Zo boos.....
Hallo allemaal,
Ik ben Matje, moeder van een zoon van 8. Een lieverd met Sensorische Integratie problemen en een aantal raakvlakken met PDD Nos. Ik zal eerst even wat vertellen over dit mannetje. Op school en thuis kan hij mede door zijn SI zijn aandacht niet houden bij, nouja eigenlijk bij alles wat hij moet doen. Opstaan, zijn werk op school, het weer naar bed gaan enz enz. Inmiddels heeft hij op school een eigen werkplek gekregen, mag hij een mp3 speler op zetten tijdens het werken en heeft hij een aantal andere extra regeltjes waar hij zich aan kan houden zodat hij in de klas beter kan functioneren. Binnenkort hebben we weer een gesprek met de kinderpsychotherapeut, de Interne begeleider en de leerkrachten om te bespreken of er hulp van een externbureau moet komen.
Thuis proberen we zoveel mogelijk regelmaat in ons leven te houden zodat hij precies weet wat er gaat gebeuren en wat er van hem verwacht word. Sinds een tijdje word hij om niks boos.
En dan ook echt enorm boos. Hij huilt en is gefrustreerd en kan niet zeggen wat er aan de hand is. Ik wil hem zo graag helpen en vraag hem wat ik kan doen.Hij word dan alleen maar bozer en zegt dat ik hem met rust moet laten. Ik probeer dan uit te zoeken, om een handje te helpen, waar zijn boosheid vandaan komt maar hij wil helemaal niets en balt zijn vuisten, gromt en huilt wanhopig.Schreeuwt: "alsjeblieft mam, laat me met rust, ik weet niet wat er nu gebeurd en ik heb geen reden om boos te zijn maar ik ben het toch!" Ik kan hier niet doorheen breken en voel me dan leeg en ben zo geschrokken. Het is net alsof hij me dan haat en me niet meer om zich heen wil hebben. Ook vind hij dat ik niet naar hem luister en dat ik hem niet uit laat praten. Ik kan met mijn hand op mijn hart zeggen dat ik dat wel altijd probeer maar dat er met sommige dingen niet kan worden onderhandeld en dat ik dat dan ook duidelijk maak.
Ik maak me zorgen om mijn mannetje en het is toch niet goed dat een ventje van 9 jaar zo met zichzelf in de knoop zit dat hij zo wanhopig boos wordt en niet snapt van zichzelf waarom dat is en wat hij er aan kan doen. En natuurlijk dat ik hem dan niet kan helpen. Ik heb hierover met de psychotherapeute gesproken maar omdat we eerst proberen om de problemen op school op te lossen komen we niet echt toe aan het zoeken naar een manier om dit aan te pakken.
Het is misschien een onduidelijk verhaal maar misschien word het duidelijker naarmate ik hier meer met iemand van gedachte kan wisselen.
groetjes Matje
Boven alles een geweldig kind!
Nu ik mijn bericht door lees merk ik dat ik in mijn verdrietige bui niet eens heb vermeld dat mijn ventje: een geweldig gevoel voor humor heeft, een echte dierenvriend is, een het bezit is van een goed stel hersenen ( zijn iq is ongeveer 124), een enorme fantasie heeft en dit heerlijk kan uiten in al zijn LEGO bouwwerken, graag een ander helpt en ontzettend graag alles wil weten. Kortom een pracht ventje en ik houd zielsveel van hem.
Dit wilde ik echt nog even duidelijk maken anders denken jullie vast dat ik alleen maar negatief over hem kan doen...
Matje
I hear you!
Ik herken veel in je verhaal. klinkt als een zeer gefrustreerd jochie die ontzettend zijn best doet en het af en toe gewoon even niet meer trekt. Loopt hij, ondanks het feit dat er wat aanpassingen zijn op school niet toch ontzettend op zijn tenen?
Ik raadt je aan om het boek waar ik het een aantal draadjes hierboven over hebt eens te lezen. De herkenning alleen zal al fijn zijn maar er staan ook zo onzettend veel tips in die je nog meer inzicht kunnen geven in je kind.
succes ermee...
~mutss
Reactie
Het lijkt op het 'flippen' van mijn dochter. Ik weet natuurlijk niet of dit hetzelfde is als bij je zoontje, maar bij mijn dochter is er dan iets wat haar 'overprikkeld'. Dat kan iets heel onbenulligs zijn: een gedachte of een vogeltje wat langvliegt. Ze voelt dan vanalles waarvan ze niet weet wat ze er mee meot. Dan wordt ze bang en boos. Gaat alles heftiger: zwaaiend met haar armen gaat ze dingen gillen. Vooral dat ze met rust wil worden gelaten. Dat er niet tegen haar gepraat moet worden. Dat niemand haar moet aanraken.
Het beste wat wij dan kunnen doen is haar dan inderdaad die rust geven. Ze gaat dan vanzelf naar haar kamer en we komen haar niet achterna. Na een poos ga ik wel kijken hoe het met haar gaat. Soms ligt ze dan in bed met het kussen op haar hoofd. Snauwt ze me toe dat ik weg moet gaan. Dat doe ik dan. Als ze weer 'normaal' reageert, vraag ik of ze later weer naar beneden komt. Meestal is ze dan heel vlak in emotie, lijkt ze heel moe ineens. Ieg komt ze op een gegeven moment weer naar beneden. Heel vrolijk, alsof er niets aan de hand is.
Vroeger gaf ik haar wel eens een kartonnen supermarkt doos. Omdat als ik erg boos ben, het wel wil helpen om zo'n ding helemaal stuk te trappen en schoppen. Maar bij haar helpt dat niet. Ze wil haar boosheid niet uiten, maar het nare gevoel weghebben.
Hoort je zoontje overigens ook een heel hoge piep? Hij zal misschien dingen waarnemen die anderen niet kunnen horen en zien. Dat hoge gepiep wordt door allerlei electrische apparaten veroorzaakt. PC, tv, koelkast, spaarlampen etc. Dan is het ook prettig als-ie een poosje in zijn kamer zonder dat gepiep kan verblijven. Zijn mp3 speler helpt dan ook.
Hij kan ook overgevoelig zijn voor tl-buizen. Maar die zal je thuis niet veel hebben. En als je ook ander (dag-) licht erbij 'mengt', heeft een tl-buis meestal weinig effect.
Thanks
Thanks voor jullie reacties.
Ik heb het boek meteen besteld Mutsss! Ik denk dat ik er veel aan zal hebben. Het is altijd prettig om te lezen hoe anderen met deze reacties omgaat.
En Marmar, hij kan inderdaad ontploffen om een klein dingetje. Meestal is het een reactie van mij alsof hij bij mij zijn verdediging kan laten vallen. Ik merk dat het inderdaad beter is om hem dan met rust te laten. Hij kalmeert dan na een tijdje wel weer. Gisteravond was het trouwens weer raak. Zomaar terwijl hij zijn huiswerk maakte werd hij woedend. Geen land meer mee te bezeilen. Ik heb hem toen een time out gegeven en dat werkte eerst totaal averechts maar nadat ik hem toch wat strenger toe sprak werkte hij mee. Hij hoort inderdaad soms een geluid in zijn hoofd. Het is alleen bij hem een luid gezoem.Meestal gaat hij dan zelf zitte neuriën of id om dat te overstemmen. Meestal krijgt hij dan van de juf op zijn kop omdat hij dan de andere kinderen stoort. Hij vind dat heel vervelend want hij word juist gestoord door alle geluiden om hem heen. Maar goed....
As donderdag hem ik het gesprek en ik hoop dat we dan wat spijkers met koppen kunnen slaan zodat we hem nog beter kunnen helpen.
Ik laat het wel weten...
Update
Inmiddels hebben we het gesprek gehad op school. Het is goed verlopen. Heb heel duidelijk gemaakt dat mijn zoon niet is gebaad bij onduidelijke afspraken en de verschillende regels die de leerkrachten er op nahouden.
Om tot een optimale begeleiding te komen is het noodzakelijk om een rugzak aan te vragen. De indicatie word dan PDD Nos. Ik vind het verschrikkelijk moeilijk voor mijn ventje want hij snapt zelf zo goed dat hij anders reageert op bepaalde dingen. Hij denkt en vind dat hij zelf de problemen kan oplossen en wil geen andere regels ed. Dit maakt hem weer boos en dan is hij weer totaal van zijn pad af. Maar goed we gaan aan de slag en het zal nog wel maanden gaan duren voordat alles rond is maar ik hoop dat hij in groep 6 een remedial teachter of id krijgt die hem leert te leren.
Misschien worden dan die boze buien dan minder. Ik hoop het zo, want op dit moment heb ik iedere dag gedonder met hem. Zo sneu en zo vervelend...
