Welk cadeau?

Hier

Ik weet niet of je er iets aan hebt, maar wat wij altijd doen met 'schermen', is dat we ze niet aan de kinderen geven, maar ze mogen ze gebruiken. Ze blijven dus van ons. Dat werkt heel goed. Ze kunnen hierdoor veel beter met elkaar delen en wij blijven er de baas over. Als ze dus onvoorzichtig zijn, kan ik ze er veel makkelijker op aanspreken. 'He, doe eens even wat zorgvuldiger met MIJN playstation!'
Verder doen wij het met schermen zoals ik een keer van Lavell hier las: Jij moet er voor zorgen dat ik me geen zorgen maak. Mijn kinderen kennen het gevaar (verslaving) en mogen een x aantal tijd achter de pc. Daar houden wij ons niet altijd even consequent aan. In de vakantie zijn we makkelijker en als onze zoon een zware tijd heeft, helpt het hem ook vaak om wat langer achter de pc te schuilen voor de realiteit. Aan de ene kant vind ik dat moeilijk, ik blijf bang voor verslaving, maar aan de andere kant begrijp ik het ook wel. Ik kan zelf ook 'vluchten' in een boek of een zinloze sodoku.
En verder vind ik dat ze toch wel te vaak achter de schermpjes zitten hoor, dus ik denk niet dat het hier allemaal zo goed geregeld is. Mijn man is er weer veel makkelijker in, maar die zat vroeger als kind ook tot middernacht achter de pc. (nog zo'n ouderwetse)
Mij is overigens het verslavende aspect van de ds erg mee gevallen. Ze gebruiken die vaak sociaal, dan doen ze met z'n allen een spel. En ze praten er erg veel over samen. Bij ons is de pc een veel groter probleem. Daar kunnen ze soms moeilijk mee stoppen. Maar op de pc is ook zoveel te doen en te zien. Ik begrijp het wel.
Maar aan de andere kant, ik vind zeven jaar nog wel jong. Misschien kun je die ds nog een jaartje laten wachten?

Ook

Beetje hetzelfde verhaal hier. Alleen is hier de ds wel alles, echt álles. (maar verder geen schermen behalve tv, maar helaas nu ook erg populair)
Zoon kreeg ´m toen hij 8 werd. In het begin viel het mee, na een poos werd het wel lastiger. Ik blijf het jammer vinden dat er veel minder mogelijkheid tot verveling is, want *vroeger* (tijdperk voor ds) kwam hij dan vaak tot erg leuke dingen. Dat is nu veel minder want bij een greintje verveling wordt dat ding gepakt.
Het blijft ook hier regelmatig wat puzzelen hoe ermee om te gaan, want ik wil er ook niet al te krampachtig mee omgaan, denk dat het dan juist ook aantrekkelijker kan worden. Maar helemaal eronder uit kom ik ook niet, want soms merk ik dat het wel erg belangrijk wordt. Geen vaste afspraken hier, wel moeten ze het vragen. En soms een schermloze week, dat soort dingen.
Ik heb geen spijt van de ds, maar zou toch zolang mogelijk uitstellen. Maar zelf vind ik een verjaardag wel een gelegenheid om echt grote wensen uit te laten komen. Dus het hangt een beetje af van hoe sterk de wens van je zoon is, en hoe *diep* die nu ook gaat. En misschien zou ik nu al juist goede afspraken gaan maken,(als je het wel doet) want je weet al hoe je zoon ermee om kan gaan. Dan is het duidelijk en heeft je zoon geen valse verwachtingen. Ik heb hier gekozen voor *kijken hoe het gaat* want hier was nog nauwelijks ervaring, computer is nooit zo interessant geweest.