Pffff duimen jullie mee? (traject bloedafname)
Zoon, bijna 10, met CP en ADHD en een heftig trauma voor naalden moet weer bloed afstaan. Het trauma is ontstaan toen hij zo'n 4 jaar geleden bloed moest laten afnemen. Dat was 1 drama! Heb hem in de houdgreep moeten houden, papa zijn gezicht vasthouden, wel 3 keer overnieuw moeten prikken... En nu moet hij dus weer aan de bak.
Ik heb slim gedaan en het WKZ gebeld, die zijn gespecialisserd in kinderen nietwaar... Nou er is idd een speciaal traject voor dit soort kinderen. Wordt ie een hele dag begeleid en wordt opgeschreven in een soort paspoort hoe hij het gehad had willen hebben. Vervelend blijft het, maar dus op zijn manier. Gaaf he! Lukt het dan nog niet vanwege te diepe angsten dan gaat er een soort therapie traject starten.
Enige nadeel: de pedagoog kon niet aangeven of dit traject OOK aangeboden kon worden als het bloedafname voor een arts van een ander ziekenhuis is. Nou weet ik dat mijn neuro contacten heeft met artsen in het wkz (zoons MRI beelden zijn daarheen gestuurd) dus ik hoop HEEL ERG dat ofwel het gewoon kan voor een arts uit ander zkh, danwel dat het via een arts in het WKZ gespeeld kan worden... Duimen jullie met me mee dat dit gaat lukken?
Duim
duim
Jolimar
Dochter moest hier aan de puberteitsremmers en dat zijn heeel vervelende injecties (het is veel en heel dik). Dochter zat dus ook flink in de stress en was het prikken ook, zeer zacht uitgedrukt, een drama.
Twee dingen hebben hier geholpen. Ten eerste de Bach bloesem rescue kids druppels, al een aantal dagen van te voren opbouwen naar een maximale dosering. Het tweede dat hielp was de paranormaal therapeute die aan haar 'dacht'. De therapeute was al een aantal keer bij ons geweest voor wat anders en je kon merken dat dat werkte plus dat wat ze vertelde/voelde ook klopte.
Dat had die keer al zo veel geholpen dat twee weken later het bijna probleemloos ging. De vicieuze cirkel was doorbroken en nu fietst dochter zelf een half uur naar het ziekenhuis en komt na het prikken ook weer vrolijk thuis. Dat had ik in het begin ook niet durven dromen, het was namelijk écht een klein trauma.
Oja, hier in het ziekenhuis kan dochter op de kinderafdeling zélf ook bloed laten prikken en dan kan er ook een pedagogisch medewerker bij zijn en hebben ze geeeduuuuld, dat is heel fijn. De ervaring bij de 'gewone'bloedafname is toch dat ze er erg weinig geduld hebben.
Sterkte ermee.
Zeker!
Ik heb ook een kind met angsten voor artsen en alles wat maar een beetje kan helpen? Daar duim ik voor, hoor!
Sterkte, want het blijft supervervelend!
Ja!
Heb zelf met zoontje hele goede ervaringen met bloed prikken in het WKZ, zoontje (stuk jonger) had ook een eerste hele nare ervaring. Hoop dat je daar terecht kon en hoe dan ook dat de volgende keer minder naar is (in de prikkamertjes hangt ook een tv, leidt lekker af)
Duimen
Duimen ben ik niet zo goed in, maar ik hoop met je mee! Tjonge, heftig hoor.
Weet nog niks helaas
Nou, ik weet nog niks helaas. Het is wel doorgegeven aan de neuroloog maar omdat hij zoon al ruim een jaar niet gezien heeft, wil hij hem eerst weer eens zien. Kijken hoe het gaat etc en dan horen we dus wel wat er mogelijk is met bloedprikken. Is wel logisch hoor, maar jammer dat de assistente me niet kon vertellen of ik naar het WKZ kan voor de pedagogische begeleiding... in januari kan ik pas terecht dus nog effe afwachten.
En ik ga zeker niet die dag bloed laten afnemen (ben dan ook zonder hulptroepen dwz papa) dus ga dat zeker niet doen! Ik wil gewoon een goede begeleiding en anders gebeurt het niet. Zoon heeft al genoeg moeten doorstaan de afgelopen 5 jaar.
