Wat zouden jullie doen?[wel of geen ritalin]
Man en ik staan voor een dilemma en ik wil graag jullie mening lezen. Even kort wat geschiedenis.
Onze dochter is net 12 en zit in de brugklas (jonge leerling dus). Dochter heeft het op de basisschool zwaar gehad. Werd buitengesloten en getreiterd. Ook vond een juf die ze in groep 5 en in groep 7 had dat ze een groot sociaal probleem had. Ze kon niet samenwerken. In groep 6 heeft ze een sova training gevolg en afgelopen zomer is ze naar het Sterkid kamp geweest. Dat is een kamp voor kinderen die niet weerbaar zijn en naar de brugklas gaan. Ze kwam vol zelfvertrouwen terug van dat kamp en dat heeft ze de eerste weken in de brugklas volgehouden. Helaas is het daarna weer mis gegaan. Veel explosieve buien op school. Snel op de kast zitten als iemand iets zegt etc. Mentor heeft aan de bel getrokken: zo ging het niet. Wij hebben vervolgens hulp gevraagd bij een juegdpsycholoog. Zij heeft een paar consulten gedaan met dochter en met ons. Nu kwam zij met 2 hypotheses waarom het zo fout gaat op school qua gedrag etc. De eerste hypoyhese was dat dochter zo gepest is in het verleden dat het echt veel invloed heeft op wie zij nu is. Ze weet niet meer wat haar plek is in groepen, hoe ze moet reageren etc. Op zich een logische hypothese. De tweede was dat het misschien wel mogelijk was dat dochter adhd heeft. Psychologe heeft met ons een checklist doorgenomen en daarin komt toch wel naar voren dat ze dat heeft. Wij herkennen veel. Onze oudste zoon heeft ook adhd dus we zijn er mee bekend. Bij zoon uit het zich met name in uiterlijke onrust en bij dochter in innerlijke onrust en impulsiviteit (qua reageren en nadenken, maar ook qua plannen en organiseren. Ze is een beetje een kip zonder kop soms). De psychologe heeft uitgelegd dat de adhd zorgt dat dochter heel impulsief reageert op andere kinderen en niet nadenkt hoe dingen bedoelt zijn en hoe zij overkomt op andere kinderen. Ze is haantje de voorste in alles, maar overziet de dingen niet. Ook kan ze niet aftasten hoe ze zich het beste kan gedragen...even de kat uit de boom kijken. Hierdoor werkt ze zichzelf ook in de nesten. Wat pesten tot het gevolg heeft.
De vraag is nu: wat gaan we doen? Beide hypotheses zijn waar vinden wij. Maar nu? Gaan we haar ritalin geven en hopen dat haar innerlijke rust terug komt en ze minder impulsief reageert? Daarnaast therapie om haar te leren omgaan met pestgedrag en het verleden een plekje te geven. Als ze zelf wat rustiger wordt kan ze ook rustiger reageren op dingen die andere kinderen doen en zeggen en dan zouden de explosieve buien op school misschien verminderen.
Maar ja...het is ook wel weer een stap om haar ritalin te geven. Zoon is er erg van opgeknapt, maar hij had het zo duidelijk nodig. Dochter is al 12 en doet het dus al heel lang zonder. Is ook een heel ander type kind. Behalve dat het op school niet goed gaat qua pesterijen van andere kinderen is het een heel normaal kind. Geen moeilijk gedoe thuis en ze maakt best makkelijk contact en is spontaan. Wij vinden het zo moeilijk om hierin een beslissing te nemen. Wat zouden jullie doen?
Probeer het eens!
Als ze geen ADHD, maar diabetes of astma had gehad zou je ook niet twijfelen met de medicatie 
Ook met medicijnen zijn het heel normale kinderen, echt waar. Normaal-zijn valt of staat niet met een pilletje, dan zou bijna iedereen knettergek zijn
Sterkte trouwens... Klinkt heel heftig (en wat het pesten & de gevolgen betreft, ook erg herkenbaar, al is de achtergrond anders)...
Niet voor altijd
Ik snap dat je het moeilijk vindt, maar ik zou toch uitgaan van de redenatie: als ze met ritalin rustiger wordt en minden impulsief, krijgt ze de gelegenheid om het pestverleden te verwerken en te bouwen aan de relaties met de kinderen waar ze nu in de klas bij zit.
Uiteindelijk is het bij onze zoon ook ongeveer zo gegaan. Hij was depressief geworden, met de methylfenidaat kon hij de rust vinden om zijn depressie te verwerken en kon hij weer succeservaringen opdoen op school. Vanaf toen ging het (heel) langzaam beter.
Bij meisjes uit adhd zich vaak heel anders dan bij jongens. Omdat jongens veel meer naar buiten toe ageren, valt hun gedrag veel meer op. Maar meisjes hebben in relaties en innerlijk soms heel veel hinder van adhd, terwijl het helemaal niet zo opvalt voor de buitenwereld. En zelf weten ze niet beter. Je dochter is nu nog een kind, ze kan nu nog technieken en strategieen aanleren, waar ze de rest van haar leven de vruchten van kan plukken.
Titel
Mijn titel in de vorige post slaat niet meer zo op de inhoud. Ik wilde eerst een stukje schrijven over dat je ritalin niet voor altijd hoeft te gebruiken. Je kunt er betrekkelijk makkelijk mee stoppen.
Verder schijnt dit boek
http://www.amazon.com/Understanding-Girls-AD-Kathleen-Nadeau/dp/0966036654 een goed boek te zijn over de problemen van meisjes met adhd.
Wat ik eigenlijk vind is dat er nader onderzoek gedaan zou moeten worden, en dan niet door een psycholoog maar door een kinderarts of psychiater.
Daarna zou ik zeker de medicatie niet afwijzen. Die kun je ook alleen onder schooltijd geven om te kijken of er dan verbetering optreedt.
Medicatie
Ik vind medicatie ook nogal snel beslist hier. Een paar gesprekken met jullie en kind, dat is geen uitgebreid onderzoek op meerdere vlakken wat normaal toch gebeurt dacht ik, voor het stellen van dergelijke diagnose.
Mijn advies is verder te zoeken naar een goed multidisciplinair onderzoeksteam die de pijnpunten blootlegt zodat kan gestart worden met een goede therapie. Leren organiseren, gerichtere sovatraining... En dan eventueel met een arts overleggen die goed bekend is met adhd om medicatie opstarten.
Succes!
Maar...
Die diagnose is misschien snel gesteld, maar ik lees in de beginpost ook, dat de psycholoog wel duidelijk aangeeft ook niet zeker van haar zaak te zijn. Het zijn nog hypotheses. En bij ons was de diagnose nogal snel te stellen, (voor de ervaren therapeut dan he, huisarts, juffen, sbd en ggd-arts, snapten er niet veel van) die adhd lag er wel erg dik boven op bij onze zoon. Aanvankelijk hadden wij nog wel moeite om het te zien, wij wisten ook niet zoveel van adhd en stelden ons er een stuiterend kind bij voor. Zoon kon op school wel stilzitten en rustig zijn (lijken). Toen wij goede uitleg kregen van de therapeut, zagen wij het ook. Die onrust, die heen en weer schietende ogen, die continue onwillekeurige spierbewegingkjes,..... ga maar door.
Verder ben ik bang dat je qua impulsiviteit niet zoveel kunt doen met trainingen. Want dan ga je bespreken hoe het kind anders had kunnen reageren. Maar dat weet het kind ook wel, dat het niet handig is om te exploderen. Medicatie kán dan juist heel goed helpen om tijd te creeren tussen gebeurtenis en reactie, waardoor het wél lukt om het voorliggende probleem op een acceptabele manier op te lossen.
Onze zoon werd er altijd enorm depressief van, als hij in therapie moest gaan bedenken wat hij anders had kunnen doen. Daar zijn we heel snel mee gestopt, omdat het de zaken alleen maar verergerde. 'Jaahaa, dat weet ik toch wel, maar het lúkt elke keer maar niet, en dan heb ik het al gout gedaan, en dan is het te laat. (somber kind, met schouders opgetrokken en tranen in de ogen)' En van het hele stop-denk-doe gebeuren werd hij enorm geprikkeld. 'Ik ben toch niet gek, wat denk je wel niet? Stop-denk-doe, denk zelf eens even na, zeg!'
Zorgzorg, ken je het boek: Het explosieve kind? Of de website: www.livesinthebalance.org? De methode die hierin beschreven staat, werkte bij ons wel. Maar het is wel moeilijk om dat toe te passen op school, omdat je als ouder geen zicht hebt op de schoolsituatie. Hierdoor moet je een soort van bemiddelaar gaan zijn, die je kind helpt om dingen te duiden. Lastig, maar niet onmogelijk.
Eerst goede professionele hulp
Eerst maar eens een professional zoeken die je helpt, ongeacht of het nou wel of niet ADHD is. Het heeft ons best moeite gekost om zo iemand te vinden. Misschien via de huisarts?
Onze zoon kreeg uiteindelijk Ritalin puur om zijn concentratie op school te verbeteren. Hij krijgt het dan ook alleen daar. Maar het bleek hem ook sociaal enorm vooruit te helpen. Hij treedt kinderen rustiger tegemoet en heeft meer zelfvertrouwen. En als hij geplaagd wordt flipt hij niet meer, zodat hij geen pestobject meer is. Hij kan nu zelfs iets gevats terugzeggen. Maar bij jouw dochter is er wel al veel gebeurd, dus daar is misschien ook als het ADHD is meer hulp nodig dan een pilletje.
Even wachten
Ik zou niet in december zulke beslissingen nemen. Grappig, dat hoorde ik juist laatst van iemand anders! In december ben ik juist geneigd om beslissingen te willen nemen, scheelt weer goede voornemens in januari. Sterkte met de beslissing, al zou ik ook eerst gaan voor een goede onafhankelijke psychiater..
Januari
We gaan inderdaad nu nog niet beslissen. We hebben een afspraak met de psych in januari en praten dan verder. Ik ben op zich niet tegen ritalin, omdat ze dan inderdaad wat minder impulsief zou kunnen reageren en eerst iets meer nadenkt voor ze iets zegt of doet. Als ze van binnen wat rustiger is zal ze ook meer open staan voor hulp. Ze moet therapie houden vanwege pestverleden en hoe ze er nu mee om moet gaan als er iets gebeurt. En ook om de contacten die ze nu heeft verder uit te bouwen. Ik denk dat het dus een combi wordt van de 2 hypotheses. Maar we willen nog wel verder denken en overleggen. Ik heb deze week ook een afspraak met de psych van mijn zoon (medicatiecontrole) en zal haar ook eens om advies vragen.
Bedankt voor jullie mening!!
Raar
Ze doet het al heel lang zonder... ja inderdaad.
Maar het effect van ritalin is je al bekend, dat hebt je gezien bij je zoon.
Al is het bij je dochter ook anders, toch kan ze het heel goed helpen. Ze heeft genoeg problemen die bij ADHD horen, anders zou dit niet worden voorgesteld.
Ik vind het toch altijd vreemd dat ouders zo twijfelen over het wel of niet geven van ritalin. Het is een medicijn, een stofje wat te kort is, wordt in tabletvorm aangevuld en hierdoor kunnen de kinderen van profiteren.
Toch moet je als ouders hier vaker voor verdedigen omdat de media en andere ouders erop reageren met verbazing, met walging en doen alsof het een drug is
Natuurlijk zijn er mensen die misbruik maken van deze medicijnen, maar als ouder van een kind met ADHD val jij daar toch niet onder? Hoef jij je daardoor niet aangesproken te voelen?
Een kind met astma krijgt ook zijn puffer en daar zitten toch ook medicijnen in?
en ja, je kan zonder, heb ik ook gedaan. Meer dan 40 jaar. Maar een tabletje kan heel veel verschil maken. Had ik het maar eerder geweten. (en geen ouder gehad die dacht het gaat toch goed zo...)
