
Aapie
22-01-2012 om 21:38
Vermoeden dat dochter autisme heeft wat nu?
Hoi
Ik hoop dat jullie even met mij mee willen denken het gaat om het volgende.
Wij vermoeden dat onze jongste dochter (nu 5 1/2) een (lichte) vorm van autisme heeft. Dit vermoeden speelt al heel lang maar altijd gedacht "zal wel aan ons liggen" en dus niets mee gedaan. Nu spelen er sinds een tijd een aantal problemen en vinden wij als ouders dat wij actie moeten ondernemen want het gaat zo niet meer. Onze dochter zit nu in groep 2 en het word meer en meer duidelijk dat ze dit niveau niet aan kan. Onze dochter zit niet goed in haar vel en wil niet meer naar school. Gesprek gehad op school en zij vertelde ons dat ze niet kan automatiseren dus alles kost haar ontzettend veel moeite met als gevolg dat wij onze dochter steeds ongelukkiger zien worden. Ze trekt zich steeds meer terug in haar eigen wereld. Thuis gaat het wel goed want dan kan ze haar eigen ding doen.
Even terug in de tijd. Onze dochter heeft van kleinst af aan al dwangmatige neigingen (knuffels moeten zo en zo staan anders woede aanval enz) daarnaast kan an ze al van kleinst af aan niet tegen drukte en als we een dag op een bepaalde manier gepland hebben en dit loopt anders dan verwacht krijgt ze woede aanvallen of is ze intens verdrietig. Ook ontwikkelde ze zich erg laat en had ze heel veel moeite met contact maken met andere kinderen. Inmiddels heeft ze op school wel vriendinnen maar dit gaat alleen goed als het op haar manier gaat. Ook veranderingen op school (zieke juf, sinterklaas vieringen enz)kan ze niet aan. Maar als ze thuis is, is ze een heel lief kind en zit ze uren met de kralen te spelen maar die kralen moeten wel in een bepaald patroon geregen worden zijn de kralen van een bepaalde kleur op word alles uit gehaald en gaat het opnieuw met een andere kleur. Daarnaast leeft ze heel erg in haar eigen wereld en hoe slechter het op school gaat hoe meer ze zich terug trekt. Wij hebben over dit nog niet met school gesproken wel hebben wij onze zorg geuit dat ze school niet leuk vind en hun conclusie is dat ze faalangst heeft en gaan nu kijken hoe ze dit het beste kunnen oppakken. Daarnaast gaat ze 2x per week met een rt juf mee om extra met cijfers en letters te oefenen. We hebben nu (voor de kerstvakantie)afgesproken dat we de cito toets uitslagen afwachten en dat we dan gaan kijken of ze door kan naar groep 3 en zo niet willen ze haar laten testen op dyslexie. Die uitslag verwachten we binnen nu en 3 weken. Mijn vraag is moeten we dit gesprek afwachten om onze vermoedens te bespreken of moeten we nu aan de bel trekken? De reden dat het voor ons nu heel erg speelt is dat wij niet meer weten hoe we haar moeten begeleiden en onze harten breken als we onze dochter zo ongelukkig zien. Vandaag een gesprek gehad met mijn schoonouders en zei vertelden ons dat ze ook al een tijd autisme vermoeden maar durfde hier nooit over te beginnen. Voor ons is het stempeltje op zich niet belangrijk wij houden van haar zoals ze is maar voor haar begeleiding thuis en op school is het wel belangrijk. Graag jullie advies hier over.
gr Aapie

eni65
22-01-2012 om 22:59
Wachtlijsten
Die 3 weken zal niet zoveel verschil maken, aangezien je meteen met wachtlijsten te maken krijgt. Als je het puur over het autisme wilt hebben kun je misschien een afspraak op school maken, tijdens het andere gesprek gaat het immers al ergens anders over. Bij ons op school hadden ze goede ervaringen met een bepaalde instantie en heb ik aan de huisarts alleen een verwijzing hoeven vragen. Maar anders weet je huisarts wel waar je terecht kan. Maar, wachtlijsten he, reken er niet op dat je voor de zomer al aan de beurt bent.

KGO
22-01-2012 om 23:45
Hangt ervan af
Je zou ook moeten afvragen of je buiten onafhankelijk van school om in eerste instantie hulp wil zoeken of juist via school.
Uiteindelijk heb je school wel nodig omdat je waarschijnlijk van meerdere plekken input (lees bijv observaties, vragenlijsten nodig hebt).
Misschien kunnen ze via school ook sneller onderzoek instellen.
Anderzijds als je via een particulier bureau (oosten des lands bij ons) gaat dan hoeft t ook geen jaren te duren. Ik heb daar bij 2 kinderen geen slechte ervaring mee, wel van de wachtlijsten van de GGZ.
Bij mijn zoontje vond ik het wel handig om voor groep drie duidelijkheid te hebben. Die kregen we, toen in groep drie een rugzakje en nu gaat t goed op de basisschool.
Karin
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Karmijn
23-01-2012 om 08:11
Niet via school
Wij dachten er vroeger goed aan te doen om hem eerst via school te laten beoordelen (schoolbegeleidingsdienst). Dat was zo'n verschrikkelijke onnodige zijstap achteraf.
De schoolbegeleidingsdienst kan alleen een uitspraak doen, of er misschien 'iets' aan de hand is. Maar die uitspraak heb je niet nodig, want je weet eigenlijk zelf al, dat er 'iets' aan de hand is. Ten minste, dat maak ik op uit je opening.
Vervolgens kregen wij dus een rapport van de schoolbegeleidingsdienst, waar je niets aan hebt. Toevallig las ik het gisteren nog eens door. Er staan wel een stuk of twintig zinsneden in, die ik nu herken als verwijzend naar autisme. 'Rigide in denken'(is zoon helemaal niet), 'kijkt je niet aan' (doet zoon wel, alleen was hij toen depressief, dus toen deed hij helemaal niet zo veel meer).
Gelukkig kwamen wij bij een goede psycholoog terecht, die het rapport vluchtig doorlas en zijn eigen plan trok. Het bleek dat zoon zeer intelligent is, adhd heeft en depressief was. Geen autisme dus.
Al met al, heeft de stap tot wij hulp gingen vragen via school, en het uiteindelijke rapport, wel een drie kwart jaar geduurd. En dus hebben wij drie kwart jaar verloren.
Tot overmaat van ramp, waren wij zo dom om de school toestemming te geven, om het rapport in het dossier van zoon te doen. Toen zoon dus grote gedragsproblemen kreeg op school, kwam de heks van een juf die de problemen zelf veroorzaakte, ons fijn met de zinsneden uit het rapport om de oren slaan. 'Maar hier staat, dat hij toch wel veel kenmerken van autisme heeft.' 'Ja, dat staat er inderdaad, maar dat rapport is verouderd en achterhaald.' 'Maar hier staat dat zijn zussen veel last van zijn gedrag hebben.' 'Ja, dat staat er, maar dat is verouderd en achterhaald.' Lekker gesprek was dat, NOT.
Dus ik zou naar de huisarts gaan en gelijk om een echt psychologisch/psychiatrisch onderzoek vragen. Daar heb je ten minste wat aan.

Evanlyn
24-01-2012 om 10:44
En dan geen kopietje van het rapport aan school geven. Ze doen er niets mee, behalve je om de oren slaan. Als er een rugzakje komt, geeft de ambulant begeleider wel handvatten. En anders doe je dat zelf, heb ik ook gedaan: " Handleiding voor leerkracht van X. Hier reageert X goed op, daar niet." Heel praktisch. In feite hoeven ze de diagnose niet eens te weten, alleen maar wat ze met het kind aan moeten. Dat halen ze zelf niet uit de diagnose, want daar hebben ze de opleiding niet voor en dat kun je dus ook niet van ze verwachten. Hele goeie juffen voelen het zelf aan, maar daar kan je noiet zomaar op rekenen.