Stomme praat op school
Zoon in groep 7 praat nauwelijks over school, ben dus al heel blij áls hij iets vertelt. Daarbij is het een slim, gevoelig jongetje, dat zijn plek nogal moet zoeken op school en bij tijden ook weinig aansluiting heeft, op dit moment lijkt dat redelijk te gaan.
Nu vertelde hij, op zijn eigen vrij ingewikkelde manier (hij is zelden echt open) dat er nogal vervelende opmerkingen gemaakt worden over een klasgenoot in de klas. Voor zover ik hem goed begrepen heb achter de rug om van dat meisje. Meisje heeft ass, en er werd gezegd dat ze zich niet goed verzorgd ed. Dochter viel gelijk in en wist me te vertellen dat het meisje moeilijk spreekt, ze is blijkbaar bekend op de (grote) school. Deze zaken doen er niet toe voor het verhaal, maar wel voor mijn emoties op dat moment, het lijkt me dus nogal een kwetsbaar meisje waar vervelend over gedaan wordt.
Ik had nog geen woord geregageerd, maar zoon begon gelijk al; oh, nee, had ik maar niets gezegd, nu ga je natuurlijk weer een lange preek afsteken. Omdat ik weet dat hij erg gevoelig daarvoor is, probeer ik altijd heel neutraal te reageren, maar er viel blijbaar toch al weer veel te veel van mijn gezicht af te lezen. En neutraal reageren blijf ik lastig vinden, maar ik weet dat zoon dan weer veel minder gaat vertellen.
We hebben het er verder maar kort over gehad, (was ook echt slaaptijd) zoon snapt dit gedrag erg slecht, hij kan bot uit de hoek komen maar zal nooit echt gemeen zijn.
Ik zal gaan proberen dit toch nog op te pakken met zoon, maar weet dat ik heel voorzichtig moet zijn. Hij vindt het vreselijk om uitgehoord te worden. Ik moet denk ik echt proberen niet verder te vissen, maar wil wel kort terugkomen op wat het met hem doet en wat zijn rol is geweest en wat hij hier ev mee wil.
Maar tegelijktijd moet ik ook denken aan dat meisje steeds, wat kan ik voor haar doen? Het bespreken met leerkracht? Misschien is het een losse opmerking geweest maar ik vind het zéér vervelend. En misschien ook tekenend voor het klimaat in de klas. Overigens noemde zoon ook namen, en één meisje ken ik redelijk goed. (heeft zoon in verleden mee gespeeld) Zoon zei ook dat er wel mensen op haar gestemd hadden bij een wedstrijd, dus dat ze er zeker niet uit ligt oid. Misschien overdrijf ik ook wel?
Ken je de ouders
vn dat meisje? Ik zou het eigenlijk, zo neutraal mogelijk, met die ouders bespreken. Misschien kaart je iets aan waarvan zij al langer het gevoel hebben dat er iets is, waar zij de vinger niet op kunnen leggen. En misschien heeft dit meisje er last van, maar weet ze er geen raad mee. Het kan ook zijn dat ze er geeen last van heeft, juist door haar autistische trekjes, maar...
Ik zou je zoon helemaal niet bepreken maar benadrukken naar hem dat je het fijn vind dat hij dat vertelt. Het spreekt in zijn voordeel dat hij er ook last van heeft toch? Zo moet je hem ook benaderen, denk ik.
Echt?
Poeh, dat vind ik een lastige hoor. Is wel door mijn hoofd geschoten. Maar jee, ik weet het niet hoor. Ben zo bang dat het 'niets' is en ik een hoop verdriet bij hen veroorzaak. Ik vind moeder ook eigenlijk best een raar mens, niet iemand waar ik zo op af zou stappen, en waarvan ik ook moeilijk in kan schatten hoe ze eea oppikt.
Maar misschien is het een goeie om toch eens te proberen contact met haar te leggen, en vandaar uit gewoon eens te informeren naar de positie van meisje in groep en hoe moeder er in staat. Zal niet meevallen overigens wnat op schoolplein heeft ze altijd een hele horde moeders om zich heen waar ze het heel druk mee heeft. Maar wie weet, tref ik haar alleen. Ga er iig over nadenken, dank.
Rare moeder
tja, wellicht ook last van autisme 
(zei een auti-moeder)
Klinkt dat jezelf
logisch in de oren; een moeder met autisme die altijd een hele horde moeder om zich heen heeft...lees; zo populair is???☺
Morgie
je hoeft inderdaad niet direct met je verhaal op de proppen te komen. Als je voorzichtig iets zegt over dat je van zoon begrijpt dat dochter hjet niet altijd makkelijk heeft op school, dan merk je vanzelf hoe happig ze is op meer informatie!
Aan mij zou je een goeie hebben; ik hang dan aan je lippen! Maar ja, dat is ook gewoon mijn nieuwsgierigheid☺
Ja ach raar
Gewoon niet bepaald mijn type zeg maar. En met mensen die mijn type niet zijn heb ik een beetje het probleem ze lastig te kunnen 'lezen', dus ik weet niet niet zo goed hoe ze met mijn info zal omgaan. Voor zover ik haar ken, en dat is dus niet zo goed, heb weleens met haar gekletst maar dat was wat mij betreft voldoende, maakt ze op mij een beetje hysterische indruk. Ben dus wat huiverig dat ze met een hint van mij volledig aan de haal gaat oid. Maar ik ga het zeker proberen, op een subtiele manier.
Ik weet het niet Koentje, dat houdt me dus bezig, de vraag of ik het op prijs zou stellen als ouders me zouden inlichten over wat achter de rug van zoon om over hem gekletst wordt. (over hem kan ook genoeg gekletst worden) Kijk, ik vermoed natuurlijk dat er meer achter zit maar tot nu toe weet ik eigenlijk maar van een aantal opmerkingen. De vraag is een beetje of je de kletsers niet teveel eer aandoet op deze manier. En kun je er iets mee, belangrijke vraag natuurijk want pijnlijk zal het zijn, en is het dat waard.
Morgje
Heel herkenbaar. Op dit moment zit er bij mijn zoon een kind in de klas dat feitelijk niet op regulier onderwijs thuishoort. Het kind "flipt"om de haverklap en heeft het duidelijk erg zwaar. Via zoon hoor ik ook allerlei verhalen terug waarvan mijn wenkbrauwen richting haargrens schieten. Zowel vanwege het feit dat het kind een behoorlijke belasting voor de klas is maar ook omdat het een heel verdrietig verhaal is en ik met mijn zorgenkind in de relaxte positie sit waarin het wel goed loopt. Wat moet je doen? Ik heb het aangekaart bij de mentor maar feitelijk kan en mag ik me er niet mee bemoeien. Het is een schoolse zaak en een zaak van de ouders van het kind!
