
ponpon
08-04-2010 om 21:47
Weet me weer geen raad, zoon weer ruzie
Even mijn hart luchten en om raad vragen. Mijn zoontje van 11 jaar heeft pdd-nos. en dan ook dat hij overal op reageert . Wat geregeld buiten resulteert in ruzie met andere kinderen. als de zaken niet gaan zoals hij wil ( en wat dus veilig is) gaat hij schreeuwen, schelden met de meest afschuwelijke ziektes. Waardoor er dus weer ruzie komt. Nu is het ook zo dat hij met een aantal kinderen best heel goed kan spelen. Maar er zijn er een aantal bij ( ong 3 a 4 ) en die dagen hem altijd uit. Ze pesten hem en daarop reageert hij dus weer. Kinderen lachen, zoon nog bozer, harder schelden en schreeuwen, kinderen nog meer pesten en o wat een lol hebben ze dan om hem. Hij is een makkelijk doelwit.
We hebben alles al geprobeerd. Er bij blijven, er juist niet bij blijven zodat hij zich niet gesterkt voelt door ons. ( en hopenlijk zijn mond houdt en zo geen ruzie krijgt )Om een hoekje kijken en ingrijpen als het dreigt fout te gaan..enz.
Vanavond werd er gevoetbald en 1 van deze "pest" kinderen zei telkens tegen hem dat hij wel bij hem in het team zat maar dat hij de bal toch niet zou krijgen. dus zoon boos, schreeuwen en schelden enz.
Mijn dochter was er ook bij en heeft een filmpje op haar telefoon gemaakt waarbij mijn zoon wordt uit gejouwd, en hard onderuit getrapt wordt, daarna wordt nagetrapt tegen zijn rug. Ze heeft nog een filmpje waar hij op de grond ligt, er een paar kinderen om heen staan en wordt geschopt door hen , maar dat is wat verder weg en daardoor niet duidelijk)
Hij is hierna huilend naar huis gekomen. Ik ben naar de kinderen toe gegaan en heb geprobeerd te bemiddelen. deze pestkop ging , terwijl ik erbij stond, zoon na staan doen waardoor zoon heel boos werd en zich niet kon beheersen en hen achterna ging. Hierna gaf zoon hem een paar klappen. Pest kind geeft hem vervolgens een hele harde klap op zijn hoofd waardoor zoon valt. Ik heb hier geprobeerd niet op te reageren door zoon te zeggen dat hij niet moest beginnen met slaan ( wist toen nog niet wat er allemaal was voorgevallen)
affijn, na een poosje is de rust weer terug gekeerd en ben ik om een hoekje gebleven. Vervolgens hoorde ik pest kind, waar zoon ook bij stond, opscheppen hoe hij zoon wel te grazen had genomen en hem tegen de grond aan had geslagen. Hierdoor werd ik zo boos dat ik hem heel boos heb toegesproken. pestkind bleef mij gewoon heel ongeinteresseerd aankijken. en vond het " lekker belangrijk"
grrrr. zo boos kan ik daar om worden.
Wat moet ik nu doen? Naar ouders gaan?
Ik ben vooral ook heel boos en verdrietig om het filmpje waarin ik zie dat hij gewoon geschopt wordt tegen zijn lijfje. Mijn zoontje is iel en klein voor zijn leeftijd. Kan absoluut niet voetballen en is heel erg onhandig. Hoe gaan jullie hiermee om?
zoon binnen houden? Weer de hele zomer er bij blijven? ( wat overigens in zijn gedrag niet helpt want leren doet hij niet van wijze raad).
Ik ben zo moedeloos !
bedankt alvast voor het lezen van mijn verhaal.

Moek
09-04-2010 om 01:15
Afschuwelijk!
Wat een naar verhaal, zeg. Met dat filmpje en de vrhalen van je zoon en je dochter kun je aangifte doen, bewijsmateriaal genoeg. De politie heeft misschien ook tips over dit soort dingen, die zijn goed in de-escalatie. Ik zou zelf in de verleiding komen zo'n pestkop in elkaar te slaan, maar daar los je ook niets mee op.
Weet de buurt overigens wat er met je kind aan de hand is? Dat zou het makkelijker maken de ouders erop aan te spreken. Misschien zijn dat wel fatsoenlijke mensen die hun kind erop aanspreken. Ik zelf zeg er bij ons overigens niets over, omdat ik nogal nare buren heb die alles gaan verdraaien.
Overigens kan het zijn dat je boze woorden best indruk gemaakt hebben, al moest die jongen zich stoer houden voor zijn maten.
Voorlopig onopvallend toezicht houden lijkt me een goed idee: je moest toch al in je voortuintje werken, of zoiets.
En is je dochter groter dan de pestkoppen? Zou die niet met een paar vriendinnen kunnnen ingrijpen? Is bij mijn kind op school gebeurd, toen kregen de pestkoppen van groep 5 opeens alle meisjes van groep 8 over zich heen.
Een lang verhaal, maar ik hoop dat je er wat aan hebt. Mijn zoon komt ook vaak huilend thuis, helaas, al is hij niit fysiek aangevallen. Een sova-training helpt wel wat.

Nikus
09-04-2010 om 08:55
Ponpon
Ik mis wat in je verhaal. Namelijk de wijze raad naar je zoon om weg te lopen. Er is maar 1 regel, weglopen!
Wordt je boos, omdraaien en weglopen.
Wordt je gepest? omdraaien en weglopen!
Niet de verantwoordleijkheid bij die ander leggen maar zelf handelen door weg te lopen!
Het is een afschuwelijk verhaal maar je zoon heeft zelf de sleutel in handen. Door gewoon weg te lopen.
Besef dat jullie een probleem hebben door de manier waaropo je zoon reageert. Haal hem uit het "het overkomt me gewoon" sfeertje en ga er zelf gericht mee aan de slag geholpen door professionals.
Verder raad ik je aan om aan de impulsregulatie van je zoon te gaan werken. Dit kan je doen middels ipg of gesprekken bij een autisme team. Dit is heel belangrijk voor zijn toekomst want juist die impuls regulatie is van essenntieel belang om uit de problemen te blijven!

Roos Vicee
09-04-2010 om 10:53
Ponpon
Wat vreselijk! Maar ik herken het ook erg goed!
Ik zou in eerste instantie proberen er met de ouders over te praten. Vaak weten ouders helemaal niet wat hun kind exact uitspookt als het buiten speelt. En als jij niets laat horen zal er dus helemaal niets veranderen. Ik niet gelijk met het filmpje op de proppen komen, maar het wel laten zien. Als ze daar anders op reageren dan je hoopt kun je altijd nog zeggen dat je er, als het weer gebeurt, mee naar de politie gaat. Maar direct aangifte doen zoals Moek (geloof ik) adviseerde, zal ik niet doen. Met aangifte haal je zoveel ellende over jezelf en de pesters heen, dat wil je vast niet. Ik zou dus eerst proberen er toch met de ouders over te praten. Wie weet hebben zij er geen idee van wat hun zoon (was het toch?) allemaal uitkraamt en uitspookt buiten.
Iedereen (incl. artsen!) roepen tegenwoordig allemaal zo snel dat je aangifte kunt gaan doen, maar de meeste mensen realiseren zich niet wat ze daarmee overhoop (kunnen) halen. (ik spreek helaas uit ervaring, van beide kanten).

Rafelkap
10-04-2010 om 17:46
Hier
word ik dan wel weer verdrietig van. Onze jongste heeft nog maar net een "vermoedelijk autistische stoornis." En het is nu zo'n vrolijk, blij jochie. Maar de buitenwereld is hard.
Sterkte ponpon, met je zoon!