Zoon (7) met adhd maakt veel stuk
Hoi Allemaal,
Ik weet dat kinderen met ADHD veel dingen stuk kunnen maken, maar ik weet niet hoe ik de dingen hier aan moet pakken. Mijn zoontje maakt van alles stuk, van knuffels (zijn eigen) tot kasten, stoep, zeil op zijn kamer en weet ik wat nog meer.
Bijvoorbeeld nu vanavond. Hij bleef herrie aan het maken toen hij in bed hoorde te liggen, en we hadden al een paar keer afgesproken dat hij zich een beetje stiller zou houden. (Een beetje geluid vinden we niet erg, maar zo erg dat de buurkinderen er niet van kunnen slapen vinden we te, en de buurvrouw had al 3x aan de deur gestaan.) Uiteindelijk, de zoveelste keer dat we hem vertelden (op een rustige toon) dat hij toch echt wat stiller moest zijn, had hij ondertussen al zijn trapje van zijn hoogslaper uit elkaar gedraaid. Gelukkig weer te maken, maar dat om kwart voor 9 's avonds... erg moeilijk om dan niet boos te worden. En op een normale toon erover praten op het moment zelf lukt al totaal niet, dat weten we van de vorige keren al. Wie heeft hier ervaring in en hoe pak je dat dan aan, zodat hij toch weet dat dit niet acceptabel is? En is dit iets wat blijft? Want iedere keer dat hij zoiets doet is het weer een verrassing. Zo heeft hij al eens tegels uit de stoep gehaald (na flink wat geld uitgegeven te hebben om die te laten leggen), zijn zeil van zijn kamertje heeft hij kapot getrokken, zijn kledingkast mist een deur en die van zijn zusjes is ook kapot... dat soort dingen... Ik weet dat hij er niks aan kan doen, maar kunnen we hem op een manier die bij hem past toch duidelijk maken dat dit niet kan?????
Tips alsjeblieft!!!!!!!!!
xxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Heel duidelijk
dingen kapot maken? Dan ook zelf de kosten daarvoor dragen....Zo deed ik het bij zoon. Nu moet ik zeggen dat mijn zoon erg gek op geld is....
Dozen slopen
Mijn zoontje (ADHD) 6 jr, geeft aan:"Ik heb zin om iets te slopen, ik ben zooo boos" Dan bied ik hem een doos aan die niet te stevig is, waar hij met een stokje o.i.d. in kan prikken en de doos helemaal uit elkaar kan trekken en slaan. Ik ga zelfs soms speciaal een doos kopen.
Ik wens je sterkte en wat ontzettend knap dat je niet boos wordt! Gisteren werd ik zo boos op zoonlief dat ik hem stevig vastpakte en hem daar begeleidde waar hij heen moest, alles was "nee"..
Sloopkit
Lilajolie, wat grappig om dat terug te lezen van die dozen.
Hier hebben we een speciaal mes-zonder-punt, een kartelmes, en nog wat andere attributen, waarmee op gepaste tijden dozen te lijf worden gegaan. Moet er wel sprake zijn van beheerste agressie, anders kunnen die scherpe voorwerpen natuurlijk niet.
Maar het is idd een heerlijke klus. Je hebt dozen in alle sterktes dus voor iedere gelegenheid/frustratieniveau. Gewoon bij de supermarkt meenemen! Ik had vaak een voorraadje liggen. Overigens hadden ze hier juist een voorliefde voor heel stevige dozen, maar dat kwam misschien door het bijgeleverde gereedschap 
.
Hier
Ik zou eerst kijken of ik kon achterhalen waarom hij dit doet.
Is het boosheid die hij op het materiaal afreageert? Is het verdriet, zijn het negatieve gevoelens, die hij niet kan uiten en waardoor er iets kapot moet? Is het een vorm van zichzelf straffen?
Met de achterliggende gevoelens zou ik iets proberen te doen.
En met het slopen zelf, ik zou hem net als Lilajolie, dingen geven die kapot mogen. Onze zoon heeft een tijdlang van die rest stukjes van zijn bouwpakketten en kartonnen dozen op zijn kamer gehad. Dan ging hij die in stukken scheuren. Dat hielp wel vertelde hij.
Als zoon iets kapot had gemaakt, maakten wij het weer zo goed en kwaad als het kon, maar we vervingen het nooit. Dus wel plakken met plakband, dat boek, maar geen nieuw boek kopen.
Misschien is je zoon er nog wat jong voor, maar onze zoon kon er later, vaak wel aardig over vertellen. Echt uitleggen waarom hij sloopte, dat lukte alleen ook weer niet. Het kwam er bij hem op neer dat hij heel veel negatieve energie had en dat, door iets kapot te maken, die energie wat wegstroomde. Het hielp overigens ook wel om een bokszak op te hangen. Daar gaat hij ook weleens tegen tekeer. En hij heeft op zijn kamer een veilig hoekje met een slaapzak, die hij over zijn hoofd trekt als hij boos is. Soms zit hij er maanden niet, maar laatst was het ineens weer nodig.
Ik vind het wel heel goed dat je rustig bleef en niet kwaad werd. Dan ben je inderdaad nog verder van huis denk ik. Maar dat is soms wel moeilijk.
Herkenning
Hoi,
Uit je bericht maak ik op dat je zoon dit niet doet om naar te doen maar dat het eerder een ontlading van iets is. Onze ervaring is dat het geen doelbewuste keuze is om naar te doen maar een onbewuste keuze om te proberen kalm en alert te worden. En dat is een onderdeel van ADHD. ook typisch aan ADHD is dat het zo moeilijk vinden is wanneer 'het kalm en alert' bereikt is omdat het schalen zo moeilijk gaat. Maw: veel van deze kinderen vliegen steeds voorbij aan het 'kalm en alert' zijn en zoeken dan of weer prikkels op om zich op te peppen of juist te kalmeren en raken hyper of juist te rustig.
wij herkennen jullie verhaal, hoewel mijn kinderen jonger zijn en nog geen officiele diagnose hebben (schuif ik nog even voor me uit: we zijn nu druk met therapie die heel goed helpt). Ook lees ik veel van dit soort verhalen op het spd-forum (Engelse term voor SI).
Ook veel herkenning gevonden in the 'explosive child' hoewel ik geen tijd (nog) heb gehad om het uit te lezen.
Boksbal
Onze zoon had toen hij jonger was een boksbal waarop hij zich kon uitleven.
Boksbal
Ja, hier ook, een boksbal!
Osteopaat
Onze zoon maakt niet echt dingen stuk,maar reageert steeds explosiever op dingen. Zijn broertje hoeft maar naar hem te kijken en hij begint te schreeuwen en te slaan.
Tot het tot een geweldige driftbui komt en dan gaat het weer weken goed. De spanning is dan weer weg. Hij bouwt gewoon elke dag spanning op tot de grens is bereikt.
Sinds wij bij een ostheopaat lopen is er geen driftbui meer geweest. Zij haalt bij hem de spanning weg.
We gingen eerst elke maand, nu eens in de 2 maanden.
We krijgen steeds een ander kind weer terug.
Ik hoop dat je er iets aan hebt.
Slopen en slopen
hoi Cinneke,
mijn adhd'ertje sloopt ook veel. Dat hoort ook een beetje bij de de gebrekkige zelfcontrole.
Als ze tv kijkt, waak ik als een havik dat ze niet met iets in haar handen zit. Wat het ook is, het gaat ongemerkt stuk. Toen ze jonger was (ze is nu 11) gaven we haar een spuugdoekje om op te kauwen, dat gaf rust
Daarnaast heeft ze ook wel grotere vernielingen aangericht: behang van de muren, in de vloerbedekking op haar kamer gesneden met een schaar, hele kamer onder de stift, verf van de trap gegooid, een scheur in de stoel gemaakt. (Vernielingen op haar kamer herstellen we trouwens niet. Als je iets sloopt heeft dat een consequentie: het is stuk. Je kamer is een stuk minder mooi geworden)
Dat soort vernielingen zijn alarmsignalen voor ons.
Het gaat op die momenten echt niet goed. Het kind is verdrietig, voelt zich in de knel. Bij ons zit de grootste knel vaak op school. Maar ook wel thuis. Het is moeilijk om lief en geduldig te blijven tegen een onhandelbaar kind en zo kom je in een cirkel terecht.
Natuurlijk weet ik niet of dat bij jouw zoon ook zo is. Maar ik zou er wel naar kijken. Waarom maakte hij zoveel lawaai voor hij ging slapen? Wat zit hem dwars? Heeft hij slaapproblemen door de medicijnen? Voelt hij zich afgewezen. Heeft hij meer begeleiding en toezicht nodig als hij in bed ligt. Heeft hij het een tijdje nodig dat iemand bij hem komt liggen tot hij slaapt? Heeft hij een massage nodig om te ontspannen en zich geliefd te voelen? Biedt zijn kamer te veel prikkels? Verveelt hij zich dood in bed omdat hij nog niet moe genoeg is?
Een oplossing heb ik niet voor je maar dit zijn onze ervaringen. heel veel sterkte!
