Zorgenkinderen Zorgenkinderen

Zorgenkinderen

Lees ook op

"vermaak" op woensdagmiddagen

Onze oudste zoon, ADD en zeer moeilijk lerend, kan zich maar moeilijk vermaken op woensdagmiddagen en vrije dagen. Hij kan slecht tot een spel komen, b.v. lego-en of playmobillen. Hij vindt dat op zich wel leuk speelgoed om mee te spelen, maar tot fantasie komen of er lang mee doorspelen, lukt hem simpelweg niet.

Het liefst wordt hij de hele dag vermaakt. Dat hoeft niet supersonisch te zijn, maar; mee boodschappen doen, samen koken, samen auto wassen etc.

Hij kan ook al erg down thuis komen op b.v. woensdagmiddag: ....wat kan ik gaan doen, ik heb niks te doen, wat moet ik nou....

Vandaag hebben we een gesprek met de orthopedagoog gehad en die opperde dat we van te voren met hem al kunnen bedenken wat we die middag/dag gaan doen.
Als ik eerlijk ben, raak ik wat uitgeput met wat ik met hem kan doen op die vrije dagdelen. Zoon zou het prima vinden om de hele tijd iets met een scherm te doen, maar daar heb ik toch wel erg veel moeite mee.

Daarom ben ik benieuwd van wie dit herkennen, hoe jullie vrije middagen/dagen inkleden met je zorgenkind. En hoe verdelen jullie "schermtijd" op zo'n dag?

Zoon heeft weinig kinderen waar hij mee speelt. Zojuist zei hij nog: zo school is klaar, even rust. Dus de behoefte is ook niet dringend aanwezig om te spelen met andere kinderen.

Even een schets van zijn week:
ma-middag: met oma
di-middag: jeugdtuin of met oppas
wo-middag: met mama en half vijf hockeytraining
do-middag: jeugdtuin of met oppas
vr-middag: vijf uur judo
za-ochtend: hockeywedstrijd

Best een volle week, maar hij vindt alle activiteiten leuk en gaat er met plezier naar toe.
Voor de totale beeldvorming. Er is ook nog een broertje. Die huppelt door het leven, speelt veel met klasgenootjes en in het weekend met buurkinderen. Samen spelen gaat wel goed, maar broertje is niet veel beschikbaar. Dat laatste moet ook niet, maar dat even om het beeld compleet te maken.

Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen, tips. Alvast bedankt.

groetjes van Purk


Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
Annet

Annet

20-05-2011 om 16:56

Buurtpuber?

Misschien kun je een ouder kind vinden in de buurt die tegen betaling met hem iets wil ondernemen, zoals playmobil, website bouwen, bordspel.
Mijn 13-jarige zou dat een geweldig baantje vinden en 2 euro per uur vindt zij veel geld.

Schermtijd

Hoeveel schermtijd heeft je zoon nu op die woensdagmiddag? Hij heeft de rest van de week een druk programma en als echt alleen die woensdagmiddag het probleem is, waarom dan niet wat meer schermen? Of merk je direct dat hij daar vervelend van wordt?
Hij heeft om half vijf hockeytraining, dus zo enorm lang duurt die hele middag niet. Waarschijnlijk heeft je zoon vooral het idee dat het een hele lange middag is. Ik neem aan dat het zo 13.00 is voor je geluncht hebt, dan is er nog 3,5 uur te vullen tot hockeytraining. Als je daar nou een vast schema voor maakt? Bijvoorbeeld eerst een half uurtje computer, dan een ding met jou doen, dan even zelf spelen en dan het laatste half uurtje voor hockeytraining de televisie even aan?

Quin van der Veer

Quin van der Veer

20-05-2011 om 20:02

Hier heb je niks aan, maar

Hier heb je niks aan, maar wat is een "jeugdtuin"?
En wat gebeurt er als je hem zich(zelf) gewoon stierlijk laat vervelen? Komt hij dan wel tot een eigen plan?
Hier een zorgenkind dat zichzelf al dan niet alleen vanaf zijn 4e jaar prima vermaakt, dus ik denk dat het ook gewoon een stukje karakter is. Als ie niet mag computeren gaat hij zelf een doolhof tekenen ofzo.

purk

purk

20-05-2011 om 21:39 Topicstarter

Quinnie

http://jeugdtuinen-zwolle.blogspot.com/

elk kind krijgt een stukje moestuin. Zoon vindt het geweldig. Vandaag heb ik een heel portie spinazie verwerkt dat hij gisteren had meegenomen naar huis. We hebben nog genoeg voor de rest van het weekend

Verder op je vraag. Gewoon stierlijk laten vervelen, helpt wel, maar dat scherm lokt zo. En te lang schermen, maakt hem niet gezelliger als hij daarna stopt. Dus daarom wil ik niet te lang beeldscherm.

Ik denk dat de combinatie ADD en het lage IQ maakt dat hij weinig fantasie heeft om tot een spel te komen. Soms gaat hij wel zijn eigen disco maken op zijn kamer met muziek, lichten en omroepgebeuren, maar dat doet hij eigenlijk nadat hij zich een tijdje stierlijk verveeld heeft.
Misschien toch een idee om dat wat vaker maar te laten gebeuren.

groetjes van Purk

purk

purk

20-05-2011 om 21:44 Topicstarter

Minna

ik ben het met je eens dat hij door de week al best een druk programma heeft. Wat wij wel merken, is dat hij het fijn vindt dat hij al die dingen heeft. Hij lijkt zeg maar blij met de vulling te zijn.
Gevolg is natuurlijk wel dat hij verhoudingsgewijs niet zo vaak hoeft te bedenken wat hij zal gaan doen. Dat laatste realiseer ik me nu eigenlijk, terwijl ik het typ.

Een schema maken voor zo'n middag is een goed idee. Dan is het gevoel van zo'n lange saaie middag al wat minder of niet aanwezig, omdat hij weet wat hij gaat doen.
Laat ik bekennen dat ik altijd probeer om pas om 13.30 uur klaar te zijn met lunchen. Hij is om half één uit, soms vergeet ik expres knakworstjes of zo te kopen, dan kan hij dat eerst nog even gaan halen. Vindt die leuk, boodschapje halen. En zo tikt de tijd dan wel door

groetjes van Purk

purk

purk

20-05-2011 om 21:47 Topicstarter

Annet

op zich vind ik het een leuk idee. Ik geloof alleen dat ik wat moeite heb met zeg maar betaald spelen. Op één of andere manier voelt dat voor mij niet goed.

We hebben het vandaag met de orthopedagoog ook gehad over het aanvragen van een PGB. Vooral als in de winter de jeugdtuin ook wegvalt, dan wordt het vermaak wat minder. Dan zou een zorgboerderij of iets in die trant best een goede activiteit voor hem kunnen zijn.
Ik merk wel dat ik over een drempel heen moet, wat betreft het aanvragen van een PGB. Wij willen hem zolang mogelijk met reguliere activiteiten laten meedraaien. Het contact met 'gewone' kinderen vinden wij belangrijk. Maar ja...wat is gewoon

groetjes van Purk

Quin van der Veer

Quin van der Veer

20-05-2011 om 22:13

Leren fantasie te gebruiken

Ik denk dat sommige kinderen wat meer hulp nodig hebben om te leren hun fantasie te gebruiken en zelf tot "spel" te komen. Aan de ouder is het dan om de juiste omstandigheden te creëeren. Kan bestaan uit een stukje verveling, maar ook uit een aantal voorwerpen of een prikkelend verhaal dat het kind aan het denken zet. Misschien kan een (spel?)therapeut helpen zoiets te stimuleren.
De "stierlijk verveel"strategie zou ik wel toepassen, maar dan niet altijd, want je moet het zelf ook nog wel kunnen bolwerken natuurlijk. Misschien op woensdagmiddag verveelmiddag en op de rest van de dagen wat meer begeleid entertainment. En als hij zo'n doener is, kan hij wellicht wat vaste klussen uitvoeren op een dag. Schemaatje maken natuurlijk: maandag de hond van de buren uitlaten, dinsdag onkruid wieden in mama's tuin, woensdag verveeldag, donderdag de hond van de buren uitlaten, vrijdag helpen boodschappenlijst maken, zaterdag was sorteren, zondag optreden voorbereiden en laten zien aan mama en broertje. Ik noem maar wat ..

Add

Een kind met add in dit geval, krijgt weinig feedback uit zijn lijf waardoor hij zelf tot actie (initiatief) komt (en prikkels aangaat) en komt dus niet makkelijk zelf tot structuur en organisatie. Het eerste wat bij mij op zou komen is onze therapeut vragen naar handvatten. Onze therapeut zou bij zeggen dat bepaalde spelletjes waar hij dit soort dingen juist moet toepassen. Daarnaast met hem aan de tafel zitten en vragen wat zijn plan is voor die dag. Daarbij kan je hem helpen. Samen kan je dat plan opschrijven of tekenen. Misschien zelfs met tijden erbij. Je mag wel langer met iets spelen maar niet korter bijv. Hoe oud is jouw zoon? Misschien zijn van die werkboekjes iets voor hem. Hoewel ik eerder de neiging zou hebben hem iets te laten doen (oppeppen) voor hij iets zittends gaat doen.

purk

purk

20-05-2011 om 23:00 Topicstarter

Judith-t

het klopt inderdaad dat ik hem eerst iets wil laten doen voordat hij achter een scherm duikt. Als de volgorde andersom is, dan is het een stuk lastiger om hem te motiveren.

Samen het plan/schema is een goede. Dan is het ook echt zijn idee en zal het vast anders voelen dan als ik het verzin.

Het spelen met constructiemateriaal gaat inderdaad vaak moeizaam, omdat hij geen structuur in bouwen heeft en eigenlijk maar wat doet. Dan gaat de lol er snel af. Soms lukt het echter wel en dan lukt het hem wel om langer bezig te zijn. Die keren zijn echter zelden.
Laatst heeft hij een vliegtuig in elkaar gezet van Lego. Was nieuw. Dat vond hij erg leuk om te doen. Ging wel langzaam en soms ook zuchtend...dit lukt me nooit, er mist een onderdeel, maar het ging dus wel!
Elke woensdag een nieuwe doos lego kopen, gaat me echter iets te ver; -) Ik heb nog geopperd, je kan het ook weer eens een keer afbreken en opnieuw in elkaar zetten. Hij gaf me een meewarige blik, echt niet.

Hij is trouwens 10 jaar oud, bijna 11. En slikt equasim. Een medicatie met metylfenidaat met gereguleerde afgifte. Dat gebruikt hij sinds januari. Het was even settelen, maar sindsdien gaat het wel wat beter, maar geen hosanna-verhalen hier.

groetjes van Purk

Misschien

Is het een idee om met hem een groot aantal taken op te schrijven die hij kan doen. En daarin een afwisseling van actief-minder actief. Dus eerst het lijf oppeppen etc.. Hebben jullie een trampoline oid?
Eerlijk gezegd, ik zou ook het probleem willen aanpakken en met zoon naar een SIT gaan en uitzoeken wat hoe zijn alertheid in elkaar steekt op dit moment. Want voor plannen maken moet je alert (kunnen genoeg) zijn. En of dat nu is omdat je, als je met je vingers knipt het ook zo bent of eerst een kwartier op de trampoline moet (of juist iets anders, dat maakt niet uit. Als je maar alert genoeg bent voor een taak (al is die taak het bedenken wat je zo gaat doen). Want als jou lijf slaperig en suf is, kan een rondje joggen ook een idee zijn maar no-way dat jouw lijf daarvoor in no time in de stemming voor komt (alert genoeg raakt). En van bepaalde bewegingen/oefeningen kom je in een bepaalde alertheid. Bijv als je een kat die een rondje gerend heeft gaat aaien (je 'hand trampoline' zeg maar dan komt hij ook een alertheidsfase (een lage, als het goed is). Als je een slapende kat, op dezelfde manier gaat aaien, raakt ie uiteindelijk uit zijn hele lage alertheid naar dezelfde alertheid als toen je hem aaide nadat hij had gerend. Ik weet niet of je al therapie had voor zoon. Maar hoe dan ook, hij zal er zeker in zijn puberteit veel plezier aan kunnen hebben.

Misschien doe je die therapie alwel en leg ik het onnodig uit.

Jolanda123

Jolanda123

22-05-2011 om 10:41

Add en bezig zijn.

Wat ik ervaar door mijn ADD is, dat ik wel veel wil, maar dat er op de ene of andere manier "niets" uit mijn handen komt.

En dan moet ik nu eens kijken of ik e.e.a goed kan verwoorden richting jou en je zoon.

Wat je verteld, is dat hij het prettig vind om aan de hand genomen te worden. Dat er "iets" is om te doen, en zoals je aangeeft, dat hoeft niet "heel bijzonder" te zijn, als het maar "iets" is met iemand.

Mijn eerste gedachte was dat ik dat logisch vond. Als hij met iemand iets aan het doen is, dan zorgt die ander ervoor dat het "af" komt. Die ander bewaakt de structuur van de bezigheid, en hij hoeft alleen maar leuk mee te doen.

Een van de dingen waarop ADD invloed heeft, is je vermogen om iets "af" te maken. Je begint ergens aan, je gaat er mee bezig, je ziet als het ware hoe het moet worden, en terwijl je bezig bent gaan je gedachten al weer alle kanten op, en wordt je afgeleid. Wil je dan weer verder, dan moet je weer terug naar waar je was gebleven, om van daaruit de draad op te pakken en door te gaan.

Nu is dat met een aantal dingen simpel. neem als voorbeeld de afwas. Als je gaat afwassen, dan verzamel je de afwas, je spoelt het (al dan niet af) laat een sopje lopen, en gaat afwassen. Hierna droog je het af, en zet je de afwas daar waar het hoort.

Raak jij halverwege de afwas de draad kwijt, en ga je iets anders doen, dan is het relatief eenvoudig om de draad weer op te pakken. (je ziet het sopje, en nog geen afgewassen afwas staan)

Dit wordt anders als je bijv. aan het bouwen bent met de lego, of aan het tekenen bent.

Als je met de lego wil spelen, dan begin je met het bedenken van wat je wil bouwen. je ziet als het ware het plaatje, en je gaat op zoek naar de blokjes die erbij passen om datgene wat je wil bouwen te maken.
Als op het moment dat je op zoek gaat naar de legoblokjes (en je ziet dan als het ware de blokjes die je nodig bent) je het plaatje van wat je wilde bouwen kwijtraakt, dan heb je na 3 minuten zoeken weliswaar de juiste legoblokjes in de hand, maar weet je niet meer wat je er mee wilde doen.

Je bent als het ware je "inwendige bouwtekening" kwijt. En dus moet je weer gaan denken, wat wilde ik bouwen, wat had ik daar voor nodig...." . Oké, dat heb je je dan weer herinnerd.

Dan ga je bezig met het bouwen van datgene wat je wilde maken. (stel een huis) je bedenkt je dat je met de blokjes die je gevonden hebt, de muur wilde bouwen. Oja, de muur. Ah, daar moet een raam in en een deur. heb ik de deur wel gezocht? nee, zoeken naar de deur...

Ah, ik heb een deur gevonden. Hmmmm, wat wilde ik ook al weer met die deur, waar was ik ook al weer mee bezig. Oh, ja, die deur moest in de muur, en die muur maakte deel uit van het huis...

Kortom momenten genoeg waarop je als ADD-er de draad kwijtraakt en hem weer op moet zoeken.

Dat veroorzaakt frustratie en wat mijn inziens nog vervelender is... Je leert dat als je aan iets begint, de kans heel groot is dat je het niet afmaakt. Je faalt in je eigen ogen.

Waardering krijg je namelijk vaak als iets "AF" is. Als de tekening af is, dan roept de juf, mooie tekening, en je krijgt daar een cijfer voor. Ouders jubelen ook als kinderen iets "af" hebben gemaakt, en de rest van de omgeving toch wel.

Bovenstaand leid onder andere ook tot "niets" doen. Want je wil ergens wel iets doen, maar je weet ook dat het heel lastig is om het dan ook nog af te maken. En dat de kans groot is dat het niet af komt... En dat je dus "faalt". Waardoor je geen waardering krijgt...

T&T

T&T

22-05-2011 om 10:55

Herkenning

Hier ook een zoon (8 jaar, met autisme) die zich werkelijk stierlijk kan vervelen. Wat mij wel geholpen heeft is het besef dat je vervelen ook wel eens nuttig kan zijn, vanuit verveling ontstaan ook nieuwe dingen.
Dus als hij vanuit verveling vraagt of de tv aan mag (heel vaak) zeg ik nee. Zowiezo hebben wij vaste "tv tijden" waar ik maar zelden vanaf wijk, dus hij weet hoe laat de tv wel aan mag.
Na wat gemopper gaat hij dan maar ergens zitten "hangen" en meestal komt er dan toch wel weer iets... en zit hij een half uurtje later lekker met de lego te bouwen, of zoiets. Je moet kinderen ook niet te snel alles aandragen, ook kinderen met een "gebruiksaanwijzing" niet. Wat gebeurd er nou helemaal als jij niks doet aan zijn verveling? nou ja, mijn zoon wordt dan soms echt vervelend, dan stuur ik hem ook gerust naar een andere kamer "ga je daar maar effe vervelen, want ik heb geen zin om er tegenaan te kijken" of naar buiten...
Maar ik erken wel dat het moeilijk is hoor, heb hier ook niet altijd de energie voor. Een tweede strategie is om hem gewoon heel veel bij jou dagelijkse dingetjes te betrekken; mee hond uitlaten, mee was sorteren, mee boodschappen doen... heeft hij ook niet altijd zin in maar dan is ie tenminste bezig, en van daaruit komt de fantasie ook vaak op gang. Dan zijn we met de hond uit en blijft hij buiten om toch te gaan spelen bijvoorbeeld.
groetjes, Tess

Quin van der Veer

Quin van der Veer

22-05-2011 om 17:22

Toch karakter?

Ik vraag me af of het niet gewoon toch vooral een karakterkwestie is, en niet een AD(H)D-zaak. Vroegâh kon onze ADHD-er zichzelf ook totaal niet vermaken. Tegenwoordig heb ik er geen omkijken meer naar. Hij moppert wel dat ie zich verveelt en gaat vervolgens de hele dag zitten knutselen, goochelen of met de lego spelen. Gelukkig maar want vroeger werd ik er stapeldol van, dat gehang en geverveel om me heen.
Ik kan me eigenlijk ook niet voorstellen dat het ZMLK-stuk hier een rol in speelt?

purk

purk

22-05-2011 om 20:35 Topicstarter

Judith-t

we overwegen hier een trampoline. Man is bijna om (die moet afstand nemen van zijn strakke gazonnetje, ik gun hem even tijd) en die ziet ook in dat een trampo voor oudste (ding is voor de verjaardag van jongste) een positief effect kan hebben.
Ik geloof ook zeker dat je er een opkikker van krijgen, even lekker springen. En het kan ook in je eentje (of met je moeder, mij lijkt het eigenlijk ook wel leuk).

Weer een therapie sta ik persoonlijk wat huiverig tegenover. Met zoon heb en ben ik al behoorlijk aan het slepen. Nog iets erbij, zit ik niet 1-2-3 op te wachten als ik eerlijk ben.

Alle input die hier geleverd word, is zeker welkom en sla ik ook wel degelijk op. Ik hoop dat het lukt om daarmee en met de input van de orthopedagoge en ons gezonde boerenverstand het te doen laten slagen.

groetjes van Purk

purk

purk

22-05-2011 om 20:38 Topicstarter

Jolande123

wat een mooie beschrijving van hoe jij de wereld ervaart. Het lijkt me best vermoeiend en zo ervaart zoon het dus ook.
Ik herken wat je beschrijft bij hem. Wellicht dat hij daardoor b.v. ook bouwen van lego met isntructieboekje best prettig vindt.
Koken uit een receptenboek voor kinderen vindt hij ook leuk....instructie

Zoon is trouwens behoorlijk faalangstig. Wij wijten dat altijd aan de laatste groep op het regulier onderwijs. Daar heeft hij zo extreem ervaren dat hij het niet bij kon benen. Maar zoals jij het beschrijft, zo zal hij het dus nog steeds ervaren. Ik wil iets, maar het lukt niet. Zeker iets om in onze oren te knopen.

groetjes van Purk

purk

purk

22-05-2011 om 20:39 Topicstarter

T&t

het is een goed idee om de verveling soms ook maar eens de verveling te laten zijn. Wellicht help ik ook te snel en te vroeg en kan hij best zelf nog eens wat bedenken om te doen.

groetjes van Purk

purk

purk

22-05-2011 om 20:42 Topicstarter

Quin

volgens de orthopedagoge kan het ZMLK-deel juist wel van invloed zijn op het niet tot spel kunnen komen. Zij suggereerde dat de lage intelligentie ook niet bijdraagt aan fantasievol kunnen denken. Hij zal daar echt mee geholpen moeten worden.
Lezen vindt hij leuk, maar houdt hij niet lang vol. Luisterboeken is al een stuk makkelijker. Als hij die luistert, hoeft hij geen energie in het lezen te steken en kan hij wellicht die energie stoppen in het verhaal dat hij tot zich krijgt meer beeldend te maken in zijn hoofd. Dan stimuleer je toch meer zijn fantasie. Snappie wat ik bedoel? Het staat er een beetje krom.

groetjes van Purk

purk

purk

22-05-2011 om 20:42 Topicstarter

Allemaal

heerlijk dat jullie zo meedenken, doet me echt goed!

groetjes van Purk

Games met instructie

Bijvoorbeeld club Penquin. Het voordeel van dit spel is dat kinderen leren om veilig te spelen. Geven ze hun eigen naam of schelden dan worden ze eraf gegooid. Verder een leuk spel.
Spellen op de WII als Sims en Laura's passie zijn instructief en hebben mijn kinderen veel aan gehad.
Een scherm is niet per definitie negatief hoor. Is vaak ook heel leerzaam en sociaal.

Purk

Het gaat niet om therapie maar om een evaluatie. Bij kinderen met ADHD en ADD werkt het zenuwstelsel anders: deze kinderen hebben moeite om op tijd hun zenuwstelsel voor de komende activiteit af te remmen of op te peppen. Dus om in de juiste bandbreedte van concentratie te komen. Soms zie je bij kinderen veel lichamelijk onrust bij anderen weer teveel 'rust' (inactiviteit). Nu kan je dat sturen, zoals wij dat allemaal zelf ook doen, op een simpele manier. Die manier moet wel passend zijn. En dat is het lastige uitvinden voor ons leken. En uiteindelijk moeten deze kinderen leren zelf te doen. Ik kan het je zo aanraden. Misschien is het iets voor in de zomervakantie. Voor de therapie zelf is je zoon al best een beetje voorbij de ideale leeftijd om daarmee te beginnen, zou wel kunnen hoor. Ik kan het je heel erg aanraden.

Jolanda123

Jolanda123

23-05-2011 om 10:39

Ben ik weer...

Wat judith-t zegt klinkt in mijn oren helemaal zo gek nog niet.

Kijk, AD(H)D heb je, dat is een feit waar niet om heen te komen valt. ADD heeft ook zeer zeker zijn voordelen. Zo ben ik in staat om mijzelf in no-time "nieuwe" vaardigheden aan te leren, domweg omdat me dat mateloos fascineert, en ik in hyperfocus ga. Er bestaat op dat moment niets anders meer voor mij als dat onderwerp.

Het is ook een feit dat iedereen bij tijd en wijle dingen "moet" doen, dat er dingen van je verwacht worden. Er zijn ook dingen die je wil doen, maar waar je niet tot komt omdat er duizend en één andere gedachten door je hoofd heen gaan, die je afleiden van je doel.

Ik ben nu 45 en ik begin momenten te vinden waarop ik mij ervan bewust ben dat ik mijn hoofd "leeg" moet maken, omdat ik anders niet in staat ben om er "te zijn". Omdat het me anders belemmert in wat ik wil doen.

Ik zou het fantastisch gevonden hebben die techniek(jes) eerder in mijn leven te hebben aangeleerd. Jong geleerd is oud gedaan, zeggen ze wel eens, en dat lijkt me hiervoor heel goed opgaan.

Monique D

Monique D

23-05-2011 om 11:15

Doe doos

Ik wil reageren op het zoeken naar activiteiten en het toestaan van "verveelmomenten". Je zou met hem een "doe- doos" kunnen maken.

Versier een kleine schoenendoos (even lekker knutselen) en laat hem op briefjes activiteiten schrijven die hij leuk vind (of plaatjes plakken uit tijdschriften / speelgoedwinkelgidsen. Als hij zich dan verveelt en toch iets wil doen kan hij een briefje uit de doos pakken om op een idee te komen. Zo geef je hem de ruimte om zich te vervelen, geef je hem minder structuur dan een complete planning maar help je hem wel op weg....

Ik gebruik de doe-doos bijvoorbeeld als ik wil inpakken voor de vakantie. Mijn jongste amuseert zich wel maar mijn 9 jarige zoon met kenmkerken van ADD voelt zich veel minder verloren nu hij die doe-doos heeft op dat soort dagen...

purk

purk

23-05-2011 om 13:19 Topicstarter

Doe-doos

goed idee! Aanstaande woensdag is hij de hele dag vrij (ik probeer er niet tegenop te zien, maar kan het gevoel niet geheel onderdrukken). Eén activiteit weet ik in elk geval nu al wel....samen een doe-doos maken.
O, ja....de andere activiteit weet ik trouwens ook al. Samen naar het schadeherstelbedrijf. Afgelopen zaterdag ben ik namelijk vrolijk achteruitrijdend met de trekhaak op een spiksplinternieuwe BMW gereden. We gaan even laten controleren of de trekhaak nog geheel stevig vast zit.

groetjes van Purk

purk

purk

23-05-2011 om 13:20 Topicstarter

Annej

ik ga de Wii-spelen maar eens wat beter bekijken op inhoud. Wie weet zit er toch nog wat leerzaams bij.
Als hij aan het Wii-en is trouwens vind ik dat al weer anders dan gebogen over de je ds zitten.
Wii sport beweeg je tenminste nog bij en komt op mij minder opgesloten over (geheel persoonlijke mening).

groetjes van Purk

purk

purk

23-05-2011 om 13:21 Topicstarter

Judith-t

ik ga me op de therapie oriënteren. Ik gun zoon namelijk wel om manieren te vinden om zich beter voor elke activiteit die hij doet te kunnen concentreren. Zeg maar de juiste mindsetting te vinden.

groetjes van Purk

purk

purk

23-05-2011 om 13:22 Topicstarter

Jolanda123

weer een argument om toch te onderzoeken of de therapie de moeite waard is. Bedankt voor het delen van je ervaringen.

groetjes van Purk

Wow purk

is het me eindelijk gelukt om een helder genoeg verhaal te vertellen hoe het in elkaar steekt. Misschien ga ik vooruit . Ik denk dat je er heel wat aan kan hebben. Mocht je vragen hebben, lees ik het wel op het forum!

billie

billie

23-05-2011 om 22:42

Lijkt me heerlijk!

Heerlijk toch zo'n kind, dat allemaal klusjes met je wil doen? I

purk

purk

25-05-2011 om 20:49 Topicstarter

Billie

best heerlijk een kind dat allemaal klusjes met je wil doen, maar op een gegeven moment is een keer alleen wat doen of dat hij lekker iets doet dat past bij zijn leeftijd ook heel wat waard!

groetjes van Purk

Karmijn

Karmijn

25-05-2011 om 20:57

En...?

Hoe ging het dan vandaag?
(tja, nu is mijn nieuwsgierigheid gewekt ))

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.