Socialer worden?

Guinevere

Ik zou het laten. In het kader van ENTVBOZ.
Hier heb ik oudste die eerst superschuchter was (sel. mut. enzo) die heeeeeeel langzaam ontdooid is. En een jongste die superspontaan is maar kwa ontwikkeling niet spoort met de klas.

Gevolg: totaal tegen de verwachting in heeft nr 1 een drukke vriendenkring en zit nr 2 altijd alleen in het weekend. Kindjes die aanbellen stuurt hij weg omdat hij niet weet wat met ze te beginnen.

Omdat ik nr 1 gewend was dacht ik ogottegot ojee wat zielig voor 2 dat hij zoveel minder vriendjes heeft, en vooral die buurtvriendjes waar je het hele weekend mee doorkomt. Hoe ga ik dat regelen?

Nou ja, niet dus is mijn conclusie. Ze zijn verschillend. Volgens de kapper zal de een vroeg kaal worden (ik zeg niet welke gnargnar). De ander had een depressieve moeder na de bevalling terwijl de moeder bij de ene weer hihaheppie was. Kleur ogen en gezichtsvorm... nou ja, je snapt waar ik naartoe wil. Ik denk dat dit soort sociale dingen niet echt bij te sturen valt. Vanuit de rust en de acceptatie kun je hooguit een pietseltje aan het stuur trekken, maar geef 'm eens ongelijk: hij heeft 3-4 makkers. Da's prima toch? why bother met nieuwe vriendjes?

Entvboz

AAAARGH, help me! ENTVBOZ????
En ik twijfel (natuurlijk) of dit ADHD is of karakter. Ik vermoed een mix van die 2. Ik vind het gewoon zo jammer, scheepsladingen leuke kinderen en een zoon die ze allemaal stelselmatig stom vindt.

Aha

Het kwartje viel: en niet te veel boven op zitten.

Ja, ga ik door voor de koelkast?

Heel goed fianna

..zelf ga ik niet over de koelkasten dus ik kan helaas geen winnende nummers doorgeven, maar je hebt je tijd op de bank en in bed in ieder geval goed gebruikt. De Ouders Online-inside-slang-test heb jij alweer doorstaan ...

Wat was dat draadje ook alweer, oh ja, het zoveelste ontspoorde draadje van Ayla waar we toch weer een stap verder zijn gekomen in het navelstaren waarom sommige dingen keer op keer terug komen hier. Daar ging het om de tegenstelling tussen niets doen of er te veel bovenop zitten. Of beter de balans tussen die twee, dat dat altijd weer de vraag is in de opvoeding.

Rodebeuk (ot)

Ik ben ook erg blij dat er kennelijk met mijn hersenen (nog?) niks mis is

Ai. Voor mij dus geen kleurentelevisie met afstandsbediening. In elk geval, ik zit er af en toe wel bovenop ja. Want ik merk dat het helpt, als ik zaken voor ben. Of ik dénk dat het helpt. Ik ben namelijk best tevreden met de ontwikkeling van zoonlief tot nu toe. Maar daar hebben we dan ook best hard aan gewerkt, samen.

Voorsorteren is geen etvboz

Hoho Guinevere,

Wat jij noemt, dingen voor zijn, dat herken ik goed hoor. Laten we het voorsorteren noemen. Voorsorteren is er (veel) boven op zitten. Niet er TE veel bovenop zitten.

Dat is nou juist het probleem, dat "te". Om het onderscheid tussen "veel" en "te veel" te maken, daar hebben we allemaal een dagtaak aan

..en dat is nog los van de tijd die we gebruiken om een en ander tot in de finesses met elkaar door te nemen hier op het forum..

of was jij niet in dat draadje geweest?

Afgehaakt

Jawel, maar ik was al afgehaakt in die draad, dus de afkorting was aan mij voorbij gegaan. Komt er ergens een Ouders Online-woordenboek?
Ja, we moeten alle finesses hier goed doornemen. We moeten toch iets doen in onze spaarzame vrije tijd????

Pleit voor je hoor guinevere,

dat je was afgehaakt.

Ik heb die afkorting pas weer in een ander draadje van stal gehaald, toen ik Cobi er daar op betrapte. Of dat zij in haar advies tendeerde naar ... nou ja, ik weet het niet meer. Ik denk dus dat ik de afkorting niet eens heb gebruikt in het oorspronkelijke draadje.

je hebt gelijk, fantastische tijdsbesteding is Ouders Online toch!

Sova

Ik vroeg me eigenlijk ook af of een Sova-training voor ADHD-ers helpt voor de overkritische houding tov andere kinderen? En is 8 daar een goede leeftijd voor, of toch nog even wachten?

Afgehaakt

Ik was ook afgehaakt in dat draadje, eigenlijk na de 4e posting oid... Meer van hetzelfde.

Guinevere, denk je echt dat dit een typisch ADHD kenmerk is? Ik denk eigenlijk dat het er niet zo veel mee te maken heeft.
Wil je serieus een SOVA training op je zoon loslaten omdat hij erg kritisch is naar andere kinderen? Of ben je bang dat hij onhebbelijk, arrogant, onaardig tegen anderen gaat doen, of doet hij dat al?
Ik bedoel. is het echt een groot probleem?

Kweeniehoor

Kan hij niet gewoon een keer zijn neus stoten? Volgens mij leer je vaak meer van eigen ervaringen dan van cursussen. En als hij er last van krijgt staat hij meer open voor suggesties, lijkt me zo.

Ik denk dat het lastig is om dit op een forum uit te diepen. De nuances komen niet echt over. Ik weet niet beter of kinderen doen raar op dit vlak. Ik denk ook dat het zou kunnen het Ideale Normale Totaalkind op dit terrein niet bestaat. Maar kennelijk vindt jij, Guinevere dat de andere kinderen toch iets op een andere manier aanpakken...
hmmm...
Puzzel...

Ingeving

kan het zo zijn dat hij het aantal vriendjes gewoon prima vindt omdat dat het wel lekker overzichtelijk maakt voor hem? Dat hij geen behoefte heeft aan meer en als 'excuus' allerlei dingen zoekt bij andere kinderen zodat hij er verder niks mee hoeft?

Fianna

Fianna slaat de spijker op de kop: "Of ben je bang dat hij onhebbelijk, arrogant, onaardig tegen anderen gaat doen, of doet hij dat al?". Ik zie dat gedrag wel toenemen en ik denk toch dat het met die ADHD te maken heeft. Bovendien beticht hij die andere kinderen van gedragingen die hij zelf ook vertoont. Overigens is het vaak nog waar ook, maar hij blijft er dan maar in hangen. Typisch weer dat gedrag dat ie een denkbeeld niet los kan laten, dat inflexibele dat je vaak wel ziet bij ADHD.

Aha

Ja ik snap wat je bedoelt, met dat typisch inflexibele gedrag. Ik zie het ook sterk bij mijn zoon, maar dan bij andere dingen.
Lastig hoor, ik zou even niet weten of en wat je er mee zou moeten. Mijn eerste reactie is: laat het op zijn beloop, maar wat rodebeuk ook al zegt, van een afstand moeilijk te beoordelen.
Misschien moet je het maar even zo laten en is het gewoon een minder leuke karaktereigenschap (al dan niet getriggerd door ADHD) van hem. Die hebben we namelijk allemaal en zijn niet altijd (vaak niet) glad te strijken.

Nagedacht

Ik heb er nog eens over nagedacht. Het komt inderdaad over als E(N)TVBOZ. Ik kan het wel verklaren. Ben van jongs af aan al met zoon aan het werk geweest. Continue aan de slag om hem te leren over zijn beperkingen heen te komen. En tot nu toe heeft het gewerkt. Hij werkt ook heel goed mee. Het werkt ook, want hij vertoont nu echt veel minder ADHD-gedrag dan vroeger, het gaat goed met hem. Het "maakbare kind", het leek te bestaan. Totdat dit me begon op te vallen. Ik kreeg en krijg hier geen grip op.
Dus nu is misschien het moment aangebroken dat ik moet erkennen dat niet álles bij zoonlief bij te schaven is...

Joh

Misschien is het op een ander moment wel mogelijk om daar verder mee te komen? Tis allemaal niet zo zwart wit. En daarnaast, wat ik al opmerkte, ook NADH-kinderen hebben onhandige trekjes. Daar kan je oud mee worden.

Ik heb er ook nog over nagedacht maar dat kan ik nu niet helemaal uitwerken. Kijk, je kunt je als ouder zorgen maken over iets wat nu speelt of iets wat straks zou kunnen gaan spelen. Dan kan het kind er ook nog nu last van hebben of pas later last van hebben. Als je nu ingrijpt bij iets wat nu speelt opdat hij er nu geen last van heeft, dan ben je imho aan het voorsorteren op een nuttige manier. (Bijvoorbeeld zijn schema rustig en overzichtelijk houden, overprikkeling/oververmoeidheid voorkomen, dat soort dingen.)
Als je nu ingrijpt bij iets wat nu speelt maar met het idee om te voorkomen dat hij later er last van krijgt - dan wordt het al lastiger.
En als je nu ingrijpt bij iets waarvan je verwacht dat het later gaat spelen en dat je kind er nog later (zeg over meer dan 10 jaar) last van zou kunnen gaan krijgen - dat zal dan ETVBOPZ worden.

Want ik kan nu helemaal niet overzien wat mijn kind nog allemaal gaat overkomen, waar hij van gaat leren, hoe hij ervaringen gaat verzamelen. In dat proces kunnen onhandige eigenschappen juist heel leerzaam blijken te zijn. Horen er ook gewoon bij, geven kleur aan het leven. Leveren misschien ook weer een voorbeeld op. (Mijn oudste kan bijvoorbeeld door dat heel weinig praten mensen helemaal op de kast jagen. Die worden daar stikzenuwachtig van. Haha, echt mooi om te zien hoor. Prettig bijkomend gevolg is dat mensen hem een beetje gaan mijden, of moeite met hem hebben. Dat is prettig, want daardoor weet mijn zoon feilloos de mensen te selecteren die echt open staan en die zich niet uit de wind laten slaan door dat rare gezwijg. Dat blijken dan volwassenen te zijn waar hij een enorm goede band mee opbouwt. Die mensen voelen zich andersom ook heel erg gehoord en vereerd omdat zoon tegen hen wél praat, en daardoor zetten ze zich extra voor hem in. Werkt altijd!)

Nou ja, ik kom er nog wel een keer op terug..

Guinevere

Los van al wat hier in het draadje staat, herken ik helemaal in mijn zoon (9) wat je zegt over vrienden.
Mijn zoon is heel zuinig op het iemand een vriend noemen. Dan moet dat kind wel aan bepaalde dingen voldoen. Het is een gevoel wat helemaal moet kloppen voor hem. Ik vind het behoorlijk bot als ik hem hoor zeggen 'je bent niet mijn vriend' tegen een jongen waar hij toch wel heel veel mee omgaat. Maar hij bedoelt dat dan anders. Dat geef ik hem wel aan, want hij kwetst dat jongetje er wel mee. (zie ik)

Als hij iemand als vriend ziet, is dat dan ook wel echt. Te voelen op zijn ziel.

Verder is het een behoorlijke einzelgänger. Zoon doet gewoon zo zijn eigen dingen en dat is vaak wel met wat kinderen. Ik kan niet echt zeggen dat hij met veel kinderen om gaat.

Ook overwogen om een SOVA te laten volgen. Maar als ik er goed over denk ligt het niet aan het weten of kunnen van sociale omgang. Hij heeft zijn eigen waarde gegeven.

Sova

Mijn ADHDer heeft op aanraden van school destijds een SOVAtraining gevolgt, toen hij 8 was. Hij vond het geweldig in zijn groepje, de toneelspelletjes die gespeeld werden en het terugkijken op tv e.d., maar heeft niets wat hij heeft geleerd, toegepast in zijn sociale leven, ondanks mijn verwoede pogingen hem daarmee te helpen.
Ik merk nu hij ouder is (13), dat hij flexibeler wordt naar zijn klas- en teamgenootjes. Hij zoekt af en toe zelfs zelf contact met "vreemde" kinderen, iets wat voordien ondenkbaar was.

Ook nagedacht

Ik heb net in bad ook even hier over nagedacht (vraag me niet waarom ineens plopte het weer in mijn hoofd) en ik heb er bewondering voor dat je al zo lang met je zoon bezig bent en kennelijk al zo veel hebt bereikt. Dat is mij (nog?) niet zo goed gelukt en vooralsnog is het de eigenlijk de medicatie dat het grote verschil maakt hier. Maar goed, ik denk dat je steeds vaker zal zien dat je zoon, behalve de maakbare kanten ook gewoon sterke karaktereigenschappen heeft die natuurlijk over het algemeen uitstekende eigenschappen zullen zijn, maar er zullen er ook enkele tussen zitten die minder fraai zijn of ronduit niet leuk (zoals heel kritisch naar anderen zijn ,en door zijn ADHD zal hij daar waarschijnlijk een stuk inflexibeler in zijn). En dan houdt het op met het in model boetseren
Pas op dat je niet juist omdat hij ADHD heeft te veel gebrand bent op zijn eventuele minder leuke kanten in die zin dat je wil proberen die bij te schaven, wat je dus echt niet gaat lukken in een aantal gevallen. Je zoon kun je niet perfect maken. Ook hij zal net als iedereen gewoon 1 of 2 minder charmante trekjes hebben. En niet alles komt door ADHD, ook al kan het natuurlijk wel dingen versterken of op een andere manier lastiger maken.
Maar goed, ik hang wel een heel verhaal op maar je zegt het zelf al:

'Dus nu is misschien het moment aangebroken dat ik moet erkennen dat niet álles bij zoonlief bij te schaven is...'

Hiermee zeg ik trouwens niet dat een Sova training niks zou zijn voor je zoon hoor. Wie weet helpt het wel, waarschijnlijk in het leren inhouden van kritische uitingen. Maar ik zou eerst echt even goed nagaan hoe ernstig het echt is.
Nou stof tot nadenken.

Weer nagedacht

Ik heb (weer) nagedacht over jullie reacties. En nu heb ik toch weer iets gevonden waar ik samen met zoon aan kan gaan werken (yes! ). Want hij heeft zelf vermoedelijk ook een rol in het feit dat hij veel kinderen niet aardig vindt. Dus we gaan er nu aan werken dat hij niet zo vréselijk aangebrand reageert, als iemand iets lelijks zegt, maar eerst eens even diep ademhaalt etc. En dat hij er over nadenkt of het sop de kool wel waard is. Het fijne is dat zoon altijd heel erg gaat nadenken over dergelijke zaken, dat duurt een tijdje en daarna probeert hij het toch wel in de praktijk te brengen.
Een SOVA-training kan op een later moment altijd nog wel.
Bedankt zo ver! Ik heb weer veel bijgeleerd over "het maakbare kind" en ENTVBOZ.

Haha guinevere

even een boemerangetje. Mijn zoon is heel bedachtzaam en vindt het sociale soms moeilijk.

Wat doet hij dus. hahaha... hij denkt eerst goed na en geeft dan zijn broer een dreun... waarop wij altijd ontzettend boos worden omdat áls hij al uitgesteld reageert we van hem verwachten dat hij agressie ook anders richt.

Zo treurig. Ik zie het echt heel vaak gebeuren. Jongste zet zijn volle gewicht erin en geeft meteen (echt vanuit zijn eerste 'buikgevoel') een harde ram. Oudste voelt het, denkt na, moet het plaatsen, op de verbazing volgt boosheid, zijn gezicht betrekt... en dan moet hij naar zijn broertje toelopen (duurt allemaal veel langer dan dat ik het opschrijf)....RAM.

Sja, kan moeilijk met hem bespreken dat hij eerst ramt en dan nadenkt. Dus als jij nog een goed idee hebt

Rode

Ja rode beuk, daar weet ik iets op! Namelijk: ZENNNNNNNNNNNN. Helpt ook voor jezelf trouwens.
Ik ben nu zelf bezig met een cursus mindfullness, ik vraag me serieus af of iets dergelijks iets voor mijn zoon zou zijn. Niet nu, maar over een dik jaar ofzo. Wat voel je, wat vind je van dat gevoel, wat ga je er mee doen? Hoe raak je ontspannen, etc.

Mindfullness

Goh, dat klinkt wel goed. Vooral dat stukje: hoe raak je ontspannen. Dat wil ik namelijk heel erg graag weten!

Klopt guinevere

Oudste heeft idd een aandachtprobleem. Ik zie dat vooral aan dat alles, maar dan ook alles, uit zijn handen valt als hij het niet meer nodig heeft. Ik moet daar echt vaste volgordes en routines bij aanbieden anders ben ik de hele dag aan het opvoeden. Dit jaar begint hij met topotoetsen en ik hoor niet anders dan waar is mijn kaart waar is mijn papiertje (heeft ie ook nog de antwoorden miniklein formaat luciferdoosje op een papiertje gezet).

Pff....

Maar ik had er nog niet aan gedacht dat hij dus ook een aandachtprobleem kan hebben voor zijn emoties. Goeie.

Zijn mama is al jaaaaren in de mindfullness. Ken je dat opvoedboek "Met kinderen groeien"? Superboek, geschreven door Jon Kabat Zinn, de grondlegger van mindfullness.

Bedankt rodebeuk

.. Klinkt als goede titel en ik ga het opzoeken! Ben naar zoiets op zoek, hoe verbind je mindfulness met een dag met je kinderen

Groetjes
(heb bij jou eens de fietsschelp opgehaald!! Nog bedankt )

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Mindfull mamma

Die titel kreeg ik gisteren van de peut, ik heb er zelf nog niet naar gekeken maar wilde het wel alvast delen met jullie - die het ook zo nodig lijken te hebben!
Petra

Vertigo

Leuk om van je terug te horen.

Het boek is een enorme aanrader.

Wat heb je trouwens een enge nick gekozen! Nou ja, als een rode beuk lekker hoog en lang gegroeid is is het misschien ook wel eng bovenin

Ot eng?

Eng? Oh dat moet ik ff gaan nazoeken! Zomaar gekozen omdat U2 aanstond

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.