Uitslag van de onderzoeken
Beste allemaal,
Eerder heb ik een bericht gepost over mijn zoon nav de gedragsvragenlijst die school had ingevuld.
We hebben als ouders een goed gevoel over gehouden van de onderzoeken en gesprekken en nu hebben we een diagnose.
Onze zoon heeft ADHD met daarbij tics.
In de folders die we hebben gekregen over ADHD zien we veel herkenning en eigenlijk wist ik al veel door rond te struinen op internet.De folders die mer uitleg geven over de tics hebben we aan de kant gelegd omdat we daar geen herkenning in vinden.
Nu is aangeraden om een gesprek aan te gaan met een kinderarts/psychiater die de mogelijkheid kan bespreken om medicatie voor te schrijven.
Verder zijn er geen mogelijkheden om onze zoon te helpen om beter te kunnen functioneren.
Nu willen wij dat hij meer zelfvertrouwen krijgt,hij word veel gepest en of dit te maken heeft met zijn ADHD weet ik niet,wel dat hij door vele kids niet gezien word als vriend.
Nu hoeft hij ook niet met iedereen vrienden te worden maar ik zou graag zien dat hij zich staande weet te houden tussen al die pest momenten.Als ouders weet ik niet wat en hoe hier mee om te gaan.
Nu heb ik gedacht om hem aan te melden voor kanjertraining en nu is mijn vraag wat zijn de ervaringen en zijn er misschien ook anders cursussen die je een kind kan aanbieden om meer zelfvertrouwen te krijgen?
Het gaat om een jongen die net 8 is geworden en de mogelijkheid die werd aangeboden door de instelling waar de onderzoeken hebben plaatsgevonden was een SOFA training,echter hier is de leeftijd van kinderen vanaf 9 á 10 jaar om zo'n cursus te kunnen volgen.
Wie of wie kan bij helpen een keuze te maken??
we wonen in het noorden des lands...
Groetjes Pemm
Behandelen
'Verder zijn er geen mogelijkheden om onze zoon te helpen om beter te kunnen functioneren.'
Dat vind ik nogal een sterke uitspraak. Wie vertelde jullie dat? Uit je post lijkt het net alsof jullie met diagnose, het advies om maar medicatie te gaan gebruiken en een folder de straat op zijn gestuurd?
Onze zoon wordt door een psycho-therapeut begeleid met zijn adhd. En wij ook. Het is echt noodzakelijk voor hem, dat er iemand is die hem kent, zijn problemen kent en waar we op terug kunnen vallen als het slechter gaat.
Ik denk dat er juist enorm veel mogelijkheden zijn om adhd-ers te helpen om met hun stoornis om te leren gaan. Alleen al op het gebied van inzicht in de stoornis en wat dat voor een gevolgen heeft voor het kind, daar kun je al heel wat gespreken zoet mee zijn.
Zo'n behandelaar kan hem ook begeleiden met dingen als zelfvertrouwen, sociale omgang en dergelijke.
En dan kun je samen met deze persoon beoordelen of hij baat zou hebben bij een sova-cursus, medicatie en dergelijke. Want ik begrijp dat adhd-medicatie en tics niet zo'n gelukkige combinatie kan zijn.
Reactie..
wie ons dat vertelde was de instantie waar hij getest is.
Wat er nog bij komt qua begeleiding is puur voor ons als ouders en dat was een groep die begin volgend jaar waarschijnlijk van start gaat en daarin kunnen ouders elkaar ontmoeten die ook kinderen hebben met ADHD en waarbij diegene die zo'n groep leid ons gaat vertellen wat bij ADHD hoort,een informatiegroep zeg maar.
Ik heb nog nooit gehoord van een psycho-therapeut...ik zal eens googelen,maar mogelijik dat je wat meer kan vertellen wat zo iemand kan betekenen.Misschien heeft het te maken met de leeftijd dat het ons niet is geadviseerd ??
Graag hoor ik meer..
Groeten Pemm
Pemm
Je kan met problemen rond adhd verschillende therapeuten bezoeken. Een kinderpsycholoog bijvoorbeeld, een kinderpsychiater, een grote instelling waar meerdere disciplines aanwezig zijn, of een psycho-therapeut.
Wij zijn bij deze therapeut terecht gekomen omdat zoon onzeker is en een negatief zelfbeeld heeft.
Maar dat doet er eigenlijk niet toe. Mijn punt is; Ik vind dat een kind met adhd recht heeft op een goede behandeling, zodat het zijn stoornis goed leert begrijpen en duidelijk is waarom bepaalde dingen zo verschrikkelijk lastig zijn. Dat helpt namelijk. Ik vind het te kort door de bocht om een kind maar medicijnen te geven, zonder therapie.
Ik vind het belangrijk dat mijn zoon iemand heeft die we regelmatig zien. Daar kunnen we terecht als het moeilijk gaat (zometeen in de puberteit verwacht ik bijvoorbeeld best wel veel problemen), die kan op school uitleggen hoe onze zoon in elkaar zit en wat hij nodig heeft.
En het is ontzettend helpend voor ons als ouders, dat wij iemand spreken die onze zoon goed kent. Door die gesprekken kun je alles weer op een rijtje zetten en beoordelen of we nog wel goed bezig zijn. Een objectieve buitenstaander zeg maar.
Ik vind het raar dat jullie dat niet aangeboden/aangeraden kregen van het bureau dat jullie zoon testte.
Ik heb een oudergespreksgroep geprobeerd, maar dat was niets voor mij. De ouders daar maakten zich er vooral druk over dat hun kind niet stil zat aan tafel en hoe ze daar mee om moesten gaan, daar ging het dan de halve avond over. Het sloot niet aan bij onze problemen. Maar misschien heb ik het wel uitzonderlijk slecht getroffend...
Enne, de leeftijd maakt volgens mij niet veel uit. De meeste kindertherapeuten werken met kinderen vanaf 4 jaar. Misschien heeft jullie huisarts wel goede ideen?
Onze zoon ook
Ik ben het helemaal eens met Pippin. Onze zoon heeft na de diagnose eigenlijk ook niet echt behandeling aangeboden gekregen. Wij, ouders dus, kregen wat ouderbegeleiding maar ik moet zeggen dat dat weinig deed. En dat kwam inderdaad doordat de orthopedagoog niet goed onze zoon kende. Je blijft dan maar door praten over hetzelfde.
Ouder ontmoetingen hoeven voor ons niet zo. Iedere ouder heeft zo zijn eigen stijl en de kinderen verschillen ook heel veel. Er is geen herkenning. En bovendien zoek ik dat ook niet, de problemen en oplossingen van anderen.
Nu, een jaar na de diagnose brengen we zoon (8) naar een integratief kindertherapeut en dat is puur bedoeld om hem lekker in zijn vel te laten zitten. Laag zelfbeeld, alles van zichzelf afkeuren, meegesleurd worden in zijn emoties. Het is allemaal wat veel voor hem. Bij haar kan hij lekker zijn ding kwijt en alles op een rijtje krijgen. En dan hebben we volgende week een oudergesprek. Ik verwacht er nu veel meer van omdat zij onze zoon nu 5 keer heeft gezien.
Net als Pippin zegt, denk ik dat het goed is als hij daar gewoon wat langer heen gaat. Misschien niet elke week, maar zo nu en dan weer. Naar iemand die hem ook goed leert kennen en dan vooral zijn binnenwereld.
Pemm
Ik werd ook getriggerd door jouw opmerking "Verder zijn er geen mogelijkheden om onze zoon te helpen om beter te kunnen functioneren."
Natuurlijk zijn er mogelijkheden om hem te helpen! Verdorie, dat is echt niet goed, wel medicijnen aanbieden en verder niets!
Google bijvoorbeeld eens op 'kinderpsycholoog'. Op websites van kinderpsychologen zul je vaak lezen dat zij ondermeer kinderen kunnen begeleiden om om te gaan met hun ADHD. Dat kan soms in groepsverband, maar ook individueel. Het voordeel van individuele begeleiding is dat (bij een goede psycholoog) het kind centraal staat, en wat hij nodig heeft.
Ontwetendheid
Sorry...ik heb er werkelijk geen idee van wat er allemaal voor wegen zijn die we kunnen bewandelen.Daarom post ik ook hier ons verhaal.
De instelling waar onze zoon is getest heeft ons verder niks verteld over andere mogelijkheden,maar mogelijk dat we meer te horen zouden krijgen bij die groepsbijeenkomsten waar ouders worden uitgenodigd met kinderen met ADHD.
Bedankt in ieder geval voor de info...ik ga eens googelen.
Zit me toch wel een beetje op te winden over het feit dat je als ouders dus toch in het diepe word gegooid.
Nou hebben wij het voordeel dat de grootste problemen voor onze zoon het meest betrekking hebben op zijn concentratie op school en dit lijkt nu heel goed te gaan met de aanpak die school al had bedacht.
In ieder geval bedankt voor jullie reactie en ik ga verder zoeken naar mogelijkheden.
Pemm
Pemm
Pemm, jij hoeft geen sorry te zeggen hoor! De instelling zou sorry moeten zeggen om jullie zo in het ongewisse te laten.
Als de klachten van je zoon niet heel ernstig zijn, zou ik persoonlijk eerst kijken naar wat je kan doen om je zoon zelf te leren omgaan met zijn onrust etc. Samen met bijvoorbeeld een goede psycholoog of orthopedagoog. En pas als dat onvoldoende zoden aan de dijk zet, bespreken of medicatie een goed idee is.
Je schrijft over groepsbijeenkomsten waar je naar toe zou kunnen. Ik weet het niet zeker, maar ik heb de indruk dat de instelling waar jullie zijn een soort 'standaard aanbod' van hulpverlening heeft. Groepsbijeenkomst voor ouders, sova-training voor kinderen. Dat kunnen hele mooie oplossingen zijn, maar misschien zijn het niet de oplossingen waar jullie mee zijn geholpen. Maar als dit de enige oplossingen zijn die de instelling te bieden heeft, zal je ook niets anders aangeboden krijgen.
Ik denk dat je vooral gebaat bent bij iemand die kijkt naar de zaken waar jouw zoon tegenaan loopt (en dat kunnen heel andere dingen zijn dan andere kinderen met ADHD), en daar met hem (en jullie) mee aan de slag gaan.
