Zelfbeschadiging

Hallo,

Ik heb dit draadje al in het gekort staan bij gezondheid, maar vond het hier beter op z'n plek.

Mijn dochter doet sinds een 2 maanden aan zelfbeschadiging, en dan voornamelijk in het gezicht. Er is de afgelopen tijd wel het 1 en ander gebeurd, waaronder een vrijwillige uithuisplaatsing en een vader die niet naar haar ( en haar zusjes) omkijkt.
Tot vorig jaar zomer zat ze met haar jongere zusje in 1 gezin, daar zijn ze weggegaan en uit elkaar in een ander pleeggezin geplaatst.
Dat ging redelijk, tot in oktober haar zusje weer bij haar in het gezin kwam wonen. Vanaf dat moment is de ellende begonnen, nauwelijks tot niets eten, liegen, niet luisteren, in en in verdrieteig en de zelfbeschadigingen.
Via jeugdzorg worden er nu onderzoeken gedaan, maar omdat het voor de pleegouders zo zwaar werd, is ze vorige week overgeplaatst naar een crisisgezin. Als de onderzoeken afgerond zijn gaan ze verder kijken wat er nu gaat gebeuren met haar.
Als je haar vraagt waarom ze dit doet zegt ze alleen maar: dat moet ik van mezelf, net zolang tot het gaat bloeden.

Mijn hart breekt gewoon, je voelt je zo machteloos.....

Wie heeft hier ervaring mee, en wil dit eventueel met mij delen.

Een heel verdrietige moeder