Straffen voor woedeuitbarstingen?(lang)
Hallo,
ik zal kort even de situatie proberen uit te leggen: zoon van bijna 10. al vanaf zijn geboorte is hij "anders". met 4 jaar naar triversum geweest. diagnose na een uurtje: hechtingsstoornis(omdat hij de eerste 8 weken gehuild heeft). onbevredigend voor ons,maar goed.
Na twee jaar na jeugdriagg voor nieuw onderzoek. na lezing rapport en een uurtje: hechtingsstoornis en probleem in opvoeding.
Ik heb al die tijd gedacht aan een vorm van autisme, vanaf zijn geboorte al.
We kregen project aan huis. Begeleider zei: op papier echt een autist,maar ik zie het niet gebeuren thuis.
Om kort te blijven: ik lees veel en ik denk in de richting van asperger. Ik moet het eigenlijk loslaten,maar kan het niet.
Nu sinds kort een speel/praatgroep(sova training) op school. met begeleider een gesprek gehad en zij denkt ook wel in die richting,maar wil nog meer observeren. Wordt vervolgd...
Nu mijn vraag..hij heeft de laatste tijd steeds woedeuitbarstingen. hij wordt boos op zijn broertje of op ons of op oma. Hij gaat dan vreselijk tekeer, is heel erg brutaal en agressief.
Dit leidde er al toe dat oma niet meer op wil passen, meerdere redenen maar kort gezegd door de brutaliteit en moeilijkheden met de oudste en middelste.
Nu komt hij vanmiddag van de nso af en ook daar is iets gebeurd. precies weet ik niet, ik zat op mijn werk, maar hij had daar ruzie met zijn broertje. Ook daar is hij vreselijk tekeer gegaan, heeft hem achterna gezeten. broertje is in een kamertje gevlucht bij een leiding en die heeft de deur dichtgehouden. Oudste bleef schoppen tegen de deur en agressief.
Ik hoor het verhaal dus net op mijn werk. Waar het mij om gaat: wat moeten we hiermee? Oma wil niet meer oppassen, op de opvang gaat het dus ook moeilijk. Moeten we hier een vorm van straf voor geven? Wij vinden dat hij het niet kan maken om zo brutaal en agressief tegen ouderen te doen.
Doordat er geen echte diagnose is, wil ik hem eigenlijk aanpakken als gewoon kind,maar aan de andere kant blijf ik voelen dat er meer is.
Weet iemand raad?
groetjes,annemieke
Waarom aanpakken als gewoon kind
Ik zou het juist omdraaien: ook veel "gewone" kinderen hebben baat bij een speciale aanpak.
Als je zo sterkt overtuigd bent van Asperger zou ik ook gaan bekijken hoe je dan het beste kunt benaderen. Wie weet helpt het. Zo'n diagnose is vaak ook niet meer dan een etiketje voor de buitenwereld. Het kind veranderd er niet door, de verandering moet komen uit de wereld om hem....
Diagnose
Hoi
bedankt voor je reaktie, een diagnose lijkt me handig om precies te weten wat er is en welke aanpak goed is.
We hebben nu een discussie thuis, mijn man vindt dat we hem strenger moeten aanpakken maar ik wil wat milder zijn omdat ik blijf voelen dat hij iets heeft.
Dat zorgt voor spanning thuis. Enerzijds wil ik h nu straffen anderzijds ben ik bang dat hij niet veel aan de woedeaamvallen kam doen
Annemir
Ken je het boek 'Het explosieve kind', van Ross Greene. Echt een aanrader. Ook de website http://www.livesinthebalance.org/ is interessant. Er staan mooie filmpjes op van een lezing van deze man.
Verder kan een kind (ook kinderen zonder diagnose!) vaak inderdaad niets aan driftbuien doen. Ze overkomen hen. Maar ze kunnen wel leren om hun drift te beteugelen. En je kunt samen met je kind leren om de buien te voorkomen. Want dat is het beste natuurlijk.
Drift
hoi,
weet je drift op zich is geen probleem. maar het gaat er bij hem om dat hij lak heeft aan gezag en ouderen, leraren enz.
oma past al niet meer op en ik ben bang dat de nso straks ook zegt: hij is te agressief en brutaal en wat dan?
Hij mag wel boos zijn en driftig worden,maar hij kan vreselijk uithalen naar mensen. later heeft hij niet eens spijt want hij vindt dat hij juist handelde.
maar het is toch van de zotte dat hij zijn broertje zo achterna zit op de nso en dat de leiding de deur dicht houdt omdat hij zo aan het schoppen en schelden was.
ik ga het boek eens opzoeken,dank je wel
Nou zeg pelle
Moet dat nou zo. Dat het bij jou nou allemaal zo vlekkeloos verloopt met je jongens, wil toch niet zeggen dat iemand die al 4 jaar lang tegen hetzelfde probleem aanloopt dus niet meer om tips mag vragen? Ik irriteer me de laatste tijd best vaak aan je, want je komt soms zo hard en zakelijk over. Mag wel wat minder.
Ik herken het wel hoor annemir! Ik ben ook al jaren aan het tobben en soms ja dan lees je hier weer eens iets waarvan je denkt: misschien helpt het bij mij.
En natuurlijk hebben wij ook professionele hulp, maar ik merk dat ervaringsverhalen van andere ouders vaak zinvoller zijn!
Sterkte!!
Nee pelle
Hallo,
nee pelle je hebt niet goed gelezen denk ik. Het gaat nu niet om de problemen tussen de jongens, absoluut niet. Dat gaat zoals het in elk gezin gaat.
Ik tob inderdaad al 10 jaar met oudste, en ook professioneel kom ik er niet, omdat de testen niets uitwijzen. Nu ben ik met iemand bezig die hem eens goed observeerd en ook zij denkt dat er meer aan de hand is.
dus het is niet zo dat ik alleen afga op dit forum, heus niet.
Oudste wordt idd sterker en we lopen nu tegen het probleem op dat hij woedeaanvallen heeft, dat was eerst niet.
Het is onzin om bij mijn posting meteen te roepen dat ik al vier jaar problemen heb. Die zijn er niet altijd continu, het is al een tijd geleden dat ik hierover mailde.
ik snap jouw reaktie dus ook niet.
Hier wel consequenties op gedrag!
Ik zal zo het draadje nog eens lezen.
Maar met twee auties in huis is hier de regel. Agressiviteit is niet aanvaardbaar. Ik toon begrip, maar er volgen wel consequenties. Een tijd afkoelen op hun kamer en afname van privileges.
Wel stoppen we tonnen aan energie in het voorkomen van frustraties waardoor ze escaleren. Dus voorspelbaar ritme, duidelijk aangeven wat verwacht word van het kind, en veel rust.
Ze mogen dus boos worden, maar moeten het op een rustige manier uiten. En als ze nog niet in staat zijn om het normaal te uiten gaan ze hier eerst 'padden'. Dat is een stoplichtmethode. Dan geven ze aan dat ze overprikkeld zijn en dat ze eerst totale rust willen. Thuis gebeurt dat door naar hun kamer te stormen en buiten de deur kruizen ze hun armen over de borst. Dat is heilig, zelfs al zouden we te laat komen voor de koningin.
Het zijn nu jonge pubers en ze passen het nu correct toe, het heeft wel jaren geduld gekost.
Als je kind zoveel problemen heeft met de buitenwereld zou ik nogmaals hulp gaan zoeken.
Sterkte ermee, Jun
Rustig boos zijn!
Nu lijkt het net of verwacht dat ze redelijk praten. Maar ze mogen best schreeuwen, boos rondrennen of een kussen in elkaar meppen. Maar geen schelden of slaan/schoppen/spullen vernielen.
Dit even als aanvulling.
Pelle en annemir
Je reactie is vooringenomen. Dat doe je vaker. Je hebt een bepaald beeld van de situatie, dat neem je voor waar aan, zonder bij de vragensteller te informeren of dat wel klopt. Dat doe je nu hier bij Annemir ook. Je gaat ervan uit dat ze geen professionele hulp heeft, of heeft ingeschakeld bijvoorbeeld. "Je komt er niet meer met een paar tips van het forum". Daarmee suggereer je dat zij denkt voldoende te hebben aan een paar tips van het forum. Dat denkt zij dus helemaal niet. Je had kunnen informeren of ze verdere hulp heeft of gaat zoeken. En dan pas je mening kunnen geven over haar vraag hier. Dit is richting metadiscussie, maar ik erger me ook al een tijd.
Veel bijdragers in deze rubriek maken overigens gebruik van zowel professionele hulp, als van het forum. Gelijk hebben ze.
Annemir dat lak hebben aan gezag herken ik. Hier heb ik ook zo'n exemplaar. Je hebt gelijk, ze zijn moeilijk en elke tip is welkom. De eerste prioriteit lijkt mij het ombuigen van de manier waarop het kind zijn drift uit. Weglopen c.q. afkoelen lijkt me een optie. Hier werkt contact tijdelijk stop zetten het beste. Dus kind wordt kwaad, je gaat zelf weg of het kind gaat weg zodat het uit het zicht kan bedaren. Daarna erop terug komen. Is dat een mogelijkheid?
Pelle nog een keer
"Dat schelden en slaan en schoppen heb ik toch wel eerder gelezen van Annemir. Woede-uitbarstingen zullen wel nieuw zijn maar kan ook een gevolg zijn van het pad waar jullie op zitten."
Hoe weet jij nou op wat voor pad ze zitten?
"Betere hulp van buitenaf, dit ga je niet redden Annemir." En waarom zou de hulp die ze nu heeft niet goed genoeg zijn? Omdat het niet vandaag al over en klaar en probleemloos is? Is er dan kennelijk hulp te krijgen waarmee het kind binnen een x periode niet meer scheldt, slaat en schopt? Vertel, vertel.
En dan deze: "dit ga je niet redden Annemir". Hoe weet jij dat? Kristallen bol?
Inderdaad
hoi,
nick inderdaad dus! pelle weet niet eens welke stappen we al genomen hebben of nog nemen. ze heeft gelijk als het al jaren speelt, de ene tijd sterker, dan weer gaat het erg goed.
Voordat pelle het zegt: ook mijn man is een "probleemgeval". ook daar werken we hard aan samen.
het ging eigenlijk al lang goed, vandaar dat ik hier niet vaak meer postte over dit onderwerp.
Maar zoals pelle overal te vinden is en overal reageert waar ze maar kan, doet ze dat ook weer bij mij.
Ik hou meestal mijn mond tegen je,maar wat ben je irritant tegen me,sorry hoor.
jun, zo zou ik het ook heel graag willen! super. alleen gebeurt het vaak zomaar uit het niets. paar weken geleden bijv. werd hij superboos omdat zijn zusje van 3 te weinig chips in zijn bakje deed.
Ik zou zo graag
Ik zou zo graag idd professionele hulp zoeken en er verder mee komen.
bij het eerste onderzoek, hij was 4, zei de psycholoog: hij heeft geen autisme,want hij maakt contact. Toen ik zei dat autisten ook contact kunnen maken,maar verkeerd contact gaf hij me gelijk. toch geen autisme volgens hem.
riagg nam het makkelijk over. hechtingsprobleem. tuurlijk, hij heeft 8 weken gehuild zonder oorzaak en daardoor konden we hem niet troosten,maar ik geloof daar niet in.
toen hier iemand kwam om thuis te kijken zei ze: alles wat je verteld,heeft hij autisme,maar ik zit hier en ik zie het niet aan hem. Toen ik later veel las over asperger is dat ook een van de redenen dat dat vaak later ontdekt wordt.
we komen dus niet verder. ik moet het loslaten dat er iets aanwijsbaars met hem is. dus welke professionele hulp zou ik moeten zoeken?
ik ben blij dat er nu iemand met hem bezig is op school. een pedagogisch,psychologisch iemand, ik weet het niet precies. die eens goed naar hem kijkt, ipv een uurtje.
Komt daar niets uit, dan laat ik het echt los heb ik mezelf beloofd. Dan heeft hij gewoon een moeilijk karakter.
Overigens denk ik dat mijn man ook "iets" heeft en juf denkt dat middelste kind adhd heeft.
we hebben dus nog een lange weg te gaan.
Heel veel
Hoi Annemir,
Wat een lastige situatie. Als ik het zo lees krijg ik het gevoel erbij dat het heel lastig moet zijn voor je zoon. Ook hij zal het gevoel hebben dat 'iets' aan hem niet goed is. En ook komt voor hem die oplossing maar niet. Dat gaat zo zijn leventje om hem heen. Jouw steeds weer opnieuw zoeken naar een antwoord herken ik ook zo. Met mijn dochter zijn we net zo bezig. Ze heeft ondertussen alle diagnoses wel, maar ook weer niet. En ondertussen is het een berg afwaarts. Eigenlijk weet niemand het zo. Gelukkig nu ook weer wat verbetering. Maar dan krijg je altijd weer iets anders terug lijkt wel. Want je kind maakt ook gewoon de ontwikkelingen door. Naar de puberteit (dochter is 10 en pubert ook nog eens vroeg grr heb je alles). Bij haar merken we al een tijdje plaag gedrag naar broer en zusje. Alsof ze haar positie van grote zus wil waar maken ofzo. En ook boosheid. Dat gaat bij haar meer in huiltjes en piepjes. Maar het is ook frustratie wat dat zo maakt, misschien net als bij jouw zoon.
Geen antwoord, maar ik wil je graag wel mijn herkenning meedelen. En ja, ook wij hebben (veel en goede) professioneel hulp. Maar de moeilijke dingen blijven en ontwikkelen ook steeds weer. Alleen een vraag hier neerwerpen is al heel fijn. Ook al blijft het antwoord dan misschien wel uit.
Sterkte
(o ja, zoon met ADHD en heel heftige en langdurige boze buien is erg geholpen bij een integratief kindertherapeut. Eindelijk ook professionele aandacht voor zijn gevoelens ipv zijn gedrag alleen daar. heeft echt geholpen)
Annemir
Uit eigen ervaring sprekend: je schiet nu niet zoveel op met een diagnose waarschijnlijk. Daar is zijn gedrag niet mee bijgesteld. Ik denk (maar spreek me tegen als dat niet zo is!!) dat je nu het beste geholpen bent met het reguleren van die agressie. En vervolgens met methoden om escalatie te voorkomen en hem bij te brengen dat hij zich weleens moet schikken. En daar zijn technieken voor. Heb je weleens contact gehad met Balans? (Ik ben te lui om in het archief te kijken, geef ik eerlijk toe).
Daarnaast schrijf je dat het met perioden ook veel beter gaat. Is er iets gewijzigd in de omgeving of kan hem in het algemeen iets heel erg dwars zitten?
Niet het hele draadje gelezen
maar ik wil Gaia even bijvallen, integratieve kindertherapie is ook iets dat bij mijn zoon goed werkt! Alle andere therapieen hebben geen zak uitgehaald, maar bij deze heeft hij ook echt het gevoel dat hij zichzelf kan en mag zijn!!!
Misschien zou je daar eens naar kunnen kijken Annemir?
Annemir
Even 2 dingen. Je schrijft" je man is een probleem geval" Euh...als ik je man zou zijn....zou ik je nu niet aardig vinden. Gelukkig ben ik je man niet en heb ik ook best wel van die suffe uitspraken gedaan maar erg fijnzinnig is deze opmerking niet van je.
Al zou dat zo zijn, wat is dan een probleem geval? (beschrijving?)
Professionele hulp kan je ook zonder diagnose krijgen. IPG is altijd aan te vragen en zo ook FF (in geval van crisis) ASH en IOG.
Verder zal elke hulpverlener je vergtellen dat je NIET! in duscussie met je kind moet gaan. Het stellen van een hechtingsstoornis op basis van 8 uur huilen per dag vind ik wel erg kort door de bocht. Onze zoon krijste 20 uur per dag en dat 5 maand lang en is autistisch
Pelle
Annemir staat je vast niet naat het leven maar tikt je op de vingers.
Kan je 2 dingen doen. Beledigd je vingers wegttrekken en ze diep in je zak stoppen of opnieuw een handreiking doen in de hoop dat ze het opvatten als een teken van begrip en wijsheid.
Pelle nog maar weer eens
"ik verwacht niet inene dat er nu een tip komt waar ze het allemaal mee op de rit krijgt." En daar vroeg ze dan ook niet om. Ze vroeg gewoon een tip. Niet de alomvattende eeuwigdurende oplossing.
Je schuift haar indirect allerlei uitspraken in de schoenen die ze helemaal niet doet. Snap dat dan toch.
Bedankt
allemaal voor de reakties.
pelle: strijden met open vizier? waarom strijd je met me dan? ik vraag om tips, niet om weer een veeg uit de pan. maar we laten het hier verder bij.
gaia: idd het neerzetten van de vraag bij een groep mensen die het begrijpen door ervaring doet me veel goed.
over zijn gevoel: hij is ontzettend intelligent. hij zegt ook: er is iets met me mam, ik weet het. Hij ziet ook dat hij "afwijkt" van andere kinderen. Hij ziet het al heel duidelijk bij zijn broertje.
nick de vierde: nee, geen verandering van omgeving. ik denk dat het te maken heeft met ouder worden. volgens de vrouw die nu met hem bezig is, komt dat vaker voor, zeker bij asperger.
fladderbeestje: dat is ook de reden dat ik geen hulp meer zoek bij instanties. zo'n gevoel van: daar heb je die moeder weer die perse wil dat haar kind iets mankeert.
nikus: hij heeft 8 weken gehuild, de hele dag. volgens triversum en daarna riagg heeft hij daardoor die hechtingsstoornis opgelopen. ze zeiden: jullie hebben hem niet kunnen geven wat hij nodig had en als hij dan als bijv. peuter iets wil en je begreep hem niet, voelde hij zich weer als toen. zoiets dus,heel vaag.
over mijn man nikus. ik maakte de opmerking zo omdat er heel wat problemen zijn geweest met mijn man die ik ook hier besproken heb op zoek naar steun en hulp. pelle weet dat,vandaar dat ik dat ook zei,voordat pelle het zou zeggen.
ik heb in ieder geval het boek het explosieve kind gekocht. bieb had hem niet. ik ga eens zoeken naar iintegratieve kindertherapie.
Over 4 weken krijg ik het gesprek over de speel/praatgroep en als daar iets uitkomt, had deze vrouw me beloofd samen met mij te zoeken naar iets geschikts voor hem.
daar is mijn hoop op gevestigd.
Al met al gaat het niet altijd slecht hoor. zeker met zijn broertje niet altijd. tegenwoordig liggen ze zelfs in een bed de schatten. maar middelste kind kan oudste wel erg trikkeren en uitdagen wat dus tot boosheid leidt.
maar niet alleen andere zoon hoor, het kan iederen zijn. zelfs een volwassene die iets zegt of doet waar hij het niet mee eens is.
Hij heeft van mij toch straf gekregen: twee dagen een uur eerder naar zijn kamer. half uurtje lezen en dan licht uit. Ik heb hem vanmiddag aangeboden zijn straf weg te strepen als hij de nso zou bellen om zijn excuus aan te bieden voor zijn agressie.
Dat wilde hij niet. later zei hij dat hij vond dat hij niet fout zat maar dat hij zijn woede niet kan beheersen. Ik heb hem gezegd dat hij best boos mag zijn en dat ook mag uiten,maar dat betekent niet dat je mag schelden, tegen de deur trappen,enz.
Annemir, tikje ot
Ik denk dat je iets teveel zoekt achter een spreekwoord. Pelle kennende, doelt ze niet zozeer op strijden, maar vooral op het open vizier, namelijk niet anoniem. Je weet wie je voor je hebt.
En ze zegt er nog bij dat ze gewoon hoopt goede berichten van je te lezen. Dat had ik niet als sneer gezien, maar als oprechte wens.
Goed, dit was was o.t. en ik heb verder helaas ook geen zinvolle tips voor je. Sterkte!
Diagnose of niet
Beste Annemieke, een diagnose of niet zou niet zoveel uit moeten maken. Je kan niet zomaar stellen dat je hem 'normaal' wil behandelen omdat hij geen diagnose heeft. Elk kind heeft een andere aanpak nodig, met of zonder diagnose, en je moet kijken wat het beste bij hem past.
Als je zelf niet achter de beste aanpak kan komen, kan je hierbij hulp zoeken. Het is absoluut niet zo dat je alleen hulp kan krijgen met een diagnose. Er zijn genoeg mogelijkheden tot hulp. Zowel hulp voor jezelf (om te leren hoe je zoon het beste kan benaderen), als hulp voor je zoon. Als je aan wil geven in welke regio je eventuele hulp zoekt kunnen daarvoor misschien tips komen.
Sterkte met de situatie.
Annemir
Ik zeg vooraf dat ik niet de hele draad heb gelezen en dus wellicht iets zeg wat anderen ook al hebben gezegd 
Ik vraag me ten eerste af of je kind het ook anders *kan*, uiting geven aan boosheid/woede/frustratie? Mijn oudste kon dat niet namelijk en raakte daarvan zo mogelijk nog meer gefrustreerd dan de aanleiding in de eerste plaats! Met hem ben ik langdurig bezig geweest met aanleren hoe hij WEL boos mocht worden ipv afkeuren en benoemen hoe hij NIET boos mocht worden. Op het moment dat het accent ligt op wat er fout is zal je kind er ook geen succeservaring van krijgen snap je, geef vooral duidelijk de kaders aan van wat wel mag. Een ander aanvallen, pijn doen, uitschelden is not done, dat mag duidelijk zijn. Maar mag hij wel boos weglopen, met een deur slaan, tegen de muur schoppen, een bal keihard wegtrappen, schreeuwen, met kastdeuren klapperen? Wat mag? Wat kan hij doen om zijn energie (woede is niets anders dan energie tenslotte) kwijt te raken? Wat wil hij zelf doen om zijn energie kwijt te raken? Zou het kunnen om hem te begeleiden om zijn woede te uiten op een manier die past binnen jullie gezin en die past bij hemzelf?
Als het gaat om straffen, ik zou daar zelf niet voor willen kiezen. Je straft hem dan voor iets waar hij wellicht zelf geen controle over heeft, ik zou het niet eerlijk vinden om iemand te straffen voor wat hij nog niet kan. Wat je wil is hem belonen voor wat hij juist wel kan toch? Ik heb in het verleden met kromme tenen mijn zoon een compliment gegeven toen hij een deuk in de deur trapte uit woede, hij had tenslotte voor het eerst sinds lang niet zijn broertje of zusje geschopt...
Wat wel passend is naar mijn mening is de logische gevolgen van gedrag laten ervaren. Wanneer je brutaal bent geweest tegen een ander zul je daar, als je rustiger bent, je excuses voor moeten maken. Lukt dat (nog) niet verbaal, verzin dan maar een andere passende manier om dit toch te doen. Zo leert een kind de gevolgen dragen van de eigen keuzes en aanpak.
Succes met je temperamentvolle kind, het is zeker niet makkelijk! Goed dat je tips en advies vraagt, al is het maar om je gedachten eens een heel andere richting in te sturen 
Dank je wel
Hoi,
3kids mam, je hebt gelijk. we moeten een manier zoeken om met hem om te gaan. Maar als je een aanpak kiest die bijv. absoluut niet zou passen met een kind met bijv. asperger dan gaat het toch fout?
terpi, jij hebt ook helemaal gelijk! maar wat lastig..vandaag hoorde ik dat hij de leiding van de nso ook uitgescholden heeft voor lul en vorige keer klootzak. ze hebben vergadering gehad en gaan een omgangsplan voor hem maken.
Hij moet van mij nu echt zijn excuus gaan maken. Ik zal vaker met hem gaan praten over hoe je wel je woede mag/kan uiten.
zoals jij zegt met de deur...wat moeilijk zeg! ik zou toch echt boos worden. Ik heb nog veel te leren.
Ik zou zo graag willen dat ik hier beter mee om zou kunnen gaan,maar het lukt gewoon niet zo goed.
Annemir
"Maar als je een aanpak kiest die bijv. absoluut niet zou passen met een kind met bijv. asperger dan gaat het toch fout?"
Wat je nodig hebt, is een gebruiksaanwijzing voor je kind. En die krijg je maar op één manier: dingen uit proberen. En dat staat inderdaad los van een eventuele diagnose. Ook als je kind een diagnose heeft, zul je methoden moeten uitproberen. Werkt een nieuwe aanpak niet, dan stop je daar na en tijdje mee en dan probeer je de volgende aanpak. Er zijn boeken en websites vol geschreven met allerhande tips voor de omgang met kinderen (al dan niet met een stoornis). Het al genoemde boek van Greene vind ik ook erg goed. Ga gewoon lezen en dinge uitproberen!
Het is mij niet helemaal duidelijk of je hulp hebt (misschien heb ik niet goed gelezen hoor). Je hoeft het namelijk niet alleen te doen. Het kan juist heel fijn als eens iemand anders met je meedenkt en eventueel meekijkt, of met je kind zelf aan de slag gaat.
Weet je, je kind zal niet schelden of boos worden omdat hij dat leuk vindt. Hij doet dat omdat hij blijkbaar niet anders kan. Kon hij het wel anders/beter, dan zou hij dat wel doen, het is hem echt wel duidelijk dat jullie hier niet blij mee zijn. Dan toch maar weer eens het vergelijk met leesproblemen: als je kind slecht leest, ga je hem ook geen straf geven. Dan geef je hem hulp, extra instructie, extra oefening. Dat heeft jouw zoon ook nodig! Je kunt bijvoorbeeld naar een kinderpsycholoog, therapeut of orthopedagoog gaan; daar zijn die mensen voor.
Oke
Hoi,
ijsvogeltje zo'n psycholoog of therapeut kan je daar via de huisarts naartoe?
na triversum en riagg zie ik me niet nogmaals bij hen aankloppen namelijk.
School is nu bezig, over 4 weken heb ik een gesprek met die orthopedagoog wat zij ervan vindt. dat wacht ik sowieso even af.
tuurlijk is het uitproberen. dat doe ik ook hoor, eigenlijk al 10 jaar zijn we zoekende. En tijden gaat het goed(oke, er blijven wel altijd dingen die nite weg gaan) maar dan ineens explodeert het weer een tijd.
als baby zei ik al: hij heeft van die groeispurts lijkt het wel. opeens 3 weken onhandelbaar en dan weer rustig.
Hij heeft nu een goede juf. zij begrijpt hem. net zei ze nog hoe goed het gaat op school. perfecte cijfers, prima gedrag. Toen ik zei hoe het uit de hand liep met oma en de nso schrok ze. zo gaat het op school helemaal niet momenteel.
Als hij straks uit school komt ga ik weer met hem praten over hoe trots ik ben zoals het gaat op school. Ik hoop dat goed gedrag "belonen" met complimenten werkt. maar dan weer....
we hebben het een tijd heel veel gedaan, heel positief, hem de hemel in prijzen als hij iets goed had gedaan. Je zag dan dat hij zich weer superieur gaat voelen. kijk eens hoe goed ik ben, hoe goed mijn ouders mij vinden. dat zie je weer terug in zijn gedrag.
daardoor gingen we dan toch weer iets minder prijzen,omdat dat de verkeerde kant op werkte.
als het goed is,komt mijn boek vandaag aan, ik kan niet wachten
Annemir
Ja, je kunt je huisarts om een verwijzing vragen. Wij krijgen de kinderpsycholoog ook gewoon vergoed. Als je aangeeft in welke regio je woont, kunnen wij misschien met je meedenken over een goed iemand.
Je schrijft dat de school ook bezig is met een orthopedagoog. Maar ik lees ook dat het momenteel heel goed gaat. Waarom heeft school dat traject met een orthopedagoog ingezet? Ik wil je wel als tip meegeven om jouw positie helder te krijgen als dit via school loopt. Zelf vind ik het erg belangrijk om de regie in handen te houden. Wij bepalen naar welke hulpverlener we gaan, met wie we wel of niet willen samenwerken, en ook welke informatie naar de school gaat. Het gaat om het welbevinden van jouw kind, en dat moet gaan op de manier die jij wilt. Dus vind je deze orthopedagoog niet prettig of ligt de regie teveel bij school, zoek dan vooral een ander, er zijn er genoeg!
IJsvogeltje
Hoi,
mijn zoon zit sinds 6 weken in een speel en praatgroep, zogeheten sova training. dat doet een opgeleide juf en die vrouw.
het is 10 weken en daarna klaar. maar ik heb aangegeven in een gesprek dat ik denk dat er meer met hem is.
de vrouw had dat idee ook vrij snel en over een paar weken evalueren we dan en kan ze me hopelijk helpen hoe we het beste verder kunnen.
Annemir
Ik wil je waarschuwen over het inschakelen van hulp via school. Wij hebben daar heel vervelende ervaringen mee. Ik zou mijn kind als ik jouw was door een onafhankelijke professional laten onderzoeken. In ieder geval nooit door intern begeleiders en juffen die een cursusje hebben gedaan. Die mensen kennen de grenzen van hun professionaliteit echt niet. Verder ken ik heel wat leerkrachten die zeer onzorgvuldig met de privacy van kinderen omgaan.
Geef nooit onderzoeksrapporten aan school. Alleen een beknopte samenvatting en wat aanbevelingen.
Wij werden twee jaar na dato, nog om de oren geslagen met uitspraken die ik ooit in goed vertrouwen tegen een trien van de schoolbegeleidingsdienst had gezegd. Want, ja, dat rapport zat in het dossier van zoon. En ja, juf vond dat weleens fijn psycholoogje en orthopedagoogje kon gaan spelen met deze verouderde informatie.
Wees op je hoede wat je openheid naar school toe betreft... Zorg dat jezelf de regie in handen houdt.
