Pdd-nos en vader weet er niet mee om te gaan
Hallo allemaal,
Ik ben erg verdrietig, er is nu weer wat gebeurd ik moet het even kwijt. Heb een zoon van 8 met pdd-nos. Door zijn stoornis kan hij zich uiteraard moeilijk inleven in anderen en kan erg boos worden als dingen niet gaan zoals hij het wil/in zijn hoofd heeft. Op zo'n moment dat hij zo boos is, is hij moeilijk te bereiken. Je kunt hem het beste even laten afkoelen op zijn kamer en daarna rustig met hem gaan praten. Ik loop ook allerlei instanties af, ouderbegeleiding, kinderpsychiater, gezinstherapie. Ik doe dit allemaal alleen omdat ik gescheiden ben. De vader van mijn zoon zegt geen tijd te hebben steeds naar dat soort instanties te gaan. Die krijgt er dus niets van mee van wat een ass nu eigenlijk precies inhoudt en hoe je er het beste mee kunt omgaan. Het punt is dat ik tegen hem ook kan zeggen wat ik wil maar op de een of andere manier dringt het niet tot hem door of hij vergeet het meteen weer ofzo. Ik heb hem al vaak tips gegeven maar hij doet er niets mee. Picto's bijv. dat vindt hij allemaal onzin. Onze zoon weet volgens hem makkelijk wat er op een bepaalde dag gebeurt.
Maar wat is het probleem, er zijn al zo vaak toestanden geweest bij hem thuis als mijn zoon daar is. Nu vandaag bijv. hebben ze bij hem thuis sinterklaas gevierd. Papa had flink uitgepakt en een wii en monopoly gekocht voor hem. Maar de kids werden vanavond weer teruggebracht met de mededeling dat zoonlief de heleboel versjtierd had. Hij kwam binnen daar en de andere kinderen (van zijn vriendin) zaten al tv te kijken. Er werd heel even gezapt en mijn zoon zag een stukje van Avatar wat hij graag wilde kijken. Dat mocht niet want de andere kinderen zaten wat anders te kijken wat zij leuk vonden. Hij was meteen boos en is meteen de hele avond strontvervelend geweest. De kado's had hij ook overal chagrijnig op gereageerd. Dus de kids worden teruggebracht, vader schreeuwend tegen hem, want hij liep gelijk door naar de kamer 'hier komen, wij hebben nog wat te bepraten!' dat werk. Zo'n benadering, dat werkt dus totaal averechts en dat dringt maar niet tot hem door. Dus dat gaat thuis ook zo en ik weet zeker dat dat tijdens het sinterklaasfeest ook zo is gegaan. Schreeuwen tegen dat joch omdat ie boos en dwars is en niet leuk meedoet. Maar dan moet je niet tegen hem gaan schreeuwen en dat heb ik nou al zo vaak tegen mijn ex gezegd maar het dringt gewoon niet tot hem door. En ik krijg dan te horen, 'al die sova trainingen en therapieën die dat joch krijgt, het heeft allemaal totaal geen zin!' en 'volgend jaar dan vier ik geen sinterklaas meer met dat joch ik ben het helemaal zat' waar het kind bij is.
Ik ben gewoon wanhopig aan het worden, mijn zoon wil al nooit erg graag naar zijn vader maar ja dat komt gewoon omdat er altijd maar tegen hem geschreeuwd wordt, ze zien totaal niet in wat hij nou precies mankeert en wat voor aanpak die nodig heeft.
En ik krijg ook te horen dat ik te soft en zoetsappig ben, omdat ik natuurlijk hem niet een schop onder zijn kont geef, want ik praat altijd alleen maar op rustige toon tegen hem. Maar ja dat is wat hij nodig heeft maar dat willen ze maar niet snappen.
Laatst was er op school (speciale auti afdeling) een auti informatie avond en toen was hij mee met zijn vriendin. Maar vooral zij vond het allemaal onzin, en ja, haar kinderen zijn ook wel eens dwars, niks anders dan een ander kind.
Ik word er gewoon al met al errug moe van en weet gewoon niet meer hoe ik tot hem door moet dringen. Ik denk overigens wel dat mijn zoon het niet van een vreemde heeft.
groetjes Irene
Irene
Heel kort: Je moet het loslaten. Er is niets wat je aan de situatie kunt veranderen. Vader wil het niet zien, stop je energie dan ook niet meer in het hem wel te willen laten zien, dat is alleen maar verspilde energie.
Ik vertel dit uit eigen ervaring. Ik heb jaren geprobeerd om het mijn ex in zijn botte hersenen te laten doordringen dat er wel degelijk iets met zijn dochter aan de hand was. En sinds ik daarmee gestopt ben gaat het allemaal een stuk makkelijker.
Het is natuurlijk heel erg vervelend wel voor je zoon, maar hij weet ook dat er bij vader andere regels gelden dan bij jou. Bij ons zitten die ook totaal niet op 1 lijn. De behandelaar van onze dochter heeft hem 1 maal zover gekregen om hem informatie te verschaffen over haar aandoening en heeft daarna nooit meer van hem vernomen. Prima, dan zoekt hij het maar uit.
Ik denk maar zo: 12 van de 14 dagen zijn de kinderen bij mij en in 2 dagen krijgt hij niet kapot wat ik er al jarenlang in investeer!
Sterkte!
Maar ja...
Twinkel, dank je voor je snelle reactie. Maar ja loslaten, ik vind het natuurlijk ook heel vervelend als mijn zoon daar elke keer zo behandeld wordt, hij wordt er ook heel verdrietig van en ik vind het zo zielig om hem zo te zien.
Het punt is, mijn ex ziet nog wel een beetje in dat zoonlief wat mankeert, daarom was hij ook wel naar die info avond geweest maar in de praktijk lukt het hem niet om op een goede manier met onze zoon om te gaan. De ene keer zegt ie weer, zoals vanavond, oké ik zal dan wel ff kijken voor die gezinstherapeute dat ze ook een keer bij ons komt. Dan staat ie wel weer open voor die dingen maar puntje bij paaltje is hij daar zelf ook te chaotisch voor, net als die picto's dat is teveel gedoe en dan zegt ie ach het is ook allemaal onzin. En daar komt nog es bij dat hij ook nog es negatief beïnvloedt wordt door die vriendin van hem. En ik weet zeker, zo'n gezinstherapeute kan ook lullen als brugman en als ze er is dan is het ja en amen maar zodra ze weg is dan is het toch weer schreeuwen en hardhandig aanpakken (onder koude douche zetten bijvoorbeeld).
groetjes Irene
Ik snap het helemaal...
Maar JIJ kunt er niets mee! Je zou er wel wat mee kunnen als je met je ex erover zou kunnen praten, maar uit je verhaal maak ik op dat dat dus niet echt mogelijk is.
Denk eraan dat een andere, in jouw ogen, hardere aanpak niet per defenitie verkeerd hooft te zijn. Het is anders, het is niet jouw manier en dat zal het ook nooit worden.
Ik heb werkelijk alles geprobeerd om ervoor te zorgen dat mijn kinderen nooit meer naar mijn ex zouden gaan. Ik ben erachter gekomen dat je meer vliegen met honing vangt dan met azijn. Ik laat hem zijn zogenaamde opvoeding doen, en ik doe de mijne. Dat is wat ik jou ook wil adviseren. Ik weet als geen ander hoe frustrerend het is om een verdrietig kind te hebben en je als moeder alles wil doen om je zoon te beschermen. Maar uiteindelijk ga jij eraan onderdoor door de hoeveelheid verspilde energie die je erin stopt, die je zoon ook ongetwijfeld oppikt. Mijn dochter is ook hypergevoelig voor wanneer ik niet lekker in mijn vel zit.
Wij werken hier thuis ook met picto's en mijn ex niet. Dat zij bij hem daar druk en chaotisch van wordt, is niet mijn probleem. Ik vind het sneu voor mijn dochter, maar ze gaat niet dood aan een dag zonder picto's. Na 2 dagen is ze weer thuis en gaan we gewoon weer door met de picto's.
Bij ons is het eigenlijk de omgekeerde versie en is haar vader gewoon een lui persoon. Hij besteed de tijd met zijn kinderen uit aan zijn ouders en gaat zelf in bed liggen met zijn vriendin. De kinderen mogen zo ongeveer alles en voor mijn docchter is dat erg lastig omdat zij een probleem heeft met gezag. Zij denkt dat ze alles kan en mag. Bij ons thuis zijn er grenzen, bij haar vader gaat ze zitten gillen tot ze haar zin krijgt. Dit heeft vooral in het begin heel veel problemen gegeven met de overgang, dat ik een week bezig was voor zij weer een beetje wou luisteren en dan ging ze weer een weekend weg, met daarachteraan hetzelfde verhaal. Ik heb de strijd 4 jaar gevoerd en me totaal ongelukkig gevoeld als ze het weekend weg waren en toen was het genoeg. Ik ben inmiddels getrouwd en nog 2 dochters gekregen en ook hun weekend werd vergald doordat ik mij zo ellendig voelde als de oudste 2 weg waren! Dat kón gewoon niet langer doorgaan op die manier. Maar dat je daarvoor eerst een hele weg moet afleggen hadden ze me in het begin er al niet bij verteld!
Misschien kun je op een of andere manier het weekend voor en nabespreken met je zoon. Of geef hem 2 schriftjes (kan hij schrijven?) of tekeken de dingen die leuk vind in het ene schrift en de minder leuke dingen in het andere schrift. Misschien krijgt zijn vader op die manier ook het inzicht dat zijn manier misschien niet helemaal prettig is. Misschien kun je je zoon zijn picto's meegeven (heb je een dubbel setje?) zodat hij zelf kan vragen aan vader om ze te gebruiken. Het kan vaak helpen als de vraag niet van jou komt, maar van je zoon zelf.
Als ik nog meer ideeën krijg zal ik ze laten weten!
Geen oplossing
maar wel ene dikke knuf
(((((((((((((((((((( )))))))))))))))))))))))
wij zitten nog in de voorfase dus nog geen officiele diagnose maar ik herken het geknok tegen anderen die niet snappen dat beapaalde dingen bij je kind beter werken dan andere!
het verzieken van de avond bv totaal niet snappen dat dat ene andere oorzaak heeft!!
((((((((((((( ))))))))))))))
nogmaals dikke knuf lijkt me heel moeilijke situatie!
gr roompie
Moeilijk
Moeilijke situatie hoor. Ik zou geloof ik serieus overwegen om je zoon niet meer naar zijn vader te laten gaan. Of in ieder geval hem veel minder te laten gaan. Natuurlijk gaat je kind niet dood van twee dagen zonder picto's (zoals een van de anderen al aangaf). Maar het lijkt mij echt niet in zijn belang dat zijn vader tegen hem schreeuwt, hem onder de koude douche zet, kortom: hem niet accepteert en respecteert zoals hij is. Dat verdient een kind niet, en misschien (maar goed, we kennen maar een stukje van het verhaal natuurlijk) moet je je kind daar tegen in bescherming nemen.
Sterkte hiermee!
San
Je kunt niet zomaar een omgangsregeling eenzijdig wijzigen, tenzij er sprake is van bijvoorbeeld(ernstige) mishandeling. Het gaat in dit geval om een verschil in opvoeding. Als Irene zelf zou besluiten zoon niet meer te laten gaan, is de kans groot dat wanneer de zaak voor de rechter komt dat zij niet langer de verzorgende ouder is, maar dat de jongen bij vader zal moeten gaan wonen.
Gelijk
Twinkel, je hebt natuurlijk gelijk. Eenzijdig zo'n regeling opzeggen kan niet zomaar. Maar ik krijg uit het bericht van Irene het gevoel dat paps helemaal niet zo blij is met zoonlief. Roept zelf al dat hij dan maar niet meer mee mag doen met Sint. Misschien zijn alle partijen er dan wel mee het meest bij gebaat dat zoon niet meer (of veel minder) naar zijn vader gaat. Geen makkelijke beslissing natuurlijk, dat begrijp ik. Maar ik kan mij voorstellen dat het wel het overwegen waard kan zijn als het zo escaleert.
Zou kunnen
Een paar jaar terug werd hier voorgesteld door BJZ en de instelling waar ik thuisbegeleiding had dat het wel mogelijk zou zijn om vader onder druk te zetten en eventueel uit de ouderlijke macht te zetten. Dit omdat ex niet goed met de kinderen om kon gaan en dus schadelijk voor hun ontwikkeling was (zeiden zei). Ex hier wou wel, maar was al jaren terug duidelijk dat hij het niet kon. Hij kan zichzelf geen structuur en duidelijkheid aan brengen, laat staan zijn kinderen. Weekenden voor kids waren dus structuurloos en ik kon de dagen daarna puin ruimen. BJZ gaf aan om eerst ex te dwingen om zelf hulp te vragen en hulp bij de opvoeding.
Ik vond dit allemaal veel te ver gaan. Ex en ik kunnen goed met elkaar overweg en voor de kinderen wou ik dit zo houden.
Dus er zijn best mogelijkheden vooral als je instellingen zoals BJZ achter je hebt staan, maar of je dat echt zou willen doen?!?! Is best extreem.
Ik zou eerder gaan voor een stevig gesprek met jij, je ex en de hulpverlening. Gooi op tafel wat je dwars zit met een mediator erbij die er is om voor de belangen van je zoon op te komen.
