Ssri - ervaringen?
Vandaag hebben we een gesprek gehad met de psychiater over onze dochter (9) met MCDD. Haar sociale angst zit veel in de weg. School, waar ze toch elke dag naar toe gaat, ervaart ze als zeer eng. Het lijkt er op dat ze steeds meer vereenzaamt, ze vind het gewoon te eng om contacten te hebben, maar vriendinnen wil ze wel.
Nu overwegen wij medicatie om haar angstgevoelens niet/minder in de weg te laten zitten. Antidepressiva/SSRI zou een optie zijn. Psychiater heeft Sertraline of citalopram (misschien schrijf ik het niet helemaal goed ahum) voorgesteld.
Ik vroeg me af of er iemand ervaring mee heeft. Het is best een stap om tot deze medicatie over te gaan vind ik. Maar tegelijk voelt het als een mogelijkheid om de wereld aan mijn dochter te geven 
Pippie
Ervaring
Nee, geen ervaring met SSRI's.
Wel met een zoonvan 8 jaar oud, MCDD en zelfde angsten.
Sinds een jaar ongeveer slikt hij Risperdal en 80 % van de angsten zijn hierdoor verdwenen! Bovendien is het beheersen van zijn impulsen enorm vooruitgegaan.
Saskia
Ooooh bedankt voor je reactie. En wat een hoopvolle! Risperdal zou een tweede keuze zijn van de psychiater hier. Wat goed om te horen dat dat inderdaad veel van de problemen weg kan nemen. Kan je vertellen hoe jullie tot de beslissing zijn gekomen? En ik ben ook heel benieuwd naar het gebruik van de medicatie. Wat zijn bijwerkingen e.d. Is het voor je zoon makkelijker geworden om met kinderen om te gaan? En weet jij waar ik meer praktische informatie hierover kan vinden?
Onze dochter is in de laatste periode meer teruggetrokken. Ze lijkt minder te gaan praten. Dit schooljaar een nieuwe klas lijkt toch wat te veel geweest.
Bedankt al voor deze eerste reactie.
Pippie
Pippie
Bijwerkingen bij onze zoon: geen. Jawel, eentje, maar dat is in ons geval een heel gunstige: eetlust vermeerdering en dus gewichtstoename (nu heeft onze zoon ook sondevoeding, dus is wat extra gewicht ERG welkom)!
Reden om te beslissen? Omdat het ECHT niet meer hanteerbaar was, zijn angsten (en agressie) werden met de week erger, hij zat zichzelf zo enorm in de weg. We hadden op dat moment echt zoiets van: het kan er nooit erger van worden (van de medicijnen bedoel ik dan), dus let's give it a try!
Binnen 1 dag (jawel, dat lees je goed) hadden wij een ander kind!!! Een kind dat rust in zijn hoofd had, dat reeel kon nadenken, dat niet meer angstig uit zijn ogen keek, we konden hem beter "bereiken", hij viel ineens weer gewoon in slaap zonder vreselijke inslaapangsten, hij speelt "beter" met andere kinderen, is minder bang om ergens op af te stappen... Noem maar op!
Voor ons dus echt een wondermiddel!!!
Onze kinderpsychiater zei dat Risperdal in principe eerste keuze was bij de MCDD van mijn zoon, maar dit zal per kind wel verschillend zijn. Wij lopen bij Karakter in Nijmegen, de prof daar is de MCDD specialist toevallig.
Sterkte ermee!
Pas in puberteit
hoi Pippie
Hier zoon van 10 met mcdd diagnose en ongeloofelijke angst. Hij krijgt vanaf zijn 5e ook risperdal. Dat heeft zijn angst flink verminderd maar afgelopen najaar is het in volle hevigheid terug gekeerd. Dit uit zich in het niet kunnen funktioneren in groepen, angst voor alleen zijn, angst voor het donker, angst om te falen in schoolwerk, angst voor de meeste beesten, angst voor dokters, angst voor elke therapie vorm, angst voor de dood, angst voor onvoorspelbare situaties etc. Dit gaat vrij ver zo gaat hij bijv. nooit zonder ons naar boven en zijn schoolwerk lijdt er erg onder want niets doet hij zomaar, zeker als iets nieuwe stof of iets moeilijks inhoudt.
We hebben zijn medicatie toen verhoogd omdat dat volgens de k psych de enige optie was. Maar het was te veel voor hem en verminderde geen angsten (hij had al 2,5 mgr risperdal wat opzich erg fors is). Dus daar weer mee gestopt. Nu is de enige manier nog om met medicatie wat te bereiken als hij straks pubert. Dan kan hij anti depressiva geven. Nu wil de k psych er nog niet aan. Ben dus verbaasd dat jij dat wel voor je dochter kan krijgen (of ligt dat aan het feit dat meiden eerder puberen?).
Risperdal heeft wel enorm veel veranderd in zijn leven. Daarvoor was zijn angst nog groter. Ook wij zagen na 1 dag al een ander kind. De eerste dagen wel heel moe. Ook een grote toename in eetlust maar hij beweegt veel dus geen probleem met hem. Ook nu moet hij op tijd naar bed anders trekt hij het echt niet met zijn medicatie.
Wat ook opvallend was in het begin was dat hij veel opener werd naar anderen, regeerde op vragen (soms)en ineens door had dat er ook kinderen zijn die jonger zijn dan hij en dat die ook leuk kunnen zijn. Ik zou je arts zeker vragen waarom hij anti depressiva verkiest boven risperdal en waarom hij er nu al mee wil starten voor de puberteit. Ik ben het met Saskia eens dat het middel tegen angsten voortkomend uit autisme risperdal het meest gebruikte middel is.
Ik wens je veel wijsheid want een kind met zulke angst is tergend om te zien opgroeien in zo'n onveilige wereld. Nog even een andere vraag: voor mijn kind maakt het enorm uit dat de groepsgrootte klein is, zodra dat toeneemt gaat het mis en wordt hij bijna psychotisch angstig. Na de kerst is hij overgeplaatst naar een speciale kleine groep in het speciaal onderwijs en sinds dien neemt de angst af. Als ik het goed heb zit jouw dochter nog op het reguliere onderwijs....misschjien kan zij met haar mcdd de groepsgrootte ook niet helemaal bevatten. Het is maar een vraag hoor, ik snap wel dat je een kind dat al zo oud is niet zomaar uit haar vertrouwde plekje kan weghalen, maar als je tegen medicatie aanhikt (wat ik zeker zou doen want het is troep) is dat wellicht een andere invalshoek.
Veel wijsheid, groetjes van Jes
Reacties
Bedankt voor het inzicht en voor de vragen. Hierdoor krijgen wij voor onszelf veel op een rijtje. Het blijft idd een heel moeilijke beslissing, die medicatie is niet niets. En ik ben al niet snel van de pilletjes. Dit keer hoorde ik mijzelf aan de psychiater vragen of ze niet een middeltje tegen die angst had. Het voelt als zo ongrijpbaar. Dochter stopt nu nl. met praten. Dat doet haar nog meer isoleren. En het lijkt er een beetje op dat er geen behandeling is. Thuis praat ze natuurlijk wel lekker en is ze de gezelligheid zelf. Even wat antwoorden:
Dochter pubert idd vroeg. Dat zou een reden kunnen zijn van de psychiater. Verder is ze geen dunnertje. Ook niet dik, maar eten doet ze al graag. Ze is stevig. Dus aankomen zou erg zonde zijn. De psychiater vertelde dat Risperdag op langere termijn meer schadelijk kan zijn. Komt dat laatste ook bekend voor?
Speciaal onderwijs is een serieuze overweging voor ons. Het is de vraag of ze het op haar huidige school, idd regulier onderwijs, gaat redden. Toch willen wij sowieso, eerst/al , de medicatie overwegen. De angst begint voor haar namelijk al bij het idee dat iemand buiten het huis haar kan zien of horen. Ze speelt in haar kamer met de gordijnen dicht. Ook bij familie en kennissen ervaart ze veel angst. School zou dus niet de enige reden zijn.
Ik moet ook zeggen dat ik het zeer pijnlijk vind dat die troep voor haar nodig zou zijn om een sociaal leven mogelijk te maken. Dat is ook wat nog in de weg staat. Waar ligt de grens van dit? Grrr.
Ik ben heel blij om jullie ervaringen te horen. Ik denk dat ik maandag maar eens een afspraak ga maken om ook nog info van de psychiater te vragen en er mee te gaan beginnen. Weer even wat pijn in het hart... maar het went.
Pippie
