Zorgenkinderen Zorgenkinderen

Zorgenkinderen

Lees ook op

Waarschijnlijk adhd

Mijn zoon van 8 jaar heeft waarchijnlijk ADHD het is altijd al een druk mannetje geweest vergeleken bij zijn broer.
We hebben dus ook onze handen vol aan hem. Nu heb ik de moed verzameld en toch de huisarts maar gevraagd om hem te laten testen op adhd want als dat zo is zal hij hoop ik ook beter te begrijpen zijn. En zal het misschien ook voor hem wat makkelijker worden.

Nu zit hij sinds een jaar op een nieuwe school waar ik heb aangeven dat het een druk mannetje is die de nodige aandacht vraagt.
Geen probleem er zijn er meer van was het antwoord.
2 dagen in de week heeft hij een juf die hem niet de baas kan. En in mijn ogen en die van anderen heel negatief is tegenover hem je luistert niet je werkt niet door loopt te klieren etc etc. Hij krijgt vaak de schuld omdat hij niet stiekem is vergeleken bij andere kinderen in zijn klas.
En als je er dan wat van zegt geeft ze als antwoord ik was heel boos. ja en .....dan MOET ze nog als juf proberen rustig te blijven toch???Hij heeft last van prikkels ja dat zijn er meer. Misschien moet ik hem, let op..... maar achter een kast zetten!!!!!!!!Dan ziet hij niks.
Hij word volgens mij op deze school als zeer lastig gezien en soms heb ik het idee dat ze hem liever zien gaan dan komen. Het is een lang verhaal geworden maar wie heeft hier enige ervaring of andere ervaring als je kind waarschijnlijk adhd heeft maar de uitslag er nog langer niet is.

Naar laatste reactie
Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.
T&T

T&T

10-12-2008 om 14:07

Achter de kast zetten

Tja, dat klinkt niet vriendelijk, maar toch gebeurd het op die manier, en werkt het ook bij kinderen die snel overprikkeld zijn. Mijn dochter isblij met een eigen rustig plekje in de klas, en kan niet in een "gezellig" groepje functioneren. Het merendeel van de kinderen in deze klas zit trouwens los van elkaar, en soms nog min of meer afgescheiden met een ...jawel... kast!
Ik weet hoe het overkomt, en als ik de rest van je bericht lees denk ik dat deze juf ook eigenlijk niet weet wat ze met hem moet doen, en dat is natuurlijk een serieuze zaak. Een school mag jou kimd niet als "last" zien, laten ze er maar eens als uitdaging tegenaan kijken!
De stap om hem te laten testen is alvast een goede, want met een diagnose komt er ook meer duidelijkheid, en krijgen jullie "handvaten" hoe je bepaalde zaken beter kunt aanpakken. Ook de school! en misschien zit deze er ook wel bij; een rustig plekje zoeken voor hem in de klas, waar hij niet zo snel afgeleid wordt. Maar noem het niet "achter de kast zetten" dat klinkt net als "achter het behang plakken" niet erg behulpzaam.
groetjes Tess

San

San

10-12-2008 om 15:16

Maria

Maria,
Goed om niet te wachten op uitkomsten van een onderzoek (want daar gaat wel de nodige tijd overheen). Realiseer je dat je kind - en zijn omgeving - niet verandert door het hebben van een diagnose. Hij blijft hetzelfde ventje als hij nu is. Tenzij jullie straks besluiten dat de situatie niet te handhaven is en medicatie nodig is natuurlijk, dan kan er wel degelijk iets gaan veranderen.
Neus eens rond op internet (en dit forum) voor tips hoe om te gaan met kinderen met ADHD, daar zul je ongetwijfeld veel aan hebben. Sommige kinderen (ook zonder ADHD-diagnose) hebben een verstoorde prikkelverwerking. Prikkels (of het nu gaat om geluiden, zien, aanrakingen etc.) komen versterkt (of juist onvoldoende) binnen. Met alle reacties van dien. Stel je eens voor hoe jij reageert als je plotseling keiharde muziek hoort, of lichtflitsen ziet. Dat brengt een soort stressreactie teweeg. En heb je eenmaal stress, dan staan je zintuigen helemaal op scherp. Het ene kind wordt een zielig en angstig hoopje, anderen worden er helemaal hyper van. Mijn zoon (geen ADHD, wel prikkelverwerkingsstoornis) kan ook erg hyper en wiebelig worden. Een rustige plek in de klas is voor hem belangrijk. Zoals T&T ook schreef: achter de kast zou een prima plek voor hem zijn. Geen afleiding, geen kinderen die hem per ongeluk kunnen aanstoten. Verder van belang: structuur en voorspelbaarheid. geen plotselinge verrassingen. Iedere ochtend de dag voorbespreken (agenda/kalender maken). Op school zit hij op een wiebelkussen (ca. 20 euro bij de thuiszorgwinkel). Die zorgt ervoor dat hij actief zit en zijn buikspieren goed aangespannen houdt. Dat blijkt voor hem belangrijk te zijn.
Het blijft puzzelen, wat werkt wel en wat werkt niet? dat is voor ieder kind weer verschillend. Inmiddels weten we ook dat onze zoon cognitief veel uitdaging nodig heeft; dat verklaart ook weer voor een deel zijn wiebelige gedrag. Fijn is dat wij merken dat de school met ons meepuzzelt. Doe er alles aan om het lijntje met de leerkracht goed te houden, zorg dat je samen werkt aan het welzijn van je kind en geen tegenstanders wordt. Geef aan wat jou opvalt, wat je thuis probeert en wat daar wel en niet werkt. Een goede leerkracht zal dat ook doen. Voorkom dat je elkaar gaat vertellen wat de ander moet doen. Ik heb geen boodschap aan een leerkracht die mij vertelt hoe ik mijn kind moet aanpakken. Omgekeerd ga ik er ook van uit dat de leerkracht van mij geen commando's wil krijgen. Probeer elkaar te versterken, je hebt beiden je kennis en kwaliteiten.

Succes!

*Twinkel*

*Twinkel*

10-12-2008 om 15:45

Achter de kast

Zo heel gek is het idee niet! Mijn dochter zit ook alleen op een prikkelarme plek, die toevallig niet achter de kast is, maar wel tegen de muur en tegen het bureau van de onderwijsassistent. En het gaat stukken beter sinds zij op die plek zit.

En als het niet achter de kast is, dan maar vooraan met zijn bureautje tegen het bureau van de juf aan. Er zijn best oplossingen te bedenken.

Jammer dat veel leerkrachtafhanklijk is. Hoe gaat het dan bij de andere leerkracht? Heeft die geen problemen met hem? Als je daar nu eens een gesprek mee aanvraagd, dan hoor je misschien ook wat positieve dingen over je zoon.

San

San

10-12-2008 om 15:53

Aanvulling

Maria, nog even een aanvulling. Ik weet niet of je je al een beetje hebt verdiept in ADHD? Van belang is om te weten dat het geen ziekte is, ADHD is ook niet de oorzaak van het lastige gedrag. Het is een combinatie van 'gedragingen', en die noemen we ADHD. Dus als iemand langere tijd bepaald problematisch gedrag vertoont, dan heet dat ADHD. Hiervoor worden allerlei eigenschappen en gedragingen 'gemeten'. En scoor je voldoende punten, dan val je onder de definitie. Dat verklaart ook dat er zoveel verschillen kunnen zijn tussen kinderen met eenzelfde diagnose. Of dat deskundigen het niet eens zijn of iemand nu wel of geen ADHD heeft.

3 kids mam

3 kids mam

10-12-2008 om 19:54

Maria

Of je zoon nu een diagnose heeft of niet zou niet zoveel uit moeten maken. Je zoon vertoond bepaald gedrag en daar moet op een bepaalde manier mee worden om gegaan.
Het is zoeken naar de juiste aanpak voor jou zoon. Dat is het zowel met als zonder diagnose. Wel zijn er bepaalde dingen die belangrijk zijn voor kinderen met adhd (zoals rust, niet teveel prikkels, een voorspelbare omgeving etc.)Deze dingen zouden voor jou zoon ook positief kunnen werken, of hij nu adhd heeft of niet.
Het lijkt er op dat de juf niet goed weet hoe ze met jou zoon om moet gaan. Ik begrijp dat dat thuis en met de andere juf wel goed gaat? misschien is het dan een idee om eens met z'n allen rond de tafel te gaan zitten (eventueel met intern begeleider of directeur erbij) en te kijken naar wat jou zoon nodig heeft op school, en hoe ze dat kunnen verwezenlijken. Misschien weet zijn juf het ook gewoon niet (kan me voorstellen dat ze met haar handen in het haar zit vanwege jou zoons gedrag, daardoor boos en verkeerd reageert waardoor het nog erger word en ze uiteindelijk met jou zoon in een negatieve spiraal komt) maar is ze uiteindelijk best welwillend als ze op een positieve manier handvaten krijgt.
Overigens heeft ze een geweldige oplossing gegeven die jij niet lijkt te waarderen. Namelijk achter de kast!!!! Als hij last heeft van teveel prikkels is het belangrijk dat hij op bepaalde momenten, vooral als er gewerkt moet worden, een rustige plek heeft, zonder prikkels, om met zo weinig mogelijk afleiding, te kunnen werken. Dit kan letterlijk achter de kast zijn. Wel is het belangrijk dit op een positieve manier te introduceren. Bijvoorbeeld door uit te leggen dat hij een rustig plekje krijgt achter de kast (of waar dan ook) om rustig te kunnen werken. Dat hij als hij dat goed doet een beloning mag doen (bijvoorbeeld na elk vak 10 minuten iets voor zichzelf doen zoals computeren of bij elk goed gedaan vak een sticker, 5 stickers is laatste half uur van de dag iets leuks doen, je bedenkt het maar) en door af te spreken dat hij tijdens etenstijd zijn tafel bij een vriendje mag aanschuiven. Benadruk het feit dat dit voor zijn eigen bestwil is, zodat hij geen last heeft van anderen. Het is maar een ideetje, maar ik denk dat het belangrijk is samen te zoeken naar een oplossing voor jou zoon en de juf. ook met diagnose zal het zoeken zijn, dus begin daar maar nu meteen mee zou ik zeggen.

Pippie

Pippie

11-12-2008 om 09:52

Meer positief

Mijn zoontje gaat ook regelmatig achter de kast
Hij vind dat heerlijk.
Wat ik uit het verhaal van Maria lees is dat er een heel negatieve benadering is.

'Achter de kast' is hier echt een hulpinstrument in de klas. Meer kinderen mogen er gebruik van maken als ze het even nodig hebben om rust te voelen. Mijn zoontje ervaart het beslist niet als straf maar als een 'geschenk'. Hij heeft het ook zelf (met ons erbij) met de juf zo afgesproken. Toen het hoekje er nog niet was, mocht hij even in de gang zijn werkje maken. daar was meer rust.

Het komt er op neer dat het niet als straf wordt gebracht. Maar deze juf is sowieso heel negatief naar het kind. Hij voelt zich een lastpak en komt niet meer uit dat 'imago' zolang zij hem zo blijft benaderen.

En idd. Dat staat helemaal los van de diagnose. Het is de taak van de juf om voor elk kind een goed en veilig klimaat te scheppen. Ik mis hier het respect naar het kind. En ja, daarover dus in gesprek met de juf.

Pippie

Pippin

Pippin

11-12-2008 om 11:10

Met pippie eens

Het staat of valt met de insteek van de juf, als die negatief is, zal het kind alleen maar negatief gedrag laten zien. Maar uit ervaring weet ik dat het erg moeilijk is om dit met juffen te bespreken.
Succes, Pippin

Maria T

Maria T

11-12-2008 om 12:59 Topicstarter

Laten weten hoe en wat

Wat pippie zegt klopt wel aardig. De juf is omdat zij hem niet de baas kan heel negatief tegenover hem. Wat voor niemand in het voordeel werkt. Ik ben vanmorgen ook even heel boos en verdrietig op school geweest. Ik bracht hem naar school en heb toen wel even laten weten dat ik het met de gang van zaken niet eens ben. Je kan hem niet altijd de schuld geven van iets en de directeur gaf mij dus gelijk en zij ook hij word "gevoed" door andere kinderen. Maar die doen alles stiekum en hij dus niet.
Als resultaat hij mag niet mee doen met muziekles en niet met gymles.
Maar praten heeft volgens mij weinig zin ik krijg in een half uur 4 keer gelijk maar wat schiet ik daar mee op als er niks aan gedaan word?

San

San

11-12-2008 om 13:13

Maria

"Maar praten heeft volgens mij weinig zin ik krijg in een half uur 4 keer gelijk maar wat schiet ik daar mee op als er niks aan gedaan word?"

Precies. En juist daarom moet je wél praten! Het gaat niet om ´gelijk krijgen´. Ja, da´s mooi, maar nu gaan we verder praten over zoonlief. Hoe zorgen we ervoor dat hij goed kan functioneren in de klas? Dáár moet het over gaan. Ga samen analyseren, samen ideeën uitwisselen, samen een plan maken, samen tot afspraken komen. Blijf niet hangen in ´ik heb op school gezegd dat ik het er niet mee eens ben´. Probeer nu samen die volgende stap te zetten. Vraag of de IB´er er bij kan zitten, die kan waarschijnlijk ook goed meedenken.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

11-12-2008 om 13:28

Hier

Vanaf het begin heb ik de leerkrachten van mijn zoontje (zeven, groep 5) verteld wat er met hem aan de hand is en waar we in behandeling zijn. De hulpverlenende instanties hebben ook regelmatig contact met zijn leerkracht. Daarnaast is hij ook een aantal keer geobserveerd in de klas. Ook al is er nog geen diagnose, een leerkracht hoort rekening te houden met ieder kind en hem te helpen zich zo lekker mogelijk te voelen en er alles op een positieve manier uit te halen. Ja, zo'n kind heeft meer aandacht nodig. Mijn zoontje heeft een aparte plek in de klas en als hij aangeeft dat hij het te druk vindt mag hij ook even naar een plekje op de gang. Kan allemaal. Maar juf geeft ook duidelijk aan als zij vindt dat hij het echt te bont maakt want het is ook nog gewoon een kind met een grote mond dat ook weleens misbruik maakt van zijn behoefte aan aandacht. Maar de neuzen staan allemaal dezelfde kant op en dat is fijn. Als er iets is mag ik altijd een gesprekje met haar aanvragen of als zoonlief ergens mee zit ook. En andersom natuurlijk. En zo hoort het. Respect en openheid naar elkaar toe.

Elisa Gemani

Elisa Gemani

11-12-2008 om 13:35

Aanvulling

O ja, juf geeft ook duidelijk aan wat er die dag op het programma staat en wat ze van hem verwacht qua werkjes. Gelukkig werken ze op school (Montessori) al met een weekplanner en pictogrammen dus dat scheelt. Ook staat ze toe dat mijn zoontje liever staat dan zit bij het maken van werkjes (tja, geen zitvlees he. Het zijn van die kleine dingen die wel heel belangrijk zijn voor kinderen met ADHD/autisme/wat dan ook. En in iedere klas zitten er wel een paar dus jullie juf moet daar zeker wel iets mee kunnen.

Guinevere

Guinevere

11-12-2008 om 14:05

Geen klik

Mmmm, typisch geval van "geen klik" tussen de juf en het kind. Ik weet ook niet of je deze klik alsnog kunt creeëren. Ze heeft al in het hoofd dat dit een lastig kind is, probeer dat er maar eens uit te krijgen. Is er geen parallelklas waar hij naartoe zou kunnen?
Hier gelukkig wel een klik tussen juf en ADHD-zoon. En hij mag 3 jaar lang bij haar in de klas blijven, dus we hoeven niet elk jaar maar af te wachten of die "klik" er is en of de leerkracht ervaring heeft met "zulke" kinderen.

Maria T

Maria T

11-12-2008 om 14:34 Topicstarter

San

Het gaat me ook niet om gelijk krijgen.Alleen de directeur ziet dus wel degelijk in dat er andere kinderen zijn die hem zover krijgen.En ik vind dan moet er ook naar mijn zoon geluisterd worden en ook die andere kinderen erbij gehaald worden. Zou graag een oplossing willen hebben zodat ook mijn zoon het naar de zin heeft op school.
De IB'er is de juf die hij dus 1,5 dag heeft en waar het op dit moment niet goed mee loopt Maar ook al klikt het niet dan hoeft zij nog niet tegen hem te gaan schreeuwen want dat werkt alleen maar averechts.

3 kids mam

3 kids mam

11-12-2008 om 14:38

Met boos worden ben je er niet

Ik snap dat je boos bent maar boos naar de directeur stappen, laten weten dat je het er niet mee eens bent en verder niks concreets afspreken heeft geen zin. Daarnaast gaat het er niet om wie er gelijk heeft.
Jij moet er alles aan doen er voor te zorgen dat de school op een juiste manier met je zoon omgaat. Als je niet wil praten en geen andere oplossing hebt dan is jou zoon hiervan de dupe. Ik weet dat er verantwoordelijkheid bij de school ligt, maar als zij niks doen is het aan jou er voor te zorgen dat er wel iets gebeurd. Boos worden en vervolgens zeggen dat een gesprek toch geen zin heeft daar heeft niemand wat aan. Ik bedoel het niet lullig en ik snap dat je uit frustratie boos kan worden maar je moet zoeken naar een oplossing.
Ik denk dat praten juist wel heel erg belangrijk is. Daarnaast moet je er denk ik boven op zitten. Maak afspraken en zorg dat de juf die na komt. Zoek samen naar een geschikte plek voor je zoon, een beloningssysteem, een manier om de dag overzichtelijk te maken, een schriftje om ervaringen uit te wisselen etc. Praat hierover met elkaar en zet concrete afspraken op papier of laat de directeur dit doen. Zorg dat beide juffen, de directeur, de ib-er en jijzelf een versie hebben en zorg ervoor dat dit wordt na geleefd juist door veel te praten en te blijven wijzen op het belang van een juiste aanpak. Dan maar een zeur maar je kind is het belangrijkst.
Heb je alles geprobeerd (ik heb het idee dat dat nog lang niet het geval is) en blijkt zowel de juf als de school echt niet te willen meewerken aan het welzijn van jou zoon dan moet je gaan kijken naar een plek die beter geschikt is voor jou kind. Maar laat het in elk geval niet waaien en blijf de strijd aan gaan.
Een adhd-er niet mee laten doen met gym is bijv. een belachelijke straf. Ze zouden hem juist meer moeten laten rennen e.d. Leg uit waarom en zorg dat dit wordt terug gedraaid. Muziekles is een ander verhaal. Als dit teveel prikkels geeft kijk dan naar wat jou zoon voor zinnigs (of leuks indien verdiend) hij bijv. tijdens de muziekles wel zou kunnen doen. Blijf hierover praten en de discussie aan gaan. Ze vinden jou zoon toch al vervelend dus kan jij makkelijk ook heel vervelend worden

Maria T

Maria T

11-12-2008 om 14:41 Topicstarter

Elisa

Ook ik heb vorig jaar toen hij hier op school aangegeven hoe en wat.
Bij zijn eerste juf ging het beter maar nu komt de tijd van echt leren en word het voor hem moeilijker ook omdat hij waarschijnlijk dyslexie heeft.
Maar ik vind wel als het op school niet goed gaat of er gebeurd iets dat de juf wel naar mij toe mag komen zoals ik ook doe als er wat is. En dat heb ik dus vandaag weer aangegeven dat ik alleen het verhaal van mijn zoon hoor en meestal krijg ik als antwoord dat het goed ging op school(terwijl dat dat dus niet zo was).
En een appart plekje in de klas of op de gang krijgt hij als straf en niet in overleg omdat dat beter zou zijn.Maar ook dat zal ik naar voren brengen in het volgende gesprek.

Maria T

Maria T

11-12-2008 om 16:55 Topicstarter

3 kids mam

Ik was niet eens zozeer boos op de directeur alleen ik vroeg aan zijn meester hoe het nou zat met de gymles of hij al weer mee mocht doen. En hij zei de gymleraar die wij hebben heeft gezegd nee en verder niet.
Toen ben ik naar de directeur gestapt om duidelijke uitleg en ook daar kwam hij bij. Met de woorden ik ben toch duidelijk geweest....nou niet dus ik weet niet waarom en niet hoe lang. Dus toen werd ik toch wel een beetje boos omdat ze elke keer hem eruit pikken terwijl hij het niet altijd doet.
Maar ik ben dus aan het denken hoe pak je dit goed aan (vandaag was volgens navraag een goede dag).
Morgen heeft hij die juf dus ook dan ben ik benieuwd hoe het loopt en mag hopen dat ze niet weer begint te schreeuwen tegen hem.(dat is tevens de ib'er dus neem aan dat ze weet hoe het moet?)
Maar dat schriftje lijkt me een goed begin aangezien ik niet elke dag hoor hoe de dag ging.

Pippie

Pippie

11-12-2008 om 20:16

Wat ik doe

Als iets mij niet zint dan ga ik in een gesprek met een doel. En dat doel houdt dan niet in dat ik mijn gal moet spuien. Ik ga iets halen voor mijn kind. Bijvoorbeeld:

Mijn kind moet zich kunnen concentreren in de klas. Hij voelt veel onrust in zijn hoofd. De vraag aan de juf is dan: hoe kan jij mijn zoon helpen dat hij rust in zijn hoofd krijgt?

De juf voelt zich dan vooral in haar kracht en zij kan laten zien wat ze in huis heeft en hem daar bij kan helpen. Je krijgt dan de meest geweldige en vooral 'GEWILLIGE' oplossingen. Waarbij dan ook vaak jouw inbreng ook nog nodig mag blijken.

Een voorbeeld daarvan is dat mijn zoon dan even in de gang mocht werken als hij het te druk vond. En de juf is er mee geholpen omdat zij haar werk kan doen: les geven en het kind iets bijbrengen. De school van mijn kinderen is trouwens erg bereid tot flexibiliteit (Dalton).

Voor mijn dochter heb ik samen met de juf bedacht dat de kinderen in haar klas meer moesten weten over haar en haar soornis (MCDD) zo kon ze meer steun van de kinderen verwachten (want dat was mijn doel).

Wat ik wil zeggen is dat je vooral opbouwend het gesprek in moet gaan. Niet vol met kritiek want daar haal je niets uit. Geef de juf het gevoel dat ze iets kan bijdragen met haar professie. Ook zij heeft haar zwakke kanten, maar jij kan haar aanvullen met de grootste kennis over je kind. Jij weet wat hij nodig heeft.

Pippie

irene

irene

17-12-2008 om 10:14

Schandalig!

Wat kan ik me hier boos over maken zeg. Als moeder van een ADHD-er maar zéker ook als gymjuf....

Onze drukke kinderen hebben net als ieder ander kind gewoon récht op gym! Als die vakleerkracht (want ik neem aan dat ze die dus hebben) daar niet mee om kan gaan dan moet hij nodig worden bijgeschoold!

Ik werk zelf op een sbo met een relatief groot aantal "probleemkinderen", mijn streven is om ze allemaal met veel plezier mee te laten doen. Natuurlijk gaat er soms één te ver met zijn gedrag maar dan is "even afkoelen" vaak meer dan genoeg. Deze kinderen zijn gek op gym en kunnen er helemaal niets aan doen dat ze de boel verstoren.

Ga op je strepen staan. EIS gym, je kind heeft er recht op. De leerkracht moet zich gewoon gaan verdiepen in de problematiek die sommige kinderen met zich meebrengen en goede afspraken maken met jullie als ouders en jullie kind.

Grrrr.. ik was al boos op de gymmeester van mijn zoon die hem bij de "Pietengym" aan de kant had laten zitten omdat hij geen gymspullen bij zich had (pas de 1e keer vergeten, een hele prestatie voor een ADHD-er.) Maar nee hoor, keihard reageren "geen spullen is niet meedoen". Het lijkt wel of sommige leraren het ook gewoon niet willen; meedenken met je kind en samen iets opbouwen.

Wens je heel veel sterkte!

liefs Irene

Reageer op dit bericht

Dit forum topic is gesloten, er kan niet meer gereageerd worden.