Voor wie denkt dat er te snel autisme wordt vastgesteld...
Ter informatie (en dan ga ik uit van het vaststellen door echte deskundigen, niet door ouders of juffen die het kind maar druk vinden).
Of dit onderzoek deugt? Ik weet het niet, maar het gaat i.i.g. wel dwars tegen de bij sommigen heersende opvatting in dat men zo makkelijk etiketjes plakt...!
http://www.nu.nl/gezondheid/1971142/autisme-vaak-niet-herkend.html
AMSTERDAM - Een behoorlijk aantal kinderen met autisme en verwante stoornissen is mogelijk niet gediagnosticeerd, blijkt uit een nieuwe Britse studie. Zij krijgen dan ook geen hulp voor hun problemen.
Voor elke drie herkende gevallen, lopen er nog twee ongediagnosticeerde kinderen met autisme rond, vermoeden wetenschappers van de Universiteit van Cambridge.
Zij keken naar de diagnose die kinderen hadden gekregen en onderzochten andere kinderen of zij last hadden van aan autisme verwante stoornissen.
Zij lieten ouders een observatieschaal invullen en op basis daarvan nodigden ze sommige kinderen uit voor verder onderzoek.
Hieruit bleek dat veel meer kinderen dan gedacht last hadden van autisme. Van de 20.000 kinderen bleek 1 procent last te hebben van een aandoening uit het autismespectrum. Dat is 12 keer meer dan 30 jaar geleden.
Nuancering?
Het aantal echte gevallen zal voor alle "stoornissen" hoger liggen dan het aantal gediagnostiseerde gevallen.
Persoonlijk denk ik dat sommige ouders best vermoeden /of zelfs weten/ dat hun kind iets heeft; soms denken ze waarschijnlijk zelfs aan de juiste 'diagnose'.
Maar omdat het probleem voor hun / hun kind niet ernstig genoeg is, willen / hoeven ze geen officiële diagnose. Dat een deel van die kinderen geen officiële diagnose heeft, wil niet meteen zeggen dat hun ouders en (deels) de omgeving van het kind zich niet wat hebben aangepast. Die kinderen hebben dan geen diagnose, maar worden toch geholpen - en blijkbaar voldoende om niet achter een diagnose aan te moeten gaan.
Mijn zoon heeft ASS. Als ik dan zijn neefje kijk ... . Maar omdat neefje geen problemen heeft, zou een etiket dus niet veel bijbrengen. Dat is trouwens ook zo voor mijn zoon. Tot de dag van vandaag (3 jaar na de diagnose) is er bijna niks gedaan voor mijn zoon. Tja, waarom dan die diagnose? Als ik had geweten wat er (niet) zou gebeuren, had ik mss. ook geen diagnose gehaald. En dan was mijn zoon zo'n ongediagnostiseerd kind.
Maar op zich geloof ik de uitkomst van dit onderzoek dus best, alleen denk ik dat er een nuance ontbreekt.
Nog meer ouders
Ik vermoed dat er nog meer ouders dan kinderen zijn die zonder diagnose rondlopen. Zou best wel eens de bron van veel relatieproblemen kunnen zijn.
