Vaste clubjes?
mijn zoon, 11 jaar, ADHD en PDD_NOS(?) of iets in die richting, is druk, actief, prikkelgevoelig. Is dominant in het spelen en heeft (mede daarom) nodig om alleen te kunnen spelenm om zelf te kunnen bepalen hoe en wat er gespeeld wordt. Hij vraagt wel veel aandacht en toezicht van ons maar kan eigenlijk toch best aardig alleen spelen. Zodra er veel dingen 'moeten' merk ik aan zoon dat dit energie kost en irritatie wekt. Hij speelt uit zichzelf ook veel buiten en is lichamelijk actief. Twee keer per week gaat hij naar de naschoolse opvang waar hij lekker speelt met anderen. Op straat heeft hij veel vriendjes waar hij veel mee speelt.
Hij geeft tot nu toe geen speciale wensen aan om op een bepaalde sport of club te gaan. Ik hoor hem wel eens over vrienden die aan een bepaalde sport doen, maar hoor hem nooit zeggen dat hij dat ook wil.
We hebben wel een overwogen hem op scouting te doen, maar dat is er nooit van gekomen. Hij is wel eens met mij wezen kijken bij een breakdance groepje waar hij op wilde maar vond het niet leuk en is er niet weer heen gegaan.
Zou ik mijn zoon moeten stimuleren op een bepaalde club, sport of hobby te gaan? Eigenlijk heb ik het idee dat het alleen belastend is. Voor hem, maar ook voor mij omdat ik wel vind dat als hij ergens voor kiest hij er ook heen moet en ik voorzie dat het hem niet vaak uit zal komen en het dus een strijd gaat kosten om hem erheen te krijgen.
Wat vinden jullie?
Ook ons dilemma
Onze zoon heeft altijd sport gedaan, dat moest van ons. Vorig jaar is hij vanwege zijn gezondheid gestopt en nu heeft hij dus niets. We twijfelen nog steeds of hij nu een nieuwe sport moet gaan zoeken, of dat we het zo laten.
Hij heeft altijd heel veel moeite om op een vrije avond of middag, de deur uit te gaan voor die sport. Als hij er dan eenmaal is, vindt hij het meestal wel leuk, maar die weerstand zorgt voor veel onrust en ongezelligheid in huis. Ik weet het dus ook nog niet.
Zwemmen
Onze snel-overprikkelde stuiterbal (7) zit op zwemmen. En dat vind ik erg geschikt voor hem! Het is een soort 'instroomgroep' van de zwemclub, met kinderen tussen de 7 en 10 (geloof ik). Ze doen duikoefeningen, spelletjes, circuitjes, van alles eigenlijk. Hij gebruikt er zijn hele lijf voor (voor hem belangrijk), en het lijkt alsof water toch wat rustgevend werkt. En hij vindt het voral erg leuk.
Hiervoor heeft hij een paar maanden op turnen gezeten, maar dat was geen succes. Te grote, drukke groep, te lawaaierig. Zelf wil hij ook wel op voetbal of tennis, maar volgens mij wordt dat voorlopig niets. Veel te veel prikkels en te veel kans dat dingen niet lukken (met alle frustraties van dien).
Met vriendje
Hier is het ook altijd ellende bij het vertrek om naar de sport oid te gaan. Altijd weerstand. Dat wat hij dan zo leuk vond is niet meer leuk. Hij spreekt liever met vriendjes af etc. Net toen we hem uitgeschreven hadden voor het knutselclubje kwam zijn vriendje op het idee om op atletiek te gaan. We hebben ze eerst samen een paar keer laten gaan. Ik heb hem tig keer gevraagd of hij dat dan ook echt leuk gaat vinden.
Vorige week heb ik het aanmeldingsformulier toch weg gestuurd. Maar als ik even iets merk van groeiende weerstand haal ik hem eraf en dan komt hij voorlopig niet meer op een club. Het is hier ook zeer sfeer bedervend.
Pippie
Mmm ontspanning door inspanning?
asperger zoon heeft al wat verschillende sporten geprobeerd, voor hem is het meest succesvol de judo en nu ai ki do. beiden zeer gestructureerd en gedisciplineerd en het voldoet aan zijn behoefte aan stoeien/lichamelijk contact.
ik herken wel de weerstand bij het vertrek en voorbereiden maar dat heb ik opgelost door te vertellen dat het regel is dat als je een sport wil doen, dat je dan ook iedere keer moet gaan (tenzij er iets maakt dat je echt niet kunt gaan natuurlijk) - hoera! asperger zoon floreert bij regels, dus stress is er nog wel, maar geen discussie meer, want regel is regel!!!
ik vind het heel belangrijk dat een kind aan sport doet - het hoort gewoon bij de opvoeding zogezegd...
Sport
Mijn zoontje van 8,5 (ADHD) is (gelukkig) dol op sporten. Hij zat drie jaar op judo wat hij heel erg leuk vond en wat heel goed voor hem is geweest wat discipline en zelfvertrouwen betreft en gaat na de vakantie op voetbal; twee keer in de week trainen en op zaterdag wedstrijd. Ik kies wel relatief kleine sportclubs/verenigingen uit met goede, leuke doch strenge instructeurs die goed kunnen omgaan met kinderen en zeker met kinderen met ADHD etc. Mijn zoontje maakt het niets uit of er al vriendjes op zitten of niet; hij maakt ze vanzelf wel. Hij floreert met sporten; is zeer gefocussed en enthousiast. Ik heb hem nooit hoeven overhalen, hij wil altijd zelf
Als het aan hem ligt sport hij zes keer per week... Zo kan hij lekker zijn lichamelijk energie kwijt en zijn kop leeg maken. Hij heeft ook op zwemmen gezeten en dat vond hij ook leuk maar na bijna vier jaar om zijn A en B diploma te halen vond ik het wel welletjes. Als het even kan zou ik een kind toch minstens een keer per week laten sporten, het is voor alles goed. Ook om te leren door te zetten.
