Het forum van Ouders.nl is een online community waar iedereen respectvol met elkaar omgaat. Het forum is er voor ouders met vragen over opvoeding, ouderschap, ontwikkeling, gezondheid, school en alle andere dingen die je als ouder tegenkomt in het leven.
16-09-2009 om 22:57
Zoon met pdd nos diagnose lijkt zich nu in groep 5 erger te vervelen dan ooit.
Als ik hier en daar soms wat lees op dit forum, dan vrees ik dat school hopeloos achterloopt tav een beleid hoe hiermee om te gaan. Leerkracht gaf letterlijk aan ´een beleid tav hb hebben we pas in de bovenbouw` (vanaf groep 6)
Ik heb overigens niet het idee dat het wat dit aangaat beter gesteld is op scholen in de buurt, dus wisselen van school lijkt me niet erg zinvol. Vind ik ook eng, de school bevalt verder best goed, vooral de sfeer, een beetje anders lijkt best te mogen en dat is juist voor zoon nu weer prima natuurlijk.
Maar punt blijft dat ik duidelijk voel dat het steeds minder goed gaat met zoon op school, en sinds enkele maanden klaagt hij enorm over het reguliere werk. (de kiesmomenten vindt hij prima)
Zelfs thuis lijkt zijn inspiratie volledig weg, en hij had het altijd zo druk.
Leerkracht weigert bijna botweg mee te denken, juist door de diagnose voelt ze zich min of meer ontslagen van verantwoordelijkheden, er moeten adviezen van professionals komen. Van onze eigen hv, die wel gaat komen praten op school, verwacht ik eigenlijk niet zoveel. Hij is de mening toegedaan dat zoon toch ook zal moeten leren iets te doen dat hij vervelend vindt.
Ik ben de mening toegedaan dat zoon dat al lang en breed geleerd heeft. Hij is de braafste van de klas en wonder boven wonder (in mijn ogen dan) presteert hij nog steeds goed. Doet ook gewoon braaf wat er moet gebeuren etc.
Maar hij lijkt dus steeds ongelukkiger te worden. De koek lijkt bijna op. En voor mij staat als een paal boven water dat cognitieve uitdaging voor hem essentieel is. Misschien is dat niet het enige probleem, maar het is wel een probleem. (iets dat imo op z´n minst uitgeprobeerd moet worden) Iedereen lijkt zich achter zijn diagnose te verschuilen. Terwijl mijn mening is dat juist door zijn problematiek het voor hem van een groot belang is hem te stimuleren daar waar hij sterk is.
Hoe krijg ik de leerkracht zover dat ze met me mee gaat denken? Wie heeft met dit bijltje gehakt, wie heeft tips voor me?