder is de waterpistolen ook een goede.

groetjes van Purk

belle époque

belle époque

10-06-2011 om 11:13

Zelfde schuitje gehad

Ik heb ook kinderen die heel moeilijk contact kunnen maken. Tegelijkertijd ergeren ze zich enorm aan elkaar, net zoals jouw 8-jarige zich kan opwinden.

Het lijkt een beetje op het verhaal van Eire. Soms moet je het laten komen zoals het komt. Minder krampachtig (moeilijk moeilijk). En je achtjarige leren dat zijn broer nou eenmaal zo is en dat jij van hem verlangt dat hij dat respecteert.

Ik heb in het verleden met kromme tenen op bungalowparken gezeten, waar animatie-middagjes allemaal geweigerd werden omdat ze zich daar niet prettig voelden en gepest werden omdat ze anders waren. Waar hele horden kinderen met elkaar optrokken en die van mij absoluut niet aansloten. Eigenlijk realiseerde ik me later pas dat ze dat ook niet kunnen vanwege hun stoornis.

Ik ben mijn verwachtingen gaan aanpassen. Ja, ze maken nou eenmaal slecht contact met anderen... so what? Ja, ze vallen regelmatig op door hun gedrag en uitstraling... so what?

Tegenwoordig plan ik vakanties op maat. Een gezellig bungalowpark waar de kinderen elkaar opzoeken en de ouders vanachter hun koffie (of roseetje) lekker relaxen zit er gewoon niet in. Ik moet leren accepteren dat die van mij liever op zichzelf zijn, af en toe lopen te fladderen alsof ze net hun handen hebben gebrand, dwangmatig rare geluiden maken of dingen roepen, of ander afwijkend gedrag vertonen waardoor er heel wat wenkbrauwen de lucht ingaan.

De laatste vakantie heb ik toegestaan dat de kinderen wat knutselwerk mee namen omdat zij dat zo graag doen. Met knarsende tanden deed ik dat, want wat zou het veel leuker zijn geweest als zij lekker de natuur zouden gaan ontdekken (daar had ik de lokatie speciaal voor uitgezocht) en zelf naar het strandje zouden gaan.
Maar ze hebben zich kostelijk vermaakt en tot mijn grote verrassing kwamen de andere kinderen nieuwsgierig kijken wat ze aan het doen waren! Mijn kinderen missen de capaciteiten om sociaal gedrag te vertonen, maar vonden die aandacht toch wel leuk en opeens was het vakantiehuisje van Belle vol kinderen die met hen mee wilden knutselen, wat ze prima vonden en ook best gezellig!

Nee, de vakanties zijn niet zoals ik me vroeger voor had gesteld, met kinderen die net als ik vroeger vriendjes en vriendinnetjes gingen zoeken en ondergetekende lekker met een boek en een kop koffie relaxen. Maar sinds ik me daarbij heb neergelegd gaat het eigenlijk best wel! Pas toen ik de kinderen min of meer toestond om zichzelf te mogen zijn, ook al paste dat niet in het ideale vakantieplaatje, ging het opeens vanzelf, inclusief de vriendjes die er opeens waren!

Maar voor ik zover was heb ik een aantal drempels moeten nemen en eerlijk gezegd ook wel eens een traantje gejankt.......... Dus ja, ik begrijp je volkomen.

Tineke

Tineke

10-06-2011 om 11:36

Verwachtingen

Als ik op vakantie ben, dan wil ik het liefst niemand zien of spreken, ik wil hele dagen ongestoord boekjes lezen, en ik wil af en toe iets leuks doen (wandeling, zwembad, bezienswaardigheid). Ik vind het niet gek of vreemd of afwijkend als mijn kinderen ook zo'n vakantie voor ogen hebben.
Wij rennen dus altijd gillend weg als er een drukdoend animatieteam aankomt, wij zwemmen het liefst tijdens etenstijd etc. Echt, ik moet er niet aan denken om tijdens mijn vakantie leuk te moeten doen met vreemde mensen. Het is vakantie!

Karmijn

Karmijn

10-06-2011 om 12:26

Animatieteam (ot)

Wij moeten bij een animatieteam altijd denken aan de tweede Addams family film:


http://www.youtube.com/watch?v=twRhsz_vMz8

Mijn kinderen zijn met geen tien paarden daar naar toe te krijgen. Maar ja, smaken verschillen, dat maakt de wereld er alleen maar leuker op.

Belle Époque

Belle Époque

10-06-2011 om 13:32

Karmijn (ot)

Volgens mij hebben mijn kinderen stiekem ergens een zusje...! ))) Die houding als ze iets tegen hun zin moeten doen is zo herkenbaar dat het bijna te confronterend is!!! DD

purk

purk

10-06-2011 om 15:02 Topicstarter

Animatieteam

zelf ben ik behoorlijk allergisch voor animatieteams. Alleen al het idee dat je anderen nodig hebt die gaan bedenken hoe jij vermaakt kan worden...brrr. Toch kan ik me voorstellen dat onze oudste zoon het prettig vindt om vermaakt te worden. Hij kan moeilijk zelf bedenken wat te gaan doen en hoe. Daarom zou wellicht voor hem een animatieteam een uitkomst kunnen zijn.

Tot nu toe zijn we nog nooit naar een camping met een dergelijk team geweest. We zijn altijd naar kleine natuurcampings geweest. Zwembad was wel altijd een voorwaarde.

groetjes van Purk

vlinder72

vlinder72

10-06-2011 om 15:25

Purk

Je hebt ook campings met een soort doelgroep animatieteam. Zo zijn er ook campings met bijvoorbeeld een voetbalprogramma. Kijk bijvoorbeeld eens op de site van Eurocamp of zo naar mogelijkheden.

Het hoeft ook niets voor jou te zijn maar als je je zoon er blij mee kan maken wat is er dan mis mee?

En verder zou je eens moeten proberen uit te zoeken of hij het echt vervelend vindt dat hij geen campingvriendjes heeft of dat hij denkt dat hij ze moet hebben. Ik had nooit campingvriendjes vroeger. Mijn broer wel. Het interesseerde mij helemaal niet. Maar ik werd doodmoe van het gepush van mijn ouders. Ieder kind werd gezien als potentieel speelkameraadje. En een commentaar dat ik kreeg als het weer niet lukte. En ik maar proberen maar het lukte zelden. En dan voelde ik mij zo rot. Ik zag ook echt als berg tegen vakanties op. Dan moest ik weer zoveel moeite doen. Ik had zelf die behoefte niet om vriendjes te maken maar omdat mijn ouders vonden dat het zo hoorde. En omdat mijn broer met 35 kinderen de hele camping overzwierf, ging ik het ook maar proberen. Maar ik wou helemaal niet de hele dag in de zon op het strand liggen. Of flessen water met een bal omgooien of de hele camping overzwerven. Ik wou gewoon ergens rustig boeken lezen. Of snorkelen. Of winkelen.

Ik ben ook gestopt met het mee gaan op vakantie met mijn ouders toen ik 16 jaar was. Ik was het zo zat.

Mijn eigen kinderen hoeven niets op vakantie. Vriendjes maken prima maar als ze geen behoefte hebben aan spelen of praten met anderen kinderen dan is dat ook goed. En wij hebben zulke heerlijk rustige vakanties. Mijn kinderen vinden vakantie geweldig en dat vind ik zo fijn. Juist omdat ik zo goed weet hoe het is als je vakantie helemaal niet leuk vindt.

Belle Époque

Belle Époque

10-06-2011 om 17:16

Purk

Wij zijn niet allergisch voor animatieteams. En er zijn hordes mensen/kinderen die het helemaal geweldig vinden. Da's prima. Als wij maar niet hoeven (hoewel ik voor een uiterst foute karaoke altijd wel te porren ben)

Belle Époque

Belle Époque

10-06-2011 om 17:21

Oei, vlinder (beetje offtopic)

Wat jij schrijft over je ouders herken ik verschrikkelijk. Het begon al op de heenreis. Mijn moeder wilde graag "praten". Ik wilde graag uit het raam kijken, het landschap zien veranderen, de route op de plattegrond volgen, dat soort dingen.
Na een aantal pogingen begon de kritiek: "Jij kan nou nooit eens leuk méédoen!"
Bahbahbah!!! Lááiende ruzies hebben we gehad in die tijd, omdat het me maar niet lukte de ideale dochter uit te hangen.
Maar toen ik een paar jaar geleden op dat bungalowpark hyperend achter mijn kinderen aanjoeg ("verdorie speciáál voor júllie heb ik 'n park met vermáák gekozen en jullie hangen maar de hele dag in of voor de bungalow met die DS!") kreeg ik opeens een déja-vu!
Helaas voor mijn kinderen pas toen we weer thuis waren, maar ik probeer 'm niet te vergeten. Blijkbaar zit dat toch in ons, die verwachtingen?

Animatie

Een beetje animatie vind ik helemaal niet erg. Zolang het niet opdringerig is. Een fakkeltocht in de avond, zelf broodjes maken en dan in het kampvuur roosteren, leuk toch? Er zijn kinderen die het wel leuk vinden om zo af en toe aan een activiteit mee te doen. En sommige kinderen vinden het ook fijn, een paar vaste punten op een dag (de meeste activiteiten worden elke dag op dezelfde tijden gedaan).
Verder is het ook een kwestie van geluk hebben, er kan zomaar een kind op het park zitten waar het toevallig wel super mee klikt. Mijn oudste leukste vakantievriendjes waren duidelijke ADHD'ers (zij heeft asperger). Erg grappig.
Wij zijn overigens geen kampeerders, maar van de (kleine) bungalowparken, en dan niet langer dan twee weken. Misschien kan je daar eens naar kijken, bijvoorbeeld een landalpark in Duitsland.

Relithe

Relithe

11-06-2011 om 21:36

Moeilijk te accepteren

Ik vind het nog steeds wel moeilijk te accepteren dat mijn kinderen, behalve middelste dan, zo slecht zijn op sociaal gebied. Ik heb vaak het gevoel dat ze wel graag mee willen doen maar niet weten hoe het moet. Dat vind ik het ergste er aan...
Ze proberen ook wel contact te maken maar doen dat heel omslachtig en oudste zoon wil bv altijd de leiding hebben in het spel. Toen hij klein was, pikten kinderen dat nog wel, maar nu niet meer.
Hij heeft zich nu ook teruggetrokken en doet dat op vakantie ook.
Wij gingen ook altijd naar campings toe waar wifi was zodat ze af en toe kunnen internetten, even tot rust komen zeg maar en voor ons ook een rustpunt.
Ik had ook dromen van gezellig op de camping, kinderen hebben lekker veel vriendjes, ik met een boek op het terras, heerlijk lijkt me dat, nog steeds...

Boek op terras

Kan best nog goed komen Eira. Ik moet wel altijd per direct in de houding staan als er weer eens een klein drama is of iets aangestuurd moet worden maar ik zit hier van de zomer weer onder de luifel met een boek. Dochter haalt het ontbijt dat we gezellig samen oppeuzelen en zoon slaapt uit en vertrekt dan naar zijn puberhangplek. Dochter gaat met de playmobiel spelen en als we allebei zin hebben om te bewegen gaan we samen richting zwembad, even kijken waar zoon uithangt. Nemen een hapje in de kantine en zo druppelen de dagen heerlijk verder.

purk

purk

16-06-2011 om 16:30 Topicstarter

Camping

het lastige is dat ik kamperen wel erg leuk vind. De contacten op een camping vind ik zelf gezellig en het lastige is dus dat eigenlijk één lid van ons gezin er niet helemaal lekker gedijt. Het lastige vind ik ook dat hij er zelf last van heeft. Als het hem allemaal niet zou boeien en hij kon zichzelf goed vermaken, dan hadden we niet echt een probleem.

We hebben nu besloten om meer te gaan verplaatsen tijdens de vakantie. Dat heeft tot gevolg dat we actiever overdag kunnen zijn, omdat er telkens weer wat anders in de omgeving is. Dat kan ook echtgenoot met alleen oudste ondernemen. Dan blijf ik met jongste op de camping. Vind ik geen probleem, lekker liggen in de hangmat en lezen.
Daarnaast moeten de contacten opgebouwd worden en dat duurt een paar dagen. Oudste zal dan minder ervaren dat dat niet lukt en dat jongste een paar wekenlang over de camping zwiert, zeg maar.

Geen idee of dit de juiste oplossing is, dat zal blijken. Daarnaast gaan we wel gericht nadenken over welke activiteiten leuk zijn voor oudste om te doen bij de vouwwagen, zodat hij niet vervalt in hele dagen ds-en.

groetjes van Purk

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.