Yes, dochter fietst

Onze dochter Jet (bijna 8) kan fietsen! Door verschillende problemen zag het er naar uit dat ze dat nooit zou kunnen beheersen. Na twee jaar begeleiding door een ambulant begeleider boekten we nog niet zo veel vooruitgang. Ze vond het altijd doodeng als de goeie man langskwam, omdat ze het idee had dat ze moest presteren. Ook als wij met haar oefenden, voelde ze dat als druk en op een gegeven moment hebben we het maar op zijn beloop gelaten.
Na een gesprek met de fysiotherapeute op haar school, heeft zij (de therapeute dus) het spelenderwijs weer opgepakt met onze dochter. Jet is begonnen op een klein kinderfietsje en ineens wilde ze gisteren ook op haar eigen fiets thuis (let wel: zonder zijwielen). Zadel iets lager gezet en... weg was ze. Ik ben zo ongelooflijk trots, maar aan de andere kant was het een raar gevoel dat ze alleen de vrijheid tegemoet ging. Dat ik haar letterlijk losliet.
Bij terugkomt hoorde ik "boem" en zag nog net dat ze mijn Suzuki niet kon ontwijken. En ach... die kras de auto zie ik maar als de slagroom op het toetje!!!!