Zoon lijkt steeds geld weg te nemen.
Het speelt al best lang. Eerst misten we maar af en toe geld, tegenwoordig is het schering en inslag en gaat het om grotere bedragen.
Zoon (16 en asperger) zegt keer op keer nergens van te weten maar toch wijst alles op hem. Alle gezinsleden (behalve hijzelf) missen regelmatig geld. Tegenwoordig wekelijks, er kan echt geen muntstuk blijven liggen of het is verdwenen.
Het is mij nu zelfs al een aantal keren overkomen dat ik zelfs grotere bedragen (eerst 20 euro, later 50 euro en nog een keer later weer 50 euro) uit mijn portomonee mis. Ik haal tegenwoordig heel bewust al (bijna) geen geld meer in huis (erg lastig maar soms kun je niet anders en heb je wel contant geld nodig).
Nu mist mijn man óók zomaar 50 euro uit zijn portomonee.
Zoon beweert bij hoog en bij laag dat hij er niets van weet en vraagt zich af waarom we hém toch altijd beschuldigen.
Harde bewijzen hebben we niet. Maar we weten haast zeker dat hij wel de schuldige is. Een klein jaartje geleden bleek hij óók eens 10 euro gepakt te hebben uit mijn portomonee en toen hield hij eerst ook vol dat hij het niet gepakt had. Ik wist het toen wel 100% zeker omdat er geen andere mogelijkheid was dat hij het gepakt had. Hij bleef volhouden van niet. Toen ik onder hevig protest en heel wat tegenwerking van hem, toch het bewijs uit zijn broekzak haalde, bleef hij zelfs nog volhouden dat hij het niet gedaan had. Na enige tijd, toen hij in de gaten kreeg dat hij echt geen andere keuze had, gaf hij schorvoetend toe. Maar het was maar één keertje volgens hem...
Mijn vertrouwen is dus weg.
Hij heeft altijd geld te kort.
En wekelijks is er wel een gezinslid dat geld mist. Gekgenoeg mist hij zelf nooit wat.
We worden er gek van! Maar weten niet 100% zeker dat hij het (altijd) doet, we hebben geen harde bewijzen (anders dan die ene keer), dus we kunnen hem ook niet beschuldigen en maatregelen treffen.
Wat moeten we nu?
Tsja
Waar heeft hij dat geld voor nodig?
Verder lijkt me de simpelste oplossing toch: geen contant geld meer in huis. Geen cent. Alles met pin.
Compenseren
Tja, Asperger of niet, hij moet leren dat dit niet kan. Laat hij dus maar gaan werken om het geld terug te betalen. Keiharde bewijslast lijkt me niet noodzakelijk, jij bent de ouder en niet een rechter.
Bovendien levert een baan hem meer financiële ruimte op, én het leert hem iets over de waarde van (andermans) geld.
En die maatregelen zou ik sowieso treffen. Geen cash meer in huis, zolang er geld verdwijnt. En een goed gesprek over vertrouwen.
Heeft ie een probleem?
heb je het vermoeden dat hij wellicht een probleem heeft dat veel geld kost? (gokken, joints, drugs?)
Reacties
Tsja waar heeft hij dat geld voor nodig.. Niet zo moeilijk lijkt mij. Ondanks (mss ook nog wel eens dankzij) zijn asperger heeft hij een flinke groep 'vrienden' om zich heen. Hij heeft niet echt een vaste vriend, gaat de ene dag met die groep om en de andere dag met die groep. Maar net hoe het uitkomt. Dus, op de ene dag gaat hij met die groep jongens (en meiden) na schooltijd nog even de stad in en de andere dag met een andere groep. Meestal is dat op donderdag- en vrijdagmiddag/avond en op zaterdagavond, maar af en toe ook wel op een andere doordeweeksedag als ze eerder uit zijn. De bewuste groep heeft op dat moment geld om ergens iets te drinken, eten, filmpje pakken of wat dan ook. Omdat hij met meerdere groepen omgaat heeft hij meerdere dagen geld nodig.
Daarnaast neemt hij vrijwel elke dag zijn thuis gesmeerde brood weer mee naar huis omdat er op school ook altijd wel iemand is die iets in de kantine koopt en hij de weerstand dan ook niet kan weerstaan om iets lekkers te kopen. Gaan er luitjes naar de dichtbij school zijnde supermarkt, dan gaat hij áltijd mee. Pepernoten, blikjes high way, croissantjes, pizzabroodjes enz. en niet te vergeten shag. Alles bij elkaar opgeteld gaat er nogal wat geld door. Heeft hij geen geld voorhanden, dan leent hij wel even van iemand. Dus schulden lopen op en moeten wel een keer afbetaald worden wil hij de 'vriendschap' niet kwijtraken.
Daarnaast vraag ik me af hoe het komt dat hij zoveel 'vrienden' om zich heen heeft. Als je het mij vraagt 'koopt' hij ook nog wel eens vriendschap en laat hij zich nog wel eens overhalen voor anderen te betalen. Dus idd wel een probleem ja, maar geen drugs oid, dat weet ik wel zeker. (alhoewel ik dat natuurlijk ook niet met 100% zekerheid kan zeggen).
Zijn zakgeld is ook echt niet te laag. Daar moet een gemiddelde puber met gemak de week mee door kunnen komen. Erbij werken wil hij niet (zijn we wel mee bezig overigens). Alleen in de vakanties wil hij werken. Het geld dat hij dan verdient is ook binnen de kortste keren op.
We hebben echt al allerlei maatregelen genomen om hem goed met geld om te leren gaan, maar tot nu toe geen resultaten.
Geen contanten in huis halen doen we dus al een tijdje. Maar soms kun je echt niet anders. zoals afgelopen weekend. Niet altijd en overal kun je pinnen. We hadden wat aan contanten nodig maar wisten niet exact hoeveel. Dat viel dit weekend erg mee en zondoende bleef er 50 euro over. Dit was ook goed opgeborgen op het kantoortje van mijn man. Als hij niet aanwezig is zit dat op slot. Afgelopen zaterdag heeft zoon daar even met mijn man gezeten (pc spellejte gedaan samen) maar mijn man is even naar toilet geweest en zodoende is zoon even alleen daar geweest. Gisteravond ontdekte hij dat het geld verdwenen was. De enige mogelijkheid moet dus zaterdagmiddag geweest zijn.
We korten hem nu maar weer op zijn zakgeld, maar echt lekker voelt dat niet voor mij omdat we geen 100% bewijslast hebben. Ik vind het vreselijk om een eigen kind te moeten beschuldigen van stelen. Dat is het al als je het echt helemaal 100% zeker weet. Maar als je het wel heel sterk vermoedt maar niet die 100% zekerheid hebt... Stel nou dat hij het toch echt niet gedaan heeft maar dat er een andere verklaring voor is dat het geld weg is... Dat wil je toch niet!? Vals beschuldigd worden is vreselijk! Ook al is die kans maar zeer minimaal dat risico wil ik niet lopen.
Of hoop ik nou tegen beter weten in?
Het gaat me nu dus niet zo zeer om oplossingen om het wegnemen van geld tegen te gaan (natuurlijk willen we dat graag maar we hebben al zo vreselijk veel gedaan, alle voor handenzijnde maatregelen e.d. hebben we eigenlijk al uitgeprobeerd). Maar het gaat me vooral om stappen die we nu zouden moeten nemen. Wat is de juiste weg? Ergens aankaarten? Waar dan? Bij wie?
Volgens dochter moeten we de politie inschakelen. Dan leert hij het wel af zegt ze. Ja ok, maar politie doet en kan hier ook niets mee omdat er geen bewijzen zijn, lijkt mij.
En daarnaast, politie.... Nee dat is niet de juiste weg. Hier moet gewoon hulp komen. Maar waar en bij wie zonder dat je hem (voor het leven) schaadt (ik denk aan dossiers e.d.)?
Cash
Wat het cash geld betreft, 0,0 in huis hebben dat is toch haast niet te doen!? Hij is niet ons enige kind. De andere kinderen hebben ook recht op zakgeld, moeten ook leren met geld om te gaan. Jongste bijv. heeft een spaarpotje waar hij zijn zakgeld in bewaard en spaart voor bijv. nieuwe lego of een kadootje als papa of mama jarig is of noem maar op. Contant leert een kind het beste. Op de bank geld hebben zegt hen weinig, ze moeten het zien en voelen. Zien dat het meer wordt als je spaart en minder wordt als je het uitgeeft. Dat kan nu gewoon niet meer. Zijn spaarpot is nl ook al leeggehaald. En opnieuw beginnen heeft geen zin want contant geld in huis kan gewoon niet.
Echt, ik weet me geen raad meer!
Het gaat me niet zo zeer om het geld op zich. Maar dat we hem niet meer kunnen vertrouwen dat is zo vreselijk erg!
Wat ideetjes?
Ik zou een afsluitbare kastje kopen. Zo'n medicijnkastje of zo. Daar zou ik alle waarde papieren, pinpassen, spaarpotten en portemonees in opbergen. Een sleutel voor jou en een voor je man. En die dan niet laten slingeren. Zodat het duidelijk is waar het geld is en hoeveel het is. Zo voorkom je dat je zoon de gelegenheid krijgt om te stelen. Want dat moet in eerste instantie je insteek zijn, geen gelegenheid scheppen.
Verder zou ik me sterk gaan afvragen of hij bij anderen niet ook steelt. Opa en oma, buren enzovoort. Als hij zelfs de spaarpot van zijn zusje/broertje plundert, zal hij zich bij anderen thuis waarschijnlijk ook niet in kunnen houden. Deze mensen zullen waarschijnlijk niet aan jou vertellen dat ze geld missen. Zelf denk ik ook weleens dat ik nog twintig euro in mijn portemonee heb en dan heb ik het toch uitgegeven. Het is denk ik heel belangrijk dat je in de gaten krijgt hoeveel hij steelt.
Weet je zeker dat er geen verslaving achter zit? Het kan bijvoorbeeld ook dat hij met vrienden gokt en zo heel veel verliest. Of drinken, blowen, gokmachines, ik kan zo heel wat dingen bedenken.
En verder zou ik hiermee naar een psycholoog of een andere behandelaar gaan. Want dit moet hij toch wel af gaan leren. Als hij niet van andermans geld af kan blijven, gaat het hem ook niet lukken om een baan te houden.
Ik zou geloof ik ook met hem een kasboek maken. Hij moet van al zijn aankopen bonnen overleggen. Dan kun je samen met hem zien wat hij uitgeeft en hoeveel geld hij heeft. Als hij dit niet wil, zou ik hem geen zakgeld meer geven. En ik zou het bij de andere kinderen ook zo doen. (zolang die minderjarig zijn tenminste) Die boekjes kunnen dan mooi in het kastje, bij de spaarpotten. Als zijn zakgeld dan op is, mag hij bijvoorbeeld niet naar de film. Hij heeft immers geen geld voor?!
Reactie voor m.n. pelle
Het spijt me als ik wat ondankbaar en onbehouwen over ga komen maar ik vroeg niet om tips, dat stadium zijn we nu gepasseerd. Er moet nú daadwerkelijk wat gebeuren in de vorm van HULP. Maar mijn vraag is dus: waar? hoe? bij wie? en wat zeg je wel en wat zeg je niet? omdat we niet willen dat hij 'dit' straks zijn hele leven meesleept (dossier oid).
En dan wil ik nog even aangeven dat ik zelf vroeger ook regelmatig vals beschuldigd ben van het wegnemen van bepaalde dingen. Die ellende wil ik mijn zoon onder geen beding aandoen. Vandaar dat ik wat voorzichtig ben daarin.
Het minderen van zakgeld heeft onze voorkeur boven het helemaal niet meer geven van zakgeld, omdat hij anders toch gaat lenen bij anderen waardoor schulden alleen maar oplopen en we niet weten wat hij dan gaat doen om aan geld te komen. En natuurlijk nemen we ook wel andere maatregelen en blijven we op zoek naar andere geschikte maatregelen. Maar het blijft moeilijk. Wat is wijs en waar doe je wel en niet goed aan.
Maar de grootste vraag is nu vooral: hoe en waar moet hij behandeld worden?! Hoe gaan we dat oppakken zonder dat dit hem blijft achtervolgen?
Pippin
In mijn reactie aan Pelle zeg ik het ook al: ik hoef geen tips meer, sorry. Lief bedoeld hoor, echt waar, maar ik kan er niets meer mee. Dat stadium zijn we nu voorbij. Ik wil het ook niet meer, want we hebben al zo vreselijk veel gedaan. Er moet gewoon wat gebeuren. De waarheid moet nu echt op tafel komen. Het vertrouwen is compleet weg en toch durf ik hem niet echt helemaal te beschuldigen. Terwijl ik wel bijna zeker weet dat hij schuldig ís. Maar bijna is nog niet helemaal...
Je geeft de tip om met hem naar een psycholoog of andere behandelaar te gaan. Ja dat vinden we zelf ook, maar ik zou graag wat concreter willen horen hoe en wat. Ik gaf het in mijn vorige reactie al aan, maar ik wil dus niet dat wat we nu gaan ondernemen voor hem blijvende gevolgen heeft. Als we niets doen is dat ook het geval natuurlijk omdat het dan waarschijnlijk van kwaad tot erger gaat. Maar wat is wijsheid? Wat moeten we wel en wat moeten we niet? Waar moeten we precies zijn en waar moeten we op letten zodat het niet in een dossier komt oid.
En is het een probleem dat binnen autisme meer voorkomt?
Wat we binnenkort nog gaan doen is een briefje van 10 of 20 ergens neerleggen en daar vlakbij een cameraatje verstoppen. We hopen hem op die manier in de val te lokken zodat we een bewijs hebben.
Het hoe wat en waarom
bepaalt denk ik ook hoe je daar mee om moet gaan.... Dan moet je dus inderdaad zeker weten dat hij het doet. Zat zelf ook te denken aan bewijs om in ieder geval met hem in gesprek te komen. Als je zeker weet dat hij het gedaan heeft dan kun je verder lijkt me. Vind de optie van een opname ook erg goed. Als je dan met hem in gesprek kan over het waarom dan kun je bepalen wat je verder aan hulp nodig hebt. Anders misschien een tip om eens hulp te vragen aan Colette de Bruin, hoe hier mee om te gaan. Maar goed dan moet je wel eerst zeker weten of hij het ook echt doet....
Pdd-ertje
Ja inderdaad! Ha jij begrijpt het!
De tip om Colette de Bruin eens te vragen neem ik met beide handen aan! Maar... hoe kan ik haar bereiken? Heb jij een adres oid of weet jij hoe ik daaraan kan komen?
Contact met colette
Op de site onder het kopje contact staat hoe je met haar in contact kan komen.
http://www.autistisch-spectrum.nl
Ik hoop dat ze je verder kan helpen!
Herkenning
Mijn zoon, een ADHDer, is jonger, maar nam ook geld, en spullen die hij leuk vind, weg van ons en andere mensen/ kinderen en loog daar vervolgens over. Het was zo frustrerend om iedere keer te ontdekken, dat hij weer iets had weggenomen of een geweldige leugen had verzonnen. En dat het vertrouwen in je kind weg is. Met hem praten, hem straffen of juist belonen, er kwam geen verandering in zijn gedrag.
Hij is vervolgens wel in aanraking geweest met de politie (door aangifte van derden) en Buro Halt en dat heeft veel indruk gemaakt, hij wilde plotseling zelf hulp. Ik ben met hem naar jeugdzorg gegaan, die hebben ons doorverwezen naar een organisatie en krijg daar hulp in de vorm van therapie voor hem en ouderbegeleiding voor ons. Het steelgedrag heeft hij sinds het gesprek met de politie niet meer vertoont (nu een half jaar) en we hebben hem al een tijdlang niet kunnen betrappen op leugens. Het geeft rust in huis en hij heeft ondertussen een stukje vertrouwen terugverdient, waar hij zelf ook heel blij mee is.
