Yes! geen diagnose odd meer.

Stap in de goede richting

Hoi An,

Dit is dus duidelijk een stap in de goede richting. Begrijp ik je goed, denk jij zelf aan ppd-nos naast ADHD?
Wij zijn al 7 (!) jaar op zoek naar een juiste diagnose voor onze zoon. Vorig jaar kreeg hij de diagnose ADHD, maar wij konden ons daarin niet vinden. GGZ heeft ons steeds uitgelegd dat hij mogelijk in het stukje overlapping tussen ADHD en PDD-NOS zat. Door onze vasthoudendheid, en doordat we een nieuwe begeleider hebben, wordt nu de diagnose gewijzigd in ppd-nos. Wij denken dat dit weer een tijdelijke diagnose zal zijn, en dat het eindstation Asperger is. Wij houden vol.
Moraal van dit verhaal: Ouders hebben het niet vaak mis. Als je het niet eens bent met de diagnose, wordt deze later vaak bijgesteld.
Blijft natuurlijk de vraag: wijzigen hulpverleners de diagnose doordat ouders blijven zoeken, of vinden zij de latere diagnose ook beter passen.

Blijven hameren

7 jaar is wel erg lang. Het heeft mij afgelopen twee jaar bergen met energie gekost, soms vond ik dat moeilijk op te brengen.
Het stuitte me enorm tegen de borst dat hij werd bestempeld met een agressieve gedragsstoornis, terwijl hij een lief karakter heeft en niet agressief is. Omdat ik ben blijven hameren dat ik niets terugzag van het ODD-verhaal in mijn kind en bij iedere uitleg met tegenargumenten kwam, hebben ze uiteindelijk toegestemd in een nieuw onderzoek. De diagnose ODD is volgens de instantie gewijzigd door het harde werk van de ouders door ouderbegeleiding (...) en door de therapie die mijn kind heeft gekregen. Natuurlijk zal dat best geholpen hebben om zijn zaakjes op orde te krijgen, maar ik denk dat het eerder door zijn ADHD medicatie komt, waardoor hij minder impulsieve akties heeft en hij nauwelijks meer in de problemen komt. Die problemen waren uiteindelijk de aanleiding om hem te laten onderzoeken.
En ja, mijn kind heeft (op zijn minst) PDD NOS-trekjes, naast ADHD. Ik heb dat al bij het eerste onderzoek aangegeven, maar daar is destijds tot mijn verbazing niets uitgekomen. Een nieuwe psych, die niet bekend was met mijn zoon, heeft het laatste onderzoek gedaan en die zag wel duidelijke redenen om hem op symptomen van het autistisch spectrum te onderzoeken. De betreffende instantie heeft nu, ondanks dat er geen diagnose af kan worden gegeven, geadviseerd mijn kind te behandelen als een kind die PDD NOS heeft, dus ik ben blij met die bevestiging.

Odd

is vooral een oppositionele gedragsstoornis, niet per se agressief. Mijn zoon heeft/had hem ook. Voor mij is het inmiddels ook niet meer zo en volgens mij is het ook bij de GGZ al weggehaald. Maar hij had hem echt wel!
zie ook Balans site: Kinderen en jongeren met een Oppositioneel Opstandige Gedragsstoornis (ODD) zijn moeilijk in de opvoeding, ongehoorzaam en in verzet, maar feitelijk gewelddadig gedrag is niet aan de orde.

Dit zijn de kenmerken, maar mijn zoon had ze niet allemaal.
Kenmerken bij ODD*
is vaak driftig (had hij)
verzet zich tegen regels, weigert zich te voegen naar wat de volwassene vraagt (had hij en nog weleens)
maakt vaak ruzie met volwassenen (had hij)
ergert anderen met opzet (had hij)
geeft de schuld van eigen fouten aan anderen (had/heeft hij)
is vaak prikkelbaar, ergert zich vaak (had hij)
is vaak boos of gepikeerd (had hij)
is hatelijk en wraakzuchtig (had hij niet)

Odd

An, ik begrijp je gevoel, en ik vind het ook heel fijn voor je, dat je nu wel vrede hebt met de diagnose van je zoon. Inderdaad, als het niet goed voelt, moet je verder blijven zoeken.
Ik heb echter wel een aanmerking. Je zult het misschien niet zo bedoelen, maar het lijkt vanuit jouw posts net, alsof kinderen met odd heel agressief zijn en geen lief karakter kunnen hebben. Dat is een vooroordeel wat niet klopt.
Odd is een opstandige gedragsstoornis, en agressief gedrag wordt niet eens genoemd als een kenmerk. http://nl.wikipedia.org/wiki/Oppositioneel-opstandige_gedragsstoornis Agressief gedrag is namelijk een heel algemene term, waar van alles onder kan vallen. Van boos kijken naar iemand, tot het gericht anderen schade berokkenen.
Ik weet zeker dat kinderen met odd ook een heel lief karakter kunnen hebben. En ik weet ook zeker dat er een hoop kinderen met odd zijn, die niet agressief zijn.
De kinderpsycholoog van onze zoon vertelde eens, dat odd zo vaak voorkomt als een co-morbiditeit van adhd omdat de adhd vaak niet voldoende gezien en behandeld wordt. Het kind krijgt hierop een negatief zelfbeeld en projecteert dat op de mensen om hem heen. 'Adhd heb je, odd wordt bij kinderen gemaakt door de volwassenen om hen heen.' dat zei hij. Ik weet absoluut niet wat hier wetenschappelijk onderbouwt aan is, maar ik weet zeker dat onze zoon, ook de diagnose odd had kunnen krijgen, waren we niet naar deze psycholoog, maar naar een ander gegaan.
Overigens, ik durf te stellen dat alle mensen die overspannen zijn, kenmerken van odd vertonen. Ik wel in ieder geval, als ik onder stress sta, voldoe ik aan kenmerk 2,3,6,7 en 9. Dat zegt echter helemaal niets over mijn karakter, ik ben heel erg lief .

Gekruist

Bingo anna!
We dachten hetzelfde.

Hahahaah

inderdaad! En mijn kind is inderdaad ook heel lief, zelfs toen ODD nog wel aan de orde was

Nu weet ik

wat mijn schoonmoeder mankeert: ODD!

Koude grond

Ik heb er niet voor geleerd, dus dit is een stukje psychologie van de koude grond. Maar het volgende heeft mij altijd verbaasd:
Bij kinderen met de diagnose adhd, hoor je als meest voorkomende co-morbiditeit odd genoemd worden. Zo vaak zelfs, dat in de volksmond de twee diagnoses door elkaar gebruikt worden en veel mensen denken dat opstandigheid en dwarsheid, adhd is.
Bij volwassen adhd-ers, hoor je nauwelijks over odd. Wel hoor je heel veel over: depressie. Heel veel volwassen adhd-ers worstelen met depressie, frustraties en een negatief zelfbeeld.
Hierdoor denkt deze koude grond hobby psychologe, dat er een hele groep kinderen is, die naast hun adhd, ten onrechte odd als diagnose hebben. Terwijl ze eigenlijk last hebben van een stemmingsstoornis.
Onze zoon was ook depressief bij zijn adhd en het gedrag dat hij vertoonde, leek erg op odd. Opstandig, dwars, boos, tegendraads, altijd een weerwoord, geen vertrouwen in volwassenen.
Depressies bij kinderen zijn sowieso lastig te zien. Kinderen kunnen heel wisselend zijn in hun gedrag, kunnen nog moeilijk over hun emoties spreken en nemen niet waar, dat hun stemming 'abnormaal' is.
Depressies bij kinderen met adhd is helemaal een lastige combinatie. Er is erg weinig over te vinden 'op internet'. Bij onze zoon was het zo, dat hij de negatieve gevoelens en somberheid, de hele tijd wegduwde. 'Als ik er niet aan denk, dan is het er niet.'
Ik denk dat heel veel mensen hierdoor op het verkeerde been worden gezet. Ik vind het in ieder geval niet logisch, dat kinderen met adhd vaak odd zouden hebben, maar volwassenen depressie. Volgens mij gaat het gewoon over hetzelfde: wanhoop omdat het niet lukt om met die chaos in het hoofd te blijven functioneren in deze maatschappij.

Nog koudere grond

ik denk eerder dat de huidige volwassen ADHD-ers dusdanig niet erkend zijn in hun jeugd dat het hen nu depressies oplevert. Maar, en ik kan niet in de toekomst kijken, ik verwacht dat de huidige jonge ADHD-ers er veel minder last van hebben op latere leeftijd....

Anna, (nog meer amateurpsychologie)

Ja, daar had ik nog niet aan gedacht.
Maar ik bedenk net, tijdens het was opvouwen, dat volgens mij, ODD en depressie bij ADHD allebei vanuit dezelfde emotionele hoek komen:
Niet begrepen worden
Het gevoel dat je, hoewel je zo je best doet, nooit goed genoeg bent.
Het gevoel: spijt, als je door je impulsiviteit weer eens uit de bocht bent gevlogen. En dan gelijk die woede richting de omstandigheid die ervoor gezorgd heeft dat je uit de bocht gevlogen bent. (de juf, je moeder, je zusje, de warmte, de wind, de kou, de boormachine bij de buren)
Het gevoel anders zijn dan anderen en daardoor er nooit helemaal bij te horen.
Het gevoel: er zit meer in mij, dan er uit komt.
Het gevoel dat de wereld een verwarrende plek is, waarin jij steeds achter de feiten aanloopt.
Het gevoel dat andere mensen geen zin in je hebben, omdat je zo druk bent, omdat je het zo moeilijk vindt om écht te luisteren, omdat je vergeet om je aan de sociale wenselijkheden te houden (je wilt het wel, maar je vergeet steeds om je moeder te bellen, dat kaartje te sturen, dat kadootje te kopen)
Bij kinderen zullen zulke gevoelens denk ik eerder leiden tot opstandig gedrag, aangezien ze de wereld nog niet kennen. Ze denken dat echt dat het aan de mensen om hen heen ligt. Volwassenen weten al, dat het aan henzelf ligt. Vandaar dat de woede zich intern richt en ze depressief wordt.

Over odd

Ik zit misschien wel erg te hameren op het agressieve inderdaad, maar dat stukje hakte er bij mij destijds in. Ik ben bij een informatieavond geweest over ODD van Balans, omdat ik meer over de stoornis wilde weten en dat heeft me juist er van overtuigt dat er een verkeerde diagnose was gesteld. Dat lijkt te kloppen, want het is op zijn minst opmerkelijk dat hij nu geen ODD diagnose krijgt, terwijl hij kwa gedrag t.o.v. zijn ouders en anderen nauwelijks is veranderd. De verandering zit hem in de impulsieve akties, die hij nu minder heeft, en daardoor minder ondoordachte akties, die hem nog wel eens in de problemen hebben gebracht. Dat heeft, volgens mij tenminste, meer met ADHD te maken dan met ODD.
Er werd gevraagd naar de instantie. Die instantie is vergelijkbaar met Curium, alleen specifiek gericht op kinderen met problemen als bijvoorbeeld een lichte geestelijke handicap, een vorm van taal/spraakprobleem, moeite met sociale vaardigheden.

Jullie

zeggen nuttige dingen, waar ik zelf niet aan gedacht had. Ik wil er nog een toevoegen, als jullie dat goed vinden. Niet kunnen voldoen aan de eisen die je gesteld worden (terwijl klasgenootjes het wel lukt).

Eye-opener

Karmijn, je hebt gelijk. Mijn zoon zit nu lekker in zijn vel, want hij voelt zich zowel op school als thuis bergepen. Daardoor is hij ook veel makkelijker in zijn gedrag dan toen dat allemaal nog heel anders was.

wij zijn dezelfde weg gegaan: eerst zou het ODD zijn, met neiging naar CD.
Daarna werd toch PDD geopperd; of DCDD.
Het blijkt nu NLD te zijn. Zijn driftbuien, angsten en sociaal onhandig zijn, dyscalculi het is allemaal nu te verklaren.
En dit alles naast de ADHD die wel vasstond.... staat!

Mamamiekie

Het onderscheid tussen pdd nos en asperger gaat verdwijnen, dus het is de vraag wat het nog waard is. (alleen al door die ontwikkelingen kun je goed zien dat het maar definities van gedrag zijn, en soms is gedrag lastig te plaatsen in de gemaakte hokjes)