Stiefvader en zorgenkind

IK denk dat het opvoeden van zorgenkinderen extra zwaar is want dan heb je niet alleen te maken met de pubertijd, wat op zich al een hele opgave kan zijn, maar krijg je ook nog met extra gebruiksaanwijzingen voor het kind te maken. Ik ben gescheiden toen mijn dochter 7 was en toen wisten wij officiëel nog niet wat er met haar aan de hand was. Ik heb vrij snel weer een nieuw partner gevonden en eerst leek het heel leuk en gezellig te gaan , maar langzaam aan gedroeg zij izch bij hem net als bij mij en mijn ex en later nog erger omdat zij van hem niet veel accepteerde. Nu zijn wij bijna 7 jaar verder en nog steeds bij elkaar, terwijl hij toch regelmatig op was en het niet meer aan kon. Toch bleef hij trouw bij ons, nam adviezen van mij aan, bleef meestal erg geduldig, ondanks dat hij zelf nooit kinderen heeft gehad.Hij laat haar geregeld zien dat wij alles uit bezorgdheid doen en omdat wij om haar geven. Menig man, zeker als het niet de biologische vader is, was allang weg geweest, maar hij zegt dat hij mij toch ook niet alleen met al die ellende kan laten en van mij houd. Vaak vergeet ik tegen hem te zeggen dat ik het erg waardeer dat hij steeds naar mijn verhalen luisterd en naar mijn geklaag en gezeur, ondanks dat hij het erg druk heeft en pas laat thuis is. Hij vind het heus welleuk om met z'n tweeën iest te gaan ondernemen, maar als zij in de vakantie niet naar haar vader kan , tja dan gaan we iets boeken wat goed bij haar past zodat zij het leuk vind. Er zullen ook ongetwijfeld veel vaders zijn die het niet meer aan kunnen of zelfs moeders, maar mijn vriend hoeft aan niemand uit te leggen waarom hij zou gaan, hij heeft geen biologische band met haar en zou zonder enkel schuldgevoel kunnen gaan, maar hij werkt er liever aan dat het uiteindelijk allemaal goed komt met mijn dochter, dat zij later zelfstandig kan woenen een lieve vriend krijgt die haar helpt en hopelijk een leuke baan, zodat zij gelukkig wordt.Nu is het over ruim 2 weken valentijnsdag en wil ik mijn vriend laten weten hoe trots ik op hem ben dat hij al die jaren volgehouden heeft, zelfs mijn ex man zegt dat dat menig man allang weg gegaan was en niet zoveel geduld had gehad. En wij zijn er nog lang niet en ik hoop dat hij vol blijft houden......
Hierbij een bedankje aan alle ouders, verzorgers, vrienden die erin geloven en hun best doen en de moed niet opgeven.....
Groetjes Monika