Tv tip
HANDEL IN GEHANDICAPTEN - ZEMBLA
De ZEMBLA-aflevering ‘Handel in gehandicapten’ wordt uitgezonden op zondag 14 maart om 21.45 uur bij de VARA/NPS op Nederland 2.
De ZEMBLA-aflevering ‘Handel in gehandicapten’ wordt uitgezonden op zondag 14 maart om 21.45 uur bij de VARA/NPS op Nederland 2.
De keuningshof is erop
Zo heette het huidige Diogenes.
Een jaar pf 3 geleden heb ik het flink met ze aan de stok gehad. Mijn nichtje liep er stage en werd op een schandalioge manier behandeld. Ze is na een indicent waardoor ze brandwonden opliep veroorzaakt door een woeste eigenaar (die vent is mesjogge) weggeaan. Ze stelde misstanden aan de kaak op school. (Noorderpoortcollege spw4) en kreeg geen gehoor. Ze is gestopt op haar stage plek maar moest daardoor een jaar overdoen doordat ze haar stage niet gehaald had.
Ik heb toen nog heel boos het zorgkantoor gebeld om eens te informeren naar de zorgboerderij.
Heel goed dat ze onder vuur liggen!!!!!
Nikus(o.t)
Pffff, het zal ongetwijfeld goed zijn dat ze onder vuur liggen. Maar Nikus; word je zelf ook niet enigszins moe om je op zoveel verschillende vlakken op te werpen om te verdedigen,informeren,gelijk te krijgen?
Ik bedoel het niet rot maar je hebt het al jaren zwaar en elke keer lees ik weer dat je je ergens druk over maakt en je ervoor inzet.(nu weer een nichtje) Op zich een goede zaak maar het lijkt mij erg veel van het goede om zoveel misstanden aan te moeten pakken.
Maar bedankt voor je kijktip; ik kruip voor de buis.
Liedewij
Ik heb het zwaar maar om daar nu mijn hele dag aan te spenderen is ook zo saai 
Dit kwam op ons pad. Nichtje logeerde veel bij ons en ging veel ,met ons op vakantie destijds. Nu woont ze samen en is ze volwassen. Ze doet nu keurig een HBO opleiding dus alles is goed gekomen.
Maar het is erg fijn om te zien dat de fam v/d Berg onder vuur ligt.
Ik begrijp wat je schrijft maar op zich vind ik het heerlijk om iets voor een ander te doen. Zit in mijn karakter
Nikus
Ach, ik vroeg het mij zomaar af en verwonder mij soms over je vechtlust. Ik word al moe als ik eraan denk.
Maar het was niet rot bedoeld, ik geloof ook niet dat je het zo opvat.
Nicks
haha, gooi ik weer nicks door elkaar. Stop ik maar weer mee, groeten
Aaf
Ik begrijp je wel! Soms denk ik zelf wel eens dat door alle ellende ik een `vechter` ben geworden. Niet altijd overigens en zodra ik dan een poosje niks doe dan worden mensen ontevreden.
Op de bodem (o.t.)
Mijn ervaring is dat wanneer je op de bodem van het bestaan zit (door bijv. groot verlies en/of grote zorgen binnen je gezin) het veel makkelijker is uit je coconnetje te komen met dingen die lijken op wat je kent. Je kan je dan inleven, druk maken, hard maken.
Dingen doen die alleen maar vrolijk, luchtig en onbezorgd zijn, is echt een ver-van-je-bed-show. Kun je niks mee, snap je niet, en je voelt je daardoor extra rot. Want dan voel je je eigen pijn extra. Je kunt gewoon niet meer meekomen.
Mensen hebben het ook heel raar gevonden dat juist ik, na de dood van mijn man, ging werken bij ernstig meervoudig gehandicapte kleuters, die zo kwetsbaar zijn dat er af en toe ook een kindje overlijdt. Maar dat wereldje, zo'n kwetsbaar leven, dat is wat ik begrijp, aanvoel en wat mee kan. Ook in contact met ouders. Tegelijkertijd geeft juist dat werk heel veel plezier en voldoening.
Maar goed, dit is mijn verhaal, voor Nikus kan het heel anders gelden. Je hebt nou eenmaal geboren 'helpers', kinderen die op de kleuterschool al toesnellen als er een ander kindje valt.
Vertrouwen
Ik vond de documentaire echt heel schokkend. Ik heb in de gehandicaptenzorg gewerkt en het doet me pijn om te zien hoe onprofessioneel en mishandelend die beunhazen zijn. Het onvermogen om er iets aan te doen. Het aanvankelijke vertrouwen van de vertegenwoordigers van de bewoners en de bewoners zelf, dat zo geschaad is. Zo triest. Ook wel herkenbaar.
Wat hebben de kwetsbaren in dit land toch weinig stem! Ouders en vertegenwoordigers kunnen niet kritisch genoeg zijn. Dat geldt ook voor ons, ouders van zorgenkinderen!
Ot kaatje
Inderdaad, je beschrijft het goed.
Het houdt wel in dat ik verzuim om mee te leven met de trouwplannen van het zelfde nichtje. Slechte beurt. Nichtje boos....en ik ontvang weer een moment van verplichte zelfreflectie.
Ow en die mcg kindjes...ze zijn zo lief! Kwestbaar maar zo'n bron van kracht!
Ot kaatje
Inderdaad, je beschrijft het goed.
Het houdt wel in dat ik verzuim om mee te leven met de trouwplannen van het zelfde nichtje. Slechte beurt. Nichtje boos....en ik ontvang weer een moment van verplichte zelfreflectie.
Ow en die mcg kindjes...ze zijn zo lief! Kwestbaar maar zo'n bron van kracht!
Pippin
Gruwelijk he? Ik heb er ook met tranen in mijn ogen naar gekeken. Zeker als je bedenkt dat we zelf met wat probleempjes kampen rondom een pgber. Het is zo vermoeiend om altijd als ouder maar op je quivive te blijven.
Ken ook zo'n zorgboerderij
Ik zou ook willen dat er een klachtenlijn voor is. Nikus, weet jij daarvan?
Mijn stiefdochter heeft daar gezeten, en de meiden werden zo vreselijk gemangeld, o.a. door de man van de bazin die meende dat hij therapie op ze kon loslaten. Die man heeft geen enkele opleiding. Er zijn daar meisjes volledig doorgedraaid die door een ambulance werden opgehaald en nooit meer terugkwamen naar hun plek, en waar die meiden dus nooit meer iets van hoorden.
BIjkomende moeilijkheid, die zorgboerderij staat in België. Wij hebben daarna bij MEE geklaagd, en MEE Utrecht zou daar geen meiden meer plaatsen. Ik heb nog wel eens gezocht en de andere MEEs hebben die zorgboerderij gewoon nog wel in hun 'assortiment'.
Die lui zaten daar gewoon geld te vangen. Het volledige PGB, bijna 50.000 euro per kind, tien meiden, kassa, tel uit je winst. 5 ton vingen ze ervoor, en de meiden moesten keihard werken. Want eigenlijk was het een rijschool voor de kinderen uit de omgeving, en mochten de dames helpen bij de rijlessen, de boxen uitmesten, enz. enz. Gewoon van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat.
Grrr, waar kun je daarmee terecht...?
Mirreke
Helaas kan je nog nergens terecht met je klachten. Ik heb destijds het zorgkantoor gebeld. of dat afdioende is weet ik niet. Zolang er nog geen meldpunt is hebben deze misstanden dus de ruimte om door te woekeren.
K. heksenvet (o.t)
Kaatje, ik begrijp je posting en herken het uit mijn nabije omgeving. Ik begrijp ook dat je in dat wereldje/ kwetsbaar leven jezelf kwijt kunt; dat het plezier en voldoening geeft. Maar zoals Nikus elke keer strijd op zoekt begrijp ik niet goed. Misschien moet ik het scharen onder "helpen" maar het kost zoveel energie. Negatief stel ik mij voor. Maar ik zal er wel helemaal naast zitten, gezien haar reaktie.
Aaf
Soms kost het negatieve energie, vaak geeft het positieve energie. In zaken die verloren zijn bijt ik me vast tot ik merk dat het zinloos is. Dan kan je dat als negatieve energie opvatten maar het is ook positief. Immers heb weer wat geleerd
Herkenbaar trouwens
Ik merk ook dat ik positieve energie krijg als ik mijn eigen (negatieve, of slechte, of ongelukkige) ervaringen kan gebruiken om anderen van dienst te zijn. In mijn geval vooral met advies, maar toch...
Mirreke
Lekker he, als je anderen kan helpen. Immers waarom zou een ander de zelfde ellende laten doormasken als jij terwijl je inmddels weet hoe het beter kan?
Dat geeft positieve energie!
Overigens...ik krijg ook erg veel advies van andere mensen wat mij weer helpt. Dat is toch mooi? Een uitwiddeling van ervaringen helpt elkaar verder in het leven.
Zolang mijn eigen welzijn en dat van mijn gezin er niet onder lijdt dan is dit de manier zoals ik mijn leven wil invullen.
