
Bikkel
17-10-2011 om 15:36
Pff, van alles kwijt en van alles vergeten
Zoon zit in de brugklas. En op zich gaat ie best lekker. Punten zijn over het algemeen goed. Hij heeft een incident gehad wat meer dan goed is opgepakt door zijn mentor en ook heeft hij uitgelegd met de mentor en een klasgenoot wat adhd is en welke impact dat heeft op hem (en klasgenoot) en wat de rest wel of niet het beste kan doen. Zijn klasgenoten zijn gelukkig erg cooperatief. So far so good.
Alleen ... hij vergeet van alles: boeken of schriften mee naar school of juist van school mee (niet in het kluisje laten liggen), huiswerk staat niet op de juiste plek wat allemaal strafwerk oplevert, diverse pennen/potloden/schaar zijn weg en als klap op de vuurpijl zijn agenda is kwijt. Voor het vergeten van boeken/schriften/huiswerk krijgt hij wel eens strafwerk maar die andere dingen zijn weg en blijven weg, zelfs de agenda. We hebben een nieuwe gekocht (voor 50%) en ik heb afgesproken met zoon, aangezien het eerst wel even wennen was, dat als er nog iets kwijtraakt hij het zelf moet betalen. Ik weet het, hij kan er weinig aan doen maar heeft iemand tips hoe hij zijn zooi bij zich houdt en alles in orde heeft?

Leen13
17-10-2011 om 17:30
Samen doen
Bij mijn zoon met autisme heb ik bij het begin van de brugklas zo'n anderhalf jaar samen de tas ingepakt en uitgepakt en samen de agenda doorgenomen. Op een tip van een collega heb ik bij de action potloden, pennen, passers, scharen, lijm, kleurpotloden en geodriehoeken in meervoud aangekocht. Zelf betalen heeft weinig zin, ze doen het niet express.
Ik denk dat als je dat kunt opbrengen om dit samen te doen, dat er verder iets meer rust in komt. Het begin van zo'n schooljaar is voor elk kind lastig maar voor een kind met autisme of adhd kunnen dit soort dingen onoverkomelijk zijn.
en ja, er zijn kinderen die het nodig hebben dat je tot aan de uni hun tas in- en uitpakt, daar dacht ik weleens aan. Gelukkig viel het hier mee en doen zowel zoon als dochter het in- en uitpakken vooral zelf, wel help ik nog in het weekend met een overzicht voor de week van de agenda.
Ook is het voor jezelf even wennen om het huiswerk van de schoolwebsite af te halen, leerkrachten zijn daar ook niet altijd even snel mee, maar dat kan je ook nog helpen.

Leen13
17-10-2011 om 17:34
Voor de duidelijkheid
Als je het thuis al samen onder controle houdt heeft hij mogelijk iets meer rust in zijn hoofd om het op school ook onder controle te houden.

Leen13
17-10-2011 om 17:46
Overigens
Hielp ik ook met zijn huiswerk zodat op een verkeerde plaats doen ook niet voorkwam.

Elisa Gemani
17-10-2011 om 19:14
Hier
Hier verliepen de eerste paar weken middelbare school voor zoon (10, ADHD) ook niet zonder de nodige problemen en vergeten zaken. Mobiel kwijt (gelukkig teruggevonden dankzij zijn naam+klas die ik erop gezet had), fietssleutel kwijt (2x), een werkboek kwijt (nog steeds verdwenen; ondertussen nieuwe aangeschaft), geen huiswerk opgeschreven danwel verkeerd, verkeerd plannen etc. etc.
Samen met de mentor en de zorgcoordinator hebben we een plan van aanpak afgesproken.
-Ik help zoon met tas in- en uitpakken (alles consequent in dezelfde vakken) en met agenda inzien, huiswerk plannen en huiswerk maken. Dit houdt ook in het samen bekijken van de digitale leeromgeving (website).
-Pennen, potloden, geodriehoeken heb ik in het kwadraat gekocht.
-Overal heb ik zijn naam + klas opgeplakt en ingenaaid (sportkleren, jassen).
-Docenten en mede-klasgenoten weten van zijn ADHD en zien erop toe dat hij het juiste huiswerk op de juiste plek opschrijft en dat hij alle papieren, brieven etc. meeneemt naar huis. Zoon wordt ook verwezen naar het klassenboek waarin alle huiswerk staat en men ziet erop toe dat hij het ook daadwerkelijk inkijkt en het huiswerk opschrijft.
-Twee keer in de week heeft zoon na de laatste les een extra gesprekje met zijn mentor (die ook zijn persoonlijke mentor is) om bepaalde zaken te bespreken zoals huiswerk maken, plannen, hoe het kluisje te gebruiken (doet hij nu niet want hij weet nu al dat hij van alles gaat vergeten) en wat nog meer ter tafel komt.
Het gaat nu hartstikke goed; hij raakt niks meer kwijt en het huiswerk staat op de goede plek. Het is wennen en een kwestie van routine krijgen. Ook en juist bij ADHD'ers. Structuur en consequentie zijn goede hulpmiddelen. Straffen heeft totaal geen zin; integendeel.
Uiteraard moet je een flinke vinger aan de pols blijven houden; bij de een wat langer dan de ander maar in 6 weken tijd heeft zoon verbazingwekkend grote sprongen gemaakt. Komt goed hoor.

Marjolein
17-10-2011 om 23:26
Zie elisa en aanvullend....
Mijn zoon laat niets meer op school in zijn kluisje, want dat gaat fout. Het is niet thuis als hij huiswerk moet doen.
Na twee weken school hadden we de regel ingesteld: alle spullen mee naar huis voor het weekend. Maar hij heeft er zelf voor gekozen om altijd alles mee naar huis te nemen. Dan kun je je ook niet vergissen.
En zie verder Elisa, o zo handige tips.

Bikkel
18-10-2011 om 09:20
Bedankt
Ik lees hier op het forum al heel vaak over een online-huiswerksysteem. Dat is hier op school niet, helaas. Hij is dus afhankelijk van wat hij oppikt in de klas. Vandaag gaat hij na schooltijd zijn agenda vergelijken met het klasseboek. Hij vraagt wel vrij geregeld een klasgenootje om het huiswerk te checken maar nu blijkt dat zij ook niet alles in haar agenda heeft staan. Op het ogenblik is het sowieso even een zooi wat agenda betreft ivm het kwijt zijn van de agenda. Vandaar dat hij van mij zijn nieuwe agenda moet checken met het klasseboek en hopelijk is dan dat probleem weer opgelost. Ik vind het wel raar dat niemand zijn agenda heeft afgegeven maar volgens oudste is dat heel normaal. dat zal dan wel een generatiekloof zijn of zo.
Zoon heeft geen rugzak, daar is ook nooit sprake van geweest om die aan te vragen. Hij is dus wat afhankelijk van de goodwill van iedereen en die is er over het algemeen wel, gelukkig. Na de vakantie heb ik een afspraak staan met de mentor, dan zal ik al jouw punten inbrengen, Elisa.
Zoals ik zelf ook al zei, ik weet ook wel dat hij het vergeten niet expres doet maar ik wil er wel iets tegenover stellen. Vandaar dat ik heb gezegd dat hij mee gaat betalen. Hij zal anders helemaal zijn schouders ophalen als hij weer wat kwijt is. Nu met die agenda vindt hij het wel vervelend want hij moet daar veel moeite voor doen: zorgen dat de info er weer inkomt waarvoor hij moet bellen, klasseboek checken etc. Waarschijnlijk overkomt hem dat niet weer.
Wat tas inpakken betreft, dat hebben we de eerste 2 weken samen gedaan en dat ging eigenlijk wel heel goed. Daarna ging het hem irriteren en toen hebben we afgesproken dat hij het alleen doet. En dat gaat eigenlijk maar eens in de 2 weken een keertje mis. Ik ga hem nu wel steeds vragen na het inpakken of hij alles heeft. Ik wil hem ook het gevoel geven dat ik erop vertrouw dat hij de dingen zelfstandig kan.
Lastig blijft het om een balans te zoeken waarbij zoon zich ook goed voelt. Hij kan namelijk heel erg opstandig worden als hij het gevoel heeft dat er voortdurend iemand over zijn schouder meekijkt en hem (in zijn ogen) wijst op zijn fouten.

Elisa Gemani
18-10-2011 om 12:34
Bikkel
Natuurlijk wil je kind zelf ook zelfstandiger worden en dat vertrouwen krijgen. Maar dat is niet prioriteit 1, zeker niet als een kind net op het VO begint. Volgens de mentor van zoon kost het een kind gemiddeld tot de Kerstvakantie om helemaal gewend te raken aan het reilen en zeilen op de middelbare school en zeker kinderen met ADHD etc. Als ouder kun je je kind daarmee een heel eind op weg helpen maar zelfstandigheid en vertrouwen komt in de loop van de tijd wel. Eerst routine krijgen.
Mijn zoon ziet het niet als wijzen op zijn fouten maar als hem helpen. Daar is hij hartstikke blij mee.
En ja, ook ik zit hem behoorlijk achter de vodden en toen hij zijn werkboek kwijt was heb ik hem naar iedereen gestuurd: de mentor, de docent, de concierge etc. etc.
Toen hij zijn fietssleutel kwijt was ben ik niet meteen zelf op de fiets gesprongen om de reserve-sleutel te brengen maar heb ik hem een halfuur buiten op het schoolplein lekker laten staan zweten. Nu heeft hij de reserve-sleutel in een apart vakje aan een sleutelhanger in zijn tas en ik heb hem gezegd dat ik niet meer kom opdraven voor zoiets.
Hij beseft heel goed dat moeders het niet voor eeuwig voor hem doet. Dat wil hij ook echt niet. Dus hij is nu verschrikkelijk gemotiveerd en ik merk zelfs thuis dat hij bepaalde dingen niet meer vergeet danwel er een puinzooi van maakt. Kleine stapjes vooruit, soms een achteruit en dan weer een reuzesprong vooruit.
Maar geef het de tijd. Het is een enorme overgang van de basisschool naar het VO. Zeker voor kinderen met ADHD etc. Succes!

Karmijn
18-10-2011 om 15:14
Hulp accepteren
Als ik je laatste post zo'n beetje tussen de regels door lees, lees ik, dat het er vooral om gaat, dat je zoon moeite heeft met het accepteren van hulp. Hij wil het eigenlijk allemaal zelf uitzoeken, maar dat lukt niet helemaal.
Misschien kun je deze situatie gebruiken om hem dat toch een beetje te laten accepteren, dat hij hulp nodig heeft.
Onze zoon vindt dat ook wel moeilijk, maar de laatste tijd gaat dat toch wel beter. Toevallig kregen zijn vanmorgen voor de eerste keer de beschikking van de tegemoetkoming kosten chronisch zieken en gehandicapten. Ik had het er met hem over: wat ben je nu, chronisch ziek, of gehandicapt? Hij vertelde dat hij toch wel vindt dat hij gehandicapt is.
Voor hem is dat heel wat, om dat toe te geven, maar ook goed, want het is zooo waar. Hij kan dingen niet of moeilijker dan een ander, die ADHD is niet alleen maar Halleluja en lang leve de lol. Er zitten ook hele vervelende, nare en gemene aspecten aan verbonden. En het is goed voor hem, als hij die onder ogen leert zien, want dan wordt het makkelijker om die aspecten te bestrijden.
En dus is het hier inmiddels heel normaal, dat we een tegemoetkoming krijgen, dat we twee pakjes potloden en pennen van de Hema als 'reserve' hebben liggen. Dat ik in de gaten houd, hoe het zit met zijn huiswerk en op de electronische leeromgeving verkeer. En dat wij zijn tas voor hem inpakken. In theorie kan hij het heus wel zelf. Maar dan gaat het toch wel vaker mis dan nu. Als het mis gaat, krijgt hij een negatieve ervaring en die negatieve ervaring kan hij er nu gewoon nog niet bij hebben.
Tegen de tijd dat hij naar de vervolgopleiding zit, kan hij het vast wel zelf...

Marjolein
19-10-2011 om 13:21
Blijft balanceren
Onze oudste (alleen dyslexie) kan heel erg onzeker en snel overprikkeld zijn. Hij is gauw het overzicht kwijt. Ik moet hem begeleiden in het begin bij bijna alles, dat is net zo noodzakelijk als hem zo snel als kan weer loslaten.
Maar wanneer kun je het loslaten? Het blijft moeilijk te bepalen. Vaak als kind het wel wil, is het er nog niet helemaal aan toe. Ik laat het dan wel gaan. En ga op mijn vingers zitten, bij wijze van spreken. Ik zie het fout gaan, maar doe niets. Pas als hij zelf weer aangeeft hulp te willen, spring ik weer in. Moeilijk proces.
Sterkte~!