Schoolweigering: tips gevraagd
Kind van bijna 13 jaar.
Pestverleden op basisschool en ook (h)erkent verminderde sociale vaardigheden om daarmee om te gaan.
Nu al bijna 4 maanden full time thuis, na 3 maanden af en toe school en 2-3 maanden vrij succesvol in klas 1 gymnasium.
Diagnose: sociale angst / faalangst en nu depressieve stoornis als gevolg
Grootste probleem: kind weigert effectieve behandeling (o.a. CGT) waarschijnlijk door karakter (koppig / vasthoudend; introvert) en mogelijk ook door het "monster van vermijding" (van aangaan situaties met sociale angst), dat afgelopen maanden steeds sterker in zijn hoofd is geworden, ook enorm tegenwerkt. Ofwel kind acteert zelfdestructief en situatie is daardoor vrij uitzichtloos.
Eerste maanden hard gewerkt om op school te krijgen maar geprobeerde stappen waren steeds te groot (te grote stappen op angstladder). Zeer beperkte mogelijkheid (resources etc.; ondersteuning school kan ook niet alles bewerkstelligen) geweest om kleinere stappen angstladder te proberen. Uiteindelijk lukte het steeds minder om op school te komen. Kind zag steeds meer drempels.
GGZ heeft initieel op grond van de depressie "leuke dingen" en druk vermindering geadviseerd. Dit mede ook door zeer sobere / negatieve stemming kind. Dit monde uit in excessief computergebruik (>8 uur per dag) omdat hetgeen was wat hij leuk vond. En tegelijk een behandeling van CGT, maar die bleek niet effectief door tegenwerking kind.
Afgelopen 1,5 maand zijn we gestart geleidelijk opleggen gezonder dagritme en met een tijdelijke speciale school, maar ook daar is het moeilijk om er te komen en spelen zelfde angsten. Wel kunnen we veel kleinere stapjes nemen en met eigen regie kind werken. Toch nog steeds stemmingswisselingen die ook succes om te komen bij die tijdelijk school verminderen.
Momenteel loopt (helaas erg laat!) een traject van ontwikkelingsonderzoek, intelligentietest en test op autisme om mogelijke onderliggende problematiek vast te stellen. Wij hebben gevoel dat hieruit niet een heel ander beeld van het kind naar voren komt, maar moeten natuurlijk geduld hebben.
Wie herkent dit patroon en heeft tips hoe ons kind gaandeweg kan worden verlost van "het monster van vermijding" en zijn depressie? Alvast hartelijk dank!
Geduld
Het gaat allereerst om het welzijn van je kind. Maar ik begrijp dat de druk om naar school te gaan er ook is. Ik heb dat indertijd losgekoppeld. School ging echt niet, er was dan ook al een langere tijd, vanaf de basisschool, van schoolweigering. En dochter ging thuis verder met haar boeken van school. Hangende het onderzoek van de kinderpsychiater heb ik een ontheffing aangevraagd om gedoe te voorkomen, terwijl ze aangemeld was voor een voor mij goede speciale school. Daar is ze toen zonder zittenblijven, ook al was ze driekwart jaar thuis ingestroomd. Ze heeft nog steeds geen hekel aan leren, maar nog wel steeds moeite om het vol te houden op school vanwege overprikkeling en gedoe. We hebben het MBO geprobeerd maar daar liep ze ook vast en nu gaat ze hopelijk terug naar de HAVO, dat is haar niveau en dat volgt ze dan rustig verder, met een nieuw profiel, we nemen alle hobbels, tot het wel lukt om haar diploma te halen. Hopelijk lukt het wel. Maar het vraagt veel geduld.
Inmiddels heeft ze een jaar therapie om de ervaringen van pesten en andere trauma's te verwerken en heeft ze ook achterstand opgelopen door de ziekte van Pfeiffer. Maar we gaan rustig door.
Afleiden
http://alexhoogendoorn.nl/2016/03/07/toon-tellegen-de-genezing-van-de-krekel/
We lazen in die tijd samen dit boek, en ook andere boeken. Deels voorlezen, deels om de beurt een alinea lezen, dochter was toen 14 jaar.
Je kunt ook nog haptotherapie overwegen. Zoon heeft daar veel aan gehad omdat hij beter leerde balanceren en zijn emoties te bespreken.
Paardrijden was ook een goede afleiding voor dochter. Ze had het goed voorelkaar in een manege waar ze deels zelf reed, deels hielp met lessen voor gehandicapte kinderen en hielp met het verzorgen van de paarden.
Nadat ze weer uitviel hebben we een naaimachine voor haar gekocht en daar is ze tot nu toe met veel plezier mee bezig. Ze maakt kleding en knutsels.
Ze vind het ook prettig om samen werkjes te doen, maar dat zal per kind verschillen waar het, naast de computer, in geinteresseerd is.
Bedankt
Hi AnneJ,
Erg bedankt voor je reactie en tips.
Helaas is zoon, waarschijnlijk door depressie, de periode van veel computergebruik, het begrip van het niet meer kunnen aansluiten bij klas en de uitzichtloosheid in het algemeen, ook de zin in schoolwerk kwijt geraakt.
Komt nog bij dat hem begeleiden bij schoolwerk sowieso al uitdaging is doordat hij neiging heeft om iedere opmerking (verbaal en zelfs non verbaal) snel ziet als "falen" van zijn kant.
Onderwijsconsulent
Zie titel. Die al ingeschakeld om mee te denken over oppakken onderwijs? Stapsgewijs?
Heeft bij ons geen nut gehad (zoon van 14 zit als sinds november thuis) maar wie weet....
Kalm en neutraal
Het is vooral ook belangrijk om aan je eigen houding te werken om niet de angst en de paniek van je kind onnodig te versterken.
Neem de schoolweigering als een feit en zoek samen met je kind en de school naar mogelijkheden waarop het wel lukt om naar school te gaan. Bij voorkeur elke dag al is het maar even. Als het niet lukt mag kind weer naar huis.
Dreig niet, straf niet, maak geen paniek: als je nu niet naar school gaat dan......!
Accepteer dat je kind nu in zak en as zit en zoek naar de balans. Wel zo neutraal mogelijk -uitleggen wat de omstandigheden zijn en het voordeel- aanmoedigen maar niet forceren.
Bij autisme is je toon belangrijk. Houd je eigen emoties erbuiten. Dat vereist enige oefening.
Het is tenenkrullend frustrerend. Maar stel je eens voor hoe het voor je kind is. Naar school gaan lukt niet, hij faalt. Wel naar school gaan faalt hij ook want niet gewoon met de rest in de klas.
Hopelijk kan hij in therapie en thuis onder jou aanmoediging aan zijn zelfvertrouwen werken. Hij heeft te lang in angst en onvermogen gezeten. Hoe meer je pusht hoe langer het kan duren voor dat weer wat beter gaat.
Geef niet af op zijn computer. Daar haalt hij troost, afleiding, maar ook sociale contacten vandaan. Interesseer je eens in wat hij daar de hele dag op doet.
Is jou aanwezigheid voor hem al pijnlijk, zo was dat hier, dan kun je hem ook mailen misschien? of Appen. Geen dwingende berichtjes maar korte behulpzame berichtjes: wil je op je kamer eten of in de woonkamer?
Gaan we samen de hond uitlaten? Hoe laat?
Onderwijsconsulent?
Beste Vogel,
Kun je aub aangeven wat je verstaat onder een onderwijsconsulent? Wij hebben al veel mensen geraadpleegd maar nog niemand met die functietitel.
Dank.
Hier meer info
https://onderwijsconsulenten.nl/
Ik zou eens bellen.
Verder kun je eventueel ook contact opnemen met in1school.nl
Die kunnen je wellicht ook helpen, zeker als je gedoe zou krijgen met de school.
Nogmaals onderwijsconsulent
Inderdaad: als je onderwijsconsulent googlet kom je waar je wezen moet.
Ingesteld door het ministerie van onderwijs om de thuiszittersproblematiek terug te dringen. Om ouders en/of scholen te begeleiden in vastgelopen situaties.
Over onderwijsconsulent...
@Vogel, Mirreke,
Bedankt voor de input.
Heb de site bekeken (nog niet gebeld), maar krijg het idee dat een dergelijke consulent pas in beeld komt (of voor je gaat lopen) indien je er met de school niet uit komt. In dat stadium zitten we vooralsnog niet.
Zoals ik schreef, komen er zeer binnenkort twee onderzoeken en moeten we die afwachten qua verdere aanpak in overleg met huidige GGZ instelling alwaar de huidige (tot nu toe niet effectieve) behandeling plaatsvindt.
Een nieuwe aanpak zal zich m.i. vooral moeten focussen op het vinden van een doorbraak waarna de angststoornis/depressie feitelijk behandeld kan worden, want van een behandeling is tot nu toe geen sprake geweest. Laat het kind niet toe.
Leg het niet bij anderen maar bij jezelf. Het zal er vooral van afhangen hoe de relatie kan verbeteren die jij hebt met je kind en hoe je samen de balans kunt maken en opkomen voor je kind. En elkaar steeds beter leert begrijpen en steunen. Een volwassene met een depressie en burnout ga je toch ook niet de hele tijd zitten pushen? Je zoekt zo goed mogelijk naar de manier voor dit kind om eruit te komen. Maar vooral ook veel geduld ondanks je frustratie.
therapie
Misschien zou je zoon baat kunnen hebben bij het leren van een andere mindset, zeker als er faalangst meespeelt. Er zijn speciale trainingen voor, bijvoorbeeld bij het talentenlab in Breda. Ik heb geen aandelen hoor, maar voor mijn werk hier toevallig meer over gehoord. Het wordt veel toegepast bij slimme en hoogbegaafde kinderen die vastlopen.
Hier ook een thuiszitter
Die nu sinds november maar heel beperkt naar school geweest is. Iemand hier op OO raadde me de faceboookgroep Ouders van thuiszitters aan (besloten) en daar heb ik heel veel aan.
misschien simpel gedacht
Is een hond of kat niks voor je zoon?
Dan heeft hij iets anders om handen en iemand die hem in elk geval zal aanbidden. Misschien doorbreekt het de negatieve spiraal.
Natuurlijk met de ouders als backup, als het teveel voor hem wordt.
Ja, huisdier
Met een hond moet je elke dag wandelen. Heel goed voor het genezingsproces bij depressie. Een hond moet ook getraind en verzorgd worden. Goed voor het planningsvermogen en ontwikkeling van het verantwoordelijkheidsgevoel.
Een jonge kat kan je laten lachen met zijn capriolen, een iets oudere kat kan wat langer rustig op schoot zitten. Kies de kat daar dan wel op uit, ze zijn niet allemaal even knuffelig.
onderwijsconsulent - moment van inschakelen
Ik heb een onderwijsconsulent ingeschakeld toen mijn kind dreigde uit te vallen. School werkte wel mee, maar het was erg prettig om zo iemand erbij te hebben die de procedure in de gaten hield. Uiteindelijk hoefde hij weinig te doen, school was erg goed bezig. Maar je kunt die nu dus al inschakelen.
Stadium
Ik dacht ook dat een consulent nog niets voor ons kon doen omdat we nog niet in een bepaald stadium beland waren. Ik had het fout. Ik ben nog altijd dankbaar voor hun steun.
Het is, denk ik, wel heel belangrijk dat de consulent door brede ervaring, veel kennis van zaken heeft.
Nou AnneJ
"Een volwassene met een depressie en burnout ga je toch ook niet de hele tijd zitten pushen?"
Jawel hoor. Voor een depressie heb je gewoon (cognitieve gedrags-) therapie. Reuze fijn als je partner en gezin je begrijpen en steunen maar daar gaan je problemen echt niet door verdwijnen.
Dus niks mis met therapie, en dan kun je als moeder ook gewoon moeder in plaats van hulpverlener zijn.
Overigens boeiend om te lezen dat die onderwijsconsulenten zo her en der wel wat nuttigs doen.
Cognitieve therapie
http://www.sectionz.nl/cms/LIESBETHRENEMAN/media/pdf/wetenschapHetParool-4juli2015.1.pdf
Was het maar zo eenvoudig. Het antwoord is gewoon lastig.
"Depressie bij kinderen wordt in eerste instantie behandeld met cognitieve gedragstherapie, maar veel jongeren kampen na zo’n behandeling nog met restklachten"
Voor inzicht in wat er in een kind om kan gaan dat depressief is verwijst dit artikel naar de Disneyfilm Inside Out.
Bedankt zover
Voor zover iedereen bedankt voor de tips en de afgewogen discussie.
Onderwijsconsulenten gebeld en op wachtlijst gezet, zodat die achter de hand zijn voor later.
Nu eerst de testen even afwachten en dan hopelijk een beter beeld van hoe verder.
