Zorgenkinderen Zorgenkinderen

Zorgenkinderen

Lees ook op
Nienke*

Nienke*

12-03-2010 om 09:34

Verstandelijk beperkt en zefstandigheid

Onze dochter heeft een verstandelijke beperking ( IQ 45), ze is bijna 12 jaar. Nu zit ik een beetje met de vraag hoe zelfstandig mag ik haar laten zijn. Ik bedoel hoe kijken andere mensen hier tegen aan.
Ze is heel zelfstandig in die zin dat ze zichzelf kan verzorgen, ze pakt zelf haar spullen voor school ( ZML). Ze fiets ong. 1 keer in de week zelf naar huis. De route duurt ong. 10 minuten en is redelijk veilig. Ze moet 2 keer een busbaan oversteken en verder is het over het fietspad. Dit gaat goed. Op haar fietstas staat ons adres en telefoonnummers voor het geval dat. Ik denk er wel over om haar een telefoon te geven. Ze kan echter geen nummers onthouden ( weet haar eigen adres ook niet), dus dat zal ik moeten voorprogrameren. Zodat ze maar op 2 knoppen hoeft te drukken of zo.
Het gaat dus goed zolang het goed gaat. Als er iets onderweg zou gebeuren, lekke band of vallen oid, dan zou ze wel in paniek raken en niet goed weten wat te doen. Ik weet nu al dat ze heel erg gaat huilen, schreeuwen en/of hevig mopperen. Dat is ook voor andere mensen natuurlijk raar. Daarom vroeg ik me af, hoe andere mensen dat doen/ vinden?
Hetzelfde met alleen thuis blijven. Ze blijft wel eens alleen thuis als ik boodschappen doe. Dan ben ik denk ik 20 minuten weg, maar eigenlijk voel ik me er niet heel lekker bij. Het gaat prima hoor. Ze doet geen gekke dingen. Maar toch......

Ik weet niet op wat voor leeftijd ze ongeveer functioneert, maar ik schat op ong. 6/7 jaar.

Het is trouwens niet omdat ik haar zelf niet kan ophalen, maar puur om haar wat zelfstandiger te laten zijn. Over 1 1/2 jaar gaat ze naar een andere school en denk ik er ook over om haar te laten fietsen, is wel verder weg. Maar om mij heen zie ik dat al die kinderen met taxi's overal naar toe worden gebracht en weer opgehaald en voor de deur van hun huis worden afgezet. Dus rijst bij mij de vraag, vraag ik teveel van haar? Zie ik iets over het hoofd?

Misschien een beetje onduidelijk verhaal, maar ik hoor graag jullie mening/ ervaring.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
amk

amk

12-03-2010 om 09:57

Andere insteek

ze functioneert op het niveau van een 6/7 jarige schrijf je. Kijk eens wat 'gewone' kinderen van die leeftijd zelfstandig doen, en dan denk ik dat je aanpak prima is.

Ze heeft een beperking, daar pas je je aan aan, maar zelfstandigheid is een groot goed, en je laat haar zwemmen, niet verzuipen.

Probleem is alleen dat ze geen vlaggetjes heeft waar op staat wat er aan de hand is zodat de omgeving kan anticiperen. Zij schatten haar in als een kind van 12. Maar naarmate het verschil groter gaat worden, en dat gaat gebeuren vermoed ik, lost dat zich vanzelf op omdat dan duidelijk is dat zij een beperking heeft.

Ik zou het waarschijnlijk precies hetzelfde aangepakt hebben.

Heel goed

Nu is mijn zoon niet verstandelijk gehandicapt maar functioneert hij se wel op en leeftijd van 4.8.

Ook wij lopen tegen een zelfstandigheids probleem aan. Oefenen oefenen en nog eens oefenen.

Grote klasse zoals jij het aanpakt!!

mijk

mijk

12-03-2010 om 11:30

Mijn zoon

heeft geen beperking maar IS gewoon 7 en zit ongeveer op hetzelfde zelfstandigheidsniveau dewnk ik. Mag naar vriendjes die relatief dichtbij wonen zelfstandig fietsen. Hij kan een kruispunt goed oversteken weet dan ook dat hij goed moet kijken maar kan dat nog niet drie meoilijked kruispunten achter elkaar goed doen.

Als hij alleen thuis is dan zet ik onze voordeurbel af zodat hij niet met een vreemd iemand geconfronteerd wordt. En hij weet hoe hij mij en zijn vader moet bellen. ALs er iets is wat hij niet begrijpt dan belt hij.

Vanuit mijn perspectief lijkt een telefoon ook gewoon een goed idee. "Als ewr iets geks gebeurt bel ik mama". is denk ik heel geruststellend voor jou en haar...

Er is toch een telefoon speciaal voor mensen met een verstandelijek beperking?

Mijk

Nienke*

Nienke*

12-03-2010 om 11:40

Bedankt

Bedankt voor jullie snelle reacties. Ik ben er heel erg blij mee. Het probleem is inderdaad dat je het niet aan haar ziet, ze ziet er overigens niet uit als een 12 jarige. Ze is klein ( 1.41 m). Ik hoop dat als er dus wat gebeurt onderweg dat mensen haar willen helpen/mij bellen, maar ik ben ook bang dat ik dan als een slechte moeder wordt gezien die ' zomaar ' haar verst. gehandicapte dochter zonder begeleiding op straat laat. Maar jullie sterken ook weer mijn gedachte dat zelfstandigheid inderdaad een groot goed is!
Het is gewoon niet makkelijk om er een balans in te vinden.
En het is inderdaad oefenen! Ik heb een jaar met haar geoefend met het veilig fietsen, voordat ik het vertrouwde om haar alleen te laten gaan.

Nienke*

Nienke*

12-03-2010 om 11:50

Mijk

We hadden tegelijkertijd gepost.

Ik heb zelf nog een zoon van 9, dus ik zie inderdaad wat die allemaal kunnen. Ik denk dat het bij mij een stukje is, wat de buitenwereld er van denkt. Ik weet wat ze kan en niet kan. En helaas is dat dus ook iets simpels als mij bellen. Ze wil overigens mijn oude mobiel, dus ik ga nu er snel achteraan dat ze er een prepaid kaart in krijgt. Is denk ik inderdaad prettiger voor haar en voor mij.

Zo'n speciale telefoon ken ik niet, zal een googlen.

mijk

mijk

12-03-2010 om 13:15

Ik vond hem hier

http://www.stichtingookjij.nl/pages/nieuws/start.htm

Had er ooit overgelezen....vind hem wel prijzig maar mocht een gewone telefoon te lastig blijven dan is het misschein wat. EN dan las ik in een ander draadje dat ouders online een speciaal kinderabbonement heeft. Waarop je functies kan beperken en een tegoet kan plaatsen misschien ook wel wat voor dochter.

Mijk

koentje

koentje

12-03-2010 om 13:42

Nienke

misschien kun je met haar een lijstje maken van de dingen die kunnen gebeuren en wat ze dan moet doen?

Met picto's bijv. Plaatje van lekke band, pijl, bellen naar mama of...?
als ze dan ook een simpel telefoontje tot haar beschikking heeft; dan komt het vast goed!
Het is een hele kunst ze toch een beetje los te laten.... en de grens te vinden tussen wat kan en wat niet. Je moet denk ik bij haar ook erg bedacht zijn op situaties waarin mensen met minder goede bedoelingen misbruik van haar situatie willen maken. Daar is ze ook erg bevattelijk voor. Een heel kwetsbaar meisje!
succes met het zoeken.

Carmen

Carmen

13-03-2010 om 14:26

Leren hulp vragen

Ik ben onderweg weleens een huilend meisje van een jaar of veertien tegengekomen. Zij was op de fiets, ook verstandelijk gehandicapt. En ik kon haar niet helpen. Zij kon mij niet duidelijk maken wat er aan de hand was en wat ik kon doen. Na een aantal pogingen tot communicatie is ze weer weggefietst. Ik zou er dus op aandringen dat ze weet hoe hulp te vragen indien dat nodig is. Een eigen telefoon is misschien niet eens nodig. Maar een briefje dat ze kan laten zien, of inderdaad nummer en adres op de tas, zodat iemand anders kan bellen. Als ik op dat moment een telefoonnummer op de tas had gezien had ik zeker gebeld. Maar dit meisje had dat niet, of wees mij er niet op. Zelfstandigheid is mooi. Maar weten hoe hulp te vragen is ook heel belangrijk. Daarin trainen zou ik dus doen.

Carmen.

Nienke*

Nienke*

13-03-2010 om 19:08

Mijk

Dank je wel voor de link. Ik had er nog nooit van gehoord. Het is wel een hele dure inderdaad. Maar ik ga het eerst maar eens proberen met een oude mobiel en kijken of ik het haar aan kan leren.

Nienke*

Nienke*

13-03-2010 om 19:36

Koentje en carmen

Wat een goede tips, eigenlijk ook wel gek dat ik daar zelf niet aan denk. Ik heb het haar wel gewezen dat de telefoonnummers op de fietstassen staan voor het geval dat. Maar ik heb er niet bewust in getraind. Maar dat zal ik zeker met haar doornemen. Ook eens horen of ze zelf ideeën heeft over wat ze kan doen als ze hulp nodig heeft.
Misschien dat ze dan ook minder in paniek zal raken. Want ze kan best wel praten, maar tegen vreemden praat ze meestal maar in 2 woord zinnen en ze kan niet zo goed op woorden komen. Ik denk zeker dat dat haar wel zal helpen.

Gelukkig is het nog niet voorgekomen dat er iets gebeurde onderweg, maar als ze toch wat meer zelf naar huis komt fietsen, heb je er meer kans op.

En koentje, ik ben me er inderdaad zeer bewust van dat ze heel kwetsbaar is. Ze is ook nog eens een heel mooi meisje om te zien. Voor de toekomst houd ik al mijn hart vast ( ik denk dan aan loverboys).
Maar ik zie ook dat ze heel graag dingen zelf wil doen en daar heel blij van wordt. Ik zou heel graag de wereld om haar heen heel veilig maken, maar dat is gewoon niet reëel. En dus probeer ik haar binnen bepaalde grenzen zo zelfstandig mogelijk te laten zijn. Ik vind het ook erg moeilijk om haar alleen te laten gaan, maar ik zou haar ook te kort doen door haar niet iets alleen te laten doen. Het is zoeken naar de juiste balans denk ik.

Ik wilde graag weten hoe andere mensen hier tegen aankeken en ik weet nu dat ik op de goede weg zit en zeker met deze tips gaan we zo verder en gaan we stapje voor stapje haar helpen in zo zelfstandig mogelijk te worden.

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.