Zoon reageert zich af op broertje
Ik weet het, mijn zoon (in juni 7) is officieel geen zorgenkind, qua diagnose, maar hij baart ons wel zorgen en we zijn al een tijd bezig met een onderzoek naar en evt diagnose van ADHD. Of wie weet wat anders.
Nu het volgende. Zoon reageert zijn onvrede af op zijn broertje van 4. Wat er vandaag gebeurd is in een tijdsbestek van 3 uur:
Zoon prikt of slaat hoe je het wil noemen broertje hard met pennetje van Nintendo op zijn kruin, zijn reactie: ik deet het per ongeluk.
Zoon en broertje zijn aan het spelen, zoon krabt gezicht vanbroertje open: weer zijn reactie: ik deed het niet expres.
Zoon en broertje zijn aan het buitenspelen. broertje komt huilend aan de deur: zoon heeft hem in zijn oog geslagen met een stok. reactie zoon: ik zag hem niet.
ik ben na dit voorval ontploft en heb hem (ik geef het toe met schaamrood op mijn kaken) een klap gegeven en naar zijn kamer gestuurd. ik weet het, had dat nooit mogen doen. Maar ben het zat. Hij loopt ook al de hele tijd op zijn broer te vitten en te schelden.
Ik heb ook wel zielsmedelijden met hem. Hij heeft het zwaar. op school gaat het niet lekker en hij wordt wrs gepest door 1 jongen en reageert dit wrs thuis af.
Maar wat moet ik hiermee? Hoe pak ik dit aan?
Hij is overigens nu naar beneden gekomen en heeft gevraagd of hij sorry mag zeggen tegen zijn broertje. Hij realiseert zich dus wel dat het niet kan. Maar toch moet dit ophouden.
Iemand advies?
Momentopname?
Sharon, gebeurt dit nu vaker of was dit een momentopname, dus een moment van frustratie vanwege alles?
Wat bij "zorgenkinderen" wel vaker voorkomt is in elk geval het buiten zichzelf leggen van de schuldkwestie. Dat broertje met een pennetje op zijn kruin kreeg was bv. broertjes eigen schuld, had ie maar niet ... (vul maar in). Het kost nogal wat tijd voordat een kind deze kwesties realistisch kan bekijken.
De tip die ik hierover van de orthopedagoog kreeg: laat hem het gebeurde zelf navertellen, alleen de feiten dus. En laat hem dan zelf conclusies trekken over het gebeurde (mag je wel een beetje mee helpen). Alleen op deze manier maakt hij het zicht écht eigen om zelf het onderscheid te maken tussen acceptabel en niet-acceptabel gedrag. Wat ik ook doe is zoon vragen hoe hij denkt dat een ander zijn gedrag vindt, dat helpt bij hem héél goed!
Wat overigens niet betekent dat je niet mag ingrijpen, of hem de consequenties van het gedrag moet laten dragen. Bijvoorbeeld door hem zijn excuus te laten aanbieden (heel goed dat hij dat zelf wil doen!) en de Nintendo een dag op de kast te leggen.
Schuld
Nee helaas, geen momentopname. Eerder een beeld van hoe het hier aan toe kan gaan. Het gebeurt heel vaak dat zoon zijn broertje 'perongeluk' pijn doet. Heel typerend voor hem is dat inderdaad altijd de schuld bij een ander legt, of het is de schuld van de situatie of hij deed het niet expres.
Wat ik moeilijk vind van hem het laten navertellen is dat hij of zegt dat hij niet meer weet hoe het gegaan is, of hij geeft het gebeuren een andere wending (liegt dus).
Inderdaad maar eens aan hem vragen hoe hij het zou vinden als het andersom was. gelukkig heeft hij wel scrupules!
Hij heeft echt vaak spijt achteraf, nu is hij weer even een engeltje
Hersentjes
Tja, het blijft lastig. Maar denk eraan dat het komt doordat die hersentjes nu eenmaal op een andere manier rijpen. Hij KAN het op zo'n ogenblik nog niet zien, dat de schuld eigenlijk bij hemzelf ligt. Begeleiden, laten ervaren, en ooit gaat het kwartje wel vallen. Misschien iets later dan je zou willen, maar toch.
Hier gaat het al ietsje beter dan vroeger in elk geval, door veel te praten over situaties, hoe die veroorzaakt worden en wat je dan wél zou kunnen doen.
Expres
Ja dat vind ik zo moeilijk. Ik heb er moeite mee om te begrijpen dat hij niet ziet dat hij het zelf doet. Dat is iets wat ik moet leren denk ik.
Maar dat krabben in het gezicht enzo, ik kan me echt niet voorstellen dat dat per ongeluk gaat. Ik kan me wel voorstellen dat hij het doet, maar eigenlijk niet wil doen. Alsof hij zichzelf niet in de hand heeft.
Het is heel lastig.
Nou, ik ga me geestelijk voorbereiden aan ons bezoek aan het pannenkoekenhuis. ben erg benieuwd!
Herken het
Hij reageert zich waarschijnlijk af omdat hij niet lekker in zijn vel zit (het pesten o.a.). Ik herken het gedrag hier, waar iets soortgelijks speelt.
Als hier iemand zijn broer mept of iets wat daar op lijkt, wordt hij voor een x aantal minuten op de " straf" stoel neergezet. De achterliggende gedachte is, dat er moet worden nagedacht over waarom hij straf krijgt, waarom het mis is gegaan, wat de ander van zijn aktie vond en hij moet nadenken over een oplossing, zodat het niet meer voorkomt. Zodra de minuten om zijn, gaan we dus daarover samen in gesprek en worden deze vragen een voor een afgehandeld. Het kost wel wat tijd en energie, maar het levert wel zijn vruchten af. Meestal wordt voordat er wordt gemept, geknepen, geprikt of gekrabd netjes bij een van ons gemeld dat broer irritant is of wat dan ook. Diegene wordt erbij geroepen en dan praten we het samen uit.
Bij ons
Bij ons is er in het verleden ook een soortgelijke situatie geweest. We waren aanvankelijk erg druk om de zevenjarige te corrigeren. Maar dat hielp maar matig.
Ten einde raad zijn we de afzonderlijke voorvallen toen eens flink gaan analyseren.
Het bleek dat de vierjarige werkelijk hemeltergend, bloedonderdenagelsvandaanhalend gedrag vertoonde ten opzichte van broer.
Ik zag het echt niet, omdat ik nog moest wennen aan het idee dat mijn schattige kleintje, vanuit het oogpunt van een broer die maar een paar jaar ouder is, toch wat minder schattig is. Ze deed echt heel irritante dingen.
Toen zijn we ook zusje gaan aanpakken. We leerden haar om de persoonlijke ruimte van broer te respecteren, om van broer zijn spullen af te blijven, om haar excuses aan te bieden, en we haar niet meer met broer samen buiten lieten spelen zonder toezicht en ervoor zorgden dat de twee engeltjes minder vaak samen waren, verdween het gedrag van broer.
Ik weet niet of het bij jou ook zo is, maar bekijk het gedrag van de vierjarige eens vanuit de ogen van een overprikkelde, gefrustreerde zevenjarige.
Reactie
Strafstoel helpt hier niet. Gaat hij over de rooie.
Pippin, zijn broertje kan ook soms irritant doen, maar daar was in deze gevallen echt geen sprake van. Ze zitten bijvoorbeeld samen aan tafel, broertje doet niks en toch haalt hij uit. Hij geeft zijn broertje ook overal de schuld van. Zijn broertje laat hem juist de laatste tijd vrij goed met rust. Hij zoekt juist steeds zijn broertje op, door altijd naast hem te gaan zitten en als hij dan bijv met zijn Nintendo speelt en er gaat iets mis geeft hij zijn broer de schuld.
Overigens ben ik erachter dat er geen sprake is van pesten, maar van een jongen in de klas die woedeuitbarstingen krijgt en om zich heen gaat slaan en met spullen gaat gooien. Daar is zoon een paar keer de dupe van geweest. Heel vervelend maar gelukkig geen pesten.
Sharon
Lukt het om daar iets met je zoon aan te doen? Het verwerken van die agressie van die klasgenoot?
Want ook als het niet als pesten bedoeld is, kan je zoon het wel zo ervaren. Misschien kun je hier met je zoon over praten?
Zodat hij zijn gevoelens kan uiten. En misschien heeft je zoon zelf wel ideeen over manieren om die negativiteit kwijt te raken?
Die jongen kan vertegenwoordigd worden door een kussen o.i.d., dat je zoon even lekker in elkaar beukt, of een 'vervelend' legopoppetje, dat de hele middag bij jou thuis in de hoek staat. Zoiets?
't Zijn maar ideetjes hoor! 
)
Sharon
Ik denk dat je zoon de afgelopen tijd best veel op zijn bord heeft gekregen.Verhuizen,nieuwe school,jullie hebben een baby gekregen.....echt verbaasd ben ik dus niet.En ik kan me best voorstellen dat die onmacht eruit komt,wat betreft die klasgenoot.Want je moet het als kind toch maar meemaken!
Bastet
Bastet en pippin
Bastet, klopt, is ook zo. Hij heeft heel veel meegemaakt. verhuizing en nieuwe school is natuurlijk wel anderhalf jaar geleden, maar dat soort dingen hebben echt weerslag op hem. Meer dan bij andere kinderen. En dan zit hij nu eigenlijk in een rot klas met veel kinderen met problemen. Nou ja veel, in ieder geval 3, maar die hebben dusdanig gedrag dat de klas heel onrustig is.
Pippin, ik heb het met zon er over gehad en we zijn samen tot de conclusie gekomen dat die jongen het niet expres naar zoon doet. Ik heb uitgelegd dat die jongen zo boos kan worden en niet meer op zijn omgeving let. Hij lijkt het te snappen, maar zeker weten doe ik het niet want ik krijg soms heel moeilijk hoogte van hem. Hem op een kussen laten slaan alsof het die jongen is, ik weet niet of dat een goed idee is. Werk je juist zo niet agressie gericht op anderen in de hand? Ik denk er even over na!
Het zijn ook kleine dingen hier in huis die voor irritaties zorgen. Broertje staat in de kamer zoon loopt langs en geeft hem zonder enige aanleiding een duw, dat soort dingen gaan de heel dag door. Hij zit zo erg in de knoop met zichzelf, het breekt mijn hart.
Sharon
Dat met dat kussen, had ik bedacht met de gedachte: die agressie is er toch al. Maar het gaat nu de verkeerde kant op. Hij slaat nu zijn broertje, dan kan hij beter een kussen slaan.
Als onze zoon 'last' heeft van agressieve gevoelens helpt hem dat. Maar het helpt ook als wij met hem stoeien/worstelen. Dan raakt hij ook spanning kwijt.
Sterkte
Sharon
Mijn jongste zoon,nu 13,had vroeger een boksbal hangen op zijn kamer.Kun je beter tegen boksen dan tegen je gezinsleden....Hij heeft het nu meer naar zijn zin op school,en dat scheelt zoveel!
Bastet
Okee
Ja hij heeft erg veel last van opgekropte woede. Hij weet zich soms wel goed in te houden. Wrs omdat ik zijn babybroertje net vast had. Zo'kwaaie is het dus bij lange na niet Vanmorgen wilde hij mij schoppen, maar hield zich net in. Maar inderdaad, die woede moet er toch uit. Ik zal hem leren op zijn kussen te slaan. Wie weet helpt dat.
En misschien komt die boksbal er ook wel
