Zoon doet wat hij zelf wil

Prinsje

Het gedrag van jou kleine prinsje heeft niks met een stoornis te maken mijn inziens. Het heeft te maken met ht feit dat jou zoontje de regie overneemt. Blijkbaar heeft hij daar de ruimte voor.

Wees helder, gebruik de "Ik" boodschap en verbindt hele heldere consequenties aan het gedrag. Is hij een keer probleemloos dan de hemel in prijzen.

Louise

hoi,
Uit jouw posting kan ik nergens opmaken dat je je zoon niet voldoende zou begrenzen en dat je hem de regie in handen laat nemen. Dus ik ben het niet met Nikus eens.
Ik herken heel veel van je post, ik geloof dat ik zeven jaar geleden iets soortgelijks van onze zoon op had kunnen schrijven. Continu overprikkeld, doodmoe maar niet in staat om te rusten en tot zich zelf te komen. Niet te stuiten, straffen helpt niet. Het gaat van kwaad tot erger, je straffen worden steeds heviger en je zit in een negatieve spiraal met je kind.
Herkenbaar? Ik wil je niet iets opdringen hoor, maar zo was het bij ons.
Onze zoon blijkt adhd te hebben. Hij is daarnaast erg intelligent. Hij heeft de hele tijd verwachtingen van de wereld die niet uitkomen. Bijvoorbeeld dat hij op school dingen gaat leren, bijvoorbeeld dat mensen eerlijk zijn, bijvoorbeeld dat zijn mening van belang is. Hij loopt de hele tijd tegen grenzen aan. En hij wordt er heel verdrietig van.
Achteraf hadden wij, wetende dat hij adhd heeft, zijn kleuterperiode graag anders aangepakt. Ik heb later veel gehad aan het boek 'Het explosieve kind' van Ross Greene. Kijk daar maar eens naar, of op de website http://www.livesinthebalance.org/.
Verder zou ik je gevoel vertrouwen. Jij hebt het gevoel dat je zoon een stoornis zou kunnen hebben. Ik zou daar iets mee doen. Ik zou een vrijgevestigde kinderpsycholoog opzoeken en met diegene je zorgen bespreken. Als het goed is kan je huisarts je verder helpen. Ik had mijn hoop op het consultatiebureau en de schoolarts gevestigd voor advies, maar die kwamen niet verder dan: 'Positief gedrag belonen, negatief gedrag negeren....' duh!
Wij hebben jarenlang gehoord op school dat 'het geen adhd kon zijn', omdat zoon op school immers wel rustig op zijn stoeltje bleef zitten. Wij geloofden dat, omdat wij dachten dat leerkrachten verstand hebben van kinderen, en daardoor ook van kinderen met stoornissen. Dit is niet waar. De meeste leerkrachten weten nauwelijks iets af van 'andere' kinderen. Ook hoogbegaafdheid, dyslexie, het ligt allemaal niet in hun competenties, ze leren het niet op school. Laat je daardoor dus niet misleiden.
Jij maakt je zorgen, jij bent zijn moeder, jij kent hem het beste. Volg je gevoel. Wij hebben dat te laat gedaan en dat heeft onze zoon een aantal vreselijke jaren bezorgd.
Pfff, heel verhaal. Ik hoop dat je er iets aan hebt.

Suiker en meer

Nog even een aanvulling: zelf geloof ik niet in de grote invloed van suiker op dit gedrag. Wel kan het zijn dat die snelle suikers een opzwieper in de bloedsuikerspiegel geven, en dat uit zich dan weer in drukker gedrag. Het kan in elk geval geen kwaad om het eens te proberen. Hier maakte het in elk geval 0,0 uit.
Als je zoon niet wil slapen tussen 12 en 2 hoeft dat niet erg te zijn. Je kunt 'm eventueel ook parkeren voor een rustig filmpje, daar kan hij ook van ontspannen.
En over dat zwemmen: ik merk dat het zwemmen zelf een positieve invloed heeft op het gedrag van mijn zoon. Ik vermoed dat dit komt doordat de hersenhelften ingewikkeld met elkaar moeten samenwerken door de zwembewegingen. Dus zwemmen is volgens mij hééél goed bij dit gedrag. Alleen zul je de drukte erom heen moeten proberen te beteugelen.

Pippin

Op het moment dat een kind als een dolle door het zwembad rent ben je als ouder toch de regie kwijt?

Nikus

Ja, dan ben je de regie kwijt. Daar moet je iets mee doen. Desnoods hou je 'm aan een lijntje bij je. Alleen betekent dit gedrag niet dat het automatisch een prinsje is. Bij een kind dat zo druk is in zijn hoofd, loop je nu eenmaal de kans de regie kwijt te raken. Die regie over zijn gedrag is het kind zelf al kwijt, dat maakt het voor de ouders erg moeilijk. Natuurlijk kan je bij zo'n kind verwachten dat zulke situaties een keer voorkomen!

Ehm..

Er wordt nu gedaan alsof het ventje adhd heeft. Ik kan dat uit die posting niet ontdekken. Het bevreemd me zo dat er gelijk aan een stoornis wordt gedacht.

Nikus

Ik wil niet in een woordenstrijd terecht komen. Inderdaad kun je het zo noemen. Dat je dan de regie kwijt bent. Maar ik lees in de openingspost van Louise dat zij zelf heel erg hard werkt aan het begrenzen van haar kind en dat het niet het gewenste resultaat heeft.
Dat betekent volgens mij dus, dat het kind niet zozeer een prinsje is, maar dat hij een zeer sterke wil heeft.
Ik weet niet hoe het bij een ander is, maar bij mijn zoon is/was het onmogelijk om de regie in handen houden. Hij zorgde er wel voor dat hij die had. Niet goedschiks dan kwaadschiks. Alles wat er om hem heen gebeurde, stond in het teken van zijn gedrag.
Met zo'n koppig, moeilijk te sturen kind, kun je twee dingen doen. Je gaat de strijd aan en voert een repressief beleid toe, waardoor het kind vast komt te zitten in een web van straffen, isolement en negatieve ervaringen. In de hoop dat hij uiteindelijk wordt geconditioneerd in het vertonen van wenselijk gedrag. (Geloof me: been there, done that.) Dit is waar de meeste ouders (wij ook) in eerste instantie voor kiezen.
Of je stelt je op naast je kind in plaats van tegenover hem. Je luistert naar wat hij wil en neemt dat serieus. NB, dit is iets heel anders dan verwennen en toegeven.
Dan kun je middels duidelijkheid en structuur, toch de eigenwaarde van het kind in tact houden. Dan doet het kind niet wat gewenst is omdat hij anders straf of problemen krijgt, maar hij doet het omdat hij zelf ook inziet dat dit het beste is voor hem. En dan leert hij vaardigheden waar hij de rest van zijn leven profijt van zal hebben. Dat wil ik Louise graag meegeven, want het valt niet mee, uit de strijd blijven.

Pippin

grinnik, ik vertaal eigen wil in prinsjes gedrag. Ik reageerde net zoa sl jij op die term maar het is mij destijds uitgelegd door een zeer ervaren hv hoe ze het bedoelde. Inderdaad ik zag het toen ook.

Ik herken absoluut wat je schrijft. en inderdaad de beste tip is uit de strijd te blijven en dus in de ik boodschap te spreken. Ik heb het niet bedacht overigens, het is de formule die binnen FF en IOG wordt gehanteerd en werkelijk waar werkt.

Eigenlijk bedoelen we het zelfde, toch wel...

Prinsje

Ik krijg bij het woord 'prinsje' echt hele vervelende beelden in mijn hoofd. Van een arrogant kind, dat zijn moeder als voetveeg gebruikt. Van een kind dat verwent wordt en omkomt in de materiele zaken, maar emotioneel verwaarloost wordt. Van een kind dat nooit te maken krijgt met moeilijkheden, teleurstelling en frustratie. Ik ken namelijk zo'n jongen.
En dan zet ik mijn herinnering aan mijn 'kleuter-met-een-overactieve-eigen-wil' er naast. En zie ik weer zijn leven vol moeilijkheden, teleurstellingen en frustratie (zo jong al!) voor me. Worstelend en vechtend met de hele wereld omdat hij niet weet hoe het anders kan.
Maar je kunt het woord ook anders uitleggen, inderdaad....))
Ik wil overigens helemaal niet suggereren dat de zoon van Louisa adhd heeft, maar ik herken wel het een en ander.....en daar vroeg ze naar.

Ik herken

ook veel van deze leeftijd.
Mijn zoon is toen onderzochjt en heeft ADHD.....

Wat ik zie in de eerste posting

... is een kind dat een hele eigen sterke wil heeft. Verder lees ik alleen negatieve maatregelen om het gedrag te voorkomen. Soort straf dus: tik geven, snack ontzeggen, op zijn kamer zetten. Kennelijk zijn dat de prikkels die niet de goede uitwerking hebben. Om te beginnen zou ik eerst eens proberen om dat om te draaien: als hij WEL luistert of doet wat je vraagt hem een beloning geven. Jantje, als je tijdens de zwemles bij me blijft dan gaan we daarna ....vul maar in...
Ik heb totaal geen zicht op kenmerken van ADHD maar ik zie vooral een kind dat veel sturing nodig heeft en nog heel veel moet leren over grenzen en daar binnen blijven.

Machteloosheid

Ik herken ook heel veel. Wat mij zelfs raakt is:

"...maar hij zegt dan soms huilend dat hij niet meer KAN luisteren, want dan moet hij te veel nadenken"

Dat machteloze wat je dan ziet in je kind. En wat je hier ook in de posting van Louise terugleest. Ja ik herken heel veel van dat. Vooral dat gevoel het wel willen en er maar niet bij komen en dat 'van binnen ongrijpbare' wat daarbij in de weg zit. Dat herken ik van zoon. En al dat andere ook en dat is het gedrag wat er dan uit voortkomt. Zoon heeft ADHD.

Wat je ook denkt wat het is, het kan best helpen om eens langs een kindertherapeut te gaan. Niet zozeer om gelijk een diagnose te hebben. Maar een gevoel van 'mislukt, het lukt maar niet' dat zit al wel in de weg om lekker in je vel te zitten.

Regelmatiger eten?

Hallo
De problemen beginnen dus pas echt na 4 uur 's middags?
Misschien heeft hij last van wat wij hier noemen een "suikerdip". Hoe laat eten jullie 's avonds?
Wellicht helpt het als je bijvoorbeeld om 16.30 uur gaat avondeten.
Hoe laat zijn de zwemlessen? En eet hij van tevoren ook nog wat?
Ik denk dat je hem juis wel op voetbal moet doen. Juist om zijn energie kwijt te raken.
Ik als leek denk dus dat zijn gedrag te maken kan hebben met zijn suikerspiegel.
succes

Wat ik ook herken

..is dat wanneer je vraagt of er 'iets' kan zijn aan anderen, dat al heel snel afgedaan wordt met 'ach, die van mij ook', 'structuur geven', 'wees consequenter met regels' etc etc. Louise, als jij voelt dat dit buiten het gewone is, dan is het goed om het te onderzoeken. Dit neerleggen onder deze rubriek is heel handig, je zoekt herkenning. Maar jij weet het het beste.

Ik weet ook nog goed dat ik over mijn zoon aan anderen voorlegde waar ik tegen aan liep. Dan hadden ze dat allemaal wel etc etc. En dan dacht ik dat het toch wel aan mij lag. Volg je gevoel.

Mijn vierjarige heeft trouwens ontzettend veel plezier in de zwemles. Elk kind reageert anders. Mijn zoon vond het ook altijd fijn. Behalve de drukte, maar op zijn manier plezier. Discussies over leeftijd en zwemles zijn ergens anders ook wel te vinden. Volgens mij noemt Louise hier een voorbeeld.

Inderdaad gaia

Dat herken ik ook. Als je vertelt hoe moeilijk het gaat, is de verleiding groot om redenen te zoeken voor het probleemgedrag.
Andere kinderen zijn ook weleens... Hij is toch bijna jarig.... Hij is aan vakantie toe..... Het is de herfst.... Het is de spanning voor Sinterklaas.... Het is cola... Het is teveel suiker... Te weinig melk... Te veel televisie... Te weinig duidelijkheid... wennen aan de nieuwe juf/stagiare/klasgenoot/plek in de klas/het nieuwe bed/het babyzusje/de andere baan van papa....
En ga zo maar door.
Er zijn zoveel redenen te vinden waarom een kind probleemgedrag vertoont. Wij hebben onze onrust er jarenlang mee weggesust. Maar als je altijd weer met een nieuwe reden moet komen, dan is het tijd om verder te zoeken, vind ik.

Louise

Dan heeft je zoontje dus de regie en niet jij.

Conclusie, dan begrens je hem niet op de manier die hij nodig heeft. Dit is geen aanval maar een constatering die ik uit je schrijven haal.

Probeer maar eens van te voren met je zoon in korte heldere zinnen af te spreken dat je wilt dat hij bij je blijft. Maak een kalender met de afspraak en voor elke gelukte zwemles een smiley. Lukt het hem 3x dan kan hij de afgesproken beloning krijgen.
Gebruik de ik boodschap. Lukt dat niet dan verdient hij geen beloning.

Straffen is namelijk niet effectief, positief benaderen vanuit de ik boodschap met een beloning in het vooruitzicht wel.

Je mag me een bemoeizuchtigen betweterig mormel vinden maar dan laat je kansen liggen

Je kan naar een therapeut gaan maar deze zal exact hetzelfde advies geven waarschijnlijk.

Als je wat tips op papier wilt. Ik ben rijkelijk voorzien van orginele tips en methodens. Ow en dat wil trouwens niet zeggen dat je dan ineens een model ouder wordt en dat je kind transformeert naar een model kind. Want beide bestaan namelijk niet.