Wanneer kies je voor medicatie
Ik heb al een heel lang traject achter me ivm concentratie en gedragsproblemen van mijn zoontje (bijna 6).
Er kan geen harde diagnose gesteld worden ivm een zeer zeldzame chromosomale afwijking die hij heeft. Men weet niet of de kenmerken die hij heeft daarvan kunnen komen of vanuit iets anders.
Mijn zoontje heeft kenmerken van adhd maar niet voldoende kenmerken om die diagnose te stellen. Daarbij heeft hij veel kenmerken uit het autistisch spectrum maar ook weer kenmerken die absoluut niet wijzen naar het autistisch spectrum.
Inmiddels zit hij op speciaal onderwijs omdat het regulier onderwijs niet meer verder met hem kon, gezien zijn gebrek aan concentratie, problemen met zijn motoriek, sociaal-emotionele problemen en gedragsproblemen (vaak niet bereikbaar, zomaar beginnen te schreeuwen, anderen duwen, stampen, op de grond gaan liggen, rondrennen). Hij blijkt nu een ontwikkelingsachterstand te hebben en zit nu voor het 3e jaar in groep 1, wat nu een combinatieklas 1+2 is op het SBO.
Inmiddels is hij door een professioneel buro getest en daar werd mij gezegd dat als hij niet die chromosomale afwijking zou hebben ze hem de diagnose pdd-nos zouden geven. Dat doen ze nu niet maar hij moet behandeld worden alsware hij pdd-nos heeft.
Meteen werd er gezegd dat we (mijn ex en ik) moesten gaan nadenken over medicatie ivm met de onrust die hij in zich heeft en zijn gebrek aan concentratie met daarmee zijn ontwikkelingsachterstand (hij kan zich wel heel goed concentreren op de dingen die hij leuk vind...). Zijn IQ is normaal tot iets boven gemiddeld. Verbaal is hij heel goed en dat is meteen ook voor hem een valkuil.
Wat mij opvalt is dat er zodra er een diagnose is of iets dat daarbijin de buurt komt, er gelijk gesproken wordt over medicatie.
Ik vraag me dan af, is dat dan de oplossing? Daarmee heb je de bron toch niet aangepakt? Los van het feit dat dat bij mijn zoontje ook nog eens onduidelijk is.
Ik wil echt het beste voor mijn zoontje maar ik vraag me af of ik hem op zo'n jonge leeftijd al gelijk moet gaan volstoppen met medicijnen.
Mijn vraag aan jullie is dan ook: wanneer kies je voor medicatie? En wat zijn jullie ervaringen hiermee?
Bedankt alvast.
Mana
Mana
Hier hebben we het gebruik van medicijnen zo lang mogelijk uitgesteld, maar uiteindelijk hebben we toch die stap genomen. Medicatie haalt de scherpste kantjes van zijn stoornis af, het geeft hem wat meer rust zonder zijn persoonlijkheid aan te tasten. Het 'geneest' hem niet, maar hij zegt zelf dat het hem wel helpt.
Het criterium is denk ik vooral, of je kind zich goed kan ontwikkelen zónder medicatie. Als je zoon voor de derde keer in groep 1 van het SBO zit, met een bovengemiddeld IQ, zou ik denk ik voor medicatie kiezen. omdat hij zich blijkbaar niet optimaal kan ontplooien. Het gedrag dat je beschrijft (schreeuwen, duwen, stampen, op de grond liggen) klinkt als het gedrag van een kind dat zich geen raad weet met zichzelf en zijn omgeving. Ik ga er van uit dat ze op een SBO al wel rekening houden met zijn handicap. Misschien dat medicatie hem net voldoende rust kan geven om te leren zich te handhaven.
Je schrijft er heel negatief over ('volstoppen' met medicijnen); zelf heb ik ook heel lang een grote weerzin gevoeld om mijn zoon medicijnen te geven, dus ik begrijp dat heel goed. Maar je doet zoiets juist voor je kind, niet voor jezelf. Je kunt het ook omdraaien: onthoud je hem nu misschien iets wat hem vooruit kan helpen, alleen omdat het jou tegenstaat? Zou je hem pijnstilling weigeren als hij ziek was, omdat dat 'de bron' niet aanpakt?
Ik denk dus niet dat medicatie 'de' oplossing is, maar het kan wel degelijk een hulpmiddel zijn, als je tenminste al de juiste begeleiding krijgt en het beste middel gevonden hebt.
Helemaal eens met rixt
Ik denk er net zo over als Rixt. Haar reactie had exact die van mij kunnen zijn.
Wij hebben er uiteindelijk voor gekozen zoon (7 jr) in principe alleen medicatie te geven als hij naar school moet. Dat vonden wij een mooie tussenoplossing, en hij reageert daar heel goed op.
Eens met rixt, maar...
Rixt, ik vind dat je een goed stukje hebt geschreven en ook ik kan me er in vinden, maar je schrijft ook:
"...onthoud je hem nu misschien iets wat hem vooruit kan helpen, alleen omdat het jou tegenstaat? "
Wat natuurlijk heel goed zou kunnen spelen is de onzekerheid over het middel, de medicijnen. Wat gaat het met je kind doen, ook in de toekomst? Dan kun je het 'tegenstaan' noemen, maar dat is -hier in ieder geval- zuiver gebasseerd op die onzekerheid. Misschien bij Mana ook wel? Dan heeft het dus weer te maken met het welbevinden van je kind en niet met jezelf. Snap je?
Het is en blijft een duivels dilemma, vinden wij hier.
groetjes, Sophie.
Wat vraagjes
Als er sprake is van een chromosoomafwijking, kan er toch ook sprake zijn van PDD-NOS? (althans heb nog nooit gehoord dat dat niet kan samengaan). Anders wellicht laten onderzoeken in het ziekenhuis waar hij ook onder behandeling is van chromosoomafwijking (ivm zeldzame denk ik Nijmegen of Maastricht).
Ook vind ik het vreemd dat school niet aangeeft wat zij fijn vinden. Hij zit nu voor het 3e jaar in groep 1, en heeft volgens hen een ontwikkelingsachterstand terwijl zijn intelligentie normaal is.
Verder gebruik ik ook medicatie om alles rustig te houden (geen AD), mijn hersens doen het al goed op een hele lage dosering, wellicht kan je kijken wat het bij je zoontje doet.
Zeker gezien je situatie (ik lees ex) hoop ik dat je voldoende steun kan vinden om alle zorgen te dragen. Zo niet, trek aub tijdig ergens aan de bel. Ook als je nu heen en weer wordt geslingerd tussen wel iets doen, niet iets doen, wat te doen, enz.
Net al voorgaande reacties
je kiest voor medicatie als je ziet dat je kind zonder in de problemen raakt en niet meer zichzelf kan zijn. Zonder medicatie kan onze zoon zich cognitief veel minder goed ontwikkelen, en ook op sociaal gebied gaat er dan veel mis. Nu met medicatie gaat dat vele malen beter, al blijven er altijd pieken en dalen, maar dat heeft elk kind volgens mij.
Bedankt
voor jullie reacties!
Ik ben idd bang voor de evt. bijwerkingen van medicatie op de langere termijn omdat daar, zeker bij jonge kinderen, nog niet alles duidelijk van is.
Ik wil echt het beste voor mijn zoontje en als zou betekenen dat hij beter zou gedijen bij medicatie dan zal ik dat niet meteen afweren.
Ik wil allereerst meer hiervan afweten. Komende week hebben ex en ik weer een gesprek met de instantie die hem getest hebben en daarbij is dan ook de juf van zijn school aanwezig.
Het punt is dat mijn zoontje echt wel ontwikkeld, alleen niet op het tempo dat de maatschappij van een kind van bijna 6 blijkbaar verwacht. En daar heb ik moeite mee. Ieder kind heeft zijn eigen ontwikkeling en misschien heeft mijn zoontje wat meer tijd nodig in zijn ontwikkeling. Hij heeft de eerste 2 jaar van zijn leventje meerdere operaties gehad en dat heeft ook zijn invloed op zijn ontwikkeling.
En ja Mammarijke, ik zit nog middenin een scheidingsprocedure, die niet makkelijk loopt met een ex die zijn kinderen maar 4 dagen in de maand ziet. Dus veel komt op mij neer en dat is best wel moeilijk....
Maar ik zal de voors en tegens heel goed afwegen en dan een beslissing nemen.
Mana
Mmmm mana
>>Het punt is dat mijn zoontje echt wel ontwikkeld, alleen niet op het tempo dat de maatschappij van een kind van bijna 6 blijkbaar verwacht. < <
Wat verwacht de maatschappij dan van een kind van 6? Wat verwacht jij van een kind van 6? Een kind van 6 dat nog in groep 1 zit, dat vind ik persoonlijk ook zorgelijk.
>>En daar heb ik moeite mee. Ieder kind heeft zijn eigen ontwikkeling en misschien heeft mijn zoontje wat meer tijd nodig in zijn ontwikkeling. < <
Tuurlijk, maar nu loopt hij meer dan een jaar achter, dat is best veel hoor, om in te halen.....
>>Hij heeft de eerste 2 jaar van zijn leventje meerdere operaties gehad en dat heeft ook zijn invloed op zijn ontwikkeling. < <
Ook dat is zeker waar, maar als je zoon met medicatie nu ook op zijn eigen tempo, maar iets sneller ontwikkelt, denk je niet dat dat voor je kind zelf ook beter is. Heb je enig idee hoe gefrusteerd een kind kan raken dat cognitief verder is, maar nog steeds op het nivo van een jaar geleden mee moet doen???
De gevolgen van medicatie op langere termijn, Ritalin wordt al heel lang voorgeschreven, er zijn geen publicaties bekend dat er gevolgen zijn op langere termijn. Wel blijken veel ADHD-ers die in hun jeugd niet voldoende begeleid zijn, al dan niet met medicatie, later te grijpen naar drugs e.d. Stond net nog een artikel over in de Metro.....
Door zijn
Problemen met motoriek en de opmerking dat hij verbaal sterk is, zou je ook aan een NonVerbale Leerstoornis kunnen denken. NLD.
Is dat verbaal sterke ook iets wat uit de IQ test duidelijk naar voren kwam en zo ja, hoe groot is het verschil met performaal?
