Zorgenkinderen Zorgenkinderen

Zorgenkinderen

Lees ook op
Fruit&co

Fruit&co

29-12-2010 om 10:42

Serieus advies gezocht [fijne motoriek]

Moet dit onder 'zorgenkinderen' of onder 'ouders en school'?

Hallo forum, ik zoek advies want ik weet het niet meer.
Wij zijn klaar met de leerkracht.

Een lang verhaal, zo kort mogelijk.
Wij hebben een zorgenkind dat wij voor we op school kwamen (najaar 2009) al besproken hebben met de toenmalige IB-er: dit is een mogelijk rugzakkind waarvan we weten dat hij problemen heeft/zal krijgen met de fijne motoriek. Hij heeft daarbij moeite om uit zichzelf rustig en alert te worden. Daar heeft hij wat hulp bij nodig (laat hem af en toe staand kleien aan een tafel dan lukt het hem wel). De therapeut heeft daar handvatten voor geformuleerd. De standaard manier om de fijne motoriek bij te spijkeren werkt niet: daar is een makkelijke manier voor die net even wat anders is. Een ander beginnetje, een tussenstapje en dan kan het wel volgens de geëigende manier. En dan kan hij het zelf.
Op dit moment is hij te licht voor een rugzakaanvraag, school erkent dat ook (naast therapeut)..

Wij hebben hier een therapeut die daarbij kan/wil ondersteunen en ook op school makkelijk toepasbaar advies geeft. Daarvoor is nodig dat de therapeut *en* op de hoogte is wat de actuele situatie is en wat de vragen zijn. We hebben documentatie gegeven. Therapeut is wel welkom maar er komen maar geen vragen vanuit school.

Het is nu eind 2010 en nog altijd krijgt ons kind niet de ondersteuning en hulp die het nodig heeft.

Nu hebben wij na de schoolvakantie, na de zoveelste IB-er, aan de bel getrokken bij de directeur en zijn sindsdien veel op gesprek geweest. Onze therapeute(n) hebben gezegd dat ze geen energie willen steken in aan de juf te trekken omdat er toch niets gebeurt tenzij er dus vragen komen. Ons kind heeft therapie nodig en er is zoveel energie gestoken in school dat er geen tijd was voor therapie.

De adviezen van de therapeut zijn dingen die je in elke kleuterklas zoal kan vinden: beertjesmethode, pictogrammen. Elke kleuter vindt dat fijn maar ons kind heeft het hard nodig. Nu heeft juf eindelijk pictogrammen hangen en zegt dat het fantastisch is en dat ons kind het snapt (na haar uitleg) alleen na navraag bij ons kind (als wij daarnaar wijzen: "ik weet niet wat die pictos zijn in de klas") gebruikt ze die dus niet. En daar zijn wij dus al bezig vanaf najaar 2009 (om die er te krijgen). De juf blijkt ze dus niet te gebruiken, alleen te hebben hangen. Toen we dat zeiden in het gesprek viel er een grote diepe stilte. Ook voor de IB-er was dat kennelijk een verrassing. Met andere woorden: er wordt iets gedaan en niet gekeken of het passend is voor en aankomt bij dit kind.

Daarbij krijgen wij werkjes thuis die hij, met zijn motoriek niet kan hebben gemaakt: perfect uitgeknipte vierkanten, rechthoeken die perfect geplakt zijn. Juf laat ze vol trots zien. Onze therapeut houdt het voor onmogelijk. Ik snap waarom ik steeds terug hoor dat school saai is.

Cognitief is er niets mis met dit kind, dat erkent school ook. Ondertussen loopt de achterstand in fijne motoriek (en daarmee ook andere vaardigheden) vreselijk op.

Ik hoop dat het duidelijk is dat wij nu klaar zijn met deze juf: of ze het nu kan of niet wil, dit kind krijgt niet het minieme dat nodig is. Wij willen een andere klas, andere juf. School wil dat niet. School 'ziet' wel dat er iets is met dit kind maar zegt alleen wat hij niet kan en lukt het niet over te gaan naar hoe dit kind wel de juiste ondersteuning kan krijgen (hee.. alles hoe we het gangbaar doen, komt niet goed van de grond. Wij: kijk naar naar de documentatie van therapeut daarin staan de kleine aanwijzingen hoe wel!).

Nu staat er eind januari weer een gesprek op stapel met school (ib-er, directeur en wellicht leerkracht).
Wij denken erover om nu heel hard uit te spreken dat er geen vertrouwen is in deze juf. En als school in het gesprek blijft volharden
dat er geen andere klas en passende juf komt dan is ook ons vertrouwen in gesprekken met directeur en iber weg.

Gezien wachttijd voor scholen in de buurt is dat ook geen optie op dit moment (wel langere termijn optie natuurlijk).

Maar hoe verder, welke stappen kan je nu nog ondernemen? Kind blijft nog tot aan de zomervakantie op school en lijdt onder de saaiheid en de misvatting hoe er omgegaan moet worden (juf is altijd boos op mij).

M'n handen gaan nu richting haren.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Vera*

Vera*

29-12-2010 om 10:56

Onderwijsconsulent

Je kunt via www.onderwijsconsulenten.nl bellen en daar je verhaal doen. Als ze het ernstig genoeg vinden wordt er door een onderwijsconsulent contact met je opgenomen en zit iemand die rechtstreeks aan het ministerie verantwoording moet afleggen op 'de zaak'.
Wij hebben heel veel aan zo'n iemand gehad. Hij is bij voor mijn dochter ruim een half jaar bezig geweest in totaal.
Succes ermee.

Fruit&co

Fruit&co

31-12-2010 om 07:59

Vera*

Ik heb de site al nageplozen en mogelijk dat zij wat voor ons kunnen doen. Dat hoop ik maar! Ik krijg alleen wel de indruk dat je kind een rugzak moet hebben en dat je anders niet binnen hun aandachtsgebied valt. Mag ik je vragen waarbij jullie hulp hebben gehad, waar dat uit bestond? Indien niet op het forum, misschien per mail?

Fruit&co

Fruit&co

31-12-2010 om 08:04

Iemand ervaring met klacht bij bestuur van school?

Ondertussen is mij nu van meerdere kanten gewezen op het indienen van een klacht bij het bestuur (vrienden, instanties). Ik vraag me af of dat zinvol is. Het is wel zo dat nu het de gesprekken sinds min of meer begin dit schooljaar elke keer ook met de direkteur zijn en dat we daar niet veel mee opgeschoten zijn. Iemand ervaring mee?

Vera*

Vera*

31-12-2010 om 10:32

Fruit&co

Dochter had op dit moment ook geen rugzak. School had aangegeven het 'niet meer te weten'. Met de zaken die ik aandroeg wilden ze niets doen of 'wisten ze niet dat iets kon'. Als de ib-er zegt dat iemand anders het OOK niet wist dan wist ze dus wel dat ik zei dat het kon maar dat zei ze weer niet tegen mij. Ze zullen ook niet toegeven dat ze gelogen hebben. 'Mijn' onderwijsconsulent deed cluster 3 indicaties hier in de regio maar dochter kreeg uiteindelijk een cluster 2 rugzak. De onderwijsconsulent heeft er o.a. voor gezorgd dat school haar als 'tijdelijk' rugzakkind zou behandelen en kwam er ook voor die periode ambulante begeleiding.

Kobalt

Kobalt

31-12-2010 om 19:14

Geen officiele klacht

Wij hebben nooit een officiele klacht ingediend. Wel het vertrouwen in de juf opgezegd. Toen hier geen actie op werd ondernomen door de directie, hebben wij zoon thuis gehouden van school. Hierop werd er wel actie ondernomen en is zoon in de parallelklas geplaatst.
Verder is de ib-er vervangen, mede door het verhaal van onze zoon, wat de mr hoorde en mee nam in combinatie met andere verhalen van het dysfunctioneren van deze man.
In deze tijd liepen wij op ons tandvlees. We hadden echt geen energie om het juiste te doen. Dus hebben we gekozen voor het begeleiden van onze zoon en geeft die heks die zijn juf was nog steeds les. Ieder jaar hoor ik weer verhalen over kinderen die depressief worden bij haar in de klas. Om de een of andere duistere reden heeft ze in het team de status van 'zeer gewaardeerde collega'. Dat schijnt belangrijker te zijn, dan de psychische gezondheid van de kinderen die bij haar in de klas zitten.
Jammer maar helaas. Ik moest (moet) mijn 'battles' kiezen. Van therapeut van zoon hoorden wij dat je als ouder niets te verwachten hebt van een klachtenprocedure. Het duurt maanden, zo niet jaren, en ouders worden bijna altijd in het ongelijk gesteld. Daar ga ik mijn energie niet in steken.

Fruit&co

Fruit&co

31-12-2010 om 19:58

Kobalt

Kobalt, is het mogelijk om via mail informatie uit te wisselen of heb jij dat liever op het forum (begrijpelijk, hoewel erg jammer).

Kobalt

Kobalt

31-12-2010 om 20:56

Fruit&co

Ik heb even een tijdelijk gmail adres aangemaakt voor je.

[email protected]

Scholen geven niet thuis

Jammer hoor maar ook hier geen ei van Columbus. School had zo niets met een diagnose noch met speciaal onderwijs en had zelf wel een workshopje gevolgd en wist er alles van, dus niet. School boorde zelfs eigenhandig, samen met onhandig gedrag van voortgezet onderwijs, de plaatsing van zoon op reguliere middelbare school de grond in. Daar sta je dan, met de leerplichtambtenaar en de kinderbescherming hijgend in je nek.
De klachtencommissie bleek de directeur zelf, dat werkt niet en verder had ik ook absoluut geen energie over om daar werk van te maken en bovendien inderdaad uitslagen gelezen van klachten van ouders. Alleen de contacten van onderwijsconsumenten en onderwijsconsulenten kunnen soms wat uitmaken, in een eerder stadium dan, klagen niet. Ik had al mijn energie nodig om ervoor te gaan. Zoon naar speciaal onderwijs dus, alsnog, en dochter naar een andere kleinere school. Daar had ik overigens wel hulp bij, van de leerplichtambtenaar en van moeders met kinderen op de betreffende basisschool.
En verder gaat het nu zo goed met mijn kinderen dat ik ze kan leren om met het onbegrip van sommige mensen op scholen om te gaan. Soms negeren, soms geduldig blijven vragen en soms je eigen weg gaan of mij bellen voor overleg.
Je doet er zelf ook al alles aan om de trammelant op school te voorkomen. Dochter zelf een boek meegeven om te lezen dat ze wel leuk vind en daardoor meer gemotiveerd is, pennen en potloden met 'greepjes'. Een eigen agenda en inpompen hoe die te gebruiken ondanks dat de leerkracht er niet op wil letten. Zelf de leerkracht aanschieten over te verwachten huiswerk omdat kind dat niet oppakt en school dat wel verwacht. Zelf inspreken wat kind kan doen op het schoolplein om uit de ellende te blijven en even rust op te doen. Zelf inspreken hoe kind een vraag aan juf kan formuleren om een goed antwoord te kunnen krijgen, honderd keer naar school als er weer gepest werd of kind doodsangsten uitstaat op de overblijf en zich niet kan verweren. Beleefd proberen te blijven als de vraagtekens op de gezichten nog steeds op totaal onbegrip en 'lastige of stomme, overbezorgde moeder' staan. Blij als iemand wel even rustig en adekwaat met je spreekt al levert het ook weinig op voor kind.
Soms helpt het wel als je je onmacht laat zien en aandacht vraagt voor het onvermogen van kind, maar ook dat is geen garantie.
Je kunt andere mensen namelijk niet veranderen. En dan helpt het soms als je de situatie kunt veranderen, andere klas of andere school, na zorgvuldige afweging want ook dat kan een hindernis voor kind betekenen.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.