
-knorretje-
16-09-2010 om 20:50
Zoon maakt de overstap naar speciaal onderwijs: wie heeft er tips/ervaringen voor ons?
Onze 9-jarige zoon maakt binnenkort de overstap naar Speciaal Onderwijs cluster 2 school.
Hij heeft PDD-NOS en taal- en spraakproblemen en liep helaas helemaal vast op regulier onderwijs.
Onze zoon heeft het vreselijk moeilijk met de veranderingen die komen gaan en ziet bijvoorbeeld ook erg op tegen de reis in de bus en het ver en lang weg zijn van huis.
Wie heeft tips/ervaringen voor ons?

Anneque
18-09-2010 om 14:25
Wat wil je weten?
Mijn zoon (5½) gaat naar een cluster 2-school, maar die zit dus in een heel andere situatie dan de jouwe, die vanaf regulier komt. Dat is vast een hele overgang. De reis heeft mijn zoon in elk geval nooit erg gevonden (gelukkig, want ik zag daar enorm tegenop): hij heeft tot nu toe leuke chauffeurs getroffen, en ook met de andere kinderen gaat 't prima. En dan zit hij dus bijna 2 uur per dag in de bus!
Over de school ben ik héél erg te spreken: enorm gemotiveerde krachten, mooie ruimtes/materiaal (er zit een hoop geld in speciaal onderwijs vermoed ik zo) en alle ruimte voor kinderen om zichzelf te zijn en zich toch optimaal te ontwikkelen. Als hij straks beter op zijn plek blijkt te zitten op die cluster 2-school, denk ik dat je die reis voor lief neemt..
Ik hoop maar dat jouw ervaring ook zo positief is, succes in elk geval voor je zoon!

-knorretje-
18-09-2010 om 21:16
Reactie
Onze zoon zal ongeveer een reistijd van 2 uur per dag hebben en dat terwijl we op 3 minuten loopafstand van zijn huidige school wonen.
Hij ziet vreselijk op tegen alles wat komen gaat en weet niet goed wat hij bijvoorbeeld moet doen al die tijd in de bus. Geef je je zoon mischien iets mee in de bus voor wat afleiding of is het contact met de kinderen en het naar buiten kijken voldoende?
We hopen dat onze zoon snel zal wennen, hij zal beter op zijn plek zijn op de cluster 2 school maar het zal (vooral in het begin) enorm veel vergen van zijn aanpassingsvermogen.
Daarbij is hij gebroken dat hij van zijn huidige school afmoet, het is vreselijk om hem zo verdrietig te zien.
We doen er alles aan om tijd voor hem te nemen om te praten, afleiding te geven, heel veel knuffelen etc.
maar het valt niet mee voor hem, arme kerel!!

Anneque
19-09-2010 om 09:17
Ach
Wat sneu dat hij het er zo moeilijk mee heeft. Ik hoop dat hij heel gauw zijn draai zal vinden.
Wb. de reis: mijn zoon kletst en maakt grapjes met de andere kinderen en zo komt hij de rit wel door. Soms valt hij in slaap, maar hij is natuurlijk nog klein. Kan jouw zoon lezen in een auto/bus? Ik bedoel: wordt hij dan niet misselijk? Dan geef je hem voor de zekerheid een boek/tijdschrift mee of zo?
Wanneer gaat hij naar de nieuwe school?

mari39
19-09-2010 om 11:05
Sinds de vakantie
gaat mijn zoon naar het speciaal onderwijs, cluster 4. Zit ook heen 1uur en terug iets korter in de bus. Ik zag daar ook tegenop, hij vindt het eigenlijk wel leuk. Ik geef hem niets mee, vooralsnog, het is wel gezellig in de bus, leuke chauffeur. Wel heel druk en vermoeiend hoor.
En het afscheid op school was ook hartverscheurend (hij is 8), hij moest erg huilen. Maar heeft wel nog contact met vriendjes vandaar, heeft op nieuwe school ook een vriendje en zit er veel beter op zijn plek. Dat maakt veel goed. Je zult zien, dat het straks allemaal goed gaat en dan voelt het voor jou ook veel beter!
Succes

-knorretje-
20-09-2010 om 12:33
Na de herfstvakantie
Gaat onze zoon starten op de cluster 2 school.
Ik denk dat ik hem inderdaad een tijdschrift mee ga geven, of de Lego catalogus daar is hij ook vol van.
Je weet het vantevoren maar nooit hoe het voor hem zal zijn in de bus en dan heeft hij sowieso wat afleiding.
De eerste paar dagen brengen we hem zelf en bouwen het langzaam op dat hij met de bus zal gaan. Hij ziet er als een berg tegenop en ikzelf ook.
Van de school zelf werden we heel blij (wat een rust!) maar van die busreis worden we heel verdrietig.
Zijn Nintendo durf ik niet mee geven, maar mischien kan ik een goedkoop spelcomputertje voor hem vinden.

Anneque
20-09-2010 om 13:42
Puzzeltjes
Of kruiswoordraadsels, sudoku's (kan een kind van 9 dat al?), dat soort dingen? Of zo'n schuifpuzzel, maar dan een moeilijke natuurlijk. Ik had er vroeger eentje met alleen maar cijfers, die je dan in verschillende volgordes moest zien te plaatsen. Ben ik wel uren zoet mee geweest. Solitaire, schiet me ook nog tebinnen.

mari39
20-09-2010 om 14:02
Ik begrijp
dat jij en je zoon er tegenop zien, het is best lang en vermoeiend, maar ik zou het ook niet erger maken dan het is. Het kan ook leuk zijn, en je kunt er ook vrienden door maken, immers de kids zitten 2 keer per dag zo lang bij elkaar in de bus. En mij lijkt dat als jij er wat luchtiger mee om gaat, het voor hem ook niet zo zwaar valt.
Groetjes

-knorretje-
20-09-2010 om 21:18
Reactie
Anneque: dank voor je tip, gaan we zeker uitproberen!
mari39: het is op dit moment wel heel erg voor onze zoon, zijn wereld is zojuist ingestort en hij is gebroken.
Uiteraard proberen we het zo fijn mogelijk voor onze zoon te maken, zowel thuis als op school. We zitten echt niet de hele dag te kniezen. En uiteraard belast ik hem zo min mogelijk met mijn verdriet, maar hij voelt natuurlijk wel wat aan. Ik ben geen robot.
Erg jammer en pijnlijk deze reactie, maar helaas ben ik ze in mijn familie ook al regelmatig en nog veel groffer tegengekomen en ik verwacht dat ze op het schoolplein ook wel zullen komen, want de klas is inmiddels op de hoogte gesteld.

mari39
20-09-2010 om 21:24
Verschil
met moeders op een schoolplein en familie is dat ik ook een moeder ben met een kind wat zo ver moet reizen in een busje. En dan vind ik jouw reactie jammer, w

MARI39
20-09-2010 om 21:26
Iets te snel weggedrukt
want blijkbaar vind jij een een relativering vervelend.
Succes voor je zoon!

-knorretje-
21-09-2010 om 13:53
Anneque
Anneque, ik heb een paar vragen over de busreis:
Heb je zelf nooit te maken gehad met buschauffeurs die te hard rijden?
En hoe gaat dat in de winter als het bijv. heel glad is, gaat het vervoer altijd door?
Fijn te horen dat jouw zoon het goed naar zijn zin heeft in de bus. Het is toch een hele reis voor de kids!
Onze zoon droomde vannacht dat hij zelf de bus bestuurde, haha geweldig toch het deed me helemaal goed!

Anneque
21-09-2010 om 14:45
Knorretje
Ik heb tot nu toe te maken gehad met een stuk of 5 chauffeurs, waarvan 2 langdurig, en de rest als invaller. W.b. dat hard rijden: dat weet ik eerlijk gezegd niet, ik ben er nooit bij. Maar ik heb in ieder geval nooit verhalen over gehoord van andere ouders bijv. en de chauffeurs die ik ken, waren allemaal zorgvuldig met bijv. het autostoeltje. Als het heel glad is, wordt er niet gereden, vorig jaar in die sneeuwrijke winter is mijn zoon dan ook een aantal keren thuisgebleven. Soms ging de school zelf niet eens open en werd iedereen zsm afgebeld. Zijn kerstvakantie begon ook een paar dagen eerder vanwege de gladheid, herinner ik me.
Ik heb eerlijk nog nooit klachten gehad of van andere ouders gehoord over de chauffeurs _zelf_, wel over de organisatie van het vervoer, dat is een verhaal apart (in het archief staat vast ook wel wat). “Ze” (vervoersaanbieders) spelen het klaar om pas 2 dagen voor het begin vh schooljaar bekend te maken met welke chauffeur je kind meegaat, en dan mag je maar hopen dat er nog iemand komt kennismaken (en dat gebeurt dan wel, op zaterdag of zondag, omdat de chauffeurs zelf zo aardig zijn dat nog in hun vrije tijd te komen doen). Of ik word middenin de week door onze eigen chauffeur gebeld dat hij per direct op een ander route is gezet en dat “morgen” iemand anders komt. Dit ging (o.m. na een zeer pittig telefoontje van mij, maar ook na protesten van de betrokken chauffeurs) uiteindelijk niet door, maar ik vond het geen staaltje van zorgvuldig werken. Maar nogmaals, over de chauffeurs zelf geen kwaad woord.
Leuk, die droom……hij herneemt de controle al een beetje over de situatie…..

Hanna
21-09-2010 om 15:19
Mijn ervaring
Mijn ervaring is dat de tijd tussen weten dat het gaat gebeuren en de tijd die daarna komt het moeilijkste is. Na een korte tijd op school merkte ik aan mijn kind dat hij minder op zijn tenen hoefde te lopen. Dat het geaccepteerd was, dat hij dingen niet kon, terwijl anderen dat wel konden. Dit stuk ontspanning was voor hem heel fijn. De school zag in hem een leuk kind met een beperking. Terwijl eerst geprobeerd werd om hem passend te maken.
Die taxi was voor mij denk ik moeilijker dan voor mijn zoon. Het maakte concreet dat hij niet het gered had in het reguliere basis onderwijs. Maar niet alleen dat, ik vond het vreselijk dat mijn kind door iemand anders werd gereden, waren ze wel voorzichtig met hem. Ik vond het moeilijk om te weten dat hij eerder het verhaal aan de chauffeur zou vertellen dan aan mij en zo waren er nog veel meer dingen. Achteraf heb ik vaak gedacht, fijn dat hij eerst even in de taxi tot rust kan komen. Thuis had hij dan weer een beetje energie om iets te doen. Voor je zoon is spannend en nieuw en dat maakt het altijd moeilijk. Misschien moet je vragen of je even kunt kennismaken met de chauffeur en de taxi.
Ik heb een paar tips:
Probeer het contact met buurtgenootjes een beetje in stand te houden. Mijn zoon heeft het moeilijk gevonden om niet zomaar eens een vriendje te hebben waarmee hij even kon spelen na school. Maar probeer ook buiten school eens af te spreken met iemand uit zijn nieuwe klas. Besef dat dit een stuk lastiger te organiseren is, omdat je de ouders niet tegenkomt op een schoolplein.
De betrokkenheid bij de school is anders, je loopt immers niet tussen de middag even de school in als er iets is. Probeer toch dit soort inloop momenten te organiseren voor jezelf.
Misschien ben je over een poosje wel net zo opgelucht als ik in de begintijd ben geweest.
Mijn zoon is nu 17. Gaat nog steeds naar het speciaal onderwijs. En wordt nog steeds opgehaald met de taxi. En zonder deze overstap was hij vast niet geweest wie hij nu is.

-knorretje-
22-09-2010 om 21:13
Anneque
Bedankt voor je reactie, fijn om deze info te lezen en ook over het kennismaken met de buschauffeur. Het is allemaal nog zo nieuw en er komt veel op ons af.
Die droom was helemaal goed!
Onze zoon is alvast bezig om knutselwerkjes te maken voor het team wat hem de afgelopen 3,5 jaar heeft begeleidt. We maken er ook mooie kaarten bij, echt een afscheidskadootje. Best verdrietig, maar ook weer zo mooi.

-knorretje-
22-09-2010 om 21:17
Hanna
Heel herkenbaar wat je schrijft, ik denk dat ik het ook zo zal gaan ervaren met het busvervoer.
En inderdaad, ook voor onze zoon is deze stap noodzakelijk en het zal hem verder brengen.
Er is dan meer ruimte voor zijn mogelijkheden en beperkingen. En als hij een bui heeft en daarin blijft hangen dan is daar ook meer ruimte voor dan op regulier onderwijs.
Hij zit nu in een klas van 30 kinderen en straks zullen dat er hooguit 15 zijn.
We ervaarden ook de rust op de cluster 2 school en we hopen dat hij daar heel veel baat bij zal hebben!