Tijdelijk verblijf wordt afgewezen...

Anna

Bah, wat een pechweken heb je toch!
Weer een bittere pil, naar hoor!

Sterkte! (en een virtuele knuffel)

In dat geval

gaat die van ons er ook uit ................

Wat betekent dat?

Euh, ik wens je natuurlijk sterkte, maar ik moet bekennen dat ik niet begrijp wat "tijdelijk verblijf" inhoudt. Kan iemand me verlossen en uitleggen wat dat is?

Logeeropvang

valt daar onder

Snap er niks van. waarom wij dan wel?

Ik heb een bijna 13 jarige die in de 2e VO zit, al jaren zelfstandig naar school gaat, uren alleen thuis zit (werkende ouders), heel de stad op z'n duimpje kent en overal alleen naar toe fietst etc. Toch eind december weer voor een jaar logeeropvang gehad. Net als weer een ruim PGB voor begeleiding. Niks te klagen hier over omvang PGB (op dit moment).

Meneer heeft alleen geen zin meer in logeeropvang. Vindt dat hij wel genoeg gelogeerd heeft (3 jaar). Vindt de komende werkweek in een gastgezin in Engeland veel interessanter. Ben wel opzoek naar iets leuks.

Logeeropvang is toch om de ouders te ontlasten, dat heeft toch niks met zelfstandig naar school gaan te maken? Ik vind dat net zo iets als een kind met een hoog iq geen rugzakje geven. Sommige mensen snappen niet dat je met een iq van 147 en gemiddeld ruim een 8 op je rapport in 2 gymnasium nog wel een rugzakje nodig kan hebben. Gelukkig heeft die van mij wel dat rugzakje, maar ook daar hoor ik andere verhalen over.

Snap het net zo min

maar het feit ligt er. Zij zeggen dat logeeropvang alleen maar kan als er permanent toezicht nodig is op je kind. En omdat hij dus alleen naar school gaat is er geen 24 uur per dag toezicht en dus is logeeropvang niet nodig, zeggen zij....Is niet zo, want TV kan ook toegekend worden als de omgeving bijvoorbeel therapeutisch is en beschermd....daar heb ik het voornamelijk op gegooid....en dus ga ik er tegen in bezwaar!

Blijft raar

Ik heb bij mijn laatste PGB aanvraag de keuze aan Jeugdzorg gelaten wat betreft logeeropvang. Zo van, zoon heeft er geen zin meer in.. Kijken jullie maar wat jullie nodig achten. Toch weer gekregen. Leek hun wel goed.

Ik vind het erg vervelend voor jullie. Balen zeg!

Uit de werkinstructie indicatiestelling

De regels zijn aangescherpt per 1 januari 2011.
Tijdelijk verblijf kan alleen nog worden toegekend wanneer er sprake is van permanent toezicht en er ontlasting van de zorg noodzakelijk is.
Uit werkinstructie indicatiestelling voor jeugd-ggzermanent toezicht:
"de verzekerde is gezien zijn zorgbehoefte aangewezen op een omgeving die een vorm van toezicht biedt:
-Op regelmatige en onregelmatige momenten, zodat de zorgaanbieder goed kan inspelen op de (frequent voorkomende) al dan niet geexpliciteerde zorgvraag
-Die geboden wordt op basis van actieve observatie, die als doel heeft dreigende ontsporing in het gedrag of de gezondheidssituatie vroegtijdig te signaleren, waardoor tijdig ingegrepen kan worden en escalatie van onveilige/gevaarlijke/(levens)bedreigende gezondheids- en/of gedragssituaties voor verzekerde kan worden voorkomen.

Inderdaad astrid;

de nieuwe regels zijn nog maar net ingegaan, en jij had hem nog net in december. Dat was je geluk. Maar je volgende aanvraag gaat niet lukken denk ik.
Zeg he, als jouw zoon toch niet logeert, kun je dan niet je PGB geld aan anna van anoniemen geven, geeft zij jou de facturen van het logeren terug en dien jij je verantwoording weeeer in. Zaakje rond toch?☺

Hoe zit het trouwens met die begeleiding die jouw zoon krijgt. Wat doen jullie daarvoor?

Logeren en begeleiding bij ons

Ik zou Anna best willen helpen, maar ik vind gesjoemel met PGB geld eng, dus daar doe ik niet aan. Dan maar terug storten.

Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat wij best wel kans hadden gehad om wel logeeropvang te krijgen na 1 jan. Gezien de situatie hier (zorgelijk volgens Jeugdzorg). Maar dan had ik het wel echt moeten willen en en niet zo moeten doen als ik nu heb gedaan (aan hun overlaten).

Voor zoon hebben we o.a.:
- 3x per week huiswerkbegeleiding thuis. Controle op concentratie (extreem slecht),leren plannen/ organiseren/ vooruit denken en het gezamelijk met de begeleider maken en oefenen van speeches, boekbesprekingen, werkstukken e.d. Door de opleiding die zoon doet heeft hij dit heel veel (2 talig).
- 1x per week aanleren van vaardigheden zoals leren omgaan met agressie, leren om te gaan met tegenslagen, leren vooruit te denken, consequenties van eigen gedrag overzien etc. Maar ook leren huishoudelijke werkjes te doen en af te maken, kamer leren opruimen, leren om zelf te bedenken wat je voor kleren aan moet etc. Ik heb hier een super goed boek voor met en ik hoop dat we het hele boek kunnen doorwerken. Even reeel: ik zal al blij zijn als we 10% halen.
- We krijgen binnen kort ouderbegeleiding via het PGB thuis.

We hadden voorheen studenten, maar nu afgestudeerde psychologen/ orthopedagogen want zoon in zeer moeilijk in z'n gedrag. Aan een 1e jaars psycholgie student heb ik niet zoveel, want dan weet ik meer ondertussen en dan kan ik het net zo goed zelf doen. En dat wil ik nou juist niet.

Ik zit nog te bedenken wat we nog meer kunnen doen. Ik houd nog geld over en wil dat (dit laatste jaar?) nog nuttig besteden.

Volgende tegenslag

Voor de herindicatie PGB is een herbevestiging diagnose nodig, omdat de huidige al 2 jaar oud is... Dus kontakt gezocht met Yulius. Wat er nodig was was een verwijzing met daarop de vermelding herbevestiging diagnose en dan zou alleen het dossier weer even open moeten, uitdraaien, klaar...
Vandaag een brief. We hebben de aanmelding ontvangen en we nemen kontakt op als we tijd hebben voor de intake....HUH??? Ik gebeld, hoezo intake en tijd? en hoe lang gaat dat dan duren?? Nou, een paar maanden....WAAAATTTTT!?????

Maw....ik kan dus nu maar voor een half jaar PGB krijgen en zal over een half jaar de hele riedel opnieuw kunnen gaan doen....

Anna

Ik heb hetzelfde meegemaakt en vervolgens bleek ik een nieuwe verwijzing van de huisarts nodig te hebben om überhaupt weer bij "onze Yulius" (heet hier anders) terecht te kunnen. Man, man, breek me de bek niet los, wat een geneuzel! Huisarts heeft vervolgens op zeer cynische toon een verwijsbrief gestuurd, en toen was het heel snel geregeld: ik kreeg de uitdraai van beide kinderen plus de aantekening dat de diagnose nog steeds geldig was...

Nog even dit...

Heel veel sterkte met Het Gedoe. Dit, en alle andere dingen. Het zuigt alle broodnodige energie weg uit je lijf en hersenen... En oh ja, dan moet je ook nog opvoeden, huishouden, werken, extra zorg leveren, je dagelijkse dingetje plus alle extraatjes die er bovenop komen, los hiervan, regelen...

Zucht... Ik ben dankbaar dat er PGB is, maar er zijn wel eens momenten dat ik dacht: zak er maar in, ik kán niet meer (stom natuurlijk want ik benadeel zowel mijzelf als de kinderen met die houding!).

Verwijsbrief huisarts

is de reden dat ik dus deze brief kreeg. Maar ik ga inderdaad de huisarts vragen er wat druk achter te zetten...Want ik trek dit gewoon niet meer. Jammer is wel dat de assistente die ik steeds heb gesproken, en dus weet dat het water me momenteel aan de lippen staat, er vandaag niet is, dus ik wil morgen even bellen....

Nou precies fladder

die energie besteed ik liever aan mijn kinderen...hoe is het voor hen om al weken een huilende moeder te zien omdat ze het niet meer trekt????????

Anna

"die energie besteed ik liever aan mijn kinderen...hoe is het voor hen om al weken een huilende moeder te zien omdat ze het niet meer trekt????????"

Niet om je nog dieper de put in te duwen, maar mijn kinderen hebben het nog steeds heel moeilijk met het feit dat het licht bij mij is uitgegaan (en ik met het feit dat de restschade groter is dan ik vreesde).

Praat erover met je huisarts over mantelzorghulp. Of maatsch.werk of zo.
Ik krijg waarschijnlijk mijn eigen etiketje die personal coaching gaat opleveren (iets in de burnout-sfeer of zo, daar hebben ze vast wel een mooi plakkertje voor). Ik kan namelijk nog maar heel weinig sinds ik weer terug ben uit het herstellingsoord (heb flink veel restschade van mijn burnout) en als er nu niks gebeurt gaat het voor de kerst weer mis, daar kunnen we op wachten.
Het zou voor jou erg fijn zijn als het niet zover hoeft te komen en als je eerder ondersteuning kan krijgen. Ik wilde sterk zijn en vond het een teken van zwakte om hulp te vragen. Hulp die er waarschijnlijk allang was, als ik maar door had gevraagd en eerlijk had gezegd dat ik het niet meer trok.
NB zeg NOOIT tegen BJZ dat je het niet trekt, dat werkt vaak averechts!

Heb ik al gezegd...

toen ze belde over de afwijzing Tijdelijk Verblijf...maar inderdaad, ik ben ook zo iemand die maar doorhobbelt en moeilijk om hulp kan vragen...Maar ik heb al kontakt gehad met de assistente de afgelopen tijd en daar ben ik al een aantal maal ingestort. Zij heeft me ook al een richting opgestuurd en binnenkort komt er een stichting praten die ook PGB zorg voor zoon kan leveren. Er is voor mij ook wel wat mogelijk, maar dan zal er inderdaad op mij ook een plakker moeten komen...En volgens assistente was daar wel een mouw aan te passen...

Anna

Doen, hoor! De mogelijkheden zijn er (nog), we hebben er recht op, en niemand heeft er iets aan als het licht in ons hoofd uitgaat.

Mail me eventueel op fladderbeestje apekontje gmail puntje com, ik kan niet garanderen dat ik snel antwoord, maar het praat even wat makkelijker onder elkaar Oplossingen heb ik niet, maar herkenning kan al zo opluchten... (en als je die behoefte niet hebt: even goeie vrienden!)

Hier ook drama (maar dan voor me zelf)

Wij krijgen ook niet voor niks ouderhulp. Ik trek het nl. ook niet meer. De beste ouderhulp zou via mij geregeld kunnen worden, maar dat gaat voor als nog niet lukken.

Zoon staat al 9 jaar ingeschreven bij de GGZ en die schrijf ik nooit uit! Dat heb ik wel geleerd. Bij hem is 1 belletje of mailtje genoeg voor actie.

Voor mij zelf is het wel 1 drama. Tot eind december heb ik jaren bij de GGZ voor mezelf gelopen. Bij zowel een psychologe als bij een psychiater. Omdat ik eind december op de wachtlijst ging voor een cursus binnen de GGZ (andere afdeling) moest ik uitgeschreven worden. Ging ook best redelijk toen. Volgens de psychologe kon ik zo weer ingeschreven worden als ik hulp wilde. En kon ik zo weer bij haar terecht. Nou.....niet dus!

Ik belde eind maart voor herinschrijving. Kon niet. Kon ook geen afspraak maken voor een vervolg recept voor medicatie. Kon gewoon niks. Ik kwam nog net in de computer voor en dat was het. Moest eerst naar de huisarts voor een nieuwe verwijzing. Opdat moment zat ik er helemaal door heen. Kon de kinderen wel wat aan doen. Zei dat ook tegen de huisarts. De huisarts pikte het goed op en nam meteen contact op met de pschychologe van de kinderen en schreef mij opnieuw in bij de GGZ. Ze wilde spoed actie en vermelde dat er bij.

De psychologe van de kinderen nam meteen contact op met me en had ook onmiddelijk tijd voor me. Helaas bleef het daar bij. Ik heb zelf nl nog steeds NIEMAND van de volwassen afdeling gezien. Ik kan gewoon weer van voren af aan beginnen. Ik heb 10x gebeld, ben langs geweest bij het secretariaat, maar een afspraak bij MIJN psycholge krijg ik niet. Ik krijg eerst weer een intake (ben slechts 3 maanden niet geweest...). Die intake vindt eind mei plaats (2 maanden na mijn noodkreet). En ook nogeens bij een voor mij onbekende psychiatrisch verpleekundige. Niks psycholoog. Nee, die komt daar na pas weer. De afspraak met de psychiater kan daarna ook pas gemaakt worden. Ach, zal wel juli worden....Ondertussen kan ik voor medicatie alleen bij de huisarts terecht, maar die wil niks geven. De huisarts heeft ook nog een poging gedaan (was terecht boos), maar ze hebben het te druk en dit is nou eenmaal de procedure. Weg= echt weg.
Onthoud dus: schrijf je nooit ergens uit. Je begint dan weer van voren af aan.

Ik heb mijn psychologe (althans die ik dus had) gemaild hoe het ging (dat ik mezelf of mijn kinderen wat wilde aan doen) en dat ik een nieuwe afspraak wilde. Met spoed! Mailen deden we voorheen wel vaker. Geen reactie. Via het sectretariaat hoorde ik dat ze mijn mail wel ontvangen had. Ze kennen je gewoon niet meer.

Volgens de psychologe van mijn kinderen moet je eerst een krantenberichtje worden voordat er actie komt.

Ik heb geen aandelen, maar...

...met Psyq heb ik enorm goede ervaringen! Helaas was ik al ver heen toen ik daar kwam (het had een hoop ellende gescheeld als ik eerder aan de bel had getrokken daar), maar de wachttijden zijn te overzien, de communicatie is geweldig en toen ik uit het herstellingsoord kwam kon ik zó weer terugkomen om daar het traject weer op te pikken! De aandacht ervaar ik als "heel persoonlijk" en het is een verademing na wat ik in de lokale RIAGG (heet hier anders) heb meegemaakt aan belachelijke dingen.
En oh ja, het wordt door elke verzekeraar vergoed.

Fladder je hebt mail

...

En astrid

nooit heb ik kunnen begrijpen hoe je als ouder je eigen kind wat zou kunnen aandoen, maar momenteel staat het water me erg aan de lippen en nee, ik heb de neiging niet, maar ik kan me op dit moment voorstellen, als je een ander soort karakter hebt, dat je in je wanhoop inderdaad je eigen kinderen wat zou kunnen aandoen....

Anna

Ik geloof niet dat ik ze echt iets zal aandoen. Net zoals ik mezelf niks zou aan doen. Maar ik heb wel af en toe de neiging op die hoofdjes eens flink op de tafel te slaan uit frustratie. Het resultaat is dan vrees ik het zelfde. Ik vind dit een erge gedachten, die ik niet wil hebben. de oudste 2 kunnen echt het bloed onder mijn nagels vandaan halen. En dan de hele dag door. Ik moet echt sla neigingen onderdrukken.

Gister had ik een zeer zware werkdag gehad en was ik moe. ik wilde om 21.00 naar bed. De meiden sliepen toen al en man was bij een vriend. Zoon was met z'n huiswerk klaar en moest alleen nog douchen en z'n tas inruimen. Ik moest wel 20x mijn bed uit, want het school totaal niet op. Er bij blijven en even helpen mocht ook niet. Ik werd dan afgesnauwd. want ja, hij is bijna 13 en wil geen hulp. Uiteindelijk ging hij om 23.30 (!) naar bed, terwijl hij de volgende ochtend om 7.00 op moest en het 1e uur een proefwerk had. Om 21.00 zou hij gaan douchen, maar er gebeurde niks. De ene keer als ik ging kijken was hij er niet, de andere keer stond hij de tegels te tellen. er bij blijven mocht niet. Ik op de gang voor de douche zitten, maar er gebeurde gewoon niks. Het heeft zeker een uur geduurd voordat de douche aan ging. Ik kan daar niet tegen en heb zin om hem onder de koude douche te zetten. Helaas is hij tegenwoordig sterker en groter dan ik. Na de douche kwam nog de tas en dat ging net zo. Tussendoor ging hij ook nog op muren bonken en naar buiten.

Vanochtend kwam hij zijn bed niet uit. Het gaat hier dus elke dag zo. Zoon is oververmoeid. Man krijgt hem overigens ook niet tot actie. Hij beloofd elke keer beterschap, maar het zit er niet in.

Astrid

Oeh, zoals jij het beschrijft is het wel herkenbaar. Geen land te bezeilen dan met zo'n kind op zo'n moment. Vooral lastig als ze niet te porren zijn om tot noodzakelijke actie te komen. Echt, het bloed onder je nagels!! Gelukkig is het bij ons incidenteel en niet dagelijks, vandaag ook een drama door oververmoeidheid (wat wil je als je eens per ongeluk maar een uur of 3,4 slaapt als 8-jarige).
Kun je je zoon nog knock-outen door melatonine in een forse hoeveelheid? Verder is het goede nieuws van gisteravond dat je zoon in elk geval zijn huiswerk af had, ja toch? Misschien hadden jullie het douchen dan maar een keertje moeten overslaan, voor de voortgang en de lieve vrede.