Rouvoet wil dat mensen meer voor elkaar zorgen

Herkenbaar fladder

ik heb ook geen mogelijkheid terug te vallen op de omgeving, alles moet door onszelf gedaan worden en nu ben ik nog gewoon getrouwd. Maar allebei een baan, man fulltime en onregelmatig, ik parttime....ik wil wel graag een netwerk, maar heb het niet....ben daarom afhankelijk van dingen als PGB e.d. om hier nu eenmaal de boel een beetje draaiend te houden...

Dat was

ook meteen mijn gedachte toen ik het las....tuurlijk klinkt het allemaal mooi en in "zijn" kringen is de onderlinge zorg en controle meer aanwezig dan in mijn kringen....maar ik denk inderdaad dat er een verkapte bezuiniging aan zal komen en dat bepaalde zorg straks niet meer mag

Hahaha...

Ja, het klinkt allemaal weer heel aardig, laten we meer voor elkaar gaan zorgen.
Ik zorg. En dat betekend wel dat ik dus niet die meer dan part-time baan kan accepteren. Gelukkig ben ik goed getrouwd, met een man die zich te blubber werkt en daar nog lol in heeft ook dus hoe zie ik eruit dan? ben ik zo'n meid die niet op haar toekomst is voorbereid? profiteer ik van mijn man? ben ik een huismuts die de wereld niet kent?
Ik ben gewoon mama, maar dat is vandaag de dag gewoon niet meer genoeg om echt mee te tellen
Oh ja, ik werk overigens wel part-time, en doe vrijwilligerswerk op school en in vereniging, en sport veel, maar nog voelt het vaak alsof het niet genoeg is, zeker als die berichten over meer dan part-time werken weer komen, en het beroemde "iedereen moet een steentje bijdragen in de maatschappij" (dus iedereen moet meer werken) alsof je alleen je steentje bijdraagt door betaald werk te verrichten. En nu hebben we weer iets nieuws: meer zorgen! ach, dat deed ik toevallig al, krijg ik er nu ook een keer waardering voor dan?
groetjes, Tess

Fladder,

ik kan het niet vaak genoeg zeggen: je bent een geweldig mens EN een geweldige moeder.

Tja....

....krijg er een beetje een nare smaak van in de mond.

""In de jeugdzorg zien we dat een proces op gang is gekomen dat onder professionele begeleiding het eigen netwerk rond mensen wordt ingeschakeld. Zo ken ik het voorbeeld van een autistische jongen die met behulp van familie en buren thuis kan blijven wonen en niet in een dure instelling hoeft. Maar als het nodig is, kan er uiteraard worden teruggevallen op de professional," legt Rouvoet uit."

Die laatste zin.....ik vertrouw het gewoon niet helemaal, het is mij te mooi om waar te zijn.

Oooooooh herkenning fladder!

"Ik probeer ermee te leven dat ik in de ogen van een aantal mensen maatschappelijk mislukt ben (want geen flitsende, liefst fulltime baan, en ook niet de ideale moeder die naadloos zorg en werk kan combineren) en mijn financiële toekomst niet zo vrolijk is ( over een paar jaar bijstand als er niets verandert, en geen pensioen). Maar mijn kinderen gaan voor, ten koste van alles!"
wat een herkenning! gevochten heb ik ertegen, dat ik minder moest gaan werken, dat IK steeds weer degene was die moest inleveren, dat IK het niet kon! Ik ben jarenlang boos geweest, we hebben samen kinderen gekregen maar ik draai overal voor op! en die kinderen voldeden niet aan het ideale plaatje, en dan komt er nog veel meer op je af... anderen kunnen het toch ook! Anderen heben ook andere kinderen, een man die helpt, ouders die veel inspringen...
Tja, sinds ik me erbij heb neergelegd dat alles hier nou eenmaal anders gaat gaat het me eigenlijk gemakkelijker af. Als puber vond ik niks erger dan een standaard gezinnetje hebben, nu heb ik twee kinderen en een hond, hahaha, ik doe mijn best om het meest burgerlijke gezin uit de straat te zijn, ze moesten eens weten!
Nee, wij zijn raar, daar is iedereen het wel over eens. En ook in de zorg voor mijn kinderen moet ik zo nodig andere wegen bewandelen dan wat word aanbevolen.
Sinds mijn kinderen op school zitten, en ook op een school waar ze echt GOED zitten, zodat ik dus niet iedere week op gesprek hoef te komen... heb ik wat meer rust. Neehee, niet meer werk, want geen baas die me wil hebben met al mijn eisen. Als er iets is met de kinderen sta ik nl op en ben ik weg... letterlijk. Dus ben ik eigen baas, ik heb maar een paar klanten, die kennen me goed, ze mogen altijd bellen, ik heb het werk altijd op tijd af (al moet het 's nachts). Maar als de kinderen vakantie hebben, ziek zijn, schoolbesprekingen, zwemlessen etc. dan werk ik niet. Ik ben in eerste plaats en altijd mama! daar sta ik nu ook voor 100% achter, fladder ook, en dat zouden meer mensen moeten doen. Dan ben je geen steunzoeker of profiteur, dan doe je heel belangrijk werk. Ik sprak eens een man die met autistische jongeren werkte. Hij mocht per dag niet meer dan 6 uur werken want dan werd het te zwaar... en hij moest ook zijn boterhammetje wel ongestoord kunnen eten tussen de middag... zakt je daar niet de broek van af?
groetjes, Tess

Tess hahahahahaha

Ik sprak eens een man die met autistische jongeren werkte. Hij mocht per dag niet meer dan 6 uur werken want dan werd het te zwaar... en hij moest ook zijn boterhammetje wel ongestoord kunnen eten tussen de middag... zakt je daar niet de broek van af? ****

Ik lach me de blubber.

Overigens wel herkenbaar. Toen jongste in het ziekenhuis was mochten de verpleegkundigen maar 3 dagen achter elkaar voor het ventje zorgen anders werd het te zwaar Whoehahahahahaha!

Vraag om zorg

Ik heb zojuist ook de video op nu.nl bekeken met interview rouvoet. Ik denk dat er een fout beeld bestaat over het moment van vragen om hulp. Nou ja, zoals ik het heb beleefd.

Voor onze kinderen (vooral dochter) hebben wij in eerste instantie veel ondersteuning gezocht in het netwerk. Maar daar kwam gewoon niets uit. Veel van het netwerk zijn wij ook juist kwijt geraakt omdat wij niet aan familie en kennissen toekomen. We hebben niet veel meer over. Familie woont dan weer te ver om iets te kunnen betekenen. Het zal bij anderen niet anders zijn. Wij hebben, omdat we alleen nog maar met gezin bezig zijn echt geen netwerk meer.

Het is andersom denken als je er vanuit gaat dat mensen denken dat er iets is met het kind, een indicatie halen, dan de zorg op basis van die indicatie. Zo gaat dat volgens mij niet. Je zoekt eerst in je omgeving en als je eindelijk je grens bereikt hebt zoek je hulp. Het is te eenvoudig ingevuld naar mijn mening.

Een autistisch jongetje dat bij de buren en een tante een paar straten verderop terecht kan en waarvan de sportcoach ook bereid is om om de tafel te komen? Ik ben hier al blij als ik de sportcoach nog snel een briefje onder de neus kan geven met enige uitleg. En daarbij voel ik al heel veel bereidwilligheid.

Ik denk dat rouvoet erg veel succesverhalen uit de gemeenten (cjg's) te horen krijgt. Het zijn ideale beelden. Er zijn vast een paar ambtenaren op dat succes in schaaltje omhoog gegaan.

Rouvoet

ik denk dat Rouvoet zich vooral in christelijke omgevingen begeeft en de sociale controle e.d. is daar toch veel groter dan in niet christelijke kringen. Daarbij verlies je inderdaad veel van je sociale netwerk als je een kind met een bijzonder gebruiksaanwijzing hebt....niet iedereen is daar van gediend heb ik wel gemerkt...

Ik merk het ook wel bijv. op mijn werk....als er iets is zeg ik al snel, als ik kan en mijn man vrij is....daar wordt soms wat gek op gereageerd....ja, velen hebben namelijk opa's oma's enz waar ze dan op kunnen terugvallen....wij niet....wij moeten het echt samen doen....ons netwerk is erg klein, of eigenlijk niet aanwezig....

Nu moet ik verplicht een opleiding gaan doen....ik weet nog steeds niet waar ik de tijd vandaan moet halen....

Dat hele rouvoet verhaal

Dat hele Rouvoet-verhaal is volgens mij doortimmerd van euro-tekens. Dat andere verhaal trouwens ook.
Iedereen aan het werk: kassa voor de overheid. Iedereen vangt zijn eigen zorgenkinderen op: weer kassa. Over de gevolgen voor de kinderen (en de ouders) wordt niet gesproken.

Geen netwerk

Heel herkenbaar, dat verhaal dat juist als je je leven deelt met ASS-ers het netwerk wegvalt. De enigen die ik nog over heb, zijn een paar vriendinnen die het probleem gewoon ontkennen. Ach, hij is zo erg toch niet, hij lijkt gewoon op je man. Ja duh....Niet echt mantelzorgers in spe, dus. En degenen die het probleem wel zien, zijn heel hard weggerend, of wonen te ver weg, of ergeren zich aan mijn stille man, of weten zich geen raad omdat ze zich schamen voor het feit dat ze zelf uitstekend presterende, hyper-sociale kinderen hebben.

Trouwens, dat hele verhaal van eerst beroep doen op mantelzorg is toch allang ouwe koek? Ik weet nog dat ik zeven jaar geleden thuiszorg nodig had tijdens een ernstige ziekte. Het CIZ vroeg of mijn 80-jarige ouders niet wat mantelzorg konden verlenen, haha...

Mijn netwerk

Ik heb een netwerk dat bestaat uit mijn overburen (de schatten) en hoe verdrietig ook, mijn pgb-ers. Mijn vriendenkring is groot en hecht maar in de praktijk blijkt dat het qua netwek niet werkt! Mensen hebben een eigen leven! Simpel!

Dus Dreetje Rouvoet leeft in de christelijke waan dat mensen hun naasten lief hebben en dat uiten door practische hulp.
Ik ben geneigd te zeggen, laat Dreetje in die waan maar helaas zal dat voor mij verkeerd uitpakken.

*rammelt Dreetje wakker dmv een mail*

Fladdertje

Ach lieffie...je bent zo'n kanjer! Jij komt er wel. En acceptatie? Ook dat zal geleidelijk aan wel landen in het fladder brein en gevoel. Kus op je gekwetste hart!

Fladder

Ja ik herken in jou verhalen ook heel veel! Die berusting bij mij is ws niet zo'n kunst; ik heb er al heel wat jaren over gedaan en zit nu in een wat rustiger vaarwater. En ik heb WEL een netwerk, geen heel groot, maar het is er wel, ik heb een pgb-er (oke binnenkort heet ze niet meer de pgb-er maar gewoon de "zwarte oppas") en ouders die nog geregeld kunnen en willen inspringen. En ik ben dus getrouwd, mijn man werkt veel, maar is ook wel eens thuis hoor, en hij begrijpt de kinderen in ieder geval prima! vooral voor onze oudste kan hij een engelengeduld opbrengen wanneer het mij soms echt niet meer lukt.
En die vraag; "Heb je hem gevraagd hoe auti-ouders dat in bijvoorbeeld de grote vakantie doen volgens hem...? " jaaa die heb ik idd gesteld! hij werd er een beetje stil van, volgens mij had hij er nooit zo over na gedacht... (verder een heel aardige man hoor) en dat gebeurd wel meer in de hulpverlening. Vertellen ze je ijskoud dat je het leuk en gezellig moet proberen te houden aan tafel, terwijl eten hier al jarenlang een gevecht is... IEDERE DAG! daar is niks leuks en gezelligs meer van te maken! Eten is gewoon praktisch: het moet erin en liefst zo snel mogelijk dan zijn we er weer vanaf... pfoeh... en dat is dan maar 1 voorbeeldje jij kunt er vast ook nog wel een paar oplepelen.
groetjes, Tess

Maar

Wat mij opvalt is dat er gelijk zo vreselijk negatief gereageerd wordt op dit streven. Rouvoet heeft het er toch over dat er méér voor elkaar gezorgd moet gaan worden? Indien mogelijk! Niet dat iederéén dat altijd maar moet gaan doen!? Ik vind het helemaal nog niet zo'n gek idee, juist niet! Want wees nou eerlijk, er zijn gewoon teveel mensen die te makkelijk gebruik maken van een PGB terwijl ze een groot netwerk om zich heen hebben. Zelfs het PGB gebruiken voor dat netwerk. Ik zie het in mijn eigen omgeving ook dat men PGB inzet voor hulp van vrienden en familie. Uiteraard kán dat uit PGB betaald worden, maar is het (altijd) nodig? Bijv. een neefje te logeren krijgen 1x in de 4 weken en er dik betaald voor krijgen...? Kan dat niet gewoon pro deo? Het is familie en familie kan toch ook een beetje verantwoordelijk gesteld worden voor elkaar?! Of laat je je zwager ook uitbetalen voor een verhuis- of behangklusje of weet ik wat?
Of een kind (vaak ook in de leeftijd van je eigen kind(eren)) van vrienden 1 (of 2) keer in de week uit school meenemen omdat ouders werken en dan onder het mom van PGB-opvang. En zo zijn er nog wel meer 'rare'dingen op te noemen. Sorry maar ik vind dat de wereld op z'n kop.

En ja, er zijn ook veel te veel mensen die geen of amper een sociaal netwerk om zich heen hebben en dus een PGB wel heel hard nodig hebben. Maar m.i. verandert er dan voor hen helemaal niets. Hooguit dat er nu eerst wordt gekeken in hoeverre er een sociaal netwerk bestaat. Maar als dat er niet is of niet geschikt is, kunnen ze gewoon PGB krijgen. En misschien zelfs wel meer dan dat ze nu uitgekeerd krijgen omdat er dan meer geld overblijft.
Wij hebben ook zo goed als geen sociaal netwerk om ons heen. Familie woont allemaal ver weg en opa's en oma's zijn niet in staat meer te doen dan heel af en toe eens oppassen. We zijn notabene wel lid van een kerk maar ook daar zo goed als géén sociaal netwerk voor ons, want ook binnen de kerk heb je kliekjes e.d. waar je zonder pardon buiten gehouden wordt als je 'anders' bent. Dus ook wij zijn aangewezen op PGB. En toevallig heb ik enige weken geleden een gesprek gehad bij BJZ en is het eigen-kracht-principe ook besproken. Het kostte me weinig moeite om kenbaar te maken dat wij niet kunnen terugvallen op een sociaal netwerk. En PGB hebben we zonder problemen voor alle kids gekregen.

Op zich

Op zich is het toch niet erg dat er gekeken wordt of zorg ook gedeeld kan worden, door te kijken of mantelzorg mogelijk is? Regelingen kunnen toch opnieuw bekeken worden of ze nog voldoen, of er geen misbruik van gemaakt wordt? Ik vind dat niet zo raar.
Ik heb zelf ook een zorgenkind, geen pgb, ik weet wel wat er allemaalbij komt kijken, bij de opvoeding van zo'n kind. Ook ik werk minder om kind zelf te begeleiden buiten schooltijd. Dat houdt wel in dat we financiele concessies moeten doen.
Maar ook ik zie allerlei misbruik van pgb-toestanden: mijn oppas paste altijd op bij 2 kinderen voor 3 euro per uur. Een van de kinderen heeft nu een pgb, mijn oppas is ineens pgb'er en krijgt zekere 10 euro per uur meer, 13 euro per uuris een mooi bedrag voor een 17-jarige. Ze ligt helemaal dubbel van het lachen, heeft haar baantje bij de supermarkt opgezegd. Een ander die ik ken betaalt vanuit de pgb haar huishoudelijke hulp die ze altijd al had. En weer een ander laat de bijles van kind 2 opvoeren als zijnde bijles voor kind 1 die een pgb krijgt. Op zich vind ik goed dat naar dergelijke zaken gekeken wordt. Evenals naar van die bureaus die pgb's beheren.
Persoonlijk denk ik dat PGB ingezet dient te worden voor de kosten die bovenop de gewone kosten komen. Maar dat zal wel heel lastig zijn te berekenen.

Zuinig op netwerk

Ik denk dat als je een netwerk hebt, je in je handen moet wrijven. Maar dat je er ook erg zorgvuldig mee om moet gaan. Dat kan betekenen dat je juist wel die mensen laat oppassen met een pgb.
Mijn zoon heeft geen pgb. Maar ik zou hem nooit iedere maand bij iemand te logeren brengen zonder vergoeding. Het is namelijk niet normaal, als iemand elke maand een neefje op bezoek krijgt.
Voor je het weet worden mensen het zat. Ik denk dit heel erg moeilijk is om toe te geven voor familie en vrienden, dat ze het zat zijn. Want het ligt gevoelig. Ze hóuden ook van het kind.
En dan gaan mensen over hun persoonlijke grenzen heen. Tot de bom barst. Weer een relatie uit het netwerk weg. Als je mensen inhuurt, voorkom je dat.
Ik zie vaak dat mensen die onbezoldigd hulp geven (niet alleen als het zorgenkinderen beseft, ook bij ziekte, oppasoma's o.i.d.) over grenzen gaan. Dit kunnen hun eigen grenzen zijn, ze doen meer dan ze op kunnen brengen, omdat ze de ander niet willen teleurstellen. Maar het kunnen ook de grenzen van de 'ontvanger' zijn. Dan willen ze wel helpen, maar ze verwachten dat de ontvanger van de hulp ook....... (vul maar in: eindelijk eens consequent wordt tegen zijn kind, verandert, de partner de waarheid zegt, netter wordt, dankbaar is, iets terug doet voor hen, etc.)
Want gratis hulp is zelden onvoorwaardelijk.
Wij zijn in de gelukkige omstandigheid dat we wel mensen om ons heen hebben die willen helpen. We maken er echter bijna nooit gebruik van. Want we willen zuinig op deze mensen zijn en we willen dat het leuk blijft. En, dat moet ik er gelijk bij zeggen, we redden het zonder de hulp. Dus wij verkeren in een dubbele luxe positie, dat besef ik.
Maar ik vraag me af hoeveel mensen er over zouden blijven, als we werkelijk een wissel op ons netwerk zouden moeten trekken. Volgens mij zal me dat dan nog tegen vallen.

Onbezoldigde hulp

Pippin, je hebt helemaal gelijk. Maar dat er misbruik van het PGB is, is ook waar. Alles waar PGB bij staat, is opeens 10x zo duur. Zoals ik al in een eerder draadje zei, zouden ze bij de zorgorganisatie waar ik voor mijn zoon heb gekeken allemaal minstens hoogleraar kinderpsychologie moeten zijn om de kosten te rechtvaardigen. Al is het niet mijn eigen geld, het is wel gemeenschapsgeld en ik wil daar niet aan meewerken.

Maar als buren en familie - met normale bedragen - worden uitbetaald voor hulp die ze geven, dan durf je het tenminste te vragen zonder het gevoel te hebben steeds op je knietjes te moeten. Het probleem lijkt me dus eerder in de hoogte van de vergoedingen te zitten, dan in het feit dat er iets betaald wordt voor dergelijke diensten.

Auw

Maar ook ik zie allerlei misbruik van pgb-toestanden:***

Hoe kan jij toetsen Arianda of er misbruik van wordt gemaakt?

"10 keer zo duur"

Zou het duurder worden van de hulp, als het onder PGB valt, er mee te maken kunnen hebben dat het dan opeens "wit" is?

Wit

Mijn hooggekwalificeerde speltherapeute (die ik overigens niet uit het PGB mag betalen) vraagt 60 euro per uur. De zorgorganisatie die uitjes verzorgt vraagt 32 euro per kind per uur. Er zijn 8 kinderen en 2 leidsters, dus dat is in totaal 128 euro per leidster per uur. Dat klopt toch niet?

Voor hulp verlenende privé-personen zal het inderdaad wel verschil maken dat het wit is. En als het werk zwaarder is dan gewoon oppassen mag dat ook best gewaardeerd worden. Tenslotte ben je er altijd zelf nog bij als je die afspraken maakt. Het gaat mij om die organisaties, die vaak het aanbod in een regio bepalen.

Bang

Daar was ik al bang voor, dat het persoonlijk opgevat zou worden. Dat is niet mijn bedoeling. Ik zeg ook niet dat iedereen dat doet en misschien is misbruik niet zo'n goed woord. Ik heb een paar voorbeelden genoemd: de huishoudelijke hulp die altijd al kwam en nu betaald wordt vanuit het pgb, de oppas die gewoon nog steeds 's avonds op de bank zit met cola en chips en nu aangemerkt wordt als pgb'er en ook daardoor meer betaald krijgt (is gewoon een havo-scholiere met bijbaantje). Ook de bedragen die hier langs komen (en ook in oude draadjes) voor weekendopvang, begeleide uitjes, paardrijden etc zijn wel erg hoog, zie oa Moek in dit draadje. En daarom was mijn vraag: het is toch niet raar dat hier eens kritisch naar gekeken wordt? Geen verwijt naar wie dan ook maar gewoon een vraag. Dat kan voorkomen dat op den duur alles op de schop gaat, lijkt mij.
Overigens ben ik het met een aantal eens dat de bureautjes ertussen de bedragen hoog maken. En op het moment dat er hoge bedragen betaald gaan worden, is het ook gebruikelijker die te gaan vragen.

Zorgverleners

Ik heb me altijd al verbaasd over het feit dat er geen inzicht is in het aanbod van zorg en begeleiding. Er is nooit een instantie geweest die kwaliteit bijvoorbeeld toekent of vanuit ervaring inzicht kan geven aan ouders waar goede hulp te vinden is. Ouders moeten echt zoeken naar wat wel en niet goed is. Dus wat dat betreft vind ik het heel goed om daar eens goed naar te kijken. Maar ik heb niet de indruk dat dat nu gaat gebeuren.
Ik denk dat zodra je met organisaties (begeleide uitjes bijv.) te maken krijgt, de kosten ook hoger zullen zijn. Daar komen waarschijnlijk ook hogere kosten bij kijken dan een particulier die de zorg erbij zou verlenen. Loonkosten (vak vaak toch opgeleide mensen), belasting, vestigingskosten, verzekeringen etc etc.
Wat ik zelf ervaren heb is, dat die zorg vaak niet beter is. Eerder afstandelijker en wat onpersoonlijk.
Ik ken (gelukkig) niet de verhalen van oppas met een zak chips op de bank met een vet tarief uit pgb. Ik kan me niet voorstellen dat ouders zo iemand uitzoeken. Ook niet zonder pgb, en heel laag tarief

Ik vraag me wel af hoe er misbruik van gemaakt kan worden vwb bijvoorbeeld paardrijden. Dat mag echt niet zomaar. Het zorgkantoor maakt echt duidelijk onderscheid in die activiteiten die je ook zou aanbieden zonder pgb en dat wat ter ondersteuning is voor de doelen. Als ik bijvoorbeeld paardrijden van PGB zou betalen, zou het deel voor paardrijden voor eigen kosten zijn. Het deel wat aan begeleiding wordt toegevoegd, kan dan uit PGB. Maar ik ben het wel eens... het is moeilijk te controleren. Het wordt daarom ook eerder afgewezen door zorgkantoor dan goedgekeurd.

Arianda

Je hebt wel voor een deel gelijk. Ik vind de bedragen die omgaan ook schrikbarend! en bij mij heeft er nog nooit een bureau tussen gezeten! dus daar blijft het niet plakken. Hoe het kan weet ik ook niet.
Het grootste voorbeeld hier was paardrijden, dat op het zorgboerderijtje gewoon 4x zo duur was als op de manege. Oke, daar staat ook meer zorg tegenover, maar zelfs als ik mijn kind prive lessen laat nemen op de manege, waar dus ook alle aandacht alleen voor haar is, betaal ik ongeveer de helft... en dan is echt alle zorg en aandacht alleen voor haar! wat wil zo'n wel door het pgb vergoede instantie nou nog meer doen? ja ze weten wat meer over autisme, maar dat kan ik de manege juf ook wel uitleggen.
Eigenlijk heb ik me er maar bij neergelegd dat het pgb gewoon niet voor mij bedoeld is, maar voor mensen met een meervoudig gehandicapt kind dat ook lichamelijk meer zorg nodig heeft. En ik heb het laten varen... mijn indicatie loopt af, en ik vraag geen nieuwe aan, ik heb er geen zin in om me steeds te verdedigen (alhoewel ik dat heel goed kan hoor ) en om steeds weer alle problemen van mijn kind op te lepelen.
Dat is niet de gemakkelijkste weg, want mijn kind kan niet zomaar bij iedere oppas, ze kan niet gewoon naar de voetbalclub om de hoek (en ook niet naar die school om de hoek nee), ze heeft echt extra begeleiding nodig, maar ik heb geen flauw idee waar ik hem kan krijgen. In mijn netwerk? mijnheer rouvoet, laat me toch niet lachen! 95% komt op mama neer. En dus is mama thuis! en niet in een baan van 32 uur per week. Want zelfs moeders kunnen zich niet in tweeen splitsen.
Tess

Oppas en paardrijden

Juist Fladderbeestje!
En hoe en wat je ook doet en waarvan, een oordeel daarop zal er altijd wel zijn.

Over de uren naast de uren met je kind. Wij brengen onze dochter bijvoorbeeld voor begeleiding met muziek (vooral piano, maar ook trommeltjes enzo). Alleen daarmee durfde zij geluid te maken. Nee geen pianoles. Die mevrouw verdiept zich in de diagnostiek (in dit geval gaat het om selectief mutisme en ASS), maakt behandelplannen en achteraf verslagen. Daarin gaat het om de voortgang van mijn dochter.

Ik ben heel benieuwd hoe het zit met dat paardrijden. Is dat iets wat recent hier heeft gestaan. Het is mij ontgaan namelijk. Mijn dochter zit ook op paardrijden (uh gewoon zelf betaald, want geen begeleiding). Dat alleen al vind ik duur zeg. 8,50 voor een half uurtje. Ik kan me voorstellen als er een therapeut of pedagoog een uurtje zoet mee is (met plannen en verslagen etc) dat het tarief hoger zal zijn. maar dan staat het paardrijden niet centraal, maar de begeleiding. Ik vind dat een grijs gebied. Lastig en dus ook kwetsbaar systeem, gevoelig voor misbruik, ja vast wel.

Pgb en paardrijden

mijn zoon zit op 'paardrijden' Vergoed uit het PGB. Toevallig een instantie die op de PGB-lijst staat.
En nee, het is geen gewoon paardrijden, al leren ze dat ook wel (heeeel langzaam, zoon zit er nu een jaar op en is nu net begonnen met leren sturen)
Het is gewoon niet te vergelijken met lessen op de manege, er wordt gewerkt met ruimte van jezelf, ruimte van anderen, het hele sociale gebeuren, plus een aantal motorische aspecten. Het is dan ook gewoon begeleiding met en dmv paarden.

Idealistisch

Het klinkt mooi maar in onze huidige maatschappij en in onze cultuur niet te realiseren. Iedereen heeft het (te) druk met zijn/haar eigen dingen, problemen en gezin, laat staan als diegene zelf al extra zorg nodig heeft voor bijv. zorgenkinderen. Ik ben een alleenstaand moeder in de WAO (minimum-inkomen) met een zorgenkind en ik heb geen sociaal netwerk. Ja, mijn moeder, maar die is al oud en niet gezond en bovendien peinst die er niet over om zorgtaken over te nemen zoals oppassen. Die tijd heeft ze gehad. Voor de rest ken ik nog wat andere alleenstaande moeders maar die hebben dezelfde problemen. Er wordt nu al vanuit de overheid teveel gedacht dat mensen maar moeten terugvallen op een sociaal netwerk. Zo moest ik van het UWV maar een baan aannemen met geregelde avond- en weekenddiensten want "er is vast wel iemand die dan kan oppassen". Nou, niet dus. Daarnaast kan ik niet zomaar een wildvreemd iemand laten oppassen ivm de stoornis van zoonlief. Laat staan dat ik het geld er voor heb. Want ik heb ook geen PGB want ik zit in de WSNP. Ik ben zeker niet te beroerd om zelf eens een keer een boodschapje te doen of het zoontje van de buurvrouw naar school te brengen als zij ziek is maar meer kan ik ook niet doen want ik ben zelf al overbelast. Dat voorbeeld van die autistische jongen is mi eerder uitzondering dan regel. Bijzonder fijn voor die jongen dat hij genoeg familie en buren heeft die hun eigen leven om willen en kunnen gooien voor de zorg die hij nodig heeft maar dat zal niet vaak voorkomen laat staan mogelijk zijn. Ik denk dat de wil en de goede gedachten hierachter prachtig zijn en aanwezig zijn, maar de praktische uitvoering gewoonweg niet haalbaar in de meeste gevallen. Ook niet als daar geld tegenoverstaat. De meesten van ons hebben het al druk genoeg met onze eigen "toko" laat staan met die van anderen. Van mij mag de overheid eerst meer doen met de problematieken rondom de zorg en opvang van onze eigen kinderen/familieleden door daar betere professionele opvangmogelijkheden en ruimere financiele mogelijkheden voor te creeren zoals meer buitenschoolse opvang, ruimere openingstijden, meer vergoeding, beter opgeleide professionals en het werven van meer pleeggezinnen en meer en beter opgeleide mensen in de Thuiszorg. Toen ik hulp nodig had moest ik twee weken wachten, kon ik maar twee keer een uurtje per week krijgen, kreeg ik iedere keer een ander iemand en ze wisten werkelijk niks. Ga daar eerst maar eens mee aan de slag, Rouvoet. Zorg eerst voor betere en goedkopere voorzieningen vanuit de overheid die voor iedereen toegankelijk en betaalbaar zijn.

Bedragen

Jarenlang heb ik een pgb gehad dat ik gebruikte voor begeleiding van mijn mannen. Doordat ik wegens de lage indicatie geen professionele hulpverleners in kon huren ging het steeds mis.

Nu zijn de indicaties verhoogd en heb ik professionele hulpverleners met inderdaad een hoog uurtarief maar wel met een hoog rendement.

Ik ben zielsgelukkig!!!! (zo ook mijn mannen)

Het zorgdoolhof

Ja, en dan heb je een pgb, en dan moet je dat zien te besteden... ik vond het erg moeilijk om passende hulp te vinden, ben heel gelukkig met mijn "oppas met extra's" die thuis komt en mee zwemt, maar verder...
Het pgb is ook aangevraagd vooral om iets aan vrije tijds besteding te realiseren voor mijn dochter (maar nu mag het niet meer recreatief ingezet worden ???). Ze past niet zomaar in ieder clubje, omdat ze autistisch is. Ze past ook niet zomaar in een g-team, omdat ze een bovengemiddelde intelligentie heeft.
Ze zou perfect moeten passen in het cluster 4, daar ging ze dan ook meteen naar de kleuters naartoe... en in de praktijk viel dat zwaar tegen... Ze is gewoon niet in een "hulpverlenershokje" te plaatsen.
Nu zit ze op een reguliere school, en op een reguliere paardrijles. Dat tweede mag niet! want dat zou niks extra zijn. Voor haar is het therapie! juist door die paardrijles leert ze beter contact maken met leeftijdsgenoten, normale leeftijdsgenoten dus, geen andere zorgenkinderen. Op school liep het echt spaak in de combinatie met adhd-ers en zmok kinderen, ze wilde wel, maar had er echt last van, er was zoveel onrust in de klas. Nu zit ze tussen grotendeels "gezonde" kinderen, in een reguliere klas met 4 rugzakjes. Het voorbeeld van "gezonde" kinderen doet haar goed, net zoals het aanspreken op een leerniveau dat ze aankan. Het tempo en niveau lag echt een stuk lager in het cluster4, ondanks alle beloftes dat ieder kind op eigen niveau kan werken. Dat is gewoon niet zo, bij een bepaald niveau stopt het, dan zeggen ze ijskoud "maar je kind is al de beste van de klas, wat wil je dan nog meer?" Tja, leuk dat ze de beste is, maar wat is het vergelijk? Ze zit nu in de derde klas (groep5) en loopt haar "leerachterstand" heel vlotjes in, ze zit goed op haar plek, en daar ben ik blij mee. Soms zou je bijna vergeten dat ze autistisch is.
Maar autisme is niet iets waar je overheen groeit of wat zomaar overgaat, ik maak me echt wel eens zorgen om de toekomst. Wat als ze naar de middelbare school moet, en als ze gaat puberen? ze ontwikkeld zich duidelijk anders dan het gemiddelde kind, maar ze kan ook heel veel. Hulp? ik weet niet meer waar en hoe ik het moet zoeken, heb nu alles "overboord gegooid"; het speciaal onderwijs, het pgb, en dus ook de tog. NU loopt het allemaal goed, en maar duimen dat dat zo blijft.
Tess