Wel of niet asperger?
Ons meisje van 10 is heel gevoelig voor materialen, kan niet met veranderingen omgaan, of als situaties anders gaan dan zij had bedacht. We zijn op pad gegaan voor de diagnose, maar de contact- name zou te adequaat zijn voor de diagnose asperger. Misschien wordt het een angst- diagnose.
Ondertussen kan ze niet douchen op school bijvoorbeeld, want haar handdoek durft ze niet vast te pakken. Verder kan het een echt probleem zijn als we als gezin iets afspreken en het gaat niet door, dan zijn we de rest van de dag met het meisje bezig. Zou een angst- diagnose de lading dekken?
Kan van alles zijn... ook asperger
Asperger valt onder het autisme spectrum, maar dat wil niet zeggen dat deze kinderen helemaal geen contact zoeken of willen. Dat zijn de klassieke autisten, en zelfs die willen wel eens contact maar zijn er vaak zwaar onhandig in 
In mijn dochter zag de psych ook "teveel" wederkerigheid, maar ook duidelijk veel kenmerken van autisme, het werd pdd-nos. Asperger is een diagnose die in nederland bijna nooit aan meisjes gegeven word, vaak heet het dan pdd-nos, de aanpak is wel hetzelfde, voor het hele autisme spectrum overigens. (ik heb ook een zoon met klassiek autisme)
Dat wel of niet aanraken van bepaalde stoffen herken ik ook wel. Mijn zoon wil jarenlang alleen maar "zachte broeken" (joggingflodders dus), en alle uitstekende kaartjes en labels moeten er snel uitgeknipt. Een stofje dat niet lekker voelt blijft echt in de kast liggen, en dat kan om heel kleine nuances gaan, dan denk ik dat het best lekker zacht is, maar dan is het toch net niet goed genoeg...
Het heet een stoornis in de sensorische integratie, ze voelen dingen gewoon anders als ons, doordat de tast prikkel in de hersenen anders verwerkt word (daar hebben we de link met autisme). Je kunt er trouwens wel iets aan doen, met hulp van een ergo therapeut. En een verstoring in de sensorische integratie kan ook op zichzelf staan, maar het kan dus ook een kenmerk van autisme zijn.
Ik zou niet zo snel aan een angst diagnose denken, maar misschien spelen er andere factoren mee dat daaraan gedacht word.
groetjes, Tess
Moeilijk bij meisjes
Zoals Tess al schrijft is Asperger lastig bij meisje. Mijn meisje zoekt juist veel contact maar is daarin grenzeloos. Ze kan geen maat houden en voelt niet aan wanneer iemand even met rust wil worden gelaten. Verder heeft ze veel kenmerken van Asperger en is dat uiteindelijk de diagnose geworden. Maar de psychiater loopt gewoon keurig DSM IV door en kijkt wat er het dichstw bij licht. Volgens mij had iemand anders misschien wel voor PDD NOS gekozen, ik blijf het wat arbritair vinden... Wat overeind staat dat het in het autistische spectrum valt waardoor je handvatten kunt vinden om haar welzijn te verbeteren. En wat het dan precies is... Sinds de handvatten en andere manier van opvoeden gaat het stukken beter met mijn meisje en daarom was een 'diagnose' fijn. Verder hecht ik er wat minder waarde aan.
Nou vind ik angstatoornis en autisme wel een groot verschil. Ik zou daar wel op doorvragen als ik jou was.
Sterkte!
Groetjes, Gonzo
Adequaat
Onze zoon is uitermate communicatief. Grenzeloos zoals Gonzo ook beschrijft. Wij hebben jaren en jaren geinvesteerd om hem te leren hoe de normale normen zijn. Zoon is ook hoogbegaafd en heeft cognitief geleerd hoe het dan blijkbaar hoort bij gewone mensen. Toen wij op zijn 11e bij de psychiater kwamen, vertelde deze ons dat er 2 redenen waren waarom zijn Asperger heel mild was. De eerste was dat wij onze opvoedingstijl sterk aangepast hadden aan zijn behoeften. Elke verandering begeleiden we heel sterk. Zo sterk dat anderen het overdreven vinden, maar voor ons is het normaal. Het niet doen betekende extreme reacties. De tweede reden was zijn hoge intelligentie. Hij voelt niet intuïtief aan wat normaal (groeps-)gedrag is, maar als een Dr. Spock of Mr. Data beredeneert hij razendsnel wat in welke situatie van toepassing is. Wij zijn bij verschillende psychologen geweest sinds zijn 4e, maar die hebben allemaal de diagnose ASS afgewezen. We zijn bij de psychiater terechtgekomen omdat zijn driftbuien zo agressief werden, dat het gevaarlijk werd. De psycholoog in die praktijk vond het nog steeds zeer onwaarschijnlijk dat het Asperger was: hij was zo communicatief en ging zo goed om met veranderingen. De psychiater legde haar (en ons) toen uit hoe deze verwarring kwam.
Ik heb daarna diverse boeken gelezen. Ik kan je de boeken van Tony Attwood aanraden. Hij heeft zelfs een speciaal boek over meisjes en vrouwen met Asperger geschreven.
Over die handdoek..
Over die handdoek, dat heb ik ook. Ik smeer mijn handen eerst in met handcrème, dat helpt. Misschien bij jouw dochter ook? (Weer een probleempje verholpen msschien).
Ik heb trouwens geen ass geloof ik...
Eigenlijk
Wil ik gewoon één conclusie van mensen die het onderzoek hebben verricht. Wij zien de problemen bij ons kind; huilbuien als er een afspraak verzet, of afgelast wordt, als er een verandering op handen staat, is het huis te klein. Ik mis een beetje de professionaliteit bij de diagnose- stellers. Iemand daar ervaring mee?
Je de eerste contactname verloopt goed. Nee, vriendschappen zijn moeilijk, want de controle- factor is heftig aanwezig. Lekker veilig ook, om controlerend te willen zijn, want dan gebeuren er geen dingen die je kunnen verrassen en zo is het balletje weer rond.
Ik ga de handcreme tip uitproberen. Ik zal ook eens een dikke scheut wasverzachter proberen, bedacht ik ineens.
Ondertussen zijn de voorbereidingen voor het schoolkamp in gang en het enige waar ons kind zich druk om maakt is of we een slaapzak vinden die goed aanvoelt.
De klas waar ze nu in zit is klein, met één fulltime leraar en met een duidelijke structuur. Daar ziet men geen problemen. Nee, dat klopt. Maar er komt een grote boze school aan, met heel veel kinderen, met heel veel veranderingen en uitvallende tussenuren, invallende leerkrachten en noem maar op.
Men heeft trouwens wel beaamd dat dit begeleiding behoeft. Daar is dan weer een diagnose voor nodig. Ik dacht dat Asperger ook wel eens 'mold- autisme' werd genoemd? Ik wil niet in die richting 'duwen, maar al het andere dekt de lading gewoon niet van wat er aan de hand is.
Moeilijk hoor, op zich zit ik ook niet te wachten op stempeltjes, maar ondertussen schiet je er vaak wel wat mee op(hulp, advies)
Tsja, een conclusie...
... daar geloof ik niet zo in. Eerst dachten ze dat er aan mijn dochter was gezeten omdat ze zo angstig was. Toen werd het iets in het autistisch spectrum. Toen werd het mcdd (vanwege woedeaanvallen), toen pdd nos, toen asperger en toen hebben wij gezegd dat we geen diagnose willen maar handvatten. En dat het iets is in het autistisch spectrum, daar ben ik van overtuigd. En veel handvatten helpen.
Nu willen ze d diagnose asperger afschaffen net als pdd nos en ervoor in de plaats autisch spectrum stoornis. Dat lost een hoop op 
En als het om een diagnose gaat omdat je hulp wil op het VO, maakt het niet zoveel uit wat het wordt toch? Kinderen veranderen niet door een diagnose en als het iets is in het autistisch spectrum zijn veel handvatten hetzelfde. En uiteindelijk moet er uitgeprobeerd worden wat werkt voor jou dochter. Een eigen gebruiksaanwijzing maken want jouw dochter is weer anders dan de mijne. Ik zou proberen een beetje los te laten wat de diagnose moet zijn. Maar ik wil je niks opdringen hoor en ik hoop dat ik niet te bot ben geweest. Want als het om je kind gaat ben je erg gevoelig en ik kan het weten
Heel veel sterkte met het traject! Ik vond het heel zwaar namelijk.
Groetjes, Gonzo
Indicatie
Ook met de diagnose (gegeneraliseerde) angststoornis kun je zonodig een indicatie voor speciaal onderwijs krijgen.
Dochter is ook niet verder gekomen dan dat. Omdat ze dit blijkbaar moeilijk kunnen diagnosticeren bij meisjes hebben we het voorstel gehad om haar te laten opnemen. Gaan we dus ook niet doen met een kind met een angststoornis en mogelijk autisme.
Er gaan niet ineens deuren voor je kind open als het een passender diagnose heeft. Je moet nog steeds met scholen onderhandelen over de juiste benadering bij individuele hindernissen.
Misbruik inderdaad
Inderdaad een zorgmelding gehad omdat er een link gelegd werd met haar angst.
Daarom zou ik zelf niet aandringen bij de hulpverlening. Bij misverstanden kun je een zorgmelding verwachten.
Professionaliteit
Ik mis een beetje de professionaliteit bij de diagnose- stellers.
Mijn ervaring is dat er veel hulpverleners zijn die eigenlijk niet de portee van autisme snappen omdat ze er te weinig affiniteit mee hebben of geen persoonlijke ervaring. Tegenwoordig merk ik veel sneller of iemand ook werkelijk snapt waar ik het over heb. Vaak professionals met persoonlijke ervaring dus. Of een goed inlevingsvermogen, dat kan ook nogal zeldzaam zijn.
En sommigen vinden het echt moeilijk om ouders te geloven. Per slot zijn ze opgeleid om kinderen te helpen en dat wil niet automatisch zeggen dat ze dan ook opgeleid zijn om de ouders daar goed in mee te nemen.
Ja herkenbaar! Zelfs mensen die dagelijks met autisme te maken hebben, lijken soms gehospitaliseerd waardoor ze 'vergeten' welke problemen deze kinderen kunnen ervaren. Volgende week heb ik een gesprek met dochter en de psycholoog, dan kan ik uitleggen dat het voornaamste is dat er hulp wordt geboden. Als het langer duurt voordat er een diagnose wordt gesteld, is dat niet erg, we hebben geen haast.
Bedankt voor jullie reacties zover!
