Wat vinden jullie van ' de boekjes'?
Hoi allemaal,
Onze dochter (10) heeft asperger, en dat is voor haar met name op school een probleem (concentratie, tempo, begrijpen wat er gezegd wordt enz.). Thuis en op twee sportklups functioneert ze prima.
We hebben haar verteld dat ze asperger heeft, wat dat is, en dat ze daardoor langzamer leert dan andere kinderen. Dit stelde haar gerust, nu weet ze waardoor dat komt. Ze heeft aan haar vriendinnen verteld dat ze asperger heeft, en als het zo uitkomt dan praten we erover.
De school wil met haar boekjes door gaan nemen over autisme e.d. Voor mij hoeft dat eigenlijk niet.
Psycho-educatie vind ik prima, maar ik vind ook dat onze dochter nu genoeg weet. Er zijn inmiddels tientallen boekjes over autisme, asperger, adhd enz. Aan de ene kant nuttig, maar ik vraag me ook af of het nodig is om kinderen er steeds maar op aan te spreken dat er 'iets' met ze is. Ook al wordt die boodschap nog zo kindgericht en aantrekkelijk gepresenteerd. Ik denk dat te veel wel degelijk schade kan doen.
En zit er ook niet een commercieel kantje aan? Alle uitgevers hebben dit soort boekjes in hun fonds, het is toch ook gewoon verdienen voor ze? Ouders en leerkachten willen het zo goed mogelijk doen, dus die kun je makkelijk wijsmaken dat die boekjes positief uitwerken voor kinderen. Maar is dat altijd zo?
Kortom: wat vinden jullie van 'de boekjes'?
Dihanne
Los van "de boekjes"
Los van de boekjes, ik zou helemaal niet willen dat school zich bemoeit met het informeren van mijn kind over zijn/haar stoornis. Dat doe ik zelf wel. Bovendien weten ze er niet genoeg van af.
En ik leg er liever de nadruk op dat mijn kind wel "iets" heeft, maar dat ie wel vreselijk leuk en goed is. Kortom, een bijna normaal kind. Het lijkt me onwenselijk dat school nog eens gaat benadrukken hoe "anders" een kind is. Tenzij ze er een specifiek leerdoel mee voor ogen hebben, dat je niet genoemd hebt???
In de klas
Ik denk dat een stukje lesstof in de klas nooit verkeerd is, maar dan dus met z'n allen dat boekje lezen, en niet benadrukken om wie het gaat en dat die zo anders is...
Maar ik vind dat ook best moeilijk. Mijn dochter komt uit het speciaal onderwijs, ze heeft daar ook best veel geleerd over hoe kinderen kunnen verschillen. Daar werd in de klas vrij veel uitleg gegeven over bijvoorbeeld adhd en autisme, zodat de kinderen daar wat meer begrip voor kregen. Nu zit ze op een vrije school, en daar worden verschillen juist niet benadrukt, maar WEL geaccepteerd. Aangezien er verschillende kinderen met een "rugzakje" in haar klas zitten is er ook wel eens wat uitleg nodig, want waarom reageert Pietje zo heftig op bepaalde dingen? en waarom heeft ons meiske soms echt behoefte aan een time out, en moet iedereen haar dan ook echt met rust laten.
Voorlichting vind ik op zich heel goed, en eigenlijk ook heel hard nodig! maar je moet een kind hiermee niet juist een buitenbeentje maken.
groetjes, Tess
Hier
Onze kinderen worden altijd behoorlijk bozig van boekjes over adhd, wat een zoon heeft. Ze vinden ze beperkt, kortzichtig en vooroordelen in de hand werken. Zo keek zoon eens een boekje in de bieb in, van Miriam Mous, over adhd. Hij werd helemaal boos. De hoofdpersoon ging bij een arts aan een folder standaard draaien, zodat alle folders door de lucht vlogen. Zoon zei geirriteerd: 'Wat stom, als je adhd hebt, betekent dit nog niet dat je niet weet hoe je je moet gedragen. Die jongen is gewoon onbeleefd!'
Ik pas er dus mee op. Ik lees zelf veel over adhd en vertel mijn zoon dan vaak de hoofdlijnen van wat ik geleerd hebt. Zoals laatst, dat sporten en bewegen zo goed helpt tegen de ongemakkelijke buien die hij af en toe heeft.
Ik ben er absoluut op tegen dat ze op school therapeutje gaan spelen! Daar kun je zoveel mee verknallen, dat vind ik echt niet goed.
Ben ook niet zo van de boekjes
en ook niet van de voorlichtingsfilms die men in de klas hanteert.
Bij mijn zoon heb ik zelf de film uitgezocht die men wilden laten zien. Ze wilden er eerst niet aan dat ik zelf een film uitzocht maar het gaat om mijn kind en dan wil ik iets wat het beste bij hem past en waar hij zichzelf tenminste in kan herkennen.
Op het VO heb ik gezegd dat ik geen film wilde vertonen omdat ik op dit moment geen geschikte film vond.
Heb inmiddels een uitzending van BNN gevonden over een meisje met gilles de la tourette, die ik wel geschikt vind om te laten zien. Heb de link al aan de mentor gestuurd
Maar laat de school vooral geen therapeutje gaan spelen hoor, daar zijn ze echt niet kundig genoeg voor en het is ook niet aan hun om jou dochter voor te lichten.
Bedankt mede-ouders!
bedankt iedereen die gereageerd heeft!
Het is toch heerlijk om je gevoel te kunnen checken bij anderen. Prettig dat jullie mijn bedenkingen ook voelen, zeker als een school met de boekjes aan de gang wil.
Ik vond de opmerking heel mooi dat kinderen geaccepteerd moeten worden. Dat ontbreekt er echt aan bij de intern begeleider van onze school.
Soms denk ik: als er een kind in een rolstoel op school komt, dan zal ze tegen dat kind zeggen: Sta nou eens op en loop naar de deur.
Mijn dochter doet het hartstikke goed, maar inderdaad, op sommige punten net iets anders dan andere kinderen. De andere kinderen accepteren dat, de leerkrachten ook, maar de intern begeleider blijft maar hameren op stoornis, autisme, asperger enz.
Ik ga het gesprek weer eens aan met deze intern begeleider, met jullie in mijn achterhoofd
groet
Dihanne
