Verdere up-date [3 kids 3 diagnoses]
maart 2010 heb ik dus 3 kinderen met 3 diagnoses.
Vorige week kregen we te horen, dat ze ons opvoedtechnish niks meer konden leren. We deden alles volgens het boekje, en we gingen op de juiste manier met onze kinderen om.
Op dat moment vond ik het geweldig om te horen, hoera het lag dus niet aan ons.
Nu ben ik zover dat ik kan janken, lag het maar aan ons!!!!
want ik heb dus nu geen invloed! niks wat ik doe of zeg of regel kan hun gedrag verbeteren en het hier in huis dus gezelliger en minder vermoeiend maken.
ik wil en ik kan het niet geloven! Dit is het, wachten op de medicatie en de therapie en tot die tijd door modderen??
Natuurlijk is er eigenlijk niks veranderd, maar het feit dat ze nu een diagnose hebben maakt het aanmodderen veel moeilijker, lastiger, en vermoeiender.
Morgen weer een gesprek met een andere praktijk, misschien hebben die eerder hulp voor ons.
groet, polly
Ja, ik voel met je mee.
Ben zelf een type van: Nou, als er een probleem is, dan vinden we daar gewoon een oplossing voor. Maar in dit geval (zoon met ASS) gaat dat dus niet gebeuren. En dan nog alle reacties om je heen...soms heb ik het gevoel dat ik rondloop met een open wond, waar iedereen die daar zin in heeft eventjes zout in kan strooien.
Gisteren een uitje, zucht...we ontmoetten een stelletje drukke Marokkaanse straatjongetjes. Die vielen helemaal stil en staarden stomverbaasd naar ons. Tja, baas boven baas, he.
Verwerken
Ja, 't is wel even iets dat je moet verwerken natuurlijk.
En ik weet zeker dat je het goed hebt gedaan, maar dat er toch nog zaken zijn waar je een specifieke aanpak op los kunt laten, nu je zeker weet wat de oorzaak van het gedrag is. Wacht maar af. 
En bedenk eens hoe je snuitjes er nu voorgestaan hadden, als ze al die tijd niet zo'n goed stel ouders hadden gehad.
Bovendien kun je de tijd tot er iets gebeurt goed doorkomen door bijv. met je zoons te bespreken wat er met ze aan de hand is, en hoe ze daar zelf mee willen omgaan.
Op de wachtlijst
Dat is balen, dat je nu moet wachten op hulp.
Maar in die tijd kun je zeker al dingen doen hoor. Als je het wilt, eraan toe bent. Ik kan me voorstellen dat je eerst even tot rust moet komen.
Je kunt je inlezen over adhd bijvoorbeeld. Ik vind het altijd heel interessant om ervaringen van mensen die zelf adhd hebben te lezen. Zo begrijp ik toch een beetje beter wat er precies misgaat bij zoon.
En verder natuurlijk alles rustig laten neerdwarrelen. Het is nogal niet wat. Ik merk dat ik nu nog steeds momenten heb, waarin ik erg geconfronteerd wordt met zoon zijn beperkingen ten gevolge van de adhd, dan kan het me nog steeds aangrijpen.
Succes
Toch
vond ik de diagnose een opluchting. Het hielp mij enorm het gedrag te accepteren. En omdat ik het accepteerde viel er een boel druk weg, wat zoon natuurlijk ook meekreeg. En wat op zichzelf al hielp om de sfeer in huis enorm te verbeteren.
Zoon is nu 9, heeft geen medicatie, en het gaat ineens (na PMT en ouderhulpgroepje) een ongelooflijk stuk beter in huis. Ik hoop dat het voor jou ook gaat opknappen. Sterkte!!
Polly
Tijd, dat is wat je nodig hebt en wat ik in de loop van de jaren heb geleerd, is dat ik goed voor mezelf moet zorgen, alleen dan kan ik goed voor mijn kids en man zorgen!
Sterkte!
Inmiddels
Ook weer gesprekken gehad over de middelste bij de praktijk waar hij getest is en behandeld gaat worden, ook voor zijn dyslextie.
Advies is om zo snel mogelijk met medicatie te beginnen vooral omdat de behandeling dan meer succesvol zal zijn, vooral zijn dyslextie problemen kunnen een stuk verminderen als hij zich beter kan concentreren en zich zekerder kan gaan voelen.
Dus rondje gebeld, 26 april kunnen we terecht bij kinderarts, kon normaal wel eerder maar omdat ik beide kinderen bij dezelfde arts wil hebben, moest er natuurlijk een dubbele afspraak komen.
Nou die 5 wkn zing ik nog wel uit.
de andere wachttijd opties waren 2 maanden, 3a4 maanden en zelfs al ergens 7 maanden... pffff
Dus de weg van de kortste wachttijd gekozen.
En van een vriendin nog een wijze les geleerd, van alle dingen waar ik me druk om maak, en waar ik over pieker heb ik op 80% geen invloed, dus moet ik me maar concentreren op de 20% waar ik wel invloed op heb... daar kan ik wat mee!
groet, pol
Polly
Jeetje, wat krijg je het toch weer voor de kiezen, en dat waar 2010 het rustige en zorg-loze jaar voor jullie ging worden! Sterkte!!
