Pfff... gesprek nieuwe juf

Ib-er?

Zou je niet voor de 'rode lijn door de jaren heen' het contact hierover met de ib-er aangaan.. en die stuurt de juf aan. Niet voor de details natuurlijk. Kan jij ook eens gewoon moeder zijn.

Ja, ken ik

Ook ik ben de arena al ingestapt om de strijd aan te gaan met de leerkracht, zie ergens hoger in deze rubriek. Gelukkig staan de neuzen nu weer 1 kant op, ook die van de IB-er.
Judith, ik vrees dat het ons als ouders van IADH-kinderen niet gegeven is om alleen moeder te zijn. Het blijft strijden voor je kind. Gelukkig is het elke inspanning waard.

Judith

Oh mazzelaar, een IB er die aan de juf trekt! Ik moet aan beide trekken....

Hmz misschien gek

Maar ik voel me juist übermoeder als ik van alles voor kind moet regelen voor school. Hoe bedoelen jullie: 'gewoon moeder zijn?', betekent dat achterover leunen en vertrouwen dat alles gewoon goed komt? Ik geloof niet dat er een moeder is die dat kan.
Op wat uitzonderingen daargelaten, geloof ik dat iedere moeder (ouder) de beste deskundige is op het gebied van eigen kind. Dat ís moeder zijn. Ik voel me dus juist heel erg moeder in gesprek met schoollieden.

Nou

"Maar ik voel me juist übermoeder als ik van alles voor kind moet regelen voor school. Hoe bedoelen jullie: 'gewoon moeder zijn?', betekent dat achterover leunen en vertrouwen dat alles gewoon goed komt? Ik geloof niet dat er een moeder is die dat kan."

Lukt al dat regelen ook? Want dan zou ik me ook een ubermoeder voelen. Maar dat is niet het geval hier.
Gewoon eens kunnen genieten zonder iets te moeten. Misschien heb je er geen last van maar ik vond het behoorlijk ingewikkeld om vanalles met de juf te moeten bespreken, elke keer opnieuw. Nu bespreken we de grote lijnen met de ib-er, zij werkt eea uit (met de juffen) en wij koppelen eea terug. Ik vind het nog niet passend maar nog meer gesprekken met de juf in de zin van aan de juf moeten trekken oid, zou dat niet oplossen. Ik zou wel minder wollige feedback willen.

Ib-er

Nou, geef mij ook maar zo'n IB-er als jij hebt, Judith!

Mededelen

Ik denk eigenlijk dat ik niks meer echt overleg, ik praat er niet samen over, ik deel slechts mee.
Dus in het begin van het nieuwe schooljaar krijgt kind (nu VO) een briefje mee, met daarop vooral het verzoek zsm het dossier te lezen en liefst diezelfde dag nog met mij contact op te nemen. De reden vertel ik niet in de brief. Uiteraard heel vriendelijk, doch beslist.
In het gesprek dat daarop volgt vertel ik meer over mijn zoon, niet diagnose-taal, maar juist heel praktisch. Hij heeft dit en dat nodig want als dat niet gebeurt dan gebeurt en zus en zo en dat leidt tot ...etc. Dat wil niemand, dus...
Ik geef geen ruimte, ik vraag niet om een gunst, ik vertel gewoon wat er moet gebeuren. En tot slot bedank ik natuurlijk heel hartelijk voor alle medewerking. Na zo'n goed gesprek, verloopt eigenlijk al het contact positief. Ik jubel de school toe. En iedereen is blij.
Natuurlijk, in het begin kreeg ik dit ook niet voor elkaar. Maar inmiddels, na jarenlange ervaring, weet ik dat dit gegarandeerd werkt. Beroep doen op bereidwilligheid of beroep doen kennis en ervaring, werkt gewoon niet. Ook voel je je dan zo afhankelijk, en nu bepaal ik wat er gebeurt.

Quin

Dat is niet vanzelf gegaan hoor. Daar zijn afspraken over gemaakt. Oa op aanraden van onze therapeut toen. Ik kan het je zeer aanraden. Onder de paraplu: iemand moet de rode lijn van dit kind gaan volgen. En dat is bij uitstek de ib-er.

Kaatje ot

Ohja, ik kon vorig schooljaar, groep 7 van mijn dochter, volledig achterover leunen. Een juf die weet van haar concentratieproblemen en haar behoefte tot uitdaging en vooruit werken. Het was echt een weelde!!

Met ubermoeder bedoel ik trouwens helemaal geen 'heel goede moeder' , maar juist dat ik me heel erg moederlijk voel bij dit soort acties.

Zucht.....

ik zou zo graag willen dat ik dat kan. Een briefje naar school, mij laten bellen, en dan aan school meedelen wat er dient te gebeuren zodat er geen gekke dingen met zoon gebeuren. En dat ze dat dan ook doen(want vooral dat laatste lijkt nogal tegen te vallen). Hopelijk komt het ooit goed...

Pfff...inderdaad daar gaan we weer....

Ja hoor, alles herken ik hier. Behalve dan de goede IB'er van Judith, die ben ik helaas nog nooit tegen gekomen.
Het klein maken, zoals Gonzo, het voorschrijven zoals Kaatje, allemaal indien nuttig in de situatie.
Alleen nu op het VO ben ik nog niet zo ver dat ik altijd zelf weet wat het beste is. En laat ik me nog overbluffen en afpoeieren. Maar het is een voortdurend proces en mijn mouwen zijn alweer opgestroopt.
Zo zijn we vorig jaar (onder veel andere) het hele jaar bezig geweest een laptop te krijgen, verzoek is afgewezen. Al mijn haren gaan dan weer loodrecht overeind als de Aardrijkskunde leraar tijdens de eerste les zegt: " Zeg, schrijf jij expres zo? O, ben je dyslectisch? Waarom heb jij dan geen laptop? " Waaaaaaaaaa, ik word gek, denk ik dan!!! Maar zoem, rust, tel tot tien, en onmiddelijk noteren die naam en opnemen in het eerstvolgende mailtje over de laptop.
Morgenavond kennismaking mentor. Helaas van tweede en eerste klas overlappend, wie bedenkt dat? Toch maar extra afspraak maken? Zorgcoordinator op school is ronduit een zoethouder die niets regelt, dus van aansturen van haar kant hoef ik niets te verwachten.
Oke, weer een nieuw jaar, nieuwe ronde, nieuwe kansen....

Herkenning gonzo!

Ha Gonzo

ja, ik herken het wel (had je vast wel gedacht!)

Ook het judo-en met de leerkrachten (doelbewust met ze meebewegen, en zorgen dat je op die manier bereikt wat nodig is). En inderdaad: soms zelfs jezelf wegcijferen, als de leerkracht daar gevoelig voor is. 'Ego in de koelkast' denk ik dan maar, als de uitkomst voor dochter maar gunstig is.

Ik weet zeker dat het je gaat lukken, maar jammer dat het moet, vorig jaar had je dochter zo'n passende juf.

Hier is het ook weer lastig. De juf van dochter is met zwangerschapsverlof en de invallers zien haar niet.

Het is wat dat betreft ook een moeilijk kind, je moet behoorlijk sensitief zijn om goed met haar te kunnen werken.

Als ze niet weet wat ze moet doen, of zelfs als ze zich ellendig voelt, blijft ze gewoon stilletjes zitten. Leerkrachten denken dat het goed gaat, maar ondertussen....

Morgen weer overleg op school, dus hopelijk gaat dat helpen. Invalleerkrachten maken verder wel een goede indruk, ik ken ze natuurlijk nog nauwelijks.

Hier ook werk aan de winkel dus!

Hou vol Gonzo! Hopelijk krijg je alles weer snel op de rit, zodat je dochter het fijn heeft, en lekker kan leren op school.

groetjes
Dihanne