Zoon kan veters strikken

Pluim!

Wat geweldig !!!!

Misschien kan jij me helpen met dat versje,wat ik heb hier ook zo'n zoon die het maar onzin vind!

Groetjes Pemm

Leuk he!

Zo zie je dat sommige dingen toch "gewoon" vanzelf terecht komen, alleen wat later...
Ik heb er zelf zo eentje van 7! kan nog steeds niet fietsen (nee, vindt hij gewoon niet leuk) en ook geen veters strikken nee helaas intereseert het hem ook geen biet als klasgenootjes dat wel kunnen hij ziet er gewoon het nut niet van in. Ach ja, gelukkig kan hij heel hard rennnen (en op de aanhangfiets) en heeft hij schoenen met klitteband...
groetjes, Tess

Hier een 8-jarige

Hier een 8-jarige die nog steeds geen veters kan strikken. Gelukkig hebben we nog een keer weer schoenen met klittenband op de kop kunnen tikken, maar dat was niet makkelijk. Zeker niet met zijn breedtemaat. Gym(sport)schoenen met klittenband wordt al helemaal moeilijk (weet iemand nog waar ik ze kan krijgen in maat 36/37)?
Overigens kan zijn bijna 16-jarige broer het ook nog steeds niet (goed). Met zijn maatje 46 worden de veters tegenwoordig (helaas!!!) gewoon in de schoenen gepropt.
Ik heb bij hem de moed maar opgegeven... Er zijn belangrijkere dingen in het leven waar tijd en energie ingestopt moeten worden.
Fijn Emma dat het jouw zoon gelukt is nu!

Roos vicee

mijn gehandicapte broer heeft maat 38 en voor hem zijn we laatst geslaagd bij Scapino voor een paar gympen met klitteband. Zagen er ook nog leuk uit (bruin).

Roos vicee

als ik schoenen tegenkom laat ik het je weten.
En je hebt helemaal gelijk,het kan vervelend zijn dat je niet kunt strikken,maar het er zijn belangrijkere dingen in het leven.Op het moment is het toch ook cool om je veters in je schoenen te stoppen!!!!Laat dat maar lang zo blijven.

Pemm

Ik ga proberen om het je uit te leggen,
De lus die je maakt is de boom,de andere veter is het konijn.
Het versje of verhaaltje gaat dan zo:
Je maakt een boom,het konijntje gaat erom heen,dan gaat het in het holletje en dan zie je alleen zijn oortjes.

Dit is inderdaad de gewone,moeilijke manier van strikken.De manier van Guinevere lukte mijn zoontje ook niet,hij hield de lussen niet stevig genoeg vast,dus viel het steeds uit elkaar.

Tess

Toevallig dat jouw zoontje ook zo denkt.
Gaat het op school wel goed?Mijn zoontje doet dus ook niets op school,daar ziet hij ook het nut niet van in.
Hij moet altijd gestimuleerd worden,een stickertje of dat de juf vraagt om haar te helpen,dan wil hij wel.Maar gewoon een blad met sommen,maakt hij niet.
Hij zegt zelf ook,waarom moet ik naar school,ik leer daar toch niets.Ik heb hem al uitgelegd dat het aan hem ligt dat hij niets leert,maar hij vind het stom leren,dus waarom moet hij dan leren?????En met andere kinderen vindt hij het niet leuk,dus hij snapt niet waarom hij iedere dag naar zo een stomme school moet.
Hij zit speciaal onderwijs,dus hij wordt daar gewoon om de zoveel tijd getest,om te kijken wat hij kan.Want leerkrachten weten het eigenlijk niet.

Emma

Ja, herkenbaar he! Ons manneke vondt school grote onzin, dat we hem daar nou mee lastig moesten vallen? Later wordt hij toch bouwvakker, en dat kan papa hem allemaal wel leren... die andere kinderen vindt hij alleen maar vervelend, ze doen druk, en ze weten geen biet van bouwen! Lezen en schrijven zag hij lange tijd ook als absoluut niet nodig voor zijn levensdoel...
Sinds hij op een andere school zit (vrije school) is er echter een hoop verandert; ten eerste mocht hij langer kleuteren, en dat is daar ook ECHT kleuteren, geen voorbereidende schrijfwerkjes en zo. Hij mocht buiten metselen met modder, en sjouwen met stukken hout om hutten te bouwen, hehe, eindelijk een juffie die het licht ziet zag je hem denken. Hij werd een jaar lang niet meer "lastig gevallen" met cijfers en letters, en tot onze grote verbazing ging hij wel mee tekenen, schilderen en vingerhaken (??).
Groot was onze angst toen hij naar de 1e klas moest (groep 3) want dat is hier echt wel een flinke overgang; zitten aan een tafeltje, en daar komen ze weer; de cijfers en letters. Gelukkig is er ook nog steeds veel buitenspeel tijd. En weer staan wij verbaasd; hij doet mee! hij leest en schrijft en is daar zelfs trots op, hij hoort niet meer bij "die kleine piep kleuters". Rekenen gaat zelfs erg vlot vind ik. (hij maakt nu al tafeltjes)
Hij is autistisch, dat blijft hij ook, en andere kinderen vindt hij nog steeds (meestal) een noodzakelijk kwaad... maar hij loopt weg met zijn meester, en zijn klasgenootjes zijn ook wel te gedogen... ach ja, zin in school heeft hij niet altijd (wie wel?) en hij is bepaald niet tot alles te activeren hoor, als hij ergens het nut niet van inziet zal hij het echt niet doen. Maar dan laten ze hem maar effe in zijn sop gaar koken, vaak valt het kwartje gewoon wat later. Dus ik hoop dat hij ook nog eens leert fietsen en veters strikken
groetjes, Tess

Tess

Jouw zoontje zegt gewoon letterlijk wat mijn zoontje ook zegt.....andere kinderen zijn lastig.Zoon gaat weleens apart zitten,want dan heeft hij geen last van de andere kinderen.Hij heeft het wel meer nodig hoor om zich even terug te trekken,even alleen.En inderdaad zoon wordt later:helper(klusjesman)en dat leert papa hem wel.Wat heb je nu aan rekenen(daar heb je toch een rekenmachine voor?)en hij heeft dyslexie,dus lezen is echt moeilijk voor hem.
Was ik jou 3 jaar terug maar tegengekomen,dan had ik denk ik ook voor een vrije school gekozen.School van zoon is goed, hoor,maar hij kan daar niet echt zichzelf zijn.Moet stoer doen om te overleven op het schoolplein en dat is hij juist niet.Heb hier soms tegenstrijdige gevoelens over,hij moet harder worden om later mee te kunnen draaien in deze maatschappij,aan de andere kant moet hij nu iemand zijn die hij niet is.
Fijn dat rekenen goed gaat met je zoontje.Tafeltjes is moeilijk.
Bij zoon op school wordt er na iedere reken of taalles even iets leuks gedaan,een liedje,dansje of spelletje.Dat het niet te saai wordt en dat de kinderen even kunnen wiebelen en bewegen.Zo fijn.Ook heerlijk dat daar geen strijd is tussen de kinderen,maakt niet uit dat je niet kunt fietsen of strikken,iedereen kan iets niet,dat is normaal daar en de kinderen vinden dat ook.
Groetjes Emma.

Emma

Oh gelukkig, er zijn er dus meer zo! Ik heb heel erg getwijfeld over de school voor mijn zoontje; regulier lukte niet, na onderzoek bleek hij autistisch, maar de cluster 4 school zag ik niet zitten voor hem. Zijn zus zat daar toen wel, maar daar is idd echt wel een cultuur van je groot houden en stoer doen, vooral bij de jongens, mijn dochter had daar geen last van en de klas waar hij in zou komen was heel druk, met ook een paar heel agressieve kinderen. Voordeel dat ik dat wist ) want ik liep op die school al een tijdje mee. Dat ze goed weten hoe met zijn autisme om te gaan, daar twijfel ik op zich niet aan, maar het was het totale plaatje wat voor hem niet klopte, ik was zo bang dat hij dat stoere gedrag ging overnemen, en helaas kan hij nogal eens doorslaan in dat soort gedrag...
Nu zit hij ook wel met een paar stoere jongens in de klas (die heb je overal) en hij houdt zich behoorlijk staande; manneke is nl groot, stoer en zwijgzaam, en zijn klas accepteert hem zo. Als hij weer eens geen reactie geeft dan zegt zijn buurman "oh ja, hij geeft geen antwoord, doetie wel vaker" en iedereen gaat verder tot de orde van de dag, er wordt niet aan hem getrokken. Maar goed, ik geloof dat hij al eens hardhandig heeft duidelijk gemaakt dat ze dat ook niet moeten doen bij de kleuters heeft juf letterlijk met een aantal kinderen "geoefend" hoe dichtbij ze mogen komen... dat vond ik wel grappig.
Over dat "harder worden voor deze maatschappij" heb ik zowiezo nogal een eigen mening! Ik vind het grote onzin dat een kleuter tegenwoordig alvast "gehard" moet worden, een kind heeft een veilige basis nodig van waaruit hij zich kan ontwikkelen, en moet niet bezig zijn met nu al continu zijn "verdediging" in te zetten, ik denk dat dat echt stoort om je te ontwikkelen tot wat je echt bent. Er wordt veel gevraagd van kinderen, vooral op sociaal gebied, en dat is nou net waar de mijne het moeilijk mee hebben.
Over deze school ben ik dus erg te spreken, zo erg, dat mijn dochter ook is overgestapt, van cluster 4 naar de vrije school, en ook deze stap is een hele goede geweest. Het blijven bijzondere kinderen, maar ik ben heel blij dat ze hier geaccepteerd worden met al hun bijzonderheden, en dat ook hun pluspunten worden gezien en benadrukt in de klas. Dat geeft weer wat hoop voor de maatschappij waar ze later in terecht komen, want ook dit is onze maatschappij! (ja, dat zijn wij )
groetjes, Tess