Welke hulp voor mijn 2 kinderen?
Mijn dochter van 10 en zoon van 9 vallen steeds meer buiten de boot op school.
Dochter is een leuke meid die in groep 7 zit. De klas is niet leuk!! Veel opstookmeisjes en klierige jongens. Dochter is daar niet echt tegen opgewassen en nog kinderlijk. Op advies van de juf van groep 5 heeft ze een sociale vaardigheidstraining gevolgd in groep 6. Maar het heeft weinig effect gehad. Nu heeft ze bijna geen vriendinnetjes meer. Heel af en toe spreekt ze nog met iemand af, maar als puntje bij paaltje komt staat ze er gewoon alleen voor. Op feestjes wordt ze niet meer uitgendoigd. Dit schooljaar ws. maar 1 (van een vriendinnetje die ze al als baby kende, maar die haar ook steeds meer negeert).
Zoon van 9 (op zich leuke klas) zit in een traject van onderzoeken, want daar is wel wat mee aan de hand (richting vorm van autisme, adhd etc). Hij merkt nu steeds meer dat hij anders is en vindt het ook moeilijk om met andere kinderen om te gaan. Hij stoot kinderen af door zijn gedrag (vaak boos). Hij denkt dat hij soms wel leuk om gaat met kinderen, maar die zijn hem op dat moment gewoon aan het gebruiken op een vervelende manier, maar dat heeft hij dan zelf niet eens zo door.
Ik merk steeds meer dat ik er echt heel verdrietig van wordt en zou zo graag iets doen om mijn kinderen weer meer in de groep terug te krijgen. Maar wat kan ik doen. Ik praat heel veel met ze en geef ze adviezen, maar echt veel zin lijkt het niet te hebben. Dochter is echt aan het overleven en kijkt al uit naar de middelbare school. Maar goed ze moet groep 7 nog uit en dan nog groep 8. En zelfs daarna....hoe zal het dan gaan. Zal ze altijd zo alleen blijven staan.
Welke hulp kan ik ze bieden? Bestaat er iets voor het hele gezin? Ik voel me wanhopig.........
Ja wel, maar
Onze dochter zit al op turnen en paardrijden en ze heeft ook wel 2 vriendinnen in de buurt en 2 buiten onze buurt. Op zich heeft ze dus wel haar contacten, maar dit is natuurlijk veel minder dan ze de kinderen op school ziet. Daar brengt ze toch wel heel veel uren door en ik zou zo gaag zien dat ze wat meer aansluiting heeft! Bij het vormen van groepjes voor een playbackshow e.d. wordt ze nooit gevraagd en als ze er zelf op af stapt (wat ze gelukkig nog steeds wel doet) dan kan ze een sneer krijgen. Gelukkig kwam vanmiddag haar oudste vriendinnetje (die ik al eerder beschreef) weer eens mee naar huis. Deed me wel goed!
Welke hulp
Wat bedoel je met hulp voor het hele gezin?
Heb je een deskundige nodig die vanuit jouw perspectief met je meedenkt hoe te handelen en wat eventueel in te zetten?
Groet, Mii
Wat kan school doen?
Vaak kan een leerkracht, IB-er ofzo op school je op weg helpen. Zij kunnen je misschien de weg wijzen naar iets of iemand die je kan helpen. Als het goed is kennen ze op school jouw kinderen en jullie gezin beter dan wij hier...
Heb je dat al geprobeerd?
groet
Suus
Voor wie is het een probleem
Bij het lezen vraag ik me af voor wie het op dit moment een probleem is: voor jou of voor je dochter. In de klas heeft ze op dit moment weinig aansluiting, maar daarbuiten heeft ze zo te lezen wel een paar vriendinnetjes en doet ze ook leuke dingen.
Ik kom hierop omdat mijn dochter de laatste 2 jaar op de basisschool en de eerste 2 jaar op de middelbare ook weinig contact met klasgenootjes had. De dingen die die meiden deden vond ze niet leuk, ze had haar eigen wereldje, had contacten buiten school via de toneelvereniging en in de buurt. Ik maakte me daar ook vaak zorgen om, moedigde haar aan meisjes mee naar huis te nemen, bij anderen te spelen. Was bang dat ze eenzaam zou worden. Deze angst had ook te maken met het gegeven dat ik zelf aan het begin van de middelbare school ook behoorlijk buiten de groep viel en dit wilde ik mijn dochter besparen.
Mijn man hield me in die periode regelmatig voor niet mijn eigen geschiedenis over die van haar heen te leggen, zij is een ander kind, functioneerde goed, maar had haar eigen behoeftes en manieren van spelen die niet altijd aansloot bij de anderen.
Vanaf ongeveer de 4e klas middelbare school vond zij meer aansluiting, en nu is ze 22 en heeft een uitgebreide vriendenkring en een leuk studentenleven.
Het heeft mij altijd goed geholpen om te blijven kijken naar de vraag van wie het probleem is.
Sterkte en geniet ook van je leuke dochter.
