Rugzakje onduidelijkheid
Hoi. Er is vorige maand een rugzakje toegekend aan mijn zoon. Vandaag ben ik bij de ib-er gaan vragen hoe het nu verder gaat. Ze vertelde dat ze het heeft doorgespeeld naar RENN 4 en dat het nu wachten is op een ambulant begeleider. De ambulant beg. die normaal op school is heeft geen plek meer, dus er moet een nieuwe gevonden worden. Ze wist niet hoe lang dat ging duren. Ik vroeg wat de school tot die tijd gaat doen. Niks bijzonders volgens haar, gewoon wat ze altijd doen. Het verschilt heel erg per kind wat ze gaan doen, en dat wordt pas bepaald na een gesprek met de ambulant begeleider erbij. Ik vroeg ook nog hoe het budget van school wordt ingezet, wordt dat bijv. omgerekend naar een bepaald aantal uren begeleiding per week o.i.d. Dat was niet zo, volgens haar verschilde dat ook per kind en gaat een gedeelte van het bedrag naar de formatie, zodat we klasse-assistenten hebben. Dat laatste vind ik toch raar, zoals ik het heb begrepen is het toch een kindgebonden budget? En niet schoolgebonden? Het klonk ook alsof de ib-er er ook van betaald moet worden, dus het schrijven va handelingsplannen en zo, is dat zo? Ik vond het allemaal wat vaag, ze kon niets concreets over de begeleiding zeggen, of wat voorbeelden geven, alles hangt af van wat er uit het gesprek met de ambulant begeleider komt. Ging het bij jullie ook zo?
groetjes, Marleen
Vaagheid is de norm
Joh Marleen, mijn titel zegt het al.
Hier is een deel van het rugzakgeld van mijn zoon, geinvesteerd in kleine groepen in de klassen boven hem. Dat lijkt helemaal fout, maar hierdoor hoeft mijn zoon nu niet in een combinatieklas. Dit is namelijk erg slecht voor hem.
En verder, bij ons is het ook zo dat de school niets doet voor de ambulante begeleiding is gestart. Heel irritant, veel dingen die het kind nodig heeft, kun je zelf ook wel bedenken.
Misschien kun je er achter aan gaan hoe lang het gaat duren voor de ab opstart. Als dat langer dan een maand duurt, zou ik van school verlangen dat ze een voorlopig handelingsplan maken. Met name voor de problemen waar je zoon nu tegen aanloopt. Het is natuurlijk bizar als hij nog langer moet wachten voor hij geholpen wordt. Want ze dóen net alsof het maken van een handelingsplan hogere wiskunde is, maar dat valt erug mee. Het is vooral gebrek aan zelfvertrouwen (of aan inzet...)
Begroting
Hoi, bedankt voor je ractie. Ik kan helemaal niet tegen vaag gedoe 
Ik ben meer van de harde cijfers! Maar ja, ik heb dan ook een eigen bedrijf. Ik heb dus gelijk maar zelf een begroting gemaakt Met de cijfers die ik heb over bedrag rugzakje en kosten van klassenassisten en leerkrachten kom ik op 7,5 uur per week begeleiding door een klassenassistent bij helpen bij gym en zwemmen en af en toe bij het werken, en 1,8 uur per week voor begeleiding door een gewone leerkracht bij het werken op eigen niveau. Het klinkt mij wel als veel uren begeleiding in de oren, maar qua budget kan dat toch echt. En klassenassisten zijn natuurlijk niet zo duur. Zoon heeft vooral behoefte aan beetje begeleiding bij omkleden en zo, en hij wil heel graag alleen werken, dat zou dan kunnen met die klassenassistent. En met een gewone leerkracht op eigen niveau werken, dat doet hij nu vooral alleen. Wat dacht je ervan! Groetjes, Marleen
Marleen
Ik vind het heel goed van je uitgerekend. Maar ik wil je even waarschuwen. Als je dit zo op school voorrekent, trekken ze wit weg en zetten ze jou weg als lastige ouder die hun wil vertellen wat ze moeten doen.
Zoons psycholoog zei eens: 'Leerkrachten zijn gewend om de hele dag anderen te vertellen wat ze moeten doen. Ze kunnen er absoluut niet tegen om zelf ook zo behandeld te worden.' Realiseer je dat, want anders gaat er iets stuk in jullie relatie en dan ben je heel ver van huis. 'Been there, done that!'
Probeer je open op te stellen en kom niet met teveel cijfers. Daar kunnen de meeste basisschool medewerkers namelijk HELEMAAL niet tegen. De manier van met elkaar omgaan en onderhandelen is niet te vergelijken met die van het bedrijfsleven. Ik weet bijna zeker dat ze ontzettend dwars gaan liggen als jij met berekeningen komt over het aantal uren dat ze aan je zoon kunnen besteden. En daar heeft jouw zoon dan het meeste last van!
Het is net als met sommige huisartsen. Zeg nooit:'Ik denk dat ik een blaasontsteking heb, mag ik een anti-bioticakuur?.' Zeg: 'Ik heb zo'n pijn bij het plassen, ik moet de hele tijd plassen en dan komt er niets, mijn buik doet pijn en ik heb koorts, dokter wat denkt u dat er aan de hand is? Is er iets aan te doen?'
Van de rugzak van onze zoon, wordt de ab-er betaald. Die komt een aantal maal per jaar observeren, heeft gesprekken met ons en met de school en maakte een advies voor de school. De ib-er wordt betaald. Zij heeft ook gesprekken met ons en de leerkracht en maakt het uiteindelijke handelingsplan. De begeleiding op school wordt ervan betaald, maar daar blijft erg weinig voor over. Ik denk dat mijn zoon elke week een uur individuele begeleiding krijgt. De rest doet de leerkracht 'tussen de bedrijven door'. En daar moet je het toch van hebben. Dat de pipo die voor de klas staat, weet wat er met zoon aan de hand is en daar adequaat op inspeelt. Verder wordt er dus een gedeelte ingezet in de klassenverkleining. Daarvoor voegen ze alle rugzakjes bij elkaar. In de betreffende klassen zitten (volgens mij) vier rugzakleerlingen.
Nogmaals, pak ze met fluwelen handschoentjes aan. Je vangt in dit geval echt meer vliegen met stroop dan met azijn. Ze denken zelf dat ze heel wat zijn. Zelfreflectie kennen ze nauwelijks. Wij zijn er erg alert op om altijd een paar dingen te noemen die ze goed hebben opgelost, leuke opmerkingen van onze zoon over de meester, etc.. Het is gewoon slijmen, maar anders kom je nergens.
O ja, dit soort gesprekken nooit alleen voeren. Neem desnoods een buurvrouw mee.
Onthouden
Hoi koffiekopje,
Ik zal het onthouden. Ik had al weer door dat ik me iets minder assertief moet opstellen dan dat ik me vandaag voel Ik ben wel penningmeester geweest van de ouderraad, dus ze zijn enigszins bekend met mijn cijferende inslag gelukkig. Ik houd het erbij, en hopenlijk komt het van pas. Ik denk zelf heel simpel, je hebt zoveel geld, daar moet dit en dat van gebeuren. Maar de ib-er zei steeds: de directeur gaat over het geld, daar weet ik niks van. terwijl het nogal met elkaar samenhangt lijkt me. Maar goed! Groetjes, Marleen
Andere ervaring
Hoi;
ik heb toch wel wat andere ervaringen. Ook hier sinds twee maanden een rugzakje. Mijn zoon heeft al extra hulp gekregen; dit nog voor dat er een ambulant begeleider is geweest. Inmiddels is zij nu 2x wezen observeren en hebben we binnenkort groot overleg. Heb tussendoor al regelmatig met de i.b-er gesproken. Er wordt gevraagd wat wij willen; krijgen inzicht in de cijfers en er wordt niets beslist zonder ons medeweten. Oh en trouwens; ik slijm niet; doe de gesprekken regelmatig alleen; zeg wat ik ervan vind...Ook als ik het er niet mee eens ben.
Maar misschien scheelt het dat ik zelf ook leerkracht ben geweest
Je hebt er echt ook goede leerkrachten/i.b-ers tussen zitten hoor Marleen; die wel met je mee willen denken. Je hebt namelijk een heel goed beeld van de hulp die nodig is. Dat moet je aangeven en niet de cijfertjes...
Succes!
Slijmen
Ach toja,
Misschien is slijmen wat te sterk uitgedrukt, maar ik denk dat jij er wel veel voordeel van hebt dat je de taal van school spreekt. Daar ben ik wel een beetje jaloers op 
.
Wij komen niet uit het onderwijs en wij vallen regelmatig van onze stoel van de onduidelijke gesprekken. Man en ik moeten zo'n gesprek altijd nabespreken. Hoe leg jij het uit? Echt, had jij dat begrepen? Ik begreep het zo! Best grappig hoor, maar daarom gaan we altijd met z'n tweeen.
We hebben in eerste instantie geprobeerd op een zakelijke manier met de school te communiceren, maar dat begrepen ze niet. Nu ja, dan passen we ons maar aan, in het belang van ons kind. Sindsdien, gaat het veel beter. Nu is men wel bereid om zoon te helpen. Dingen die twee jaar geleden 'onacceptabel' waren, staan nu in zijn handelingsplan.
Koffiekop
dat klopt; het is inderdaad handig als je weet waar ze het over hebben. Die taal is best handig
En ik merkte dat ik ook een andere juf ben geworden toen ik zelf kinderen kreeg. Je kent de verhalen dan van beide kanten.
Fijn dat jullie nu wel een manier hebben gevonden om met school te praten. Zelf vind ik dat school zich aan jullie had moeten aanpassen en niet andersom, maar ik weet ook dat het zo wel vaker gaat.
Groetjes
