Voorlichting in klas ja of nee? (mcdd)
(wist even niet waar te plaatsen... ouders&school of zorgenkinderen)
Wie heeft er ervaring (positief of negatief) met het geven van voorlichting aan klas.
Prakjezoon (bijna 7 jr) heeft MCDD en zit op regulier onderwijs, groep 4. Vandaag hebben we (school, rugzakbegeleider en ikzelf) voorgesteld om de klas van Prakjezoon voorlichting te geven over autisme/MCDD.
Nu vertel ik het aan Prakjeman en die ziet het helemaal niet zitten. Vind dat zoon hierdoor helemaal een 'apart' geval wordt.
Wie heeft er ervaring met een dergelijke voorlichting? En zijn toen ook de ouders van de leerlingen betrokken? Had het een positief effect, of juist een negatief?
Ben benieuwd naar jullie ervaringen!
maar dan algemeen. Er zijn vast wel meer kinderen die "iets" hebben. Bij dochter van 8 hebben ze het in de klas eens gehad over allerlei ziektes en zorgen. In de klas heeft een jongen nierziekte, een diabetes, een ADHD, een PDD-Nos, hoogbegaafd, dyslectisch... Ze noemde nog wat meer dingen. Op deze manier laten de kinderen wel merken dat er iets aan de hand is (wat wel prettig is voor de klas) maar ze zijn geen uitzondering want er zijn vast veel meer kinderen die wat hebben. Ze komen toch op een leeftijd dat ze merken dat er wat is.
Niet forceren
Ik denk dat als je zoon het niet prettig vind, je het ook niet moet doen. Het is misschien wel handig voor de klas om te weten, maar dat kan inderdaad ook wat minder op 1 gericht. Heb het dan in het algemeen over een aantal verschillende stoornissen. Zou zeker niet hem er speciaal uitpikken. Kan me best voorstellen dat hij dat niet wil. Krijg zelf ook zo'n beeld voor me dat de juf voor de klas staat en dan zegt: Prakjezoon heeft MCDD en daar gaan we nu even over praten..... (zal vast niet zo drastisch zijn, maar kan me voorstellen dat dit de angst van je zoon is.) Laat ze gewoon een aantal dingen bespreken waaronder het MCDD van je zoon. Zou het in ieder geval niet forceren. Hij is degene die in die klas moet functioneren en dat kan toch alleen als je je prettig voelt.
Ligt eraan
Ik denk dat het helemaal aan de klas ligt waar je in zit, en de sfeer van de school. Als die goed is en gericht op een goede omgang met elkaar, en de kinderen gedragen zich niet pesterig onder elkaar, dan kun je het wellicht doen. Maar op zo'n school is het waarschijnlijk helemaal niet nodig dat je zoontje het toelicht, want daar is de acceptatie onderling vermoedelijk toch al groot.
Ik vind begin groep 4 ook nog erg jong om over zoiets te vertellen. Dan kom je niet veel verder dan: "Ik heb een bepaald soort ziekte, die niet over gaat. En daarom doe ik soms een beetje anders dan andere kinderen, want ik kan niet.....". Of wilde je zelf iets gaan vertellen aan de klas? Dan wordt hij helemaal een uitzondering, als er volwassenen over hem gaan vertellen in de groep.
Ik heb een zoon met ADHD in groep 5 en we hebben zelf nog niet het gevoel gehad daarover iets in de klas te moeten vertellen. Zijn juf, vrienden en hun ouders weten het, dat is genoeg.
Nee,
niet doorzetten als
miniprakje niet wil
papaprakje niet wil
kindjes eigenlijk nog best heel klein zijn.
Houd in je achterhoofd dat kinderen soms in de klas heel goed reageren maar hem er toch mee pesten.
Je vergeet het misschien snel bij een jongetje van 7 maar denk aan zijn privacy. Hij heeft het al moeilijk, neem hem nu ook nog eens de controle van 'het aan iedereen vertellen' niet af!
Nee
Ik kan jouw situatie niet goed inschatten, maar mijn zoon (8, ADHD) zou het absoluut niet willen. En ik zie er voor hem ook geen toegevoegde waarde in: zo anders vind ik hem (zeker nu met medicatie) gewoon ook eigenlijk niet. Ja, in een aantal opzichten is hij wat anders dan anderen (werkt met MP3-speler, zit op bal, slikt pillen in schooltijd), maar dat vindt iedereen inmiddels heel gewoon. Zoon zal trouwens echt niet aan iemand vertellen dat hij ADHD heeft, 'dat gaat niemand aan'. En ik vind dat zijn goed recht.
