Zoon met autistische trekjes

Polly

Als ik jouw stukje goed begrijp heb je twee punten. Ten eerste dat je vindt dat je oudste autistische trekjes heeft en ten tweede dat hij sociaal onhandig is en dat school zich daarom zorgen maakt.
Als het mijn kind zou zijn dan zou ik hem aanmelden voor een goede sova-training bij een psychologenpraktijk. De training is voor elk kind wel gelijk maar een ieder krijgt op hem/haar gericht huiswerk.
Afhankelijk van het doel om te willen testen zou ik hem anders al snel of minder snel op een lange wachtlijst zetten. Daarvoor heb je wel een verwijzing van de huisarts voor nodig i.v.m. vergoeding.

Niet mee eens

hoi polly,
vanaf dat hij een peuter was had ik zorgen over mijn zoon; hij was anders, fladderde altijd als hij opgewonden was, was veel betrokken bij meningsverschillen (als kleuter op school), had wel vriendjes, maar niet echte vrienden; en gedroeg zich inderdaad als clown in de klas, waarmee hij veel bewondering oogste
ik heb hem laten testen toen hij een jaar of 5 was - de pedagoge toen zei eigenijk dat we ons niets moesten verbeelden (mind you, dit was een professional waar ik tot dan toe veel kinderen naar verwees en die hoog aangeschreven stond!), dat hij een gezond en goed ontwikkelend ventje was... de problemen werden alleen maar groter - uiteindelijk heeft hij vreselijke jaren achter de rug - met afschuwelijk pesten (ja, mevrouw, hij lokt het zelf uit, hij is ook wel een beetje speciaal);
en eindelijk eindelijk op de leeftijd van 12 jaar werd hij weer getest - heeeeee, hij heeft Asperger!!! wat valt alles dan op zijn plaats!

moraal van dit verhaal: als jij het gevoel hebt dat er iets is, laat je hem testen bij een goed instituut - ik woon al een aantal jaren niet meer in nederland, maar zou zoeken naar een multi disciplinair team, waar hij in een lange dag 'door de molen' wordt gehaald...

succes!

Maar nikus

zoon is niet verlegen en introvert.

sova training heeft hij al eens gehad, maar daar was hij toen nog te jong voor blijkbaar.

en bij een goed instituut laten testen? ja prima, maar waar? op wat? en wie gaat dat betalen?

Polly

Zoek naar een instelling die bij de AWBZ hoort dan kost het je niks. Weet niet waar je woont, maar in Alkmaar en Hoorn zit Stichting de Praktijk. Daar is onze zoon getest. Helaas is de wachtlijst wel erg lang daar.

Testen

hoi mag ik vragen waarom je hem wilt laten testen.
op zich functioneert hij goed en heeft vriendjes, maar valt af en toe buiten de groep als ik het goed begrepen heb?
nu iedereen is anders en heeft andere kwaliteiten. jouw kind is gewoon sociaal onhandig blijkbaar.
ik vind een goede sociale training of speltherapie helemaal geen gek idee of waarom doe je hem niet op toneel?
begrijp me goed ik vertrouw 100% op je moederinstinct, maar uit ervaring (persoonlijk, van anderen en proffessioneel) weet ik dat het onderzoekstraject heel erg belastend is voor een kind. de onderzoeken vaak zeer onzorgvuldig gebeuren. uurtje observeren bijv. etc en dat indien uit dit belastende traject toch wat naar voren komt dit geen recht geeft op een rugzak, daar hij tot groep 6 gewoon heeft gefunctioneerd. bovendien zijn de indicaties enorm aangescherpt of daar zijn ze nu nog mee bezig.
heb zelf ook een sociaal onhandige echtgenoot en ook hij functioneert prima. hoewel ik soms denk zou t toch ook een paar ass trekjes kunnen zijn? weet ik van niet hij is gewoon rustig en kan zn emoties moeilijk tonen.
grote vraag hierin is : heeft je zoon er zelf last van?
mocht je hem willen testen zoek dan een goede ervaren liefst particuliere psycholoog/orthopedagoog/kinderpsychiater en check van tevoren wat je verzekering vergoed.
groet, jennie
ps mijn zoon was 3 toen hij de molen inging op vermoeden van ass. heeft zelfs een poliklinische opname gehad en opgenomen geweest in het autistenteam toen hij 7 was. hieruit bleek geen autisme, wel ADD. Als ik de tijd kon terugdraaien deed ik dit de onderzoeken waren zeer belastend en stigmatiserend. hij heeft hierdoor het gevoel gekregen dat het niet voldoende is om te zijn wie hij is. tekortschoot. dit ook door ijvere juffen die wat bij hem zagen.
nu hij is rustig, kan zichzelf goed vermaken, is verlegen en kijkt de kat uit de boom. dit soort mensen moeten er ook zijn. lees: moeten er ook MOGEN zijn

Autisme zit in ieder mens

Ik vind autisme vergelijkbaar met iets als egoïsme. Het zit in ieder mens, het gaat om de gradatie.

Een beetje egoïsme maakt iemand nog geen egoïst. Een beetje autisme maakt iemand nog geen autist.

Je moet goed op een rijtje zetten wat te winnen en te verliezen is met een onderzoek.

Voordelen zijn een rugzak en PGB.

Nadelen zijn de belasting van het onderzoek, je geeft je kind mee dat er iets mis met hem is.

Je kind is dan psychiatrisch patiënt, met jaarlijkse controle afspraken met de psychiater of de diagnose nog wel klopt en of je kind al aan de medicijnen moet.

Van de behandeling na de diagnose moet je je niet teveel voorstellen. Meestal een verwijzing naar fysiotherapie of logopedie, een sova-training en pillen.

PS Mijn kind met multi-problemen heb ik nooit op PDD-NOS laten onderzoeken vanwege de juridische gevolgen van zo'n diagnose. Daarnaast ben ik niet gecharmeerd van het A.S.S. jargon. Bovendien vind ik PDD-NOS een klinische kliko waar elk kind met vlekje in gestopt lijkt te worden.

Iedereen een beetje autistisch?

Autisme is niet iets wat aangeleerd is, of wat wel overgaat, autisme heb je ook niet een klein beetje, het is een serieuze aandoening, en de stelling "ieder mens is wel een beetje autistisch" vind ik dan ook erg kort door de bocht. Als je een aantal kenmerken uit het autisme spectrum bij jezelf of je kind herkent betekend dat idd nog niet dat je autistisch bent, veel mensen herkennen bepaalde punten wel. Het omslagpunt komt daar waar het echt problematisch wordt om je aan te passen in deze wereld, en de "echt" autistische kinderen hebben daar moeite mee! het valt niet altijd zo op, zeker niet als ze een goed IQ hebben en een mooi toneelstukje kunnen opvoeren (zoals veel asperger kinderen), maar op den duur lopen ze vast. En dan moet het niet afgedaan worden met een "ach iedereen heeft er wel iets van, doe maar gewoon dan gaat het wel over" want als een kind echt autistisch is gaat het niet over en zal hij alleen maar tegen steeds meer problemen aanlopen als hij niet begrepen wordt.
Als je kind die stempel eenmaal heeft, helaas maar dan moet je ermee verder, en hij ook. Maar bedenk wel dat het etiketje "autisme" hem niet autistisch maakt, dat was hij al. En hoeveel hulp je nodig hebt en opzoekt daarmee, daar ben je natuurlijk altijd zelf bij. Er is ook niemand die je verplicht om het altijd te zeggen, maar het geeft wel duidelijkheid. Zeker voor een kind (of moeder) dat zich al jaren onbegrepen voelt.
Op de vraag wel of geen onderzoek kan ik alleen maar antwoorden: wel doen! het kan een hoop helderheid geven, en nieuwe mogelijkheden tot hulp. En jou kind verandert er niet door, er is nog nooit een psychiater geweest die een kind autistisch wist te praten.
Groetjes Tess, trotse mama van twee moppies (beide met autisme).

Inderdaad.......maar toch...............

Tess en Nikus,ik snap jullie reaktie heel goed en jullie hebben absoluut gelijk,maar ik ben het ook met chocotoff eens,door onze eigen ervaring.

Wij wonen in een dorp en school heeft ons zoontje een stempel(autisme) gegeven ,dat wij nu nog steeds ons zoontje 'moeten; verdedigen.Want hij heeft het niet en ik wil absoluut niet dat het over hem verteld wordt.
Ik heb ondertussen wel bijna alles wat er te lezen valt over autisme gelezen en inderdaad als je alle kenmerken leest,hebben vooral mannen en jongens wel een paar kenmerken.Het is hier in ons gezin ook vreselijk blijven hangen,als mijn man iets doet ,kan ik het niet laten om hem erop te wijzen,dat toch ook hij 'kenmerken van' heeft.Of als ons zoontje iets doet van ;misschien dan toch???
Ik zal het proberen kort uit te leggen,ons zoontje heeft dyslexie, heeft een taalverwerkingsprobleem en is zeer gevoelig en onzeker,dus als hij niet kan praten uit hij zich met lichaamstaal,dus hij had adhd,wij waren het daar niet mee eens,school laat onderzoek doen,waar niets uitkomt,ondertussen wordt hem op school iedere dag verteld dat hij raar doet,dat hij vergeetachtig is,kinderen nemen dit over van de juf,dus gevoelig zoontje kruipt in zijn schulp,durft steeds minder,durft zich niet meer te uiten,want dan doet hij raar,gaat voor zich uit staren ,de juf krijgt geen contact meer met hem ,dus ass onderzoek,wij zeer verbaast.Maar afijn,kind week intern onderzocht,waar men na 3 minuten al besloot het raport van school opzij te leggen ,omdat meteen duidelij kwas dat er van autisme geen sprake was.
Maar ons zoontje heeft inderdaad wel behoefte aan een duidelijkheid,maar dat komt door zijn onzekerheid,hij heeft graag strakke regels,dan maakt hij minder fouten,school vond dit dwangmatig.Okee,als hij op een straat loopt met vakken of strepen in de bestrating kan hij het niet laten om van kleur op kleur te springen,ik vind dit kindergedrag,deed het zelf vroeger ook,zie veel kinderen het doen,maar je kunt het zien als dwangmatig.
Als hij een snoepje in een winkel krijgt verwacht hij volgende keer weer een snoepje.Tja,ik vind dit geen vreemd gedrag.
Maar afijn,we hebben nu de zekerheid dat hij het absoluut niet heeft,waar hij onderzocht is,herkende ze het kind uit het rapport van school helemaal niet met het jongetje wat hun een week onderzocht hadden,maar hij heeft de stempel wel hier in het dorp.Ik ben gewoon bang dat mijn kind iets doet wat op autistisch of adhd gedrag lijkt en als je erop let is dat veel,hoor!!!!!
School heeft heel erg hard geprobeerd onze zoon een stempeltje te geven.
En ik ben het er absoluut mee eens dat autisme hebben of autistisch zijn,erg moeilijk is,maar het is net als chocotoff zegt in ieder mens zit iets van autisme en als je dan perse een stempel op iemand wil plakken en je overdrijft kan b.v net als in ons geval een school hier echt misbruik van maken en het terug knokken is dan erg moeilijk,want ja,wie maakt het verschil tussen dwangmatig gedrag of niet,en idd iedereen is ergens bang voor,maar hebben al die mensen 'angsten'En iedereen kijkt iemand wel eens niet in zijn gezicht aan tijdens een gesprek en ga zo maar door.
Wij hebben echt een poos gehad,want we gingen zo op het gedrag van onze zoon letten ,dat we toch kenmerken zagen en dan hadden we steeds van tja misschien dan toch????Maar omdat we er zo op letten en het echt een ding is geworden in ons gezin,zien we heel vaak kenmerken van bij mensen.

Ik hoop dat jullie me begrijpen,ik denk juist doordat er tegenwoordig dat als een kind zich ook maar een beetje anders gedraagt er te snel een stoornis aan verbonden wordt, dat juist daardoor autisme ,pdd-nos ,adhd etc onderschat wordt.

groetjes Emma

Wat wil je er mee bereiken?

Ik denk dat je eerst goed moet nadenken over het antwoord op deze vraag. Wat ik lees is dat er niet echt noemenswaardige problemen zijn behalve dat je zoon wat sociaal onhandig is. Maar misschien er is veel meer aan de hand dat je hier niet schrijft, dus het is lastig oordelen van een afstand.
Maar wat kan je bereiken met het testen? Eigenlijk heel weinig, behalve misschien wat erkenning. Zo te lezen zijn er onvoldoende problemen voor een rugzak, als school dat het gedacht. Dat krijg je niet meer zo maar met een diagnose op zak. Het zelfde verhaal met PGB. Een diagnose zal er niet voor zorgen dat je zoon niet meer alleen op het schoolplein staat.
Dus wat verwacht je van de testen? Ik ben gisteren naar een avond van het NVA over onderwijs geweest. Daar werd toch enigsinds aangeraden om niet zo snel een rugzak aan te vragen tenzij de problemen echt zwaar zijn. Het blijkt dat een rugzak ook een behoorlijke handicap kan zijn voor de verdere school carriere. Vooral VO scholen stellen best eisen aan welke zorgleerlingen ze aannemen.
Je zoon is al 10, zorg dat school een handelingsplan voor hem opstelt, werken aan wat weerbaarder maken, sova training enz. en ga blanco naar het VO. Daar kan je altijd verder kijken als je eenmaal binnen bent.

gr. Mari

Gradatie

Sorry, het gaat mij om die overdiagnostisering en de gevolgen voor een kind als hij eenmaal een officiële psychiatrische stoornis heeft. Je kunt namelijk ook een stoornis het hoofd bieden zonder al die poespas. Een diagnose sluit deuren die je liever open had gehouden.

Juist PDD-NOS is in mijn ogen een vergaarbak met kinderen met heel uiteenlopende problematiek. De ene PDD-NOSSER is verlegen, niet assertief en niet taalsterk, de ander verbaal vaardig en stopt niet met zijn storende gedrag als daarom gevraagd wordt.

Het is niet te vergelijken en daarom heb ik moeite met met de diagnose PDD-NOS. Het kan van alles zijn, dus het zegt mij niet zoveel.

Voor de rest ben ik het met Emma eens dat elke normale kinderlijke gedraging met A.S.S.-jargon tot gestoord gedrag kan worden gepraat.

Als een kind goed mee doet met de les maar er niets van snapt, laat zij "sociaal wenselijk gedrag". Stotteren is "gebrekkige communicatie" en als zij (terecht) boos wordt , ziet juffie "gebrek aan wederkerigheid".

Ik nooit begrepen waarom het zo autistisch is dat jonge kinderen auto's in een rijtje zetten. Zo zien kinderen auto's toch ook rijden en geparkeerd staan?

Ik kan nog wel even doorgaan maar het gaat om de gradatie van het autistische gedrag of er een uitgebreid onderzoek en hulp nodig is.

Autisme kan de (hobby-)psychiater overal zien. Als je kind eenmaal een A.S.S. diagnose heeft, worden je kind met dit jargon beschreven en begrepen terwijl gedrag voor meer interpretaties vatbaar is. Mijn ervaring is dat juist para-medici en typjes in het onderwijs dit helemaal dolletjes vinden.

Ik heb zelf erg veel moeite gedaan om alle verslaglegging te zuiveren van A.S.S.-jargon en neutraal te krijgen.

Testen - wel?

want voor ons gezin heeft het testen vooral veel duidelijkheid gegeven - voor de buitenwereld (lees: zijn klasgenoten) vooral veel meer acceptatie...
verder hier geen rugzak/pgb oid... slechts een bijdrage van de overheid a 50 dollar per week en een supergoede (maar private dus dure) school...

De diagnose

We moeten hier wel geen dingen door elkaar gaan gooien; een diagnose autisme wordt gesteld door een psychiater, na uitgebreid onderzoek, liefst door een multi-disciplinair team. Daar is dan niks zweverigs of vaags meer aan! die diagnose mag ook niet door iedere jan doedel in twijfel worden getrokken, want je krijgt hem niet omdat je dat zo dolletjes vindt! Er gaan deuren open met dat etiketje, en gegarandeerd ook deuren dicht... ik ben daar nog niet helemaal achter want mijn kinderen zijn nog vrij jong, ik weet dus niet wat voor negatieve invloed dit stempel later op hun volwassen leven zal hebben. Wat ik wel weet is dat ze ernstig beperkt zijn, en dat ze nu van jongs af aan leren daarmee om te gaan, en leren "omwegen" te zoeken voor dingen die voor ieder ander als vanzelfsprekend gaan.
De diagnoses die gesteld worden door de kleuterjuf, de buurvrouw, de badmeester en de bakker... daar heb ik helemaal niks mee! Autisme is de laatste tijd veel in de publiciteit en daarom denkt iedereen maar wat te kunnen roepen terwijl ze er eigenlijk niks van weten.
Als jij problemen ziet bij je kind, volg dan je eigen gevoel, dat klopt meestal! en laat je niet leiden door buitenstaanders die ook alleen maar eens iets in de libelle hebben gelezen. Goed onderzoek geeft duidelijkheid, en misschien een diagnose, maar heel vaak ook niet.
groetjes Tess