Zorgenkinderen Zorgenkinderen

Zorgenkinderen

Lees ook op
esdoorn

esdoorn

05-10-2010 om 12:37

Sova-training: jullie ervaringen

Omdat mijn zoon van negen asperger heeft, vraag ik mij af of het misschien zinvol is hem een sociale vaardigheidstraining te laten volgen. Maar ik weet niet wat ik er van kan verwachten.
Kan iemand mij uitleggen wat zo'n training inhoudt? Wanneer is het zinvol een kind er aan te laten deelnemen? En heeft iemand er positieve of negatieve ervaringen mee? Wat voor effect heeft het op je kind gehad? Ik ben erg benieuwd.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Nickelo

Nickelo

05-10-2010 om 12:55

Jaaaaaa

Sorry

Onze zoon (net 13) doet dramatherapie, nu sinds 1,5 jaar. Ik geloof niet zo hard in een algemene SOVA-training. Die gaat namelijk in op de gewone manieren waarop mensen reageren. Voor een kind met Asperger is het belangrijk om juist heel veel te leren over wat 'gewone' mensen doen en voelen.

Ik heb voor onze zoon steeds moeilijke situaties gemaild naar de dramatherapeute. Zij ging dan die situaties met hem naspelen. Gaandeweg merkte ik dat zoon in staat werd om adequater te reageren in die situatie. Hij herkende het systeem, hij kon zijn opborrelende woede beter plaatsen en er anders mee omgaan.

Ik zal je wat voorbeelden geven van situaties die ik destijds heb aangedragen:
__________________________________________________
1. School: juf is even het lokaal uit. Zoon maakt gekke geluiden. Klasgenoten gaan de geluiden nadoen. Zoon roept: "ophouden". Jongens gaan door. Zoon loopt rood aan en brult dat ze moeten ophouden. Jongens gaan door. Zoon explodeert. Het is natuurlijk een vorm van pestgedrag, maar er zijn adequatere reacties, die hem kunnen helpen.

2. Straat: ze zijn aan het voetballen. Afspraak is (bijv.) vliegende keep. Zoon vangt de bal met zijn handen, ervanuitgaand dat hij keeper is. Andere jongens beweren dat hij niet degene was die vliegende keep was. Zoon is het daar niet mee eens. Jongens houden vol. Zoon wordt kwaad etc. Het is niet te achterhalen in dit soort gevallen of zoon dan gelijk heeft of niet. Ik vermoed dat hij soms gelijk heeft en soms niet, maar het raakt hem dan heel diep, waar een ander kind zijn schouders ophaalt.

3. Computer: jongens zitten ieder achter een PC. Ze spelen een spel waarbij je samen een bepaalde tactiek moet volgen. Iemand wijkt af qua tactiek. Verwijt volgt over wiens tactiek gevolgd had moeten worden. Zoon verliest punten in het spel. Wordt boos.
__________________________________

Bij boos en kwaad moet je dan dus denken aan slaan, schoppen, stoelen gooien etc. Echt heftige driftaanvallen.

We zijn nu 1,5 jaar verder en ik heb al een jaar dit gedrag niet meer gezien. Soms past hij zijn gedrag aan op zo'n volwassen manier dat ik echt flabbergasted ben. Als ik hem dan complimenteer dan vertelt hij vaak:'ja, ik heb bij J. geoefend met hoe het voelt als iemand dit bij je doet en dat is een rotgevoel. Dat wil ik niemand aandoen, dus ik weet nu hoe ik dat tegen kan gaan'.

Aspergers hebben namelijk vooral gebrek aan cognitieve empathie (kunnen DENKEN wat de ander zal voelen), maar niet aan affectieve empathie (kunnen VOELEN wat de ander zal voelen). Het moet ze alleen eerst verteld worden. Door de oefeningen met de dramatherapie leert hij cognitieve empathie. We hebben ook geexperimenteerd met gezichtsherkenning en non-verbale signalen. Die mist hij van nature, maar hij kan het wel leren.

esdoorn

esdoorn

05-10-2010 om 14:05

Aha

Dramatherapie is dus iets om alvast in mijn achterhoofd te houden. (Leuk trouwens, zo'n enthousiaste reactie)Hoe kwam jij aan die therapeute?
Zijn boze buien worden trouwens voornamelijk op ons gebotvierd. Het is dan moeilijk tot hem door te dringen en te bespreken waarom hij iets niet mag of wat hij nu precies verkeerd doet. Het lijkt erop dat hij soms minder begrijpt van sociaal gedrag dan wij denken.
Op school en op straat heeft hij qua gedrag eerder het omgekeerde probleem: op school is hij heel rustig, waardoor het niet tot conflicten komt. Op straat komt hij niet. En dan is het mij niet duidelijk of hij er echt geen behoefte aan heeft (hij zegt dat ze buiten alleen maar hele stomme dingen doen) of dat hij het alleen maar niet durft, omdat hij bijvoorbeeld niet weet hoe hij contact moet leggen en hoe hij om moet gaan met een groep kinderen. Het lijkt me tot de ontwikkeling van een kind horen dat het ook af en toe buiten speelt. Ik vind het dan ook erg jammer dat hij dat niet doet.

anna van noniemen

anna van noniemen

05-10-2010 om 14:47

Integratieve kindertherapie

is ook een goede therapie om dit soort dingen te kunnen leren, vooral ook bij autistische stoornissen. Onze zoon heeft er ook veel van geleerd en hebben we nog nauwelijks boze buien!

An

An

05-10-2010 om 16:11

Inhoud

Bij ons was de inhoud als volgt (in het kort). Er werd een vergelijking gemaakt met 3 dieren: een schildpad, een leeuw en een pauw. De schildpad stond voor sullig, de leeuw voor agressief en de pauw voor trots. Er werden allerlei situaties voorgedaan, gelezen, nagespeeld en opgenomen met video zodat de kinderen het konden terugzien. Naar aanleiding daarvan werd besproken welke reactie de kinderen het meest gepast vinden bij de situatie en waarom. De kinderen kregen elke week een map met een opdracht mee, naar aanleiding van het onderwerp/ de situatie wat was besproken in de groep. Het was de bedoeling dat de kinderen die week het een en ander zouden uitproberen thuis, wat ze die week hadden geleerd. Ik moest hem enorm stimuleren om iets met die opdracht te doen. Ook moest mijn zoon een situatie schetsen, die was voorgekomen die week en vervolgens schrijven hoe hij had gereageert (pauw/leeuw/schildpad), hoe de ander vervolgens had gereageert en of hij het juiste dier was geweest, zo niet: waarom niet en welk dier had hij beter kunnen zijn.
Mijn zoon (ADHD) heeft destijds de training gevolgd omdat hij het moeilijk vond om vriendjes te maken en, vanwege een taalachterstand, meer zijn handen gebruikte om aandacht te krijgen van kinderen, dan zijn mond. Hij vond de training een feestje, vooral de leeuw spelen vond hij helemaal geweldig. Maar de training heeft uiteindelijk niet geholpen om zijn sociale vaardigheden bij te schaven.

toja

toja

06-10-2010 om 11:03

Sova

onze zoon heeft een wel een sova-trainig gedaan en dat is heel goed bevallen. Hij heeft wel een sova-training gedaan voor autistische kinderen. Ze gingen daar echt terug naar de basis: hoe stel je je voor, hoe kun je iets vragen, hoe ga je om met teleurstellingen enz.
Wij grijpen nog regelmatig terug naar zijn cursus (Weet je nog, hoe was het ook al weer...)

Dollar

Dollar

06-10-2010 om 11:35

Sova

Hier een kind bezig aan zijn 3e sovatraining. 1ste langdurige training op de psychiatrische afdeling van een kinderziekenhuis, daarna nog een training op school en nu weer een training (2x individueel met af en toe kinderen die uitgenodigd worden erbij te zijn).
Het maakt niet heel erg veel indruk bij ons kind. Het wordt begrepen, je kan er aan refereren, maar om het te laten beklijven is tijd nodig, heel veel tijd.
Maar bij ons kind is er ook sprake van externaliserende problematiek, misschien dat het beter helpt bij kinderen met een internaliserende problematiek.

Nickelo

Nickelo

06-10-2010 om 12:17

Internaliserend problematiek?

Hoi Dollar

Ik begrijp je niet helemaal. Wat versta je onder internaliserend en externaliserend?

Pippin

Pippin

06-10-2010 om 12:49

nickelo

Wat interessant, dat onderscheid tussen cognitieve en affectieve empathie! Daar kan ik iets mee, onze zoon is affectief super empathisch, maar cognitief iets minder (een klein beetje, maar hij loopt daar met name in contacten met leerkrachten soms wel tegen aan). Nu snap ik het opeens.
Die cognitieve empathie, die zal misschien weer te maken hebben met het werkgeheugen en dergelijke, niet?

Pippin

Pippin

06-10-2010 om 12:51

Oh ja

Deze kon ik wel:
Internaliserend is naar binnen gericht. Kind wordt teruggetrokken, verlegen, onzeker, krijgt een negatief zelfbeeld, wordt depressief, krijgt angsten en dergelijke.
Externaliserend is naar buiten gericht: slaan, spugen, schelden, beschuldigen, roddelen, pesten, etc... Je kan je er vast wel wat bij voorstellen.

Nickelo

Nickelo

06-10-2010 om 13:12

Externaliserend

Oeps, Pippin. Als dit het verschil is, dan kan ik zeker zeggen dat zoonlief juist enorm last had van externaliserend gedrag. Mijn grootste angst op dat moment was dat ik op een dag mee zou horen dat mijn kind een ander kind iets heel ergs aan had gedaan. Ik durfde hem ook nooit met zijn zusje alleen thuis te laten, ook geen half uur, zo agressief kon hij worden. Dat hij niet geschorst is, was zuiver te danken aan een basisschool die heel erg mee wilde werken, maar zijn gedrag was echt niet toelaatbaar.

En het was echt de dramatherapie die hem geholpen heeft zichzelf te beteugelen. Daarna zijn we pas aan de gang gegaan met andere doelen. De eerste aanleiding was zijn agressiviteit.

Pippin

Pippin

06-10-2010 om 13:17

Nickelo

En sommige kinderen hebben allebei de vormen.
Bij onze zoon heeft zich duidelijk een verschuiving plaats gevonden. Aanvankelijk had hij vooral gedragsproblemen, nu zijn het stemmingsproblemen.
Het zijn allemaal kanten van dezelfde medaille, maar helaas is er voor het internaliserende gedrag (het zielige huilende meisje dat snikt: 'Ik snap het allemaal niet meer') vaak veel meer begrip dan voor het externaliserende gedrag (de stoere jongen die om dezelfde reden zijn rekenboek door de klas smijt). Logisch, externaliserend gedrag kan bedreigend en gevaarlijk voor de omgeving zijn.

esdoorn

esdoorn

07-10-2010 om 10:35

Hangt af van de situatie

Mijn zoon heeft allebei de vormen. Het hangt bij onze zoon af van de situatie of haar internaliserend (naar binnen) of externiserend (naar buiten) reageert.
Als hij volledig op zijn gemak is, thuis dus en dan zonder bezoek, dan geeft hij grote monden (met soms erg vervelende inhoud) of slaat of schopt hij plotseling. Daarbij moet zijn zusje het weleens ontgelden al mept ze net zo vrolijk terug. Gelukkig komt daar geleidelijk verbetering in. Hij luistert ook wel steeds beter.
In alle andere situaties reageert hij door zich terug te trekken en totaal niet voor zichzelf op te komen. Hij doet dan bijvoorbeeld alles wat een vriendje (zijn enige vriendje) wil en heeft zelf dan erg weinig inbreng. Of bij sommige andere mensen of onbekende situaties vermijdt hij gewoon het contact: wegkijken/niet reageren. Ik maak me meer zorgen om dit terugtrekkende gedrag dan het gedrag thuis.
Wat betreft de sova-training speciaal voor autistische kinderen: het lijkt me wel nuttig voor hem helemaal terug naar de basis te gaan. Hij heeft bijvoorbeeld geen idee waarom mensen elkaar gedag zeggen als ze elkaar ergens (toevallig) ontmoeten of waarom ze afscheid nemen bij het weggaan.

Nickelo

Nickelo

07-10-2010 om 12:35

Terug naar de basis

Ja, dat is verstandig. Temple Grandin noemde zichzelf altijd een antropoloog op Mars. Ik heb mijn zoon talloze keren de psyche van de mens uitgelegd. Hij vindt heel veel gedrag erg dom en onlogisch. Het is dan vaak de uitdaging om hem de logica uit te leggen.

Soms hielp bovenmatig spiegelen bij mijn zoon erg goed. Zijn gedrag dus nadoen, maar over the top. En dan direct daarna hem vragen wat hij nu zag. Meestal herkende hij dan wel wat ik bedoelde.

Bij de dramatherapeut is hij ook eens aan de gang geweest met non-verbale uitdrukkingen. Autisten kunnen moeilijk gezichtsuitdrukkingen begrijpen. Maar dat komt onder andere omdat ze veel meer naar de mond kijken en nauwelijks naar de ogen. Er zijn kaarten waarop je heel veel voorbeelden ziet van gezichtsuitdrukkingen. Die kunnen helpen om cognitief te leren wat een bepaalde uitdrukking betekent. Allemaal dingen die neurotypicals (bijnaam voor niet-autisten) als vanzelf leren.

Ik vind het soms heel leerzaam om te ontdekken hoe mijn zoon de wereld ziet.

toja

toja

08-10-2010 om 09:49

Esdoorn, basis

Die sova voor autistische kinderen was voor ons inderdaad ideaal. Dat terug gaan naar de basis en vooral het leren van regeltjes. Zo doet mijn zoon dat ook. Wij leren hem de regels aan hij moet ze leren toepassen. Die sova heeft daarbij geholpen. (hoe stel je je voor, hoe stel je een vraag, wat doe je als iemand nee zegt enz)
Ook hebben ze hem daar geleerd dat mensen willen dat je naar ze kijkt, zodat ze (bijvoorbeeld) zien dat je luistert. Ze hebben hem aangeleerd dat hij naar het voorhoofd mag kijken (want in de ogen kijken doet hij echt niet!). Hij is nu zelfs zover dat als hij niet weet wat hij moet doen/hoe te reageren hij eerst naar anderen kijkt, wat die doen.
Voorlopig is deze sova genoeg geweest voor hem en kunnen wij zelf met hem verder.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.